Bjarki - 23.07.1898, Blaðsíða 1

Eitt blað á viku minst. Árg. 3 kr.
borgist fyrir 1. Júlí’ (erlendis 4 kr.
borgist fyrirfram).
Auglýsíngar 8 aura línan; mikill af-
slátttur ef oft cr auglýst. Uppsögn
skrifleg fyrir 1. Október.
III. ár. 29
Seyðisfirði, Laugardaginn 23. Júli
1898.
Útlendar frjettir
(ná til 15. Júlí)
—o —
I’að vantar ekki að það hafi
v.erið telegraferað nógu oft yfir til
Evrópu síðan 5. Júlí að Santiagó
væri búin að gefast upp, en ósatt
var það samt, því á Föstudaginn
var voru Bandamenn víst litlu nær
því að vinna hana heldur en þeir
höfðu verið io dögum áður.
Hvað þessum drætti veldur er
bágt að skilja, og af hraðskeytum
herforíngjanna amerisku verður ekki
sjeð nein sennileg ástæða fyrir því
hvers vegna þeir eru ekki cnnþá
búnir að taka Santiagó, þrátt fyrir
öll sín borginmannlegu orð 4. og
S- Júlí: að þeir ætluðu að taka
hana þá á tveim sólarhríngum.
Annars sýnist alt gánga á
trjefótum á báðar síður þar vestra.
Síðast var skýrt frá þvi að Shafter
foríngi Bandamanna hafði veitt
borginni 24. tíma vopnahlje til
þess að sárir menn, börn, konur
Og gamalmenni gætu farið burt úr
borginni áður en á hana væri skot-
ið. Nú bíður þetta lið utanborg-
ar bjargarlaust og alslaust og hef-
ur borið neyðarkvartanir sínar fram
fyrir Shafter og beðið skýlis og
matar, og þó hann heiti öllu góðu
og hafi vafalaust besta vilja, þá
leynir það sjer ekki að hann brest-
ur faung til að hjálpa fólkinu svo
það verður nú að þola húngur og
hrakíng meðan verið er að brenna
og skjóta niður hús þess f borginni.
Svona er ástandið þar.
Svo sýnist sem borginni hafi
verið boðið að gefast upp með
þeim kosti að liðið mætti fara ó-
hindrað heim til Spánar, og kvaðst
Shafter bjóða þetta sakif eymdar-
astandsins sem væri innan borg-
ar og utan. Vopnahlje var sett
I3- °g 14. þ. m. til þess að ræða
um uppgj-,f svaraði borgarfor-
íngi því að hann yrði að fá heim-
ildir heiman frá Spáni til slíkrar
uppgjafar; þau svör komu svo það.
an þ- 14. að stjórnin gæfi foríngj.
unum vald til að selja borgina af
hendi og allan austurhluta Cúbu,
þegar sem nauðsynin krefði; en
þeim Spánverjunum hefur líklcga
s)nst Shafter linur í sóknum. Jjví
l’egar Shafter þ. 14. skoraði á
*)0rgina að gefast upp svaraði
borgarforíngi, að ef Shafter lángaði
í Saniagó yrði hann að sækja hana.
Shafter gerði nú ráð fyrir þ. 14.
að hann myndi vinna borgina á
þrem sólarhríngum í leingsta lagi,
en eftir öllu sem á undan er kom-
ið er eins líklegt að það geti
dregist nokkra sólarhrínga til. Bæði
er veður þar nú sem verst, og
svo mikið rigndi þar þann 12. að
allir skotgarðar sem búið var að
róta upp til varnar báðum herum
runnu ofan í hlífigrafirnar, svo að
lið beggja stóð þar sem á bersvæði.
Nú var og sagt síðast að gula
pestin væri farin að gera vart við
sig í bandahernum og getur hún
orðið Spánverjum drjúgur styrkur
ef hún nær sjer vel niður.
Ofan á alt þetta bætist að
styrktarliðið vestan frá Havanna
sem stansað hafði 5. Júlí 5 mílur
burtu frá Santiago komst á end-
anum alla leið inn í boigina fram
hjá uppreistarhernum og gegn um
hersveitir Shafters. Má nærri
geta hvernig tekið var á móti
honum eftir að hafa leyst svo
hreystilega af hendi slíka glæfra-
för. Hefur það og aukið Spán-
verjum dug enda berjast þeir eins
og vargar og gánga 1' návígi við
Bandamenn og jafnvel únglíngar
miða á einstaka Iiðsmenn þeirra og
skjóta þá niður, og öll er vörn
þeirra mjög lofuð.
Aftur eru einhverjar vöflur á
sögnum Bandamanna af sínum eig-
in athöfnum. Ymist þykast þeir
hafa komist alla leið inn að sjáif-
um útjöðrum borgarinnar og segja
að þar hafi vcrið að eins fallbyss-
um úr trje raðað á skotgarðana ti!
að ógna með; svona sjeu Spánv.
vopnlausir og því sje sjer sjálf-
gefið að taka borgina; en í hinu
orðinu að svo ílt sje aðsóknar og
ervitt að draga að sjer stórbyssur
að alt verði að fara með hægð.
En hverjar sem orsakirnar eru,
þá er það víst að Santiagó var ó-
unnin á Fimtudaginn tyrir helgina
og eingin von til frjálsrar upp-
gjafar.
Bandamenn búa í óða önn flota
deildina sem á að fara að skjóta á
strandborgir Spánar. Um daginn
var búið að skýra eitt stærsta
vistaskipið, sem fylgja á flotanum,
eftir stóru og frægu veitíngahúsi í
New York, en þá urðu allir hinir
vcitíngamenn borgarinnar SVo æfir
yfir því að veita húsinu þessa víð-
frægð, sem yrði því stórgróði, að
stjórnin varð að halda skipinu að
nýu undir skírn og gefa því ann-
að nafn.
Mælt er að Bandamenn ætli að
heimta Cúbu, Portóricó og eina
höfn á Canarieyum og svo tólf
hundruð milljónir fránka í hcrnað-
arkostnað, og halda Filipscyum til
þess það er goldið. Fyrir þetta
eiga Spánv. að kaupa sjer frið, og
má heita vonlegt að þeir sje tregir.
Danir koma með.
12. Júlí skýrði Hedemann, land-
stjóri á Vestureyum Dana, ameriska
konsúlnum á St Tomas frá því,
að kol, sem Bandamenn eigi þar á
eyunum sje m e i n a g ó s s (c:
brot á þjóðarrjetti að láta það aí
hendi við þjóð ssm á í hernaði) og
það sje skerðíng á friði ef þeir
sæki þau meðan á stríðinu stend-
ur, enda mundi danskur byssubátur
verja þeim kolin.
Konsúllinn svarar þegar, að þá
taki Bandamenn kolin með valdi.
Hedemann svarar, að þegar sem
þeir geri slíka tilraun skjóti þýsk,
frönsk og ítölsk herskip tafarlaust
á þá.
»Samt sem áður munum við
rcyna að ná í kolin* svaraði kon-
súllinn og þar við sat þegar síðast
frjettist. Spánverjar kvarta sáran
yfir að Bandamenn hafi steinolíu í
spreingikúlum sínum og því fari
alt svo fljótt í bál sem þeir skjóti á.
Voðaslys varð nýlcga á Atlants-
hafinu. Afarstórt fólksflutníngaskip
frakkneskt, La Bourgogne að nafni
lagði út úr Nýu Jórvíkur höfn kl.
10 á Sunnudagsmorguninn 10. þ.
m. og ætlaði til Havre á Frakk-
landi; kl. 2 fór það fram hjá vita-
skipinu við Sandy Hook fyrir aust-
an Nýu Jórvík, og sagði til með
merkjum, að skipa hætti, að alt
geingi að óskum, og hjelt svo leið
sína austur á hafið með 506 far-
þegja og 212 skipverja. En þcgar
það var að fara austur um Ný-
fundnalands grunnin í þoku kl. 5
á Mánudagsmorguninn — þar er
þoka nálega alt árið — rakst það
alt í einu á seglskip, sem braut
sig inn í stórskipið. Allir sáu
dauðann fyrir og alt komst í æði
og uppnám, mcnn, konur og börn
þustu æpandi upp úr rúmunum og
ruddust upp kveinandi, bölvandi,
biðjandi og grátandi og æftu á bát-
ana sem farið var að losa og renna
niður, en fyrsta bátnum, fullum
af konum og börnum, hvolfdi rjett
sem hann snerti sjóinn og þegar
verið var að koma ofan öðrum
bátnum riðaði skipið til og sökk
til grunna eins og steinn. Af þess-
um 718 mönnum varð einum 169
bjargað.
Eins og þessi skip eru vön
hafði Bourgogne farið 16—18 míl-
ur á vökunni þó niðaþoka væri.
Austur á Filipseyum er alt ó-
breytt. Manilla hefur ekki gefist
upp enn þá, en er mjög illa stödd
og mænir vonaraugum eftir flota-
deildinni sem er á leið þángað og
á bráðum að fara að koma.
Síðustu iregnir segja að flota-
deildin ameriska sje komin á leið-
ina austur yfir til Spánar, og við
þá fregn sje fólkið í óða önn að
fiýa úr sjóborgum Spánar -og upp
í sveitir.
Spánn er nú farinn að tala um
frið og sýnist nú ekki vanta annað
en' ráðaneyti sem hefur hug til að
uppfylla kröfur Bandamanna.
Ut dráttur
úr fundargjörð amtsráðs Austur-
amtsins af fundi er haldinn var á
Seyðisfirði, dagana 11.— 14. Júlí 1898.
—o—
Á dagskrá:
1. Hafci verið endurkosinn aðal-
amtsráðsmaður í Austur-Skaftafelssýslu,
Forgrímur bórðarson læknir, og í Suð-
ur-Múlasýslu A. V. Tulinius í stað Sig-
urðar bónda á Hafursá. Varamtsráðs-
menn: Jón Jónsson prófastur á Stafa-
felli og Fr. kaupm. Möller á Eskifirði.
2—4. Framlagðir og úrskuráaðir
reikníngar jafriaðarsjóða, búnaðarsjóðs,
búnaðarskólasjóðs og sýslusjóða Aust-
uramtsins. Lítið eitt athugað við
nokkrar sýslufundagjörðir í umdæm-
inu.
5. Fjarkláðamálið. Eftir að amts-
ráðið hafði kynt sjer rækilega allar
skýrslur og brjef er fyrir Iágu viðvíkj-
andi þessu máli, svo og. lagafrumvarp
síðasta alþíngis um fjárkláða og önnur
næm fjárveikindi samþykti amtsráðið
með litlum orðabreytíngu frumv. til laga
um fjárkláða er lagt hafði verið fyrir
það og fól oddvita sínum að senda
það til landshöfðíngja með meðmæium
sínum ogfá það sjerprentað almenníngi
til Ieiðbeiníngar.