Alþýðublaðið - 11.02.1920, Page 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Auglýsingar.
. Auglýaingum í blaðið er fyrst
sinn veitt móttaka hjá Quð-
S'eiV Jónssyni bókbindara, Lauga-
Ve8i 17 (bakhús). Sími 286 og á
^fgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
Þvf þó að margir út um bæ hafi
trúað því, vegna slúðurs Morgun-
blaðsins, að við værum orðnir
algeriega kolalausir, þá er óscnni
fegt að opinber stofnun hafi ekki
^eitað fyrir sér fyrst, áður en til
slíkra ráða var tekið, sern þdrra
að loka.“
Tiðtal við Ágúst Jósefsson,
heitbrigðisfnlltrúa.
Alþbl. átti tal við heilbrigðis-
hilltrúa bæjarins, Ágúst Jósefsson
bæjarfulltrúa, og spurði hann um,
ftvers vegna »Sóttvörn« hefði ver-
ið lokað. »Henni er nú ekki lok-
að ean,« svarar Ágúst, »það eru
Þar enn þá tveir taugaveikissjúk-
lingar, sem ekki munu verða flutt-
h- þaðan fyrst um sinn. En um
htsökina til þess, að hinir sjúk-
^ingarnir voru fluttir burtu, er mér
®kki vel kunnugt, en eg hygg að
°rsökin hafi verið, að rýma hafi
átt til, til þess að hafa einhvern
stað vísan, ef til kæmi, að ein-
a»gra þyrfti inflúenzusjúklinga.®
Tiðtal yið nngfrú Marín Maack
hjúkrunarkonu í „Sóttvörn“.
»Orsökin til þess, að skarlats-
Súttarsjúslingarnir hafa verið send-
lr heim — segir hjúkrunarkonan —
er sú, að allsherjar-sóttvarnarnefnd-
ln. en f henni eru læknarnir, Guðm.
^iannesson og Stefán Jónsson, og
^arðar Gíslason stórkaupmaður,
hefir skipað svo fyrir, að rýma
skuli húsið. Taugaveikissjúkling-
arnir, sem eru tveir, hafa ekki
verið fluttir burtu enn þá, en vafa-
iaust verða þeir fluttir í þessari
Viku.
bað er því fjarstæða, ef einhver
hefir sagt, að það væri vegna
holaleysis, að sjúklingarnir hafi
Ver>ð fluttir burt.«
Símslit,. Yegna símslita koma
®B8in veðurskeyti í dag. Hefir ekki
Báðst til neinna stöðva vegna
fceirra.
6unnar á Selalæk.
„Þið skulið ekki," segir Gunn-
ar á Selalæk við ritstj. Alþbl.,
„taka það eftir Vísi, að við.sé
um gengnir í Framsóknarflokkinn,
við fjórir, þingmenn Árness- og
Rangárvallasýslna. Því það erum
við ekki. Við höldum hóp, þessir
tjórir, en við erum í kosninga-
sambandi við Framsóknarflokk-
inn.“
AO noFÖím.
TJngmennafélag Ahnreyrar er
ekki dautt úr öllum æðum ennþá,
enda er það fyrsta ungmennafélag,
sem stofnað var hér á landi, og
ætti bað eitt að vera því hvöt til
þess, að halda sem lengst lifi. í
fyrra hét félagið því, að gefa 1000
krónur til berklahælis á Norður-
landi. Það heit hefir það nú efnt
og meira en það, því auk þúsund
krónanna, gaf það nýlega til sama
fyrirtækis 669,82 kr., sem var
ágóði af hátíðahaldi 17. júní s. 1.
Ungmennafélagið hér ætti að taka
rögg á sig og láta eitthvað til sín
heyra, ef það þá ekki er dautt.
Morgnnblaðs aðferðin gefst
illa. Yið nýafstaðnar bæjarstj.-
kosningar á Siglufirði komu verka-
menn að báðum þeim fulltrúum
sem kjósa átti, þeim Hannesi
Jónassyni og frú Guðrúnu Björns-
dóttur frá Kornsá. Blað kaupmanna
þar á staðnum. hamaðist þó á
móti því að þau yrðu kosin, og
notaði þá aðferð, að sýna „heiðr-
uðum kjósendum" fram á það, að
Hannes væri kaupmaður, en frú
Guðrún kaupmannsfrú, og gætu
þau því á engan hátt verið færari
til þess, að fara með mál verka-
manna, en stórlaxarnir sem í
kjöri væru. Yfir þessari „svívirð-
ingu"! urður kaupmenn æfir og
kærðu kosninguna. Fengu menn
úr liði þeirra, utan bæjarstjórnar,
málfrelsi á bæjarstjórnarfundi næst
á eftir og tókst þeim, með aðstoð
félaga sinna, er í bæjarstjórn sitja,
að ógilda kosninguna. Hefir úr-
skurðinum verið áfríað til stjórn-
arráðsins og útkljáir það málið.
Að sögn eru kæruatriðin mjög
léttvæg, og er búist við því, að
stjórnarráðið úrskurði kosninguna
gilda.
Yerkamannafélag SigluQarð-
ar hélt aðalfund sinn nýlega og
voru kosnir x stjórn þeir Flóvent
Jóhannsson, formaður, Dúi Stefáns-
son, ritari, og Chr. L. Möller,
gjaldkeri.
Þiegvísnr.
Ortar árið 1919.
Þings í skálann skúminn bar,
skaða brjálað stjórnarfar,
hvernig sálir sérdrægar
síðverð málin drápu þar.
Þar á að leita og finna frægð,
finna reit með blómagnægð;
þar á að skreyta verkin vægð,
svo vinnan breytist ekki’ í slægð,
Þjóðsæmd starfans þykir smá;
þar má arfa nógan sjá,
skarfa vaxa skeijum á
úr skít, sem þarf að moka frá.
Lýðinn þvinga, landsmenn sjá,
liðnra þinga stefnuskrá.
Af hverjum fingri, tönn og tá,
toll auminginn borga má.
Frónið gjá á fémæta;
framsýn þráir alþýða,
landið fái’ að framleiða
foss og sjóinn auðuga.
En ríkið hefir ráðin snauð,
réttan gefur frá sér auð;
á þó ref, sem reytir sauð,
römm hann krefur hungursnauð.
Þeir, sem skapa í skammsýni
skuldakrap hjá landsbúi,
smánar- hrapi’ í -hildýpi,
heiðri tapi og liðsinni.
í þau bönd, sem erfir láð,
okkar höndin vinnur þráð;
ei má strönd vor öflum fjáð
öðrum löndum verða’ að bráð.
Þingmenn nýir ráði rétt,
reiti slí af vanans blett,
hlynni að því, að störf og stétt
standi laus við ólög sett.
Slcúmur„