Alþýðublaðið - 05.02.1935, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið - 05.02.1935, Blaðsíða 2
ÞRIÐJUDAGINN S. FÉBR. 1935. ALÞÝÐUBLAÐIÐ Af Shagaströnd. Kafli 'úr [bréfi frá verkamanni. Hér ier sami Iteikurinn á tafi- bor&i lífsins og annars staðar, bariáttan fyrir dagliegum þörfum, sem mörguim befir oröið erfitt að fullnægja. Sumrinu lauk með norðan stórhrfð og manndráps- vteðri. Ég byrja fróttimar í júlrtí í sum- ar. Þá var eins og kunnugt er, mákið um að vera á vígvtelli stjómmálasnna. Frambjóðiendur í þiessu kjördæmi voru firnm, þótt höfuðiorustan stæði mílJi þeirra 'nafna, Jóns Páimascmar og Jóns í Stóradal, og féll hinn síðar- nefndi. Af Jóni Páimasyni væn-tum við þess, að hann dugi vel fyrir hafm- armá.lum okkar Skagstrendinga, því að vegna þiess máis mun hanin hafa fengið. m-örg atkvæði héðan. Þó hefi ég heyrt suma þakka Hafstieini á Gunnsteins.stöðum það sem framkvæmt hefir ver- ið af þessu vierki. Hvernig siem því ler varið, þá er undarJiegt, ef bónd-a framan úr döium gengur betur að vinna fyrir þ-etta nauð- synjamáL en sjáifum þingmainni kjördæmisiins, s-em fyrir alira hluta sakir ber skyida til pess. Raunar hefð-i þingmaðurinn á-tt að wra formaður hafnarncfndar og hinir 2 héðan úr svteitinini, og góð sainvinna með þteim. f stað þess mun þetta v-era nokkuð á aninan veg. Tveir úr nefndinini eru að víisu héðan, Björn ólafsson, sem mun hafa t-öluverðan áhuga á þessu máli, þótt við verkamenn þurfum ekki beinlinis að 1-ofa Bjöm fyrir samninginn fræga. En það var lika okk.ar fávizku að kenna, -að hann varð til. Hinn maöurinn er kaupfélagsstjórimn, Ó.l. Lárussion, sem þykir hægur til framkvcemda. Hann hefir verið á móti þessu máli, ief daema má eft'r ræðum þieim, sem hann hefir haldið á fumdum um þietta hafn- armál. Kaupfélagsstjórinn hefðá því ekki átt að vera í nefndinini, þarf nú' í vor. Óvíst er um rnokk- ien í Sitaði hans einhver sjómaður eð|a verkamaður héðain. En þetta v-ar nú samkvæmt vilja hrepps- inefn-darinuar, -og í henni áttum við verkani-enn engan fulltrúa þá. Eftir því sem Ludvig K-emp verkstj-óri hefir sagt mér, mun hafa vieriö unnið hér í sum-ar fyrir rúmliega 90 þúsund krónur. En bietur mé, ef duga skal. Entr þá vantar s-kj-ó igarðinn suður frá eynni og margt fliaira. Hafi hið opinbieba ráð á nokkru fé til. verk- liegra framkvæmda, verður að láta eitthvað af mörkum hingað. Mun þá bi-ómgast bér atvinnulíf með ö-ðru|m háetti en verið hefir, því s-ki lyrð-iin ti-I þes-s eru að mörgu lieyti góð, svo siem ku-nnugt er af ýmisu, sem um þ-etta mái hefir verið- ritað -og rætt. V-erði aftur á móti lekki meira að gert, mun skuldabaggi sá, sem þe.tta batt sveitinwi, verð-a svo þun-gur, að hún fái ekki undir risið, en þá kemur röðin að ríkissjóði. Hvers vegna var -ekki unnið lengur en fram í miðjan októ- bier. Nóg var og er eftir að giera,. Kaupið hækkaði um 10 aura á tímann. Þessum liernum í harna.r- mefndinini mun hafa faillið það þungt, því þegar Jón Sigurðiss-on var að semja um þ-etta við þá jsieint í iseptemiber s. 1., tóku þ-eir saman ráð sín og sögðu upp vinmunini að v-iku liðjinni eða í liok mánaðarins. Þá var alltnikið enn ógert jeinkum að steypa, svo vexlk- ið yrði ekki fyrir mik Lu tj-óni af brimii í vietur. Beitti Kemp vierk- stjóri sér fyrjr því, að vinnu ybðj' halidið áfr-arn, vegna þess áð hann sá, hve árijðaindi það var. Kem-p er hinn bezti verkstjóri. Munu f liestir verkamenn bera hon- um það orð. TeL ég heppilegt að hann verði fyrir þessu verki, þótt hafnanniefnd -og nokkrir aðrir hér séu kainnsíkie á annari skoðun. En :út í þá sálma skal ekki farið nú. „Það mátti ekki eyð-a öillu fénu núna. Við urðum að halda eftir svo sem 25—30 þús., sem n-ota þarf til smíðis trébryggju, er gerai ' urt fjárframiag frá ríirissjóöi næsta ár, þess vegna varð að hætta viinnunind nú.“ Svo mælti kaupfélagsstjörinn við mig, er ég átti taL við hann um þiettá. Því miður getur þetta farið svo. En jafnhli?,a þessu -er okkur verka- miöinnum þó gefinin k-ostur á vin-nu framvegis, ef við vi-ninum haina í ákvæðdsvinnu, t. d. að sprengja svo nefnd-an Einhúa. Þá vaknar sú spurning: Er fnernur hægt að vinna á þeninan hátt fyrir fé, sem óvíst er að fáist? Vierkamenn og féliagar! Ég vedt, að við þurfum viinnunnar við. Ea búið vel um. hnútan-a i þei.m vin,nu-samn::ingi. Þeir, sem hafa séð- eftir hiinum fáu aurum, sem bætt var við kaup ykkar, fara nú þiessa leiði, ef msð því móti væri hægft* 1 að fá þ-að iækkað. Svio -eru nú greiðslurnar á viinnulaunum okkar. Þessar ávís- anir, siem- þó eru humbug í því fiormd, siem þær eru, ganga hér siem gjaideyrir m-anna á m'lli. Penjngar sjást hér sj-aldan. Allir ieru í neikniingi. Um. ríkiíssjóðst'Jilagið vitum við ekkert. Jón Sigurðss-on sagðd okk- ;ur í hauist, að það rnyndi boiigað í -október. ólafur Láruss-on fór súður sie-int í júwí. Svo fór hanin aftur áisamt formanni hafnar- raef:n-da4 Hafstein, í ágústlök. Samt situr alt fast enn um þ-essa,r gi)edð|s,Lur. Þeir, sem bezt sóttu vinnuna, munu hafa eftir sumarið 7—8 hundruð' kr., ,ien margir minina. Hafa þeir því ekki a-nnað- ie;n þietta fyrir s-ig og fjöls-ky Iduij síinar ,a,ði lifa á þennain vetuú, isiem sjálfsagt verður ek-ki tekju- drjúgur freraur ö-ðrum vetrum. Af þersuní 90 þúsundum mun ekki hafa far,ið mikið yíir 50 þús. í| Laun verkamíannainna, siem þá voru, miliM 50 -og 60 ali-an tímiinn, aem unnið var, 4 m-ánuði. Námu vinnuiaun allra þessara manna i þiessa 4 m-ánuði litið eitt m-eiru en ársLaun þau, er Eggert Claes- sien hafði í sinni banka,stjör,atíð. Ól. J. Gucmiindssc'fí. Kvikfjárrækt fleygir fram á samyrkju- búum á Sovét-Rússlandi. LONDON í gærkveidi. Nautgriparækt er nú fari'in að gar.ga mjög val í So-vétsamhand- inu að því er nýjar skýrstur aegja, len þessi atvinnuvegur hef- ir gengið iL-la fram að- þ-essu. 1. janúar í ár voru nautgripir næstum þriðjungi fleiri en um- næstu áramót á undan, sauðfé og geitum hefir fjö-lgað um 11 af hundraBi-, en svíín eru nú helm,- inigi f-liaiíi í RúsS.landi en wokkru sinni áður. Töliur þessar eru úr skýrslu þieirri, siem búnaðarfu-Lltrúinn Lagði fyrir allsherjarþing sam- banidsxns. í M-oskva í dag. Hanin skýrði einnig brá fáðagerðum rík- isstjómarinnar um þaö, að sto-fna á árinu 1935 70 000 ný sainyrkju- bú til nautgriparæktar. I.. ................. Kaopið A þýðubiaðið. Jarðarför okkar hjartkæru dóttur og systur, Guðrúnar Jónínu Guðmundsdöttur, fer fram frá fríkirkjunni föstudaginn 7. þ. m. og hefst með bæn kl. 1 e. h. á heimilí okkar, Verkamannaskýlinu, og kveðjuathöfn i Aðventkirkjunni. Ef einhver hefði í hyggju að gefa kranz, er hann vinsamlega beðinn að láta andvirðið ganga til Systra- félagsins Alfa. ■ Foreldrar og systkini. í bíl eftir endilangri Afriku. LONDON í gærkveldi. Þríjr uingir Frakkar fóru ný- lega frá Paríjs áieiðis til Höfða- horgar í bifreið. Þieir teru nú komjnir í Sahariar eyðimönkiina og hefir gengið vel. Þieir búast við því að vera tvo mánuði í fierð:.nni, ian vegaliengd- !iin ier 16 000 km. (FÓ.) SnjiflóO grefir 40 skiða menn inni i kofa. LONDON í gærkveidi. Fain-nkyngi er mú í Austurríki. Tveir mien-n hafa farist í frostunt- um þar. Við Salzburg hiefir 40 manna skíðafiiiokkur grafist í fö:n-n í dalak-ofa eiinum, siem varð fyrir mikiLli snjóskriðu. Hierdiedld hef- ir vierið sendi t-il þiess að grafa fóikið upp úr fönninjni. Járnbrautarliestir hafa tepst í fjallahéruðum. 1 Salzburg vaa’ myrkuT í gærkve-ldi, því að raf- magnsveiturnar biiuð'u í hríðun- um. í Ungvierjalandi hafa eininig vierið hrííðar og stormar og Lag- ið við- manntj'öni. (FÚ.) Armbandsúr, Vasaúr, Klukkur, fallegt úrval. Bfaraldap Hagan. Sími 3890. — Austurstræti. Et þér vi)jið eignast góða, ódýra ogspar- neytna mótorvél, pá kaupið háþrýstivéíina MIAS. Hentug í allskonar báta og skip. Ennfremur sem landvél. Var keypt í skólaskipið George Stage og H. f. Skallagrímur i Borgarnesi hefir pantað 600 hestafla vél af þessari tegund í hið nýja skip sitt. Upplýsingar gefur Þó.hallur Vílhjálmsson Seyðisfirði. Kjóslð C-lhitann a útvarpsráð. lútsala.i I* Kjólar frá kr. 15,00. L A Hnappar, Spennur, Clips, Kragar, Belti A gg fyrir hálfvirði. Mikið úrval af taubútum. ® 10 °/0 af öllum öðrum vörum. Ö í K jólabúðln,? N Vesturgötu 3. N ,M nn - nngi maðnr' fæst enn í cfgreiðslu blaðsins. Cirkus-stúlkan. 6 Díana stokkr-oðnaði og hristi. höfuðið. — Niei; „Lævirkjamn“ get ég ekki selt, feagð-i h.ún dáiítið vandræöaliega. — Hvem af þessum hræðilegu sirkuskörlum sjkyidi hann taka fyrir föður mienin, og hvað ætJaði að v-eróa úr þiessú. æfintýri ? — Þér sitjið ágætliega á bestu, sagði hann og studdi höwdiininj- á makkann á besti heninar. — Ég hefi aldrei séð toonu sitja svo vel á hesti »siem yðiuri Maðuri-nn yðar hlýtur að \’iara stojtf- ur af því. — Maðurinm minin? sagði Díana og roðnaði, en fór því næst áð hlæja. — Ég hélt að einjn af leikenduinram væri maður frú Qoronnu, ságði hann. , ; — Niei, yður skj.áfl,ast .áreiðaniiega, sagði hún. — Nú, svo pér eruð ógiftar, sagði hann og augu hans tindri- uöu af ákafa. — Nei, wei, svaraði hún.. — Þér héiduð að ég væri----— Vður hefir aldiQÍli-s skjáltlast ■ — Hugsið yður! Þetta -gleður mig stóriega. — Hann tnam staðar, og hún horfði,undrandi á hainn. — Gleður það yður! -Hvers vegna? — Hvers vegna? Vegna þess — viegna þesisí, að mér sýnduíst' þér alit of ungar .til þiess að vera gift. Þessu svaraði húnn ekki, -,en til þ-essl að haida samræðu-mum, áfram, spurði hann hve langt væri til Wiinstanley. — Nálega tvær míiur. Bæriinn sést þegar komið er hér upp á hæðina, sagði hún og lyftj sér í söðlinum. Gáið að yður ,sagði hann. — Gjörðin er laus hjá yðiwy Það er hættui-egt að ferðast svona', að minsta k-osti fyrir alla aðra en yður. Ef þér vil-jið koma af baki eitt augnalbiik, þá skal ég herða á gjörðinini. 1 ‘ Honumi til mestu gleðii stieig hún af baki, og hanin herti á gjörði- inini og var óvenjulega iieingi, sro Iienjgi, að Díana setti-st niðlur og fór að horfa á hann. — Ætlið þér til Winstantey? spurði hún. —- Já, í verzilunaiierindum. —- — Verzlunarerindum? ttautaðíi hún. Ei-nu meixnirnir, sem komu til Winstanley eru farandsalar. Eruð þér farandsaili ? spurði hún, Hann brosti ekki, ien kipraðii- dálítið saman varirmar. — Já, ég er f-erðamaður, sagði hann- j— I hverju ferðiist þér? — I fötum, svaraði hanin eftiir að hafa hugs-að sig um dálitla stund. i— Þér lítið iekki þanuig út, svaraðx hún harnal-ega. — Hviers vegna ekki? s-purði hann. — Það veit ég ekk-ii, sagði, h-ún, en ég h-efi enga trú á því, a.ð þéi’ getið fengið nokkur.n manim ti,L þ-ess að kaup-a af1 yður vöruri Þér ieruð of —--------- — Látið það fjúka. Ég reiðist aldrei. -— Þér teruð of beimskur tiL þess', sagði hún aLvarlega. — Það ier aLveg rétt hjá yður, sagði hannn, ég er alt of hieámskr ur, og ti-L þiess að samma henni það kastaði hann sér flötum á jörðiina fyrir framan h-ana og tók upp pípu sína og sipurði: -— Fytírgefið, þér þ-oiið ef til vill ekki tóbaksreyk? — Ég hefi ekkert við hannn að athuga. Dan frændi — já, ég er alvön tóbaksreykingum. — Hvað ætlið þér að vera 1-en-gi hér í niágiienininu ? spurði hann. — Þang-að tii á þriðjudaginn, svaraði Díana. Það giieður mig, sa;gði h-ann, þá fær maður \onandi a)ö sjá yður á sviðinu á miorgum- — Niei, ég leik ekkierit í b;Ui-, stamaði stúlkaji- Ég h-efi l.-eyff. — Það þykir méri lieiðinnlegt, mín vegna, en það gleður mig yðar vegna. En ef til viil fæ ég að sjá yður ef ég kenx tii sirkr uslieikiendanna til þ-es-s að' k-aupa hestiinn, siem þ-eir voru að- sýna mér. — Nei, ég er þar ekki, sagðd stúLk-an hvatskeytsJ-ega. — Ekki? Han,n reis á oiimbogann -og h-orfðj alva,rtega á stúlkh una. Hvert ætlið þér? — Ég á heima héri í gnandinni, sagði hún og gerði sér þó fuila grein fyrir hvaðia afl.eiðiingar' það kynini að hafa. — Er það satt? Þietta glieðíur mig mjög. — Hveris viegna? s-purði hún og h-orfði á hanin undrandi. — Hann lieit undan þiegar hann sá hinn saklieysislega spip lnen-nari. — Jú, það gteðuri mig mj-ög eftir það, sem komið hefir fyifcr í dag. Hvað var það? — - MéT|M finst einls og við séum gamlir vinir. Ég hafði þetta í huga þiegar þér komuð- á móti m-ér, og þiess vegnna ákvað ég að hafa tal af yður..- — En áttuð þ-ér að gera það? Átti ég ekki áðieins a.ð hnedgja mig fyrir kveðju yðar og halda svo áfram? — Hviers vegna? —■ Ég veit það, ekki, s-agðá hún mieð svo töfrandi sakl-eysi, að hann iang-aði til þiess að gripa hönd heninar o-g kyssa hana. -- Ef þér hiefðuð haldið áfriam, eru ail-ar Jíkur til þes-s, að vió lnefðum aldrei fundist framiar, sagði hann kurte-islega. 1— Við hittumist sieinnjliega al-drei aftur. ■— Það er undir yður konxið. — Mér? — Já, héit hann áfrám og h-orfði ástúðtega á Díönu. Ég ætlaðí að spyrja yður — fynst þér exgið leyfi, -og ég þarf að fajrp ti-L Winstanliey, hvort þér vilduð1 ekki hitta1---------------hér nam hann snöggiega staðar. Hvað var það, sem- hann ætiaði a‘ð faria að siegja? . —- Nú? sagðd hún saklieysisilega. - Þietta er a'ðiainis smiájþorp, -og ef þér skrepppið nú út á hiest*- inum yðar dáliitla stund, til dæmis. um þetta leyti, þá g’æCi ég líka orðið á ferðimni og við fundist, er þa^ ekki satt? Díana hugsaði siig um>, þetta var svo æsandi og æfíntýraliegt. Hann var svo faltegur, yfirlætlsiaus -og góðtegun Han-a langaði mest tii þsss að segja já. Bn- það var eitthvað, sfem- hélt aftur af hienni. Hún lieit á kiukkuna sína, stóð upp o-g virtist vera undrandi. — Hvað gengur að- yður? spurði hann. — Ég ier búinn að vera of tengi. É-g Jofa-ðd að kioma sniemma heim. Mér er óskiJjanliegt, hvað er -orðið framoriðifð. Hann roðniaði. 1 . Tíminn er fljótur að- líða, þ-egar vinir fiinniast, sagði hann og stóð upp og hjálpaðx hannl á bak. — Vierið þér sæLLr, sagðd hún. *— Verið þér sæiar, sagði maðuriun og tók hattinn ofan. Sól- argeislarnir féllu yfir gui:t hár hans og gáfu því gui'lirta sljikju. Kom-ið syo aftur þessa söimu Leið annað kvöid, gerið þa£ fyrir mi-g, sagði bann og greip hön-d h-ennar í ákafanum.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.