Føringatíðindi - 01.09.1898, Blaðsíða 1

FØRINGATÍÐINDI
Nr. 17.
I. SEPTEMBER 1898.
3. Ár.
I
Bráðasottin.
Tilfar til innpoting firi bráðasótt er
væntandi í firsta fari frá landbúnaháskúlanum
í Kjøbinhavn, og fæst ókeypandi. Teir
seyðaeigara, sum vilja lata seyð innpota,
mugu sum skjótast leta R. Effersø vita
talið av seyði, sum teir inskja at fáa
potaðan.
Gróðravónir i Førjum.
(Endað.)
J.uftvarmin í Førjum brítur ikki so
nógv av í imsum árum, tó at nakar ójavni
stendst av sjóvarmanum, sum minkar, tá íð
nógvur rekaísur kemur úr íðuni eystantil
við Amerikastrondina, og høgættin kann
vera meir edla minni áhaldandi og harð-
balin. Jarðavarmin er nógv ójavnari; tí
hann elist av sólini, sum í einum sumri við
klárari luft kann gera nógv um seg, meðan
jarðavarmin í sólfátækum sumrum neyvan
røkkur upp ájavnt luftvarman.
I.íðir, sum horva beint ímóti sólini fáa
meir jarðavarma, enn slættir og líðir, sum
hadla undan sól. Hamrar og dimm fjødl,
sum taka við sólarvarmanum og geva hann
attur frá sær, økja bæði luftvarman og
jarðavarman. Jørð, sum hevur lívd, fangar
ivirhøvur meir sólvarma enn jørð, sum
liggur í anngletti. — Ødl hesu áðurnevndu
viðirskiftir volda, at gróðurin verður ójavnur
í imsum støðum.
Tá íð spurningur verður framsettur, um
Førjar hava betri edla ringari gróðravónir
enn lond um sama norðleika, so má svarast,
at Førjar hava meir enn meðal vónir firi
alskins vøkstur. sum krevur langa gróðratíð
men ikki miklan hita í summartíðini. Imis
sløg av viði, mangahanda ber-, blóm- og
aðrir urtagarðsvøkstrar, sum krevja nógva
sól, trívast og búnast í londum við hervu-
ligum vetrakulda, men skapa ongar fruktir
í Førjum.
Eini góð líkindir hava Førjar fram firi
mong onnur lond. Væti hava vit altíð nóg
mikið av, har sum moldin er feit og hósk-
andi til at taka við regnvatninum, tá íð tað
kemur. Landbrúk okkara má heldur ganga
út uppá at fara so við jørðini, at vatnið
ikki ger skaða t. d. við at minka um
jarðavarman.
Føðievnir firi áveksandi grøði hevur
moldin i F'ørjum ikki minni enn moldin í
øðrum londum ivir høvur, og kvat íð trítur
í moldini sum hon er, kann fáast bíliga av
sjónum.
Einki lanđ hevur so góðar vónir til at
kunna fita sína jørð av tara og imisligum
av sjónum komandi slógv; ti má sigast, at
gróðravónirnar í Førjum eru frálíka góðar
firi adlan vøkstur, sum tekur til takkar við
mátaligum sólvarma, og sum kann tola
okkara óstidla, umskiftandi veðurlag.
Trawlarirnir.
Sum nevnt i seinasta blaði tók skrivari
okkara á einari ferð við »Smiril« ein
trawlaradampara firi Eiðismøl og førdi hann
til Havnar. Hann varð dømdur til at gjalda
goo kr. — 600 í bót og 300 sum sakar-
gjald. Eingilskmaðurin hevði ikki pening
at gjalđa við, so tað sá út sum hann
noyddist at blíva liggjandi eina tíð. Ein
av okkara keypmonnum hevði tó ikki
hjarta til at lata mannin liggja og forlissa
góða veiðu; tí tók hann og lænti honum
peningin. Sama dag, sum trawlarin var
sloppin út attur, sigist hann at vera sæddur
trawlandi innanfiri markið. F'ólk víða kvar
eru ikki blíð ivir, at keypmenn hjálpa
trawlarum i síni røvaraferð og soleiðis ar-
beiða beinan vegin ímóti okkara stíri. Tað
er ikki meiri enn sum bíligt, at bløðini í
sama viðfangi sum tey takka tí setta fút-
anum, skrivara Bang, lasta tann edla teir,
sum hava hjálpt edla ætla sær at hjálpa
trawlarinum.
Sunnuflagin 28. aug. kom »Heimdal«
inn á Havnarvág við tveimum trawlarum,
sum vóru tiknir norðanfiri oyggjarnar. At
teir mugu bøta firi teirra voldsmannsferð er
sjálvsagt. Sama dag var skrivarin attur úti
við kvalaveiðuskipinum »Norddeble«, men
tá sást bara einans trawlari og hann rímdi
straks sum hann sá »Norddeble«. Ivaleyst
hevur fútin ikki bara roknað ettir, at tað
kann stiggja trawlarirnar, at hann hevur
tikið ein, og at hann hevur fingið bót og
lá her í fleiri dagar, men eisini tað, atteir
herettir mugu bera ótta firi bæði »Smiril«