Bjarki - 02.06.1900, Page 2

86
hlutabrjef sín á fundinum 26. Júlí
í fyrra, þv/ um þetta gátuð þjer
og getið ekki enn í dag haft nokkra
hugmynd. Hefðuð þjer viljað segja
satt, þá gat það þó verið yður
leiðbeiníng að jeg afhenti fundar-
stjóra hlutabrjef okkar öll saman
með hreinskrift minni af lögunum
og var það óræk sönnun þess að
konsúll Hansen hafði þá, að minsta
kosti látið þau frá sjer.
Það sem þjer segið um Deep
Sea fjelagið satt og ósatt kemur
þe.ssu máli ekkert við. Það fjelag
kemur Garðari ekki hót við nema
að því einu leiti sem það er lán-
ardrottinn Garðars. Stjórn þess og
málefni skifta oss ekki grand.
Þjer talið mikið um ásælni ein-
stakra manna f fje fjelagsins, en
þjer gleymið þeirri einu fjárkröfu
sem jeg hef sjeð gerða ósvífna og
ásælnislega f garð fjelagsins og hún
cr sú þegar þjer notið meira hlut
atkvæða á aðalfundi í fyrrá til þess
að samþykkja 410,000 króna gjöf
handa yður sjálfum úr fjelagssjóði
eins og aukagetu auk árslauna,
hluttöku í arði, fcrðakostnaðar og
als annars. Asælni yðar er jöfn
fyrir því þó við gætum ónýtt greiðslu
fjárins.
Jcg lái yður ekki þó yður sje
tfðrætt um leppana íslcnsku því
þeir hafa orðið yður ómjúkir, en
ckki fer það orð vel í yðar munni,
þvf þjer vitið, að þjer eruð eini
maðurinn af öllum Garðarsmönnum
og skiftavinum sem hafið reynt til
að gera stjórn Garðars að leppum,
kúga hana og troða undir fótum.
Að tveir eða þrír Scyðfirðíngar róa
d sama borð, er ekki meira en mað-
ur væntir af löndum sínum og forn-
kunníngjum. Þjer vitið best sjálf-
ur að við höfum ráðið öllu því sem
við vildum bæði á fundum og ut-
an funda í vetur — á því hafið
þjer mátt kenna. Því þegar scm
við Hansen Ronsúll komum til
Lundúna og þjer feinguð grun um
að stjórnin ætlaði að heimta glögg
skil allra yðar athafna, og hlýðni
af yður sem lög vor standa til, þá
ráðist þjer á okkur eins og óður
maður cða viltur, einkum á Han-
sen konsúl af því honum var kunn-
ast um störf og hag fjJagsins og
hæfileika yðar, og þegar þjcr hvorki
mcð smjaðri njc gullnum heitum
gátuð skilið mig frá honum til að
vera í sukkinu með yður og eftir
að jeg hafði snúið yöur svo útaf á
Great Eastcrn hótel að yður má rcka
minni til, þá reynið þjcrmeð óhróðri
hvar sem þjcr gátuð að gcra bæði
okkur og landa okkar tortryggilcga
bæði ÍLondon og Höfn, þar sem þjer
vöruðuð menn við að hafa skifti af
okkur vcgna þess að alt væri ólög
og ósannindi sem við segðum og sögð-
uð að við yrðum reknir frá stjórninni
á aðalfundinum 12. Apríl með
smán, því þjcr ættuð þar ráð á hverju
atkvæði. Og svo þegar til kemur
hafið þjer ekki einu sinni sjáífur
hug til að koma á fundinn þó þjer
væruð þar svo að segja f næsta
húsi og þorðuð ekki að tala við
okkur og agenta okkar nema í teie-
fón og afsögðuð þá að láta nokkurn
mann vita hvaðan þjer töluðuð við
okkur og ljetuð aungan mann held-
ur vita hvar þjer bjugguð hvorki í
London, Hull, Grimsby, Amsterdam
nje Kaupmannahöfn af ótta fyrir
þvf, að þjer yrðuð settur í höft
fyrir ráðsmensku yðar.
Það er ekki yður að þakka að
við rökfum svo spor yðar utanlands
að þjer gátuð ekki flekað með lyg-
um neinn þann sem oss skifti nokkru
um; og þó þjer hafið kannske feing-
ið hjer á yðar mál svínahundinn
(Svinehunden) á Vestdalseyri, sem
þjer kölluðuð svo í fyrra, Skafta
ritstjóra, og danska hundinn (den
danske Hund) á apótekinu, sem þjer
titluðuð svo, konsúl Ernst, þá er
það lítill sigur, því þjer voruð einn
til frásagnar og oss í ljettu rúmi
hversu þar skipaðist.
Sjerstaklega var það dreings-
bragð af yður að breiða það út í
Danmörku, eins og hjer, að Esbjerg
hefði sigit ólöglega undir dönsku
flaggi, þar sem þetta var einmitt
hirðuleysi yðar að kenna og þjer
höfðuð aðeins getað haldið því svo
leingi með því að Ijúga á víxl í
Lundúnum og á Seyðisfirði.
Til allra hamíngju hafði okkur
þó lánast áður að leiðrjetta skamm-
arstryk yðar og lögleysur að því
er hægt var, fyrir staka mannúð
og velviid danska konsúlsins í Hull,
danska generalkonsúlsins í I.ondon
og fslenska ráðaneytisins f Kaup-
mannahöfn, sem við reyndum alla
að dreingskap og óhlutdrægni og
mjög óiíkt því sem þjer lýstuð þeim
hjá Fenwirk Stobart & Co á öðrum
fundi okkar þar.
Það tjón sem þjer hafið gert fjc-
laginu með því að vanrækja að það
feingi fullan lagarjett yfir eignum
sínum, með því að neyða það til
að leggja löghaid á sfn eigin skip
til þcss að fá umráð yfir þeim,
með því að hcfta alla samvinnu
milli vor og yðar og með ótal
fleiru, það tjón hirði jeg ekki um
að ræða hjer. Það á hcima fyrir
dómi cn ekki í blaði. Og ógnanir
yðar bíía okkur ekki. Þeir títu-
prjónar stúngu grunt þá, þegar þjer
höfðuð mcira afl til að beita þeim
en þar sem þjer liggið nú. Litlar
skaðabótakröfur vega og lítið á móti
því þegar þjer heituðust að eyði-
lcggja okkur, Seyðisfjörð, fjclagið
og alla veröldina.
Jeg sleppi yður svo að þessu sinni
og get þess urn leið, að jeg hef auð-
vitað orðtð að láta bitna á yður alt
þjtð sem nafn yðar stendur undir
hvort sem þjer eigið það sjálfur
eða ekki.
Jeg skal líka geta þess, að jeg
er ekki viss um að öll þau verk
yðar sje gerð af varmensku eða
strákskap sem sýnast að bera slík
merki, því mjer hefur oft verið fast
ur grunur á því í vetur að yður
væri stundum ekki með öllu sjálf-
rátt, hvað svo sem til þess ber.
Þó okkur svíði það auðvitað sárt
ef þjer skylduð halda áfram að
senda okkur tóninn í blöðurn, inn-
lendum eða útlendum, þá er okkur
það þó auðsjen huggun að þjer
gleymið ekki á meðan að það eru
»strámennirnir« íslensku sem hreiðr-
að hafa um yður í fletinu þar sem
þjer liggið nú.
Þorsteinn Erli'ngsson.
Botnvarpan og Austri.
Austri segir í síðasta blaði að »mörg
vitni beri að Garðarsskipið Esbjerg hafi
dregið botnvörpu hjer úti í fjarðar-
mynninu nýlega<. Um þennan drátt
eða þessi vitni hefur annars ekkert
heyrst, nema ef vera skyldi að það væri
sömu vitnin sem Ernst konsúll ljet
kalla fyrir rjett um daginn um vörpu-
drátt Esbjergs og svo ógiftusamlega
tókst vitnisburðurinn, að sögunsaður
þeirra kvaðst, eftir því sem sagt er,
fyrir rjettinum hafa skrökvað þessu að
þeim að gamni sínu, af því hann vissi
að þeir væri spiónar. Lað merkir
njósnarsnatar.
Einginn kastar þungum steini á únga
menn þó þeim verði að hlaupa svo á
sig í ógxtni. En ef svoer, sem grun-
ur leikur á, að eldri menn hvetji ýngri
menn til slíks, þá er það ekki ve! gert,
því að kæra menn fyrir lögbrot að ó-
sekju varðar sektum eða fángelsi eftir
hegníng|rlögunum.
Annars er bráð nauðsyn fyrir þessa
Vígilantíumenn eða Velvakendur að
kveikja betur hjá sjer. Núna sjest
ekki að þeir hafi annað að vaka við en
grútarkolu og geta svo átt það á hættu
að fá þau ein laun ættjarðarástar sinn-
ar og umhyggju fyrir okkur öllum að
þeir verði kaliaðir óþefir eða koiupiltar
eða jafnvel kolapiitar, og væru það
sorgleg laun.
Annars er það skn'ngileg tilviljun að
hjer hefur heldur gla-.ðst nú síld og
fiskur síðan þessi botnvörpudráttur á
að hafa farið fram.
Af því Austri segir að Garðars-
skipin gleypi síldina hjer jafn óðum
það lítið sem aflast, svo Seyðftrðíngar
fái ekkert, þá viil Bjarki leiðrjetta
þessa missögn bróður síns á Vestdals-
eyrinni, sem auðsjáanlega er sprottin
af ókunnugleika, þvf Garðarskip veiða
nær eingaungu með botnvörpu, eins og
Austra mun ráma í, og botnvörpur
j brúka ekki beitu að jafnaði, síld eða
i annað. Eitt skip, Mattíasar Þórðar-
sonar, þarfnast beitu og fjekk einn
strokk um daginn af 12. sem veiðst
hafa hjer. Hitt hafa Seyðfirðíngar
feingið og á skipi Mattiasai* munu vera
mest Seyðfirðíngar og síldina ljet af
hendi Stefán kaupm. Jónsson, einn af
stjórnendum Garðars.
Legar Austri er nú búinn að snur-
fusa þetta ti! eins og hans náttúru er
eiginlegt, þá verður úr því þetta: Að
Garðarsskip gleypi síldina jafnóðum og
hún fiskast og taki hana frá Seyðfirð-
íngum.
Seyðisfirði
V e ð r i ð: Sd. -f-12; sól, logn. Md. -j- 7;
hvarflandivindur. Ld. -j- 8; iogn, skýað.
Mid. -j- 11; sól, logn. Fid.-f- 12; vind-
ur s. Föd. -f- 14; sól, sunnanblær.
I-d. -f- 10; logn, þoka, væta.
Fiskreitíngur hefur nú verið dá-
lítill þessa dagana.
Síld var minni á Eyjafirði en sagt var
og varð æði dýr þeim sem þángaðleituðu.
Sýslumaður kom aftur nú með
Hólum.
Brúðkaup. Lau Jón prófastur
Jónsson alþíngismaður á Stafafelli og
Guðlaug Vigfúsdóttir, systir Sölva
hreppstjóra á Arnheiðarstöðum og
þeirra bræðra, hjeldu brúðkaup sitt
hjer í bænum í gær.
Sjera Einar á Desjamýri, bróðir brúð-
arinnar, gaf brúðhjónin saman. Lau
hjeldu svo heimleiðís með Hólum.
Trúlofun sína opinberuðu við sama
tækifæri þau fröken Magnea Einars-
dóttir prests að Desjarmýri og Andr.
kaupmaður Rasmusscn hjer í bænum.
Tau fóru svo með Hólum ti! Eski-
fjarðar.
Sjera Geir Sæmundsson brá
sjer um daginn snöggva ferð norður
með Vestu til Akureyrar til að skoða
sig um í nýja brauðinu. Hann koro
aftur með Hólum í gær og kvað sjer
hafa litist ágætlega á sig þar nyrðra.
S KIP. Hólar í gær að norðan.
Farþ. auk sýslumanns og sjera Geirs
þær frúrnar Tórdís I-Ielgadóttir frá
Hofi í Vopnafirði og Sofía Daníelsdótt-
ir frá Skeggjastöðnm, Ögmundur kenn-
ari Sigurðsson og inargt fólk fl. Hjeð-
an tóku sjer far sjera Þorsteinn Hal-
dórsson og Bened. Sveinsson til Mjóa-
fjarðar. Fleira fólk fór með skipinu.
Bókmentafjelagsfundur r
Hafnardeildinni var haídinn g. þ. m.
Fundurinn var haldinn í samkomu-
salnum á Borchs kollegíi að vanda.
Ekki veit jeg hvort nokkrum núlif-
andi mannt er kunnugt hvernig sá
cinkarjettur deildarinnar er tilorð-
inn að halda fundi sína þar, en
þaroa hafa þeir verið baldnir urrs
lánga tíma. Má geta til að þa&
hafi'einhvemtíma þótt hktnnindi að
fá þar húsnæði kauplaust og hita,
enda er staðurinn ágætlega tilfall-
inn, rúmgóður, bjartur og, í borg-
armiðju.
Nú var fundurinn ekkt svo fjöl-
sóttur og mun kyrrari en á árun-
um þegar orustan stóð um heim-
fl u t n í n g I I a fnar dei.I d a r i n n a.r.