Bjarki - 22.10.1898, Side 4

i68
t
= I fjarveru minni hefir herra
úrsmiður Stefán I. Sveinsson á
Vestdalseyri tekist á hendur að
selja vörur þær er jeg hef eftir í
verslan minni og taka á móti
skuldum. Bið jeg því alla sem
skulda mjer að greiða þá upphæð
sem fyrst til hans eða senda mjer
hana í peníngnm eða gildri og
góðri ávísan til Kaupmannahafnar.
Bústaður minn þar er:
Vodrofsvei 2 C. 3. S.
Kjöbenhavn. F.
Seyðisfirði 12. Okt. 1898.
Magnús Einarsson.
Pjeturs postilla innb. 6,00
Tangs biblíusögur innb. 2,00
Vegurinn til Krists — 1,50
Endurkoma Krists 0,15
Flvíldardagur Drottins 0,25
Nadeschda e. Runeberg 0,60
Islendíngasögur 22. og 23 bindi
22. Vopnfirðíngasaga 0,25
23 Flóamannasaga 0,35
Lestrar- og kenslubækur, forskrift-
arbækur handa börnum, skrifbækur
og skrifbókapappír, strikaður skrif-
pappír, umslög, pennar, blek, blý-
antar, lakk, skrifspjöld, grififlar og
m. fl. fæst í bókaverslan
L. S Tómassonar.
Sandness ullarverksmiðja.
Eins og allir vita vinnur Sandness ullarverksmiðja best alla ullar-
vöru svo sem alskonar fataefni, vaðmál og kambgarn; þau tau eru feg-
urst sem frá henni koma og hún afgieiðir fljótar en allar aðrar. Því
ættu allir þeir, sem í ár ætla að senda ull til útlanda og vilja fá fatleg
tau og fljótt afgreidd, að senda ull sína til Sandness uilarverksmiðju.
Verksmiðjan hefur getið sjer lofsorð um alt Island.
Ullina bið jeg menn að senda til mín eða umboðsmanna minna
svo fljótt sem auðið er.
Umboðsmenn:
Herra kaupmaður Stefán Stefánsson Norðfirði.
— Henrik Dalh Lórshöfn,
— JónasSigurðsson Húsavík.
— söolasmiður Jón Jónsson Oddeyri.
— Pálmi Pjetursson Sjávarborg pr. Sauðárkr.
— Björn Arnason Þvcrá pr. Skagaströnd.
Seyðisfirði 7. Júní 1898
L. J. I m s 1 a n d,
Lífsábyrgðarfjelagió
„8KANDI A“
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Innstœða fjelags þessa, sem er
hið elsta og auðugasta lifsábyrgðarfjelag á
Norðurlöndum,
er yfir 38 milljónir króna.
Fjelagið tekur að sjer lífsábyrgð á Islandi fyrir lágt og fastá-
kveðið ábyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Þeir, er tryggja líf sitt í fjelaginu, fá
í uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ta bvert ár, eða hvert ár, hvort sem hann heldur viil kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tekið svo alment lífsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður íjelagsins. Sje mál hafið gegn fjelaginu,
skuldbíndur það sig til að hafa varnarþíng sitt á Islandi, og að hlíta
úrslitum hinna fslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir hönd þess.
Aðatumboðsmaður á íslandi er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúll H. I. Ernst.
Umboðsmaður á Seyðisfirði er : kaupm. S t. T h. J ó n s s o n.
---- í Iijaltastaðaþínghá: sjera Gejr Sæmundsson.
---- á Vopnafirði: verslunarstjóri 0. D a v í ð s s o n.
---- - þórsh: verslunarstj. Snæbjörn Arnljótsson.
---- - Húsavík: kaupm. Jón A. Jakobsson.
---- - Akureyri: verslunarstjóri H. Gunnlaugsson.
---- _ Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
---- - Reyðar- og Eskif.: bókhaldari J. F i n n b o g a s o n.
---- - Fáskrúðsf.: verslunarstj. Olgeir FriðgeirSs.
---- - Álftafirði: sjera Jón Finnsson.
---- - Hólum í Nesjum: hreppstj. Þorleifur J ó n s s.
og gefa þeir lysthafendum allar nauðsynlegar upplýsíngar um lífsábyrgð, og
afhenda hverjum sem vill ókeypis prentaðar skyrslur og áætlanir fjelagsins.
52 53
Svo bandaði hún lítíð eitt með hcndinni, en allir viku til
hliðar, og hún skundaði burt og hvarf út í myrkrið.
þessu kvöldi hef jcg ætið síðan munað eftir og þótt mik-
ið til koma; og oft hef jeg hugsað um það þegar jeg af til-
viljun hef hitt á götu minni einhvern gjörspiltan aumíngja —
skækjuna á gatnamótum, dragandi eftir sjer Ijóslcita silkipilsa-
slóðann f gasljósinu, eða einhvern götugosann, sem situr úttaug-
aður af drukk og ólifnaði frammi fyrir cinhverjum v-itistað,
hángandi, gulgrænn í framan, yfir absintglasi — þá hef jeg
sagt við sjálfan mig: »Iiver skyldi nú trúa því að svona ræfill
hafi einhvern tíma verið saklaus hvítvoðúngur !*
Skömmu seinna — þið fyrirgeflð þó jeg nefni nkki mán-
aðardagana — fór jeg, ásamt fleirum, upp á áheyrandapallana í
þjóðþínginu til þess að vera við merkilcgan þíngfund. Um
hvaða lagafrumvarp var að ræða þann dag, gerir minna til,
en það var gamla sagan sem altaf kemur aftur og aftur; ráð-
gjafaefni, sem áður hafði verið frjálslyndur andstæðíngur stjórn-
arinnar, kemur fram með uppástúngu um, að takmarka eitthvert
frelsi, jeg man nú ekki hvað það var, en hitt var víst, að hann
var sjálfur einn af þeim sem heimtuðu það ákafast, fyrir skömmu
síðan. Hann var enn einn í þeirra flokki scm sækjast eftir
að ná í mctorð og völd, cn bregðast þeim loforðum sem þeir
hafa áður gefið í ræðustólnum. Hjá óbreyttum almenníngi er
slíkt kallað hrein og bein svik. En á þíngmáli er þetta kallað
með fallegra nafni og nefnt æðri og betri þekkíng. Skoðanir
voru skiftar, meiri hluti óviss, og ræðunni, sem þessi póli-
tiski maðkancfur átti að halda, var framtíð hans undirkomin.
því voru þíngmenn þennan dag allir mættir, og málstofan líkt-
ist ekki, eins og vant var, skólastofu þar sem hver strákur er
ólátabclgur og kennaranum ómögulegt að láta bera virðíngu
fyrir sjer. í dag var einginn i veitíngaherbergjunum og jafnvel
einginn úr miðlunarflokk mm var að skrifa sendibrjef þann
dag.
Ræðumaðurinn steig í stólinn. Hann var eins og málfærslu-
snakk-r eru vanir að vera, með frekjuleg augu og framstand-
andi varir — eins og það væri kominn í þær ofvöxtur af hinu
stjórnlausa orðagjalfri. Fyrst fletti hann hreykinn fram og aftur
í blöðum sínum, drakk, ánægður með sjálfan sig, sykurvatn úr
glasi og setti sig svo í stellíngarnar; því næst fór hann að
rekja upp úr sjer innihaldslausa ræðu með þessum viðbjóðslega
lögfræðíngaliðleik og brúkaði ósköpin öll af meiníngarlausum
hugmyndum, uppskrúfuðu rósamáli og margþvættum talsháttum
þar sem síst átti við. Við niðurlagið á inngángi ræðunnar var
gcrður heldur góður rómur að máli hans; því alment hefur
franska þjóðin og sjerstaklega hinn pólitiski hcimur, frábærlega
spiltan smekk, þegar um þesskonar mælsku er að tala. Snyrti-
manninum í ræðustólnum óx þannig þor; hann kom nú að
merg málsins, og át í sig með stakri frekju alt sem hann hafði
áður sagt í sama máli. Hann afneitaði ekki neinni af sinum
skoðunum og ætlaði að standa við alt sem hann hefði gert;
hann skyldi ætíð vera sannur frelsisvinur (svo barði hann sjcr
á brjóst), en það sem var gott í gær, gat vcnð háskalegt í
dag; það sem var sannleikur hinumegm Múndíufjalla væri ósatt
hjer. Lánglundargeð Stjórnarinnar væri misbrúkað. Hann reyndi
að hræða þíngheiininn með voðalegum spádómum og bjó til þær
verstu grýlur. Hann fór jafnvel að verða skáldlegur og kom
með líkíngar sem þegar á dögum Cicerós voru laungu úreltar,
þar sem hann í sömu andránúi líkti pólitik sinni ýtnist við