Alþýðublaðið - 10.11.1926, Blaðsíða 3

A L P í tj u ö L A Z. I 'D

9 |
m
1 ISBiii vlð mlnna yður á: 1
Strausykitr. . . . . 0,34 aura Vs kilo. |
1 Molasykur . . . . . 0,39 - y2 — I
1' Hveiti, prima, . . 0,30 — Va —
I Gerhveiti . . . . . 0,35 - y2 -
1 Haframjöl . . . B 1 1 00 CM o
I Kassa-Epli . . . . . 0,90 — Va —
I Elrikiir Leifsson. §
Laugavegi 25.
i Talsisrai @22. Talssmi S22. 1
Samsæíi
héldu sveitungar hjónanna Krist-
rúnar Eyjólfsdóttur og Bjarnar
Bjarnarsonar í Grafarholti í Mos-
fellssveit þeim á sunnudaginn var
i minningu þess, að þau verða bæði
sjötug um þessar mundir. Björn ér
nýlega orðinn 70 ára, en Kristrún
verður það eftir nokkra daga. Var
samsætið haldið á Brúarlandi. Þar
var saman komið 70 manna, og
var þó veðrið svo hvast, að grjót
varð að hafa í bifreiðum, svo að
þær fykju ekki um, og þeir, sem
ætlað höfðu ríðandi, urðu að teyma
hestana og ganga í hléi við þá.
St. Iþaka.
Vanalegur fundur í kvöíd.
Ársafmælið á sunnudagskvöld.
Félögum afhentir aðgöngumið-
ar. Komið með innsækjendurl
Niðursoðnir ávextir beztir og
ödýrastir í Kaupíéiaginu.
Frá Aiþý&ubrauðgeröinni. Vinar-
brauð iást strax kl. 8 á morgnana.
Voru þeim hjónunum færðar tvær
heiðursgjafir, hyllur, sem Ríkarður
Jónsson hafði skorið út. Var önnur
þeirra bókahylla.
Finstl orgelkonsert
í fríkirkjunni í kvöld
þ. m. kl. 8Vs.
®re©i»g fakáes
aðstoðar.
Aðgöngumiðar fást i bóka-
verziun Sigf. Eymundssonar,
ísafoldar, Arinbj. Sveinbjarn-
arsonar, Hljóðfærav. Katrínar
Viðar, Hljóðfærahúsinu og
Hljóðfæraverzlun Helga Hall-
grímssonar og kosta 2 krónur.
smjjðrliklð
er bezt.
Upton Sinclair: Siniður er ég nefndur.
„Hvaðan er hann?“
„Ég veit pað ekki. Billy kom með hann.
Ég sagði, að hann hlyti að hafa komið úr lit-
uðum glugga ,í Sankti-Bartólómeus-kirkj-
unni.“
„Hæ, hó!“ sagði T—S.
„Hvab sem um pað er, pá er hann nýr,
og hann er ofgóður til pess að sleppa hon-
um. Blöðin ná áreiðanlega í hann. Líttu
bara á hann!“
„En, María! getur hann leikið ?“
„Leikið? Guð minn góður! Hann parf ekki
að leika! Hann parf ekki annað en að horfa
á mann til pess, að mann langi til þess að
falla að fótum hans. Farðu, og reyndu að
vera kurteis við hann, og komstu að því,
hvað hann vill.“
Hinn mikli maður vi'rti gestinn fyrir sér
og mat hann í huga sínum. Pvi næst gekk
hann til hans. „Heyrið þér, herra Smiður!
Hver veit,' nema ég gæti gert yður frægan.
Hvernig haldið pér, að yður félli pað?“
„Ég hefi aldrei hugsað um að verða fræg-
ur,“ var svarið.
„Jæja; pér hugsið um pað nú. Ef ég ræð
yður, pá geri ég yður að frægasta leikara
heimsins. Ég geri úr því útbreiðslumynd
fyrir kirkjurnar; peir geta sýnt heiðingjun-
úm pað í Kína og í Zúlúlandi. Ég geri við
yðúr samning til tíu ára og borga yður fimm
hunctruð dollara á viku, hvort sem pér eruð
að vinna eða ekki, og pér purfið ekki að
vinna svo mikið, pví að ég ætla ekki að
fást við að búa til verulega fínar myndir
með guði almáttugum og englum í án pess
að gefa vikulega fri. Pér getið kann ske
fundið einhverja félagsómynd, sem lofaðist
til að borga meira, en náunginn myndi bara
selja myndina og gefa bróður konunnar sinn-
ar peningana, verða svo gjaldþrota, og hvar
væruð þér pá? Hún María Magna hérna
— hún getur sagt yður frá pví, að ef þér
hafið samning við gamla Abey, pá er pað
eins gott og ríkisskuldabréf. Ég gef pessari
elskulegu dömu ávjsun í hverri viku fyrir
prjátiu og fimm hundruð dollurum, og ég
verð að skrifa undir pað með eigin hendi,
og fæ ég þó krampa í fingurna að skrifa
undir svona stóra útborgun í einu, en hvað