Bjarki - 23.07.1900, Blaðsíða 4

1l6
Aalgaards ullarverksmiðjur
vefa margbreyttari, fastari og faliegri dúka úr íslenskri ul
en nokkrar aðrar verksmiðjur f Norvegi.
AALGAARDS uHarverksmiðjur feingu hsssttt veriiaun (guUmedalfn)
á sýningunnt í Bjorgvia í Noregt 189S (.linar verksmíðjumar
aðeins silfunnedaliu).
NORÐMENN sjálfir ájíta þvi Aelgaards ullarverksmíðjur standa láng
fremstar af öllum sínum verksmiðjum.
Á ÍSLANDI eru Aalgaards ullai vtrksúnojur orðnar Iáng-útbreiddastar
AALGAARDS ULLARVERKSMIÐJUR hafa síðastliðið ár látið byggja
sjerstakt vefnaðarhús fyrir fslenska ull og afgreiða því hjer
eftir alla vefnaðarvoru íángtum tijótara en nokkrar
aðraf verksmiðjur hafa gjört htngað til.
VERÐLISTAR sendast ókeypis.
SYNISHORN af vefnarvörunum er hægt að skoða hja umboðsmönnum
verksmiðjunnar sem eru:
herra
á Borðeyri
á Sauðárkrók
- Akureyri —
- þótshöfn —
- Vopnafirði' —
* Eskifirði —
- Fáskrúðsfirði —
- Djúpavogi —
- Hornafirði —
- Rcykjhvík —
Nýir umboðsmenn
verslunarœaður Qu5m. Theódérsson.
verslunarmaður Pjetur Pjeturssön,
versiunarmaður M. B. B 1 ö n d a I,
verslunarmaður Jón Jónsson,
skraddari Jakob Jónsson,
úrsmiður Jón Hermannsson,
ljósmyndari Á s g r. V i g f ú s 3 o n, Búðum,
versiunarmaður P á 11 H. Gís lason,
hreppstjóri Þ o r 1. Jánsson, Hólum.
kaupmaður B. S. í’órarinsson.
á Qarliggjandi stöðvum verða teknir.
Seyðisfirði 1900.
Eyj. Jó nsson.
Aialumboðsmaður Aalgaards-uliarvcrksmiðju.
Kaupendur Bjarka eru vin-
samlegast beðnir að greiða and-
virði hans nú á kauptíðinni allir
tem því geía mögulegavið komið.
Borgunina má skrifa inn í hverja
þá verslun sem innskrift vill taka.
Eigandi: Preritfjel. Austfirðínga.
Þorsfceinn Eriingsson,
Ritstj.:
Þorstoinn Císlason.
Ábyrgðarm. jþorsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
Munið eftir að ullarvinnuhúsið
„HILLEVAAG FABRIKKER"
við Stafángur i Noregi virmur besta, faiíegasta, og ódýrasta fatáefnið,
sem hægt er. s.ð fá úr fslenskri ul!, einnig sjöl, géíf- og rómteppi; þvf
asttu al'jr sern ætla að senda ull tii tóskapar að koina henni sem allra
fyjrsti td emhvers af uinboðsm.önaum verksjniðjuanar.
Unakoðsmennicnir eru
{ Reykjavfk• berra bókhaídari Oiafur Runólfssp.n.
- Stykkishólmi — verslunarstjóri Ármann Bjarnarson.
- Eyjafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri,
- Vopnafirði — kaupmaður Pjetur Guðjohnsen.
- Breiðdal — verslunarstj. Bjarci Siggeirsson.
Aðalumboðsmaður Sig'. kaupm. JoS'ta.nsen, á Seyðisfirði.
Br u na áby rgð arfj g ! ag: ð
»Nye danske Bra udforsikr-
ings Se'skabe
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefbnd 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmunum o. fi. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie),
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjnld.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST. TH. JÓNSSONAR.
Ull og fiskur
verður hvergi betur borgaður í
sumar í lausakaupum og í reikn-
fnga en við Walhnes verslun.
SUNDMAGAR- lángbest borgaðir
við Wathnes verslun.
SELSKINN hert, vel verkuð eru
vel bófguð við Wathnes verslan'.
Seyðisfirði 23. Júní 190ö.
Jóh. Vigfússon.
Mjóíkurskiívindan
„Alexandra<É
er ómissandi
á hverju búi.
50 skilvindur
stórar ogsmá-
ar komu með
Vestu. f'eir,
sem þcgar
hafa pantað
skilvindur hjá
mjer eru þvf
beðnir aðvitja
þeirra, og hinum, sem æ 11 a að
kaupa, cr best að koma sem fyrst.
St Th Jónsson,
Seyðisfirði.
So
Don José spurði, hvort mikið væri dansað f Ronda. Carm-
en játaði þvf, þar væri töluvert dansað, einsog alstaðar annars-
staðar f heiminum. þá sagði don José, að hjer f Malaga gaeti
hún grætt á þvf að dansa. I’að þótti Carmen merkíiegt — að
græða á því að dansa, sern menn annars gerðu sjer tii skemt-
unar, fá penínga fyrir að ieika sjer, það var ekki ónýtt. En f
Malaga voru líka alltr ríkir.
Don José sagði að hún gæíi feingið að dansa f uppljóm-
uðum sal, þar sem margt af ffúasta fólkinu { Maiaga sæti óg
hörfði á, klappaði og hrópaði »bravó« ; hann sagðist einmitt ætla
að fara að opna einn af þessum fínu sölum og þar ætti að
dansa og sýngja. Svo spurði hann svona blátt áfram, hvað
hún segði um að koma þar inn og dansa líka, hún dansaói svo
vel og það væri synd að lofa ekki gestunum að sjá hana dansa.
Carmen spurði, hvort hún mundi fá nokkuð fyrir það. »Já«,
svaraði don José, það skyldi ekki vanta »Hvað mikið?*, spurði
Carmen; henni datt strax i hug, að þá þyrfti hún ekki iramar
að vcra upp á frænda 3inn kominn, og penfngana skykli Angel fá
Leikhússtjórinn leit á hana, dró annað augað i pung, rjál-
aði við úrfesttDa sína, hugsaði sig dálítið um og sagði svo:
»Ja, hvað segið þjer um fimrn peseta* hvert kvöld og svo búið
þjer hjá mjer ókeypis?» »Fimm pesetaU kaliaði Carmen upp
og klappaði saman hðndunum; hún hafði aldrei átt svo mikla
penfnga í einu.
»Ja, fjóra<, sagði leikhússtjórinn, »fjóra getum við að minsta
komið okkur saman um; fjórir pesetar, það er líka gott kaup«.
Fjórir pesetar á kvöld; hugsaði Carmen, það dregur sig
1 pes. — 100 centimar =-= 72 aurar.
\
\
saman. Ef hun endaði nú með því að verða enn ríkari en don
Antonfó, og þyrfti svo ckki að hafa annað fyrir þvf, en að
dansa !
En alt í einu þagnaði hún; gat ekla Angei misiíkað þetta?
— Leikbússtjórinn sá að það kom hik á hana og misskildi það.
»Nú, jæja, látum þá vera sagði hann.
»Já, en hvað astii að Angel segr; haidið þjer ekki að hon-
um kunni að mislíka —«
»Nei, öðru nær, fimm pesetar um kvöldið, áð litlum tfma
liðnum'brúðkaup — mislík.a, hvernig þá; nei, honum hlýtur að þykja
vænt um, — annars getum við beðið þángað til hann kemur
f kvöld og svo tölum við við hann — jeg er vinur hans, eins-
og þjer vitið«.
Carmen beið til kvölds, en ekki kom Angei. Hún grjet,
en don José reyndi að hugga haua. Seinast fann hatin það ráð
upp að segja henní að það væri komið brjef frá Angeí, hann
segði þar, að hann heíði verið sendur íil Madrid og gæti ekki
komið aft.ur heim til Ronda fyr en eftir átta daga. Carmen
leit á ieikhússtjórann einsog hún tryði honum ekki, en þá drö
hann brjef upp úr vasa sfnum og sýndi henni. Hún reif bað
af honum og kyssti það, þetta hafði Abgeí skrifaö — hann var
þá svona lærður, gat skrjfað svona vel — en hvað hún var
heimsk að kunna ekki eð ksa! Svo spurði hún hve inikla pen-
ínga húr. gæti feingíð, ef fcún dansaði á hvérju kvöidi þángað
til Angel kæmi — í átta kvöid í roð.
Ðon José brosti og sagði að það yrðu að mínsta kosti
fjörtíu pesetar. Fjörutfu pesetar! Angel gat munað um þá. En
hún ætlaði ekki að geyma þá alla, heldur kaupa gjafir handa
honum fyrir sumt af þeim. Hún hafði sjeð svo ótal margt í