Bjarki - 31.12.1897, Síða 1

Eitt blað á viku minst. Árg, 3 kr.
borgist fyrir 1. Júlí, (erlendis 4 kr.
borgist yrirfram).
Auglýsíngar 8 aura línan; mikill af-
slátttur ef oft er auglýst. Uppsögn
skrifleg fyrir 1. Október.
BJARKI
II. ár. 53 Seyðisfirði, Föstudaginn 31. Desember 1897.
Æ vin tý ri
Sísnerós ýngismeyar.
Sisnerós ýngismey var af á-
gætum ættum á Cúbu, og faðir
hennar einn af fremstu mönnum
upjireistarinnar og frægur liðsfor-
íngi. Dóttir hans var sökuð um
hluttöku í uppreistinni, handsömuð
og dæmd til varðhalds í 20 á r
í einhverju hegníngarhúsinu aust-
ur á Spáni.
Sagan skýrir ástandið á Cúfcu
betur en lángar ritgjörðir, og sýn-
ir vel kúgunarráð og svívirðíngu
þessara kaþólsku böðla.
Sisnerós var 19 ára að aldri,
óvanalega fögur sýnum og prýði-
lega vaxin, eins og margar Spán-
armcyar eru.
Þcgar ófriðurinn gaus upp á
Cúbu tók faðir hennar við forustu
eins uppreistar- herflokksins, og
dóttir hans tók sjer fyrir hendur
að fara í herinn til þess að stunda
fóður sinn og liðsmenn hans ef
þeir yrðu sjúkir eða sárir.
Nú varð faðir hennar fángaður
og settur í gæsluvarðhald á Pínos-
ey. Dóttir hans fylgdi honum
þángað, og voru þau látin búa sam-
an í litlu húsi og settur um það
hermannavörður. Einn dag sá Jósé
Barrig, landstjórinn á eynni, meyna
og vildi fá hana til fylgjulags við
sig, en hún aftók það. Hann
hefndi sín þá á henni með því að
kasta föður hennar í dýblisu.
Hún fór þá til landsstjórans og bað
hann láta föður hennar lausan, en
hann svaraði, að hann gcrði það
með þeim einum skildaga að hún
gerði hans vilja.
Næstu nótt ætlaði landsstjórinn
að brjótast inn í húsið, sem mær-
in bjó í, en vinir hennar heyrðu
óp hennar og gátu bjargað henni
frá smán, en þeir feingu það fyrir
ferðina að þeir voru allir settir í
svartholið. Ýngismey Sisnerós var
nú flutt til Havannaborgar á Cúbu
og sett þar í svokallað recogida,
s-m er hvorttveggja bæði fángahús
°g opinber saurh'fishola. þar voru
fyrir aðeins siðlausar svertíngja-
stclpur, sem gættu hennar og særðu
t'ifinníngar hennar á alla vegu og
btígsluðu henni.
Eoks varð komið inn til henn-
° Um um að menn ætluðu að
reyna að frdsa ha„a eina nóttina.
Ilun getur ekki um hverir gerðu
þetta, svo ekki vcrði níðst á þeim
fyrir hjálpina. Svefnmeðali hafði
verið laumað inn til hennar og gat
hún komið því í svörtu drósirnar
um kvöldið, svo þær sváfu fast.
Þó vaknaði ein svarta frökenin
þegar hjálparmenn stúlkunnar voru
að brjóta grindurnar frá glugganum
að utan. Sisnerós stóð þá alklædd
við gluggann en hafði vafið um sig
ábreiðu svo ekki sæist að hún var
klædd og kvað sjer hafa orðið ó-
mótt, og þurft að fá sjer hreint loft.
þótti þeirri svörtu það sennilegt
og sofnaði aftur. Sisnerós komst
svo út, og var hjálpað eftir hús-
þökum ofan á stræti og heim til
eins vinar síns. Þar beið hún til
þcss að gufuskipið átti að fara til
New-York en nú var vandinn eftir
að komast út á skipið fram hjá
tollgæslunni og lögregluþjónum.
Hún tók þá það ráð að klæða sig
í dreingja búníng, tók sjer vindil
í munn og skálmaði svo fram hjá
gæslumönnunum reykjandi í ákafa,
og lá þó við sjálft að hana mundi
svima og hún fá uppköst af reykn-
um. Hún harkaði það þó alt af
sjer, komst á skip og til New-
York með heilu og höldnu Og
sagði þar sögu sína og fanst öll-
um mikið um.
Ferðaáætlun landpóst-
anna er komin sg er að því leiti
betri en ómyndin síðasta, að nú á
að gánga hjeðan af Seyðisfirði
aukapóstur að Egilsstöðum áður en
Snnnanpóstur fer þaðan suður, svo
nú er oss hjer í fjörðunum þó ekki
fyrirmunað að nota sunnanpóst
eins og var gert síðasta ár. Þó
það hefði nú verið bein skylda
póststjórnarinnar að laga þessa
meinloku strax í fyrra vetur þeg-
ar blöðin hjer eystra bentu á hana,
þá segjum við þó samt, að betra
sje seint en aldrei og þökkum
þeim sem þessu hafa kift í lag.
En af því flogið hefur fyrir að
stúngið hafi vcrið upp á því, að
láta Vopnafjarðar póstinn hefja
gaungu sína frá Egilsstöðum á
Viillum í staðinn fvrir af Seyðis-
firði, þá skal þegar bcnt á, að það
myndi stetna til hinna sömu vand-
ræða fyrir oss hjer, sem ólagið í
fyrra, því þá er oss fyrirmunað að
hafa gagn af Fljótsdals póstinum og
Vopnafjarðar póstinum sem er að-
alpóstur þessarar sýslu og yrðum
við því eftir sem áður að senda
hjeðan mann upp yfir heiði í hvert
sinn til þess að hafa gagn afþeim
póstum. A þetta vildum við benda
rjettum hlutaðeigendum og biðja
þá að athuga þetta alvarlega áður
en því sje breytt. Kannske mætti
koma póstgaungum hjer haganDgar
fyrir en nú er og má tala um það
við tækifæri. En að taka Vopna-
fjarðar póstinn írá okkur eins og nú
stendur væri að stofna oss í sömu
vandræðin og áður, og treystum
við póststjórninni til að líta hjer á
nauðsyn vora og rjett málefni.
Hjálmar.
D. Thomsen, farstjóri sendi mann
á eftir póstinum frá Reykjavík með
brjef til blaðanna og afgreiðslu-
manna landssjóðsútgerðarinnar til
að skýra frá, að Hjálmar hafi kom-
ið með heilu og höldnu til Rvíkur
5. Desember, feingið slæm veður
og aftaka fárviðri síðasta daginn.
Þetta er mörgum gleðifregn, því
margir menn treystu ekki skipinu
meira en svo í óveðrum þeim sem
á skullu rjett eftir að Hjálmar fór
hjer hjá, og hefði ekkert frjest af
honum með þessum pósti myndu
margir hafa haft áhyggju um vini
og kunníngja sem fóru hjeðan með
skipinu, og má farstjóri því eiga
þakkir fyrir þetta vik.
Bjarki hefur nú að vísu, því
miður, oftar haft ástæðu til að van-
þakka en þakka Thomsen farstjóra
fyrir starf hans, því skrykkjótt hef-
ur það gcingið frá upphafi til
enda. En þó Bjarki hafi verið
ekki hvað síðstur til aðfinnínganna
við farstjórann og ýmsar aðfarir
hans, þá hefur ritstjóra blaðsins
aldrei dulist, að Thomsen hafði
ervitt og óþakklátt starf á hendi,
sem sjálf útgerðarlögin þegar í
öndverðu mundu hafa gert Iftt kleift
hverjum manni, jafnvel kunnum og
reyndum.
Og hvað fjártjón landsjóðs snert-
ir þá cr ritstj. Bjarka á sama máli
um það enn, sem hann var á
þíngmálafundinum hjcr í vor, að
þó við hcfðum ekkert feingið í
aðra hönd annað en þetta nýa til-
boð gufuskipafjel. danska, sem er
útgerð landssjóðs einni að þakka,
þá er vansjeð hvort mikið verður
eftir af hinum beina peníngahalla.
Við höfum og nú feingið reynslu
sem ekki er einkis virði auk þess
sem farm- og farþegagjald hefur
verið lægra þessi tvö ár. Að öllu
rjett athuguðu mun það reynast
að þíngið á þökk en ekki vanþökk
skilið fyrir tilraunina þó hún færi
öðru vísi en ætlað var.
Þennan húskveðju stúf yfir »Eim-
skipaútgerð hinnar íslensku land-
stjórnar* vill svo Bjarki enda með
þvf að þakka farstjóranum fyrir
alúðlcg viðskifti, og sjerstaklega
fyrir það að hafa svarað skjótt og
vel öllum aðfinnfngum bæði brjef-
lega og stundum opinberlega.
Þetta er nú að vísu ekki nema
rjett og skylt, en það er þakka
vert samt að einn maður gerir
þetta, þar sem svo margir aðrir
sem embætti og starfa hafa fyrir
þjóð sína, þegja og þumba fram af
sjer allar aðfinníngar hversu rjett-
látar sem þær eru, og skáka f
því hróksvaldi að gæslumennirnir
sjeu duglausir og að þjóðin hafi
svo Iítið tángarhald á sfnum eigin
starfsmönnum að hún neyðist til
að láta þá fóttroða sig.
Þetta er nú því miður svo, en
maður finnur eins fyrir því hvernig
það ætti ekki að vera.
»Prinsesse Viktoria* kom
loks híngað fjórða dag Jóla og
hafði þá verið rjettar 4 vikur á
leiðinni frá Khöfn. Var ekki laust
við að ýmsum mönnum hjer væri
orðið gramt í geði og farið að
þykja nóg um útivistina. Hrygðin
gleymdist þó fljótt yfir því að »mað-
ur var í heiminn borinn* eins og
meistari Jón segir um sængurkon-
una. Skipið hafði feingið mjög
slæm veður og hafði það tafið svo
ferðina að það kom hjer ekki undir
land fyrri en á Jóladaginn. Annars
hafði alt geingið slysalaust.
Ný tíðindi flutti það eingin, þau
hafði Vaagen fært á undan, Skipið
fór hjcðan daginn eftir norður til
Vopnafj. og Akureyrar og ráð-
gcrðu skipstjórnar menn að vera
komnir hfngað aftur að viku liðinni.