Bjarki - 02.06.1900, Blaðsíða 3

«7
Olafur Haldórsson forseti skýrði
frá ástandi fjelagsins og fyrirætlun-
um. Fjárhagur deildarinnar er í
ágætu lagi, en meðlimir fjelagsins
orðnir nokkuð fáir.
Þetta ár gefur deildin ót Forn-
aldarsögu cftir Hallgri'm Melsted
með myndum og framh. af landa-
fræðissögu Þorvaldar.
Forseti kvað svo hafa verið til-
ætlast að íslandssaga Boga Th. J.
Melsteds hefði byrjað að koma út
á þessu ári, en af því að ekkert
var komið enn af handritstægi frá
Boga, þá tók deildin fornaldarsöguna
nú þegar.
Umræður á fundinum urðu að-
eins um tilboð frá Hannesi Þor-
steinssyni ritstjóra um útgáfu á
ritgj. um »ættartölur og slegti* eftir
Jón Iærða. Fann einn stúdent það
að útgáfu þessarar ritgjörðar að
Bókmentafjelaginu væri meiri nauð-
sýn að gefa út menningarit og
fræðibækur hins nýa tíma en þenn-
an ættartölufróðleik frá 17. öld,
bæði vegna fjelagsins sjálfs og
þjóðarinnar. Þó ýmsum þætti þetta
ekki mælt heimskulega hjá mannin-
um, þá var útgáfa ritgjörðarinnar þó
samþykt, meðfram af því, að hún
kvað vera örstutt og mátulega laung
með registrinu til að enda bindi.
Stjórn var endurkosin.
Þófaravjel.
Ný þófaravjel (Vralk) er til sölu.
Vjelin er af þeim síðast uppfundnu
og allra fullkomnustu. Borgun tek-
in hjá góðum verslunum kríngum
land allt t. d. Pöntunarfj. Zöllner
& Vidalfns, Gránufj., Örum et
Wulff m. fl.
Seyðisfirði 1. Júní 1900.
Guðmundur Hávarðsson.
Fermingar- og lukkuóskakort
fást fallegust og ódýrust hjá:
Guðrúnu Gisladóttur, Fjarðaröldu.
»Nye danske Bra 11 dfo r s ikr-
ings Selskab*
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað IS64 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
HUSNÆÐI, þægilegt fyrir litla
familíu er til leigu. Ritstj. vísar á.
Björn Pálsson
gullsmiður er nú fluttur frá
Nesi í Loðmundarfirði að Vakur-
stöðum í Vopnafirði.
Ljósmyndir
tek jeg nú hjereftir í sumar á hverj-
um degi frá kl. 11—4.
Ey. Jönsson.
vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (jjremie),
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST. TH. JÓNSSONAR.
Sálmabókin innb. . . . 2,00 7,00
Eimreiðin VI. 1. og 2. hefti 2,00
Sunnanfari VIII. i.2.tbl. árg. 2,50
Eir 2. ár 1. hefti. Verð árg. 1,50
Örfá eint. af Eir 1. árg. fást enn.
Pappír og Öll ritfaung. Plarmo-
nikur, Fiolín- og Guitarstreingir.
Nótnapappír. Fermíngarkort o. m. fl.
best og ódýrast f bókaverslan
L. S. Tómassonar.
SANDNESS ULLARVERKSMIÐJA.
Nú með »Vaagen kom mikið af
nýjum sýnishornum. Komið og
skoðið þau áður en þið farið með
ull ykkar til annara verksmiðja.
.Seyðisfirði 15. Maí 1900.
L. J. I m s 1 a n d.
Mjólkurskilvindan
„Alexandra“
er ómissandi
á hverju búi.
50 skilvindur
stórar ogsmá-
ar komu með
Vestu. Þeir,
sem þcgar
hafa pantað
skilvindur hjá
mjer eru því
beðnirað vitja
þeirra, og hinum, sem æ 11 a að
kaupa, er best að koma sem fyrst.
St. Th. Jónsson,
Seyðisfirði.
Munið eftir að ullarvinnuhúsið
„HILLEAAG FABRIKKER“
við Stafángur í Noregi vinnur besta, fallegasta, og ódýrasta fataefnið,
sem hægt er að fá úr íslenskri ull, einnig sjöl, gólf- og rúmteppi; því
ættu allir sem ætla að senda ull til tóskapar, að koma hcnni sem allra
fyrst til einhvers af umboðsmönnum verksmiðjunnar.
Umboðsmennirnir eru:
f Reykjavík herra bókhaldari Ólafur Runólfsson.
- Stykkishólmi — verslunarstjóri Armann Bjarnarson.
- Eyjafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri.
- Vopnafirði — kaupmaður Pjetur Guðjohnsen.
- Breiðdal — verslunarstj. Bjarni Siggeirsson.
Aðalumboðsmaður Sig. kaupm. Johansen, á Seyðisfirði.
Brunaábyrgðarfjelagið
36
íngahúsinu þekti nokkuð til mansins, sem myrtur hafði verið
og einginn gat borið, að hann hcfði nokkru sinni stígið fæti
sfnum þar inn. Don Antoníó og heimafólk hans hafði nokkr-
vim sinnum verið fyrir rjettinum, en það gat eingar upplýsíngar
gefið. Don Antoníó hafði sagt, að það mundi ekki vera hægt
að banna sjer að loka gluggum sínum á kvöldin og dómarinn
gat ekki mótmælt því.
Ef það hefði verið útlendíngur sem farist hefði, þá hcfðu
vafalaust komið laung brjef um íráfall hans frá Malaga, Cadiz
eða Madrid, eða frá aðsetursstað umboðsmans eða sendiherra
þeirrar þjóðar sem rr.aðurinn var frá, hvar í landi sem hann
hefði verið, og þá hefði ekki annað liðist, en að haldið hefði
verið fram nákvæmum ransóknum f málinu, þótt þær auðvitað
hefðu verið þýðingarlausar. En hjer var að líkindum ekki um
annað að gera en óþektan, innlendan vörubjóð og þar ofan í
kaupið gyðíngsræfil, eftir útlitinu að dæma Og lögreglan gat
þá ekki verið að gera sjer óþarfa ómak útúr öðru eins. Mann-
inum var veitt sæmileg útför og þarmeð þvoði rjettvísin hend-
ur sínar.
Um þetta voru næturverðirnir að tala á Nýjubrú um nótt-
ina þegar don Antoníó horfði á þá. Þ cir vissu að mikið hafði
verið talað um þetta atvik í þá daga, en einginn vissi neinn
botn í þvf máli, nema ef vera skyldi dórnarinn. Maðurinn var
grafinn, en umtalið hafði ekki verið grafið með honum. Einum
datt þetta í hug, öðrum. hitt, og einhvernveginn gekk það svo,,
að gruninum var helst beint að don Antoníó. En hann var
launhygginn maður og náði smátt og smátt í þá sem mest mös-
uðu, skaut að þeim einu vi'nglasi, eða gerði þeim einhvern smá-
greiða; þcir urðu kunuíngjar hans og þvaðrið dó út smátt og smátt.
33
V3r berfætt og með bert brjóstið. Henni hafði aldrei dottið í
hug, að hún þyrfti að fyrirverða sig fyrir það fyr en nú. Ilún
blóðroðnaði, sló handleggjunum yfir brjóstið, stökk á fætur,
hljóp inn í húsið og skelti hurðinni aftur á eftir sjer.
»Senorita!«* kallaðJ hann á eftir henni og málrómurinn var svo
þýður að hún hefði getað kysst hann fyrir —»Senorita!« kallaðihann
aftur og málrómurinn var miklu viðkvæmari en áður. Hún þagði
litla stund — cn því átti hún að vera vond við hann? Hún
lauk hurðinni lítið eitt upp og hvíslaði út:
»Senor!«
Hann gekk inn og dyrnar luktust eftir honum.
Ef Carmen hefði ekki grátið eins ákaft og hún gerði Páls-
messukvöidið, sem áður er á minst, og ekki rifið kjólinn sinn í
reiðikastinu, þá hefði ftún ekki heldur feingið svo ákafa ástn'ðu
eins og hún hafði marga daga á eftir til að vcrða rík einsog
Antoníó frændi hennar; henni hefði þá ef ti! vill dottið í hug,,
að ekki er alt feingið með auðnum, og í. staðinn fyrir umhugs-
unina um silkikjóla og guliskraut hefði þún að líkindum gjört
sig ánægða með að lifa í draumi um laglegan bóndakofa þar í
dalnum, garð með tómötum, víni, órangtrjám og olíuviði. En
þau befðu orðið að eiga hann bæði — verst að hann gæti ekki
verið í einkennisbúníngnum, hvítum buxum og með þríhyrntan
hatt á höfðinu. Og þó var mi reyndar hægt að halda buxun-
um hans hvítum með því að þvo. þær nógu oft í ánni. Að
líkindum hefði hún hugsað eitthvað þessu líkt, ef hún hefði ekki
komist í jafn.ikafa geðshræríng og áður er frá sagt Pálsmcssu-
kvöldið þegar hún sá hermanninn sinn í fyrsta skfftí.
*) Svo eru heldri konur ávarpaðar á Spáni, en karlmehnirnir: sehor.