Bjarki - 25.02.1899, Blaðsíða 4

S2
Lífsábyrgðarfjelagió
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
lnnátœða fjelags þessa, sem er
hið elsta og auðugasta Iifsábyrgðarfjelag á
Norðurlöndum,
er yfir 38 milljónir króna.
Fjelagið tekur að sjer lífsábyrgð á íslandi fyrir lágt og fastá-
kveðið ábyrgðargjaid; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir Iífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. Þeir, er tryggja lif sitt i fjelaginu, fá
uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn Iíftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ttt bvert ár, eða hvert ár, hvoi c sem hann heldur viíl kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tekið svo alment lifsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fjórðu hlutum milljónar
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
' hinn sænski ráðherra formaður fjelagsins. Sje mál hafið.gegn fjelaginu,
skuldbindur það sig til að hafa varnarþíng sitt á íslandi, og að hlíta
úrslitum hinna íslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir hönd þess.
Aðalumboðsmaður á Islandi er, Iyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúll H. 1. Ernst.
Umboðsmaður á Seytðisfirði er: kaupm. S t. T h. J ó n s s o n.
---- í Hjaltastaðaþinghá: sjera Geir Sæmundsson.
----• á Vopnafirði: verslunarstjóri O. Davíðsson.
---- - Þórsh: verslunarstj. Snæbjörn Arnljótsson.
---- - Húsavík: kaupm. Jón A. Jakobsson.
---- - Akureyri: verslunarstjóri H. Gunnlaugsson.
------ - Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
---- - Reyðar- og Eskif.: bókhaldari J, Finnbogason.
---- . Fáskrúðsf.: verslunarstj. Olgeir Friðgeirss.
---- - Alftafirrði: sjera Jón Finnsson.
- Hóium í Nesjum: hreppstj. Þorleifur Jónss.
og gefa þcir lystafendum allar nuuðsynlegar upplýsíngar um iífsábyrgð og
afhenda hverjum sem vill ókeypis prentaðar skýrslur og áætlanir fjelagsins
Sandness tóvinnuhús
á Sandnesi.
A 11 i r, sem ætla sjer í ár að senda ull utan til v'nnu, og vilja
fá vel unnar voðir og fallegar, ættu að senda ullina til Sandness tó-
vinnuhúss. Skjót afgreiðsla, ,góð og áreiðanleg viðskifti.
Ekkert tóvinnuhús annað býður svo ágæt kjör.
I vinnulaun fyrir þá ull, sem send verður í ár, tek jeg móti
ágætri vorull hvitri við því hæsta verði sem mjer er unt.
Umboðsmenn mínir eru:
Herra H i n r i k D a h 1 Þórshöfn.
JónasSigurðsson Húsavík. .
JónJónsson Oddeyri. . [
Pálmi Pjetursson Sauðárkrók. jl
.. Björn Arnason Þverá pr. Skagaströnd. .1
Stefán Stefánsson Norðfirði.
Seyðisfirði I. Febr. 1899.
L. J. Irrsland.
Aðalumboðsmaður.
tn
»STAR»
Ö=
p 3
p 3 »STAR«
°*g*»STAR«
5"1 »STAR«
k8í .
frc? 3
LIFSABYRGÐARFJELAGIÐ »STAR.
gefur ábyrgðareigendum sínum kost á atð hætta við
ábyrgðirnar eftir 3 ár, þeim að skaðlausu.
borgar ábyrgðareígendum 90 prósent af ágóðanum.
borgar ábyrgðina þó ábyrgðareigandi fyrirfari sjer.
tekur ekki hærra iðgjald þó menn ferðist eða flytji
búíerlum í aðrar heimsálfur.
53 p »STAR« hefur hankvæmari lífsábyrgðir fyrir börn, en nokkuð
annað lífsábyrgðafjelag.
S.r+ >STAR« er útbreiddasta lífsábyrgoafjefag á Norðurlöndum,
^ _. Umboðsmaðui á Seyðisfirði er verslunarmaður

Rolf Johansen.
tn
cr
3 T
Otg
7T O*
7?CD
C t
Cfí
3 c'
P CT
£ ®
cft
“S p
&). 0
" ÓQ'
P
CÐ
0
3
Aðgerðír á úrum og klukkum
fást mjög vandaðar og óvenjulega
fljótt af hendi leystar á úrsmíða-
verkstæði Friðriks Gislasonar
á Seyðisfirði.
Eigandi: Prentfjel. Austfirðínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
120
OIÍ 'sneríst í hrfng á stólnum. »SkyIdu — anda — feg
urð — ertu — ertu orðin brjáluð kona?«
»jeg heí verið nógu leingi vinnustelpa hjá þjer,«' sagðí
Emma djarfiega, »nú ætla jeg ekkí að vera það Jeingur. A
morgun verður þú að íá þjer einhvern sem geti tekið við fjós-
inu og skolað gólfin og hjálpað mjer við fataþvottinn.*
Óli hafði stokkið fram á gólfið og gekk þar fram og
aftur. Nasaumbúníngurinn titraði, og það var auðsjeð að blóð-
ið sauð í honum Loks nam hann staðar framms fyrir Emmu.
Hún þorði ekki að líta upp, en hjelt af öllu afli um prjónana;
henni fanst eins og augnaráð hans stíngi sig. Nautið stóð hams-
faust og tilbúið að hlaupa í. »Jettu þessí orð í þig aítur, eða
jeg mola í þjer hvert hein, það veit guð almáttugur,* sagði
Óli í öskurróm og skelti hnefanum í borðið, svo lá við að lamp-
inn færi um koll. Emma rjetti sig þá snögt upp og leit á
hann. Hún var náföl, en augu hennar tindruðu, hvössog stór.
»Þú getur lamið mig til dauða, strax í stað,« sagði hún
stilfilega, »en þú rekur mig eklci hjeðan af feti framar en jeg
vil sjálf, og farðu svo til prestsins á morgun og segðu honum
hve vel þú hefur haidið loforð þín.«
Óli þaut að bekknum, fór í úlpuna, fleygði á sig húfunni
og rauk út. En þegar hann var vel á burt, varð Emma að
styðja síg við borðbrúnina og gekk skjögrandi fram til þess að
ná sjer í vatn. Hún hafði borið hærra hlut um stund — en
hvar skyldi þetta lenda? Hún þorði ekki að bíða þesa að
hann kæmi inn aftur. Hún flýtti sjer í rúmið og breiddi sæng-
ina upp yfir höfuð.
Að stundu liðinni koro Óli ínn- aftur með húfuna bretta
niður yfir augu Hann sagði ekki orð, en andlitið var þrútið
121
sem íyr. Hafði hann farið út til að sækja skammbyssu sina ?
Hún dró höfuðið ennþá leingra niður utidir sængina, en ljet
þó vera op, sem hún gat sjeð út um alt hvað hann hafðist að.
Hann gekk ekki að börnunum, eins og hann var vanur að gera
áður en hann færi að hátta; hann fór strax að afklæða sig.
Svo slökti hann á lampanum og steig upp í rúmið til hennar.
Emma nötraði í rúminu. En hann bærði ekkert á sjer, sneri
sjer til veggjar og lá kyrr, og Emma fór að draga andann
Ijettara. Þá snýr hann sjer alt í einu við og spyrnir við henni
svo hún valt fram úr rúminu á gólfið, en ekkert orð sagði hann.
Emmá reis á fætur, þegar hún var búin að átta sig. Hún stóð
berfætt á gólfinu röku og köldu og skalf af kulda. »Er það
meiníng þín að jeg eigi að liggja á gólfinu hjerna í nótt?«
spurði hún hógværlega.
»þú getur legið hvar þú vilt fyrir mjer, en upp í rúmið
kemurðu ekki,« svaraði Oli.
Emma tíndi saman brekán, breiddi þau á eínn af bekkjun-
um og vaiði þeim utan um sig svo vel sem hún gat, bjó til
böggul úr skóm barnanna og hafði það fyrir höfðalag og reyndi
svo til að sofna, en það var ómögulegt. Hugsanirnar ruddust
inn á bana, og hræðslan við það, að Óli myndi standa upp og
myrða hana var alt of mikil til þess, að hún gæti hugsað
til að sofna. Hún fór á fætur strax í dögnn að hita á katl-
inum og tók til morgunverðinn. Óli settist upp og klæddi sig
án þess að segja eitt orð. Hann sat stundarkorn með kaffi-
bollann fullan fyrir framan sig án þess að bragða á honum.
Svo fór hann út. Það leyndi sjer ekki, að hann bjó yfir ein-
hverju, en hún gat aungan grun rent í, l.vað það rnyndi vera.
Svo klæddi hún börnin jafnóðum og þau vöknnðu og var enn-