Alþýðublaðið - 13.06.1935, Síða 2

FIMTUDAGINN 13. JÚNl 1933.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Ofsóknir
gegn Japðnnm í Bauda
ríkjnnnm.
Stjórnarflokkurinn i Grikklandi
vinnur sigur í kosningunum, sem voru
í raun og veru ekki kosningar.
Deilnr nm vinnntíma
ð verkamálaskrif-
stofnnni i Seaf.
WASHINGTON, 12. júní. (FB.)
Frá Phönix í Arizona er símað,
að nú sé komin alger kyrð á í
Saltárdalnum (Salt River Valley),
en eins og fregnir hermclu í vet-
ur var ]>ar ceirðasamt mjög vegna
ofsókna hvitra manna i garð jap-
anskra bænda, sem sezt höfðu
að í dalnum. Leiddu ofsóknim-
ar til pess, að sendiherra Japana
tók málið til umræðu við stjórn-
ina í Washington og einnig var
þa'ð rætt á þingi.
Tilraunir amerískra bænda
þarna í dalnum til þess að
hrekja japönsku bændurna á
flóttá bar ekki árangur, þótt ýms-
um fantabrögðum væri vi'ð þá
beitt. Þá voru gerðar tilraunir til
pess, að koma lögum í gegnum
fylkisþingið me'ð það fyrir aug-
um, að gera japönsku bændun-
um ókleift að stunda búskap í
fylkinu. Málið varð ekki útrætt
er þinginu var frestað. Fylgis-
menn þess sögðu, að ef það næði
ekki frarn að ganga, brytist út
blóðugar óeirðir í Saltárdalnum.
En það varð ekki. Og alment hafa
menn fagnað því, að ofsóknimar
hafa hjaðnað, því að ef tekist
hefði að hitekja japönsku bænd-
urna á brott frá heimilum sínum
í Arizona, hefðu sams konar til-
raunir vafalaust verið gerðar á
ýmsum öðrurti stöðum í Banda-
ríkjunum, þar sem japanskt fólk
er búsett. Afleiðingarnar. af því
hefði getað orðið hinar alvarleg-
ustu og til spillis sambúð Jap-
ana og Bandaríkjamanna, en
deilumál sem þessi eru afar-við-
kvæm og gæti jafnvel leitt til
friðslita, ekki sízt þar sem gremja
er stöðugt mikil í Japan í garð
Bandaríkjanna vegna innflutn-
ingslagaákvæða þeirra, semvarða
Japana.
Nú er svo komiið í Arizona, sem
fyrr segir, að ofsóknirnar gegn
Japönunum eru hættar. Þeir
keppa nú á marköðunum eins
og ekkert hefði í skorist viðhvíta
menn og mexikanska bændur og
innbyrðis. Ástæðurnar til þess að
ástandið hefir batnað eru þær, að
viðskifti hafa batnað (deilurnar
byrjuðu þegar viðskiftaörðugleik-
ar voru rniklir og vandræði og
skuldinni skelt á japönsku bænd-
urna) og enn fremur, að jafnvel
hinir æstustu mótstöðumenn Jap-
ana hafa séð fram á, að það
yrði ógerlegt að halda við æs-
Lngunni gegn þeim nógu lengi
til þess, að hægt yrði að hrekja
þá á brott. Má því segja að það
sé mikið þollyndi og stillingu jap-
önsku bændanna að þakkn, að
andstæðingar þeirra hafa gefist
upp. Loks er ]>ess að geta, að
yfirleitt vöktu ofsóknirnar and-
úð gegn þeim, sem stóðu aö þeirn,
og samúð með þeim, sem fyrir
þeim urðu. Var hinum ofsóttu
bændum að þessu styrkur mikill.
(United Press.)
Norman Angeil
heldur friðarræðu
i Oslo.
LONDON í gærkvekli.
Sir Norman Angell fiutti í dag
terindi í Oslo vegna þess, að hann
var sæmdur síðustu friðarverð-
launum Nobelsjóðsins. Noregs-
konungur var viðstaddur og
margt fleira stórmenni.
Sir Norman talaði að sjálfsögðu
um friðarmálin, aöallega um
vopnaframleiðslu og afvopnun.
Hann taldi það óhjákvæmilega
nauðsyn, að ríkin létu þessi mál
til sín taka til þess að girða fyr-
ir of miklar vopnasmíðar og ó-
hæfilegan hagnað auðmanna af
slíkri framleiðslu og verzlun. Það
ætti að vera eins sjálfsagt, sagði
hann, að hið opinbera reyni að
hefta ófrið eins og reynt er að
hefta eld. (FÚ.)
ALL A
venjulega matvöru og
hreinlætisvöru, sel eg
með lægsta verði.
Fljót og góð afgreiðslu.
Sent um allan bæinn.
Gæsar Nar, sfmf 2587.
LONDON,ÍO. júní FB.
RÁ Aþenuborg er sím-
að, að úrslit þingkosn-
inganna, sem fram fóru í
Grikklandi í gær, hafi orð-
ið þau, að f lokkur Tsaldar-
is forsætisráðherra hafi
unnið glæsilegan sigur.
Hlaut flokkurinn 285 af
300 þingsætum í fulltrúa-
deildinni, samkvæmt sein-
ustu f regnum að dæma, en
lokaskýrslur um kosning-
arnar eru þó enn ekki
fyrir hendi. Búist er við,
að loka-niðurstaðan verði
þó svipuð og að framan
segir.
Það hefir vakið gífurlega eftir-
tekt, vegna fregna þeirra, er stöð-
ugt hafa verið á kreiki undan-
farna mánuði um fyrirhugaða
endurreisn konungsveldfs í Grikk-
landi, að konungssinnar, en leið-
togi þeirra í kosningunum var
Metzazas hershöfðingi, biðu hinn
herfilegasta ósigur og fengu að
2 sænskar stúlkur
hverfa í Oslo.
OSLO í gærkveldi. (FB.)
Hvarf tveggja sænskra s úlkna
í Oslo vekur mikla eftirtekt. Þær
eru um 17 ára að aldri og komu
til Oslo um hvítasunnuna í flokki
með öðrum stúlkum. Þeirra hefir
verið saknað síðan á annan hvíta-
sunnudag.
Leynilögreglan befir tekið mál-
ið til rannsóknar, og hefir hún
skipulagt víðtæka leit a'ð stúlk-
unum.
Tlu ob hálfa milu upp
frá jrflrboröi jarðar,
Piccard hefír undanfárið haldið
áfram tilraunum sínum um há=
loftsflug og rannsóknum í Ij,á.
Loftinu. Hann hefir nú komist í
IO1/2 mílu hæð og segist enn muni
halda rannsóknum sínum áfram
í ennþá stærri og öflugri helg en
hanii hafi nú. (FÚ.)
eins 4 sæti í fulltrúadeildinni.
Kommúnistum hefir hins vegar
aukist fylgi. Hafa þeir aukið at-
kvæðamagn sitt um 20 0/0.
Vegna hinnar bágbornu útkomu,
að því er konungssinna snertir, er
nú talið mjög efasamt, iað til þess
komi, að þjóðaratkvæði verði lát-
ið fara fram um það, hvort bjóða
skuli Georgi fyrrverandi konungi
að setjast á ný á valdastól í
landinu.. eins og ráðgert var af
konungssinnum.
Tsaldaris forsætisráðherra hefir
í viðtali vi'ð blaöamenn látið í ljós
mikla ánægju yfir úrslitunum.
Te%r hann þau afar mikils varð-
andi fyrir framtíð Grikklands. —
„Nú hefst friðar- og endurskipu-
lagningaríímabil í Grikklandi,"
sagði hann. (United Press.)
IantlDtningsblnti Notö-
manna i ferskam flski
tll Englands bðlnn I ðr.
OSLO í gærkveldi. (FB.)
Brezka sjávarútvegsmálaráðu-
neytið tilkynnir, að Norðmenn
hafi nú þegar flutt inn til Bret-
lands eins mikið magn af fersk-
um fiski og þeim sé heimilað
á yfirstandandi ári.
lanan la n dsf I nof erðir
bjrriaðar í Noregi.
OSLO í gærkveldi. (FB.)
lnnanlandsflugferðirnar í Nor-
egi eru nú byrjaöar. Var fyrsta
ferðin farin milli Oslo og Bergen
og gekk ágætlega báðar leiðir,
þrátt fyrir óhagstæð veöurskil-
yrði. Fluttir voru 40 farþegar og
40 kg. póstflutnings.
Málaflutningur. Samningagerðir
Stefán Jóh. Stefánsson,
hæstaréttar málaflm.
Ásgeir Guðmundsson,
cand. Jur.
Austurstræti 1.
Innheimta. Fastelgnasala
GENF, 11. júní. FB.
Á alþjóða verkamálaskrif-
stofunni eru sámkomulagsum-
leitanir um ákvörðun vinnu-
stundaf jöldans komnar í strand,
vegna þess, að fulltrúar at-
vinnurekenda hafa neitað að
taka þátt í störfum sameigin-
legrar nefndar, sem ráð var fyr-
ir gert að ræddi um að koma á
allsherjar samkomulagi um 40
klst. vinnuviku.
Forseti ráðstefnunnar Cres-
well, boðaði fulltrúa atvinnurek-
enda á einkafund, og stóð sá
fundur yfir f jórar klukkustund-
ir. Hvatti hann atvinnurekend-
ur eindregið til þess að taka
þátt í störfum nefndarinnar og
benti á þá hættu, sem verka-
lýðsmálastofnuninni væri búin,
ef samkomulag næðist ekki um
að ræða þetta mál. — (United
Press).

Bíladekk.
Sterkasta ameríkönsk
tegund, mjög ódýr.
Skoðið þau.
Þórður Péturs-
son & Co.
msnzinnnnxnuzí
Munið, að reiðhjólin, Hamlet
og Þór, fást hvergi á landinu
nema hjá Sigurþór, Hafnar-
Stræti 4, Gerpm vig reiðhjól.
vmfti
Tómar mjólkurflöskur eru
keyptar daglega á Laugavegs-
Automat Laugaveg 28, Kaffi-
sölunni við Kalkofnsveginn og
Kaffisölunni í Meyvantsstöðinni
við Tryggvagötu.
Veiðistengur, línur, hjól,
spoonar, minnows o. fl„ er eins
og að undanförnu gott að kaupa
í Hafnarbúðinni.
Regnhlífar teknar til viðgerð-
ar á Laufásveg 4.
j
Smáréttir á kvöldborðið. —
Laugavegs Automat.
FRAMKÖLLUN,
KOPIERING og STÆKKANIR.
Vandlátir amatörar
skifta við
Ljósmyndastofu
Sigurðar Guðmundssonar,
Lækjargötu.
Símar 1980 og 4980.
Verksmiðlan Rðn
Selur beztu og ódýrn stu
LIKKISTURNAR.
Fyrirliggjandi af öllum
sta;rðum og gerðum.
Séð um jarðarfarir.
ir Síini 4094,
15 aura
kostar að kopiera
myndir 6x9 cm.
Sportvöruhús
Reykjavíkur.
James Oliver Curwood: 8
Skógurinn logar.
Hún þrýsti lófanum á enni hans um stund. Hönd hennar var
svöl og silkimjúk. Svo kallaði hún á þenna náunga, sem hún,
nefndi Bateese. Carrigjyr fanst hann líkastur Cimpanza-apa vegna
þess. hve stuttur hann var og armalangur. Hann var næsta fer-
legur þarna í hálfrökkrinu. Carrigan þrýsti skammbyssuna fast-
ar„ Stúlkan tók nú að tala blending af frönsku og ensku. Hán bar
ört á. Davíð skildi þráðinn í samtalinu. Hún var að segja Bateese
að bera hann niður í bátinn og að fara varlega, því að hann værí
hættulega særður. Það var höfuðið á honum, sagði hún ýikðf.
Bateese varð að fara varlega með höfuðið á honum.
Davið setti skammbyssuna í hylki'ð þegar Bateese iaut yfír
hann. Hann reyndi að brosa til stúlkunnar í þakklætisskyni fyrir
umönnun þá, er hún veitti honum eftir að hafa næstum drepiö j
hann. Nú var aftur tekið að birta svo hann gat séð hana ‘betur. '
Á miðri ánni var silfurlit rák. Fölur máninn gægðist upp á him-
ininn, sigri hrósandi yfir þvi, að skýin höfðu byrgt sólu klukku-
stund fyrir komu hans. Höfuð Batseeses bar í þessa silfurrönd á
ánni. Það var villimannlegt og HudsonflóakJút bundið um ennið
að sjóræningja sið. Bateese líktist böðli, sem vefur síðasta snún-
ingnum að hálsi fömardýrsins. Hann smeygði löngum örmunum
undir Davíð. Rólega og áreynslulaust lyfti hann honum upp sva
sem hann hefði reifabarn í höndum. Svo lagði hann af stað niöur
sandinn.
Þessu hafði Carrigan ekki átt von á, og fanst það dálítið leiö-
inlegt að láta fara svo með sig eins og barn, jafnvel þótt þaö
væri í nærveru þeirrar, sem hafði komið honum í þetta ástand
af ásettu ráði. Bateese gerði þetta líka svo svívirðilega léttilega.
Það var eins og hann væri smástrákur, fisléttur, en Bateese vami I
fullorðinn maður. Heldur hefði hann kosið að skjögra áfram á
fótunum eða skriða á fjórum fótum. En svo vildi hann fá þetta
alt saman betur skýrt. Stúlka þessi tók mnsvifalaust að hjúkra
honum eftir að hafa hálfdrepið hann. Honum fanst, að hún hefði
að rninsta kosti átt að segja honum að hún hefði tekið misgrip
og að sér þætti fyrir því. En hún talaði ekki við hann aftur. Ekki
sagði hún heldur neitt meira við Bateese, og þegar kynblending-
urinn setti hann niður í miðjaíi bátinn og snéri hpnum fram í
stafn, stóð hún við skut og sagði ekkert. Síðan sótti Bateese riffil
hans og baksekk og setti sehtkinn við bak honum svo hann gæti
setið uppréttur. Svo ýtti hann frá, og án þess að biðja leyfis
þreif hann stúlkuna og bar hana út í bátinn svo að hún 'vöknaði
ekki í fætuma.
Þegar hún svipaðist um eftir ár sinni snéri hún sér að Davíð
og leit snöggvast á hann.
„Hefðuð þér mikið á móti að segja mér hver þér eruð og hvert
við förum?" sagði hann.
„Ég er Jeanne Marie-Ann Bourlain,“ sagði hún, „og skúta mín
er nokkru neðar á ánni, M’sieu Carrigan.”
Hann furðaði sig á að hevra, hve djörf játning hennar var, því
að sem þjónn laganna tók hann þessi orð hennar sem játningu.
Hann hafði ekki býist viö að hún opinberaði nafn sitt svo skjót-
lega éftir að hafa gert svo grimdarlega tilraun til að drepa hann.
Og hún hafði talað mjög rólega um skútu sína. Hann hafði heyrt
ta]að um Boulain-skútumar, Þetta nafn var tengt við Chipewyan,;
aö því er hann minti, eða var ]>að Fort McMurray? Hann var fekki
vel viss um hvar Boulain-skóturnar verzluðu, En í ár var liann
víss urn, að þær höfðu ekki komið suður að Athabasca-lendingu.
Boulain, — Boijlain, hann endurtók nafnið með sjálfum sér, —
Bateese. ýtti nú bátnum alveg frá og stúikan brá árunum í vatn-
iö, sem glitraði í tunglskininu. En hann gat ekki fengið sig tii
að hætta að lrugsa um þetta nafn. Það var ekki aðeins að hann
hefði heyrt þetta nafn áður. Þaö var eitthvað merkilegt við þaö
líka. Hann leitaði í m|n|nlngum sínum. Bóulain! Hann hvíslaði nafn-
inu í barm sér og hafði ekki augun af stúlkunni, sem lagðist
mjúklega á árarnar. Ennþá gat hann ekki fest hugann við neitt.
Honum gramdist þessi sljóleiki. Svimakendur höfgi var að síga á
hann aftur. I
„Ég hefi heyrt þetta nafn, — einhvers staðar, áður,“ sagði
hann. 1
Það var aðeins fimrn til sex feta bil á milli þeirra, en hánn tal-
aði svo hátt og skýrt, að það gat verið miklu lengra.
„Það getur vel verið, M’sieu.“
Rödd hennar var skýr, en róleg og mild. Og hún var ískyggi-
lega óákveðin undir þessum kringumstæðum. Hann vildi að hún
hefði snúið sér við og sagt eitthvað fleira. Hann langaði mest af
öllu til að spyrja, hvers vegna hún hefði reynt að drepa hann.
Hann hafði auðvitað fullan rétt til að biðjast skýringar. Og það
var skylda hans að flytja hana til lendingarstaðarins þar sem
lögreglan myndi síðan láta hana gera grein fyrir sínu máli. Það
hlaut hún að vita. 1
Aðeins á einn hátt gat hún /mfa fengið að vita nafn hans. En
það var með því að hnýsla|St í skjöl hans meðan hann lá í óvjti.
Þess vegna vissi hún ekki aðeins nafn hæis, heldur og að hann
var Carrigan undirforingi í hinni konunglegu riddaralögreglu í
norð-vestur fylkjunum. Þrátt fyrir alt þetta var hún ekki neitt
sérlega smeyk svo sjáanlegt væri og ekki í neinni annari geðs-
hræringu.
Hann færði sig ofurlítið nær henni, og sú hreyfing olli honum
biturs sársauka milli augnanna. Hann var að þvi kominn að
hljóða, en píndi sig til þess að tala við hana eins og ekkert hefði
í skorist.
„Þér reynduð að myrða mig — og yður heppnaðist það næst-
um. Hafið þér ekkert um það að segja?“ 1
„Ekki nú, m’sieu — annað en það voru mistqk, og mér þykir
það leitt. En þér megið ekki tala. Þér verðið að vera kyrr. Ég er
hrædd um að höfuðkppa yðar sé löskuð.“
Hrædd um aö höfuðkúpa hans væri löskuð! Og hún talaði um
þetta rétt eins og um tannpínu væri að ræða. Hann hallaði sér
aftur að pokanum og lokaði augunum. Ef til vill var þetta rétt
hjá henni. Þessar svimaaðkenningar -og ógleði voru grunsamleg-
ar. Þær gerðu hann þungan í höfðinu, og hann langaði til að
l-eggja sig -einhvers staðar í kút. En nú þegar hann hafði fuíla
meðvitund -og hafði engan höfuðverk gat hann ekki fundið til
þess að höfuökúpa hans væri neitt löskuð. En fyrst hún hélt
það, hvers vegna var hún þá ekki ögn nærgætnari við hann?
Bateese, sem virtist vera sterkur sem naut ,þurfti alls ekki að-
sloð h-ennar við róðurinn. Hún hefði að minsta kosti átt að sit-ja
hjá sjúklingnum, jafnv-el þótt hún hefði neitað að skýra fram-
komu sína nánar.
Hún kallaði þetta mistök! Og henni þótti það leitt! Og það
sagði hún sem ekkert væri um að vera og með hljómfagurri rödd.
Hún talaöi ensku vel, en mjúkur frönsku-hreimur lá í framburð-