Bjarki - 11.05.1901, Blaðsíða 1

Eitt blað á viku. Verð drg. 3 kr.
borgist fyrir 1. júlí, (erlendis 4 kr.
borgist fyrirfram).
Uppsögn skrifleg, ógild nema Tcomr«;
sje til útg. fyrir 1. okt. og kaupandi
sje pá skuldlaus við blaðið.
VI. ár. 18
Proclania.
Samkv. lögum 12. aprtl 1878 og opnu brýefi
4. janúar 1861 er hjermeð skorað á þá, sem
telja til skuldar í dánarbúi Vigfúsar bónda O-
laíssonar, sem andaðist að heimili sínu Fjarð-
arseli hjer í bænum 21. októbcr f. á., að lýsa
kröfum sínum og færa sönnur á þær fyrir
skiftaráðandanum í Seyðisfirði áður en 6 mán-
viðir eru liðnir frá síðustu birtíngu þessarar
innköllunar.
Erfíngjarnir taka eigi að sjer ábyrgð á skuld-
um dánarbúsins.
Baejarfógetinn á Seyðisfirði, 3. niaí 1901.
Jóh. Jóhannesson.
Uppboðsauglýsing.
Ibriðjudaginn 14. þ. m. verður haldið opin-
bert uppboð á Búðareyri og þar seld ýms mat-
væli, c 300 tn. af salti — þar af 230 í tunn-
,um, — nokkrar júffertur og 1 hross tilheyrandi
Garðarsfjelaginu.
„Söluskilmálarnir vcrða birtir á undan upp-
boðinu, sem byrjar kl. 11. f. h.
Bæjarfógetinn á Seyðifirði 7. maí 1901.
Jóh. Jóhannesson.
Uppboösauglýsíng.
Þriðjudaginn 14. þ. m. verður haldið opin-
bert uppboð f Fjarðarseli og þar seld 1 kýr,
kvíga og kálfur, 2 hestar, nokkrar kindur og
ýmsir húsmunir tilheyrandi dánarbúi Vigfúsar
sál. Olafssonar.
' Söluskiltnálar verða birtir á undan uppboð-
inu, sem byrjar kl. 4. e. h.
Bæjarfógetinn á Seyðisfirði maí igoi.
Jóh. Jóhannesson.
Gyóingahatrið.
— o—
II.
8. nóv. 1895 var stofnað í Rumeníu hið svo-
nefnda »Antisemitiska* fjclag og hefur það
síðan beittst fyrir ofsóknum gegn Gyðíngum.
Fjclagið er leynifjclag og menn hafa ekki fyr
cn síðastliðið sumar almennt þekkt lög þess
og fyrirkomulag. 1 fyrstu gr. laganna stendur,
að aðalaðsefursstaður fjelagsins sje í Bukarest,
cn gríinar þess nái yfir allt landið og, að það
standi f sambandi við mörg samskonar fjelög
crlendis. I annari gr. scgir, að fjelagið berjist
gegn hverskonar rýmkun á pólitísku frelsi Gyð-
ínga og beiti öllum leyfilegum meðulum til
þess að gera Gyðíngum landsvistina í Rumeníu
óþolandi, svo að þeir neyðist til að leita burt.
I þriðju gr. segir, að til þess að fjelagið geti
sem best koniið ár sinni íyrir borð, skuli fje-
lagið vcra Ieyniiegt og hver fjelagsmaður vinna
eið að því, að opinbcra ekkert sem fjelagið
Seyðisfirði, laugardaginn II. mai
1901
Þíngmálafundarboð.
íí
Almennur fundur til undirbúníngs undir þ'ng j
verður haldinn 20. dag þessa ntánaðar hjer í
bindindishúsinu á Öldunni. Fundurinn hefst
ld. 3 síðd. að afloknu manntalsþínginu og verða
þar rædd þau mál sem mönnum er helst á-
hugi á að frarn gángi á þíngi í sumar.
A miklu stendur að scm allra flestir kjós-
endur komi með atkvæði sín og tiiíögur. Báð-
um þfngmönnum sýslunnar verður send áskor-
un um að sækja fundi'nn,
Scyðisfirði 9. maí 1901.
Sigurður Eínarsson. horsteinn E; lingsson
bursteinn Gislason.
snertir, hvorki lög þess njc neitt er snertir
stört þess eða áforrn. Ráðandi menn í fjelagi
þessu voru ráðgjafar og þíngmenn. Af undir-
róðri frá því varð uppþot í Bukarest 17. og
23. nóv. 1898. íJá voru hús Gyðínga rænd
og uppþotinu stjórnaði maður sem síðán er
orðinn ráðgjafi. Gyðíngar kærðu ránin, en var
ógnað rneð útlegðardómum, ef þeir tækju ekki
kærurnar aftur. Fað er sannað, að opinber
uppboð voru haldin á mamira þeim sem raint
hafði verið.
1899 geiagust skólakennarar, studeníar og
embættismenn í Jassy fyrir álíka upjiþoti. Hús
krisíinna manna í borgintii voru merkt til þess
að óróaseggirnir skyldu ekki skeinma þau í
misgripum. Síðan var ráðist á hús Gyðínga,
gluggar voru brotnir, hurðir brotnar upp, búðir
rændar og jafnvel heil hús eyðilögð. Til mála-
mynda var látin fara fram ransókn eftir á, en
árángurinn af henni varð sá, að iiinn opinberi
ákærnndi, sem sæka skyldi málið fyrir Gyðír.ga
hönd, tók kærur sínar aftur, en nokkrir af
Gýðíngum, sem gert höfáu tilraun til að vcrja
sig, voru dærndir í 3 — 6 mánaða fángelsi; fjór-
ir voru jafnvel dæmdir í 2 — 3 ára betrunar-
hússvinnu.
Gyðíngum hiaut nú að vera ljóst, að þeir
voru með öllu rjettlausir í föðuriandi sínu.
Sumarið 1899 áraði rnjög iila þar í iandi og
kom það aivðvitað harðast niour á Gyðfngum.
Hjá þeim varð fullkomið hallæri. Meðal Gyð-
ínga í öörum löndum voru þá hafin ahneun
saraskot til styfktar trúarbræðrum þeirra í
Rúmeníu.
Það var nú hugsun Gyðfnga almennt að
komast burt úr Iandinu. En stjórnin áttaði sig
þá. Ilún $á, að hjer var um að ræða mjög
milda íólksfækkun og þar af leiðandi tap fyrir
Ian ið. Ilún gerði því um þett.i leyti allt til
þess að stöðva útílytjendastrauminn. En nú
var þ.að ekki hægt. Gyötngar streymdu í stór-
hópurn út úr landinu í allar áttir. 'Þeir sem
einhverjar eígnir áttu seldu þær fyrir hálfvirði,
állir vildu komast burt. Sumir hjeldu suður
og austur á bóginn, til Litlu-Asíu, en láng-
flestir vestur á við, í von um að komast til
Ameríku.
Hið aiþjóðlega Gyðíngafjelag gcrði allt scm
í þess vaidi stóð til að hjálpa. En hjer var
ekki hægt um vik. Flest af Gyðíngafóikinu,
sem leitaði burt frá Rútneníu, var með ölhi
eignalaust. Aðalstraumurinn lá auðvitað um
Vínarborg. Fyrrihluta júlímánaðar í fyrra komu
þángað daglega um 400 útflytjendur sem stóðu
allslausir uppi, síðari hluta mánaðarins dag-
lega 1700 — 2000.
Hverki Austurríki, Þýskaland, Eingland njc
Frakklana gat tekið á móti svo miklum inn-
straumi af fólki. I Ungverjaiandi, sem næst
liggur Rúmeníu, var útflytjendunum bannað að
setjast að. l’eir máttu aðeins ferðast þvert
yfir landið og þorðu ekki einu sinni að
stíga út úr járnbrautarvögnunum eða skipun-
um á leiðinni. Strauminn átti að leiða frá
Vínarborg til Iiamborgar og þaðan til Banda-
ríkjanna. En þar er innflutníngur bannaður
eignaiausum mönnum, sem eru upp á aðr-a
komnir. Ifeill skipsfarmur af innflytjenduni frá
Rúmeníu var rekinn aftur frá New York og
eftir það neituðu gufuskipafjelögin í Hamborg
og nálægum höfnum Rúmeníugyðíngum um
fiutníng vestur. Loks var þeim fyrirboðið I
Vínarborg að yfirgefa flutníngaskipin eða vagn-
ana og þeir síðan sendir heim aftur, eða inn-
yfir landamæri Rúmeníu.
A landamærum Ungarns og Rúmenfu hrúg-
uðust svo Gyðíngar saman, allslausir og áir
þess ao eiga hús yfir höfuðið. þeir köfðuekki
fje til að komast neitt og höfðu verið reknir
til baka úr öllum áttum. Ög nú beið þeirra
þar heima enn verri þræídómur en áður eftir
að þessi tilraun til að rýma landið hafði mis-
tekist. Eftir áreiðaniegum sögnum hafa um
þetta leyti um 100,000 Gyðínga í Rúmeníu
liðio megna húngursneyð.
Ehm taismann áttu Gyðíngar í Rúmeníu,
Motru, prófcssör við háskólann í Búkarest.
Hann ritaði 1. ágúst í fyrra skarpa grein gegn
rneðferðinni á þeim, en stóð upp einn sfns
iiðs. Greinin hafði eingin áhrif. Par á móti
kom nú annað fyrir sem óhægra var að sporna
á móti. Stjórn Rúmeníu var í fjárþraung og
þui'fti að taka ldn. En margir hinna stærstu
auðmanna í Vestur-Evrópu eru Gyðíngar. Ráða-
ncyti Rúmeníu varð því að vfkja og þeim stjórn-
máiamanni, P. Carp, sem mest hafði’ beitt sín
gegn Gyðíngaofsókninni var falið á Tiendur að
mynda nýtt ráðaneyti. Honum tókst að ná
inn í það með sjer nokkrum frjálslyndum
rni'.nnum, en varð þó einnig að taka suma af
hinum æstustu ofsóknarmönnum Gyðínga, svo
að þctta nýa ráðaneyti hefur revnst að mestu
vanmáttugt til þess að rjetta hluta þeirra.
I ágúst í fyrra komu út ný *útlendíagaiög«,
sern heimtuðu, að hver útienUíngur skyfidi inn-