Føringatíðindi - 01.07.1897, Blaðsíða 2

lovaði, edla er tað *valgfif«, at hann ikki
hevur sagt veljarinum, kvat hann hevur
útint í hesu seinasti 3 árini? Tað kunđi
tó verið so stuttligt at fingið at vita, kvussu
hann, sum varð valđur við óførari ágrítin-
heit av træðarmonnum, fekk »trølógina«
gjørda, og kvat góðsku hann við hesu lóg
bar havnarmonnum. Eisini hevði tað verið
stuttligt at hoyrt, kvat hann (E. D. B.) gjørdi
firi at sleppa træðarmonnum frá tí træðar-
skatti, sum nú um eini tvey ár vil koma,
og kvat hann gjørdi firi at minka um hendan
skatt. Ein skuldi trú, at hr. E. D. B. mátti
takka til, at menn (um so var) loypti í orð,
at hann hevði fingið tingið til at lagt stóran
skatt á træðarmenn, tí so frætti veljarinir
í sama viðfangi, at hann hevði verið á
tingi. Veljarir, sum hoyrdi kvat hann
lovaði f 1893 um, kvussu hann árliga vildi
greiða frá, kvat hann gjørdi i løgtinginum,
og sum vita, at hann einki hevur fortalt
um slíkt, teir mugu ivaleyst hugsa sumso:
antin er hr. E. D. B. orðloysingur, edla
hevur hann ikki gjørt peningsvirði í løg-
tinginum síðani 1893, tí einki er greitt frá
slíkum firi okkum.
Tað »sparki«, hr. E. D. B. gevur hr.
S. E. Miiller, eigur hesin seinri at føla seg
glaðan ivir, ti hetta vælmeinta »høggi« ber
í sær, at hr. Miiller, sum er valdur firi
Norðstreymoy, royndi at minka um skattin
kjá sinum veljarum við at bítaskattin javnliga
ímidlum træðarmenn. Til adla óeydnu er
hr. E. D. B.s frágreiðing um hetta tó
ósanheit. Hr. Miiiler var ikki heima tá ið
>matrikullógin« varð viðtikin, og hann helt
ikki uppá 7 kr. í skatt uppá mørkina av
træðarjørð. Men henđa søgan um, at hr.
Miiller vildi leggja tungan skat á træðar-
menninar er lík hinari, hr. E. D. B. irkti
á sinni um. at sami Múller var við at
stemma firi »lomvialógini«, tó at hr.
Múller ikki var limur av løgtinginum, tá
ið »lomvialógin« varð smíðað.
»Dimmalætting«, sum nú um stund er
so køn at irkja valgfif og at røða um
»valgfif«. mátti sagt sínum lesarum søguna
um løgtings»kandidatin« á sinni, sum vildi
»makaskifta« ein gamlan vin firi ein beiskan
óvin. bara firi at víðka rásirnar firi sínum
heldir tronga og knortluta veg innattur um
tingstovudir.
At »Dim.«, okkara »autoriseraða« tíð-
indi, gevur havnarveljarum tað skoðsmál,
at teir eru »ikke særlig kløgtige«, má
ljóða vakurt her um oyggjarnar og úttan-
lands.
Men nú er valgið jú ivirstaðið, og hop-
andi er, at hr. E. D. Bærentsen enn eini
4 ár kann sita á sínum høga padli sum
løgtingsmaður. Tað kundi tó borið á, at
um hann reiðuliga hevði greitt frá roysnum
sínum á tingi, at nógv nú var annarsleiðis
kjá honum. Tað er ikki ólíkt hr. B., at
hann nú, attaná at tað eydnaðist honum
at verða atturvaldur, beginnir at tosa um
valgstrevið og roynur at dolka aðrar løg-
tingsmenn, harvið filgir hann listum sínum
og fidlir »Dimmalætting« við hinum sama
gamla góða slagnum.
»S. F. Hansen« hevur í »Dim.« nr. 24
attur latið hoyra frá sær og hesu ferð er
ikki at ivast í, at tað er Føringefelags
nevndarmaður, sum talar.
»S. F. H.c sigur, at Rasmus Effersø
er blivin idlur tí, at hann (S. F. H.) ikki vil
vera við at hava skrivað nakað, sum hann
ikki hevur skrivað og sum honum ikki
dámar. Tá ið hann kunnger í »Dim.«, at
R. E. er idlur, so er tað ivaleyst tí, at hann
ikki hevur lært Rasmus at kenna, og tá ið
hann skildar »Føringatíðindi« firi at finnast
at ti, at hann fráleggur sær ta grein, »S.«
skrivaði, so má tað verða tí hann lesur
»Føringatíðindi«, sum idli maður lesur
bíbluna.
Tá ið S. H. sigur, at hann ikki svaraði
i »Føringatíðindi«, tí hann ikki kann skriva
broyting, so er hetta ivaleyst lótir. S. H.
veit væl, at tað nítist ikki lítaleys staving
í greinum, sum sendast til »Føringatíðindi«,
og ikki hevur borið betur til, enn at ein
lísing kom til seinasta »Føringatíðindi« og
til »Dim.« frá hesum sama S. F. Hansen,
og hon var skrivað í lítaleysari broyting.
At ein Føringafelags nevndarmaður
nú aðru ferð firi teimum »Dim.«s lesarum,
sum ikki hava lisið »Føringatíðindi«, og tí
ikki sjálvir kurrna døma i sakini, niðursetur
tað blað, hann er valdur til at fjálga um,
er frálíka løgið.
S. H. segði við »Føringat.«s blaðstírara
dagin firi, sum »Dim.« nr. 22 kom út, at
hann helt seg vita vist, kvør »S.« var.
Eisini skal hann hava sagt firi »Dim.«s
blaðstírara, at tað ivaleyst ikki var sjálvur
blaðstírarin, sum hevði skrivað ta mikið
umtalaðu grein við merkinum »S.« Kvussu
príðuligt tað er firi S. H. og »Dim.« ettir
hettar at kasta »mistankar« á »Føringat.«,
tað đømi lesarnir um.
Hopandi at tann kærleiki, sum fidlir
S. H. til lív og sál, má dríva hann til at
kunngera, at hann veit, at hitt,. sum »S.«
skrivaði í »Føringat.«, kom norðan úr Vági,
heilsa vit honum hesu ferð.
Blaðst.
Latið smáfuglar og heiðafuglar hava frið!
At koma burtur í hagan um summar-
tíð var mín størsti listur, meðan eg var
ungur. Tað var mær so upplivandi at