Bjarki - 04.10.1901, Blaðsíða 3

147
Skafti all-taf við, að Herrmann kæmi, og að
:þá mundi rigna yfir sig gulli og gimsteinum.
En nú er gullfuglinn fioginn annan vej. Skafti
situr eftir, nýr tóma lófana Cg 'má nú aidrei
framar »úgrátnum augum til ægis sjá«.
í hvert sinn sem reykur hefur sjest i fjarðar- j
mynninu í allt sumar hefur verið cins og kvika- j
silfri væri hellt á botninn á kariinum. Hann
hefur óðar verið sestur upp á færleik sinn,
kríkarnir hafa geingið eins og á sprellikarli og
áður en skipin hafa lagst, hcfur öldúngurinn
staðið á einhverri bryggjunni með útbreiddan
faðrninn til þess að taka á mó!i lukkuriddar-
anmn. Oft hefur har.n verið búinn að ieigja
handa honum herbergi, stundum á tveimur eða
þremur stöðum í einu. Kn aldrei kom
Herrmann. í stað þess sendi hann stundum
brjef og heimtaði þau prcntuð í Austra.
Skafti gegndi og vænti Herr.nanns mcð næstu
ferð. Og svona hefur það. geingið allt til
þessa, að allar vonir virðast úti.
En annað er verra : Hermann hcfur feingið
Skafta til að prenta árásir á menn hjer, sem
hljóta að varða stórri ábyrgð að iögum. Þeir,
sem þar eiga hlut að máíi, eru stjórnendur
Garðarsfjelagsins. Peirr aiun t.u ekki hafa þótt
feitan gölt að flá, þar scm Skafti var, en
heldur viljað bíða og láta Herrtnann ábyrgjast
-orð sín sjálfan, ef hann kæmi. En Herrmann
hefur nú bjargað sínu skinni, en skilur Skafta
eftir ábyrgðina og útlátin.
»Bjarki« samhryggist Skaíta yfir öllu þessu
og óskar, að ekki verði farið of hart i sak-
irnár við karlinn.
Seyðisfirði 4. október igoi.
Rignígnar leingstum undanfarandi ]utr til í dag.
Uppboði Garðarsfjelagsins var fyrst Iokið eftir
miðjan dag á laugardaginn og var-4>að þriðji dagur-
inn sem uppboðið stóð yfir. Auk skipanna, sem frá
er sagt í síðasta blaði, er betta hið hefsta sem selt
var:
1. Bryggja með tilheyrandi lóð ásamt íbúðarhúsi
'Og 'prem húsutn öðrutn samanbvgðum; bryggjunni
fylgir vatnsleiðsla og járnbrautarspor. Hana keyfti
hærínn fyrir 25,000 kr.
f>etta er mikil eigr, víst stajrst.a og dyrasta
bryggja landsins, og vcrðið ekki hálfvirði. En
hryggjan er ekki fuligerð enn. Auk bæarins buðu
aðeins Hansen konsúll og Sveinn kaupmaður
■Sigfússon í Norðfirði.
2. íshúsin, þrír skúrar sambygðir mcð ís í. Þau
keyfti jón pöntunarstjóri í Múla fyrir 5,500 kr.
3. Járnhúsið, stórí íbúaihús einloftað með járngrind
og járnklæðníngu. í'að keyftu þeir í fjelagi Jón Bergs-
son á Egilsstöðum og Gunnlaugur versktnarmaður
Jónsson í Múia fyrir 2510 kr.
Rjettindin til að nota ístjörn Gárðarsfjelags'ns
keyfti Stefán Th. Jónson kanpmaður, en rjett til
fossi.ns í Fjaiðaránni, sem tjelagið hafði leigt í 50 ár,
keyfti Þorst. Jónsson kaupraaður í Eorgarfirði.'
Hennanns-Rauð, reiðskjóta C. B. Iierrmanns, sem
verið hefur hjer í óskilum síðan Hcrrmann fór, kcyfti
Sig. kaupm. Jóhansen.
Alis var á uppboðinu selt fyrir 71227 kr. 40. au.
Þeir sem voru í fjelaginu, sem Garðarsdripin
keyfti, feingu hver um sig 200 kr. og voru þú fje-
lagsmenn ekki fáir. Skipin seidust þetta framyfir
uppboðsverð. Þótti þó mörgum sem þau væru kom-
in í fullt verð á uppboðinu.
Sigurður Grímsson prentari, sem alit til þessa
hetur prentað Bjarka fór weð llólum í síðastl. viku
með fólk sitt til Bíldudais, verður þar við prent-
smiðju P Thorsteinsonar.
Fyrsti fjárfarmurinn fór hjeðan mcð »G!adys« á
mándaginn, um 1800 fjár af Fljótdalshjeraði. 1100
sendi Sig. kaupm. Jóhansen, liitt Pöntunarfjelag
Fljótsdæla; næsti farmur á að fara eftir helgina,
Fiskur hefur stígið í verði erlendis í haust, söma-
lciðis uil.
í niðurjöfnunarnefnd hjer í kaupstaðnum voru kosn-
ir á mánudaginn: Lárus Tómsason bóksali, Stefán
Sveinsson á Vestdaiseyrinni, endurkosinn, og A. Jör-
gensen bakari. Úr nefndinni viku H. I. Ernst lyfsali
og N. Nielsen verslunarmaður.
Endurskoðandi bæjarreikníganna var sama dag
kosinn Þórarinn kaupm. Guðmundsson.
Ernst iyfsali flytur hjeðan í haust til Danmerkur,
kona hans og börn fóru rneð Agli síðast. Væntan-
legur er híngað innan skamms nýr lyfsaii, danskur.
»Jökull«, ieiguskip Wathnesfjelagsins, kom híngað
frá útiöndum á þnðjudaginn, í stað »Waagen« frá
Útlöndum, fór til Eyjafjarðar.
Með »GIadys sigldi I. M. Hansen konsull, ætlaði
til Hollands tíl þess oá vera fyrir hönd Garðarsfie-
lagsins við uppboð á eigum þess í Ymiden. Þetta
eru sömu eignirnar sem Hermann Ijet Austra skýra
frá í sumar, að hann hefði sjálfur seit.
í’egar síðast frjettist var Ilernrann horfinn frá
Ymiden og vissi cinginn, hvað af honum hefði orð-
ið.
Skarlatssóttin á spítalanum er nú um garð geingin
og sótthreinsun farin fram.
Baðið er aftur opið fyrir aimenníng á miðviku- og
iaugar- Jögurr.
'Heyrst hefur að skarlatssótt sje að geru vart við
sig á Úthjeraði.
DRYKKJUMAÐUR BÆJARiNS.
Eftir Oscar Tybring.
— o —
Nærri því í hverjum kaupstað er einhver
maður til, scm skarar fram úr öðrum í drykkju-
skap, maður sem er sífullur og sem því fær
að gánga í friði; iögregian þykist ekki sjá
hann eða hann er í hennar augum ekki sýniiga
ölvaður.
Fæstir skiija nokkuð í því, hvað það ær sem
slíkir menn lifa af, og varla gætu þeir sjálfir
gert grein fyrir þvi; en það cr víst: þeir lifa
og þeir drekka.
Eg hef einu sinni þekkt slíkan mann, sem
var í rniklum mctum sem þæjardrykkjumaður
í litlum kaupstað þar sem jcg bjó.
Hann var nærri því sá fyrsti af merkis-
mönnum bæjarins, sem jeg tók cftir, því þá
er jeg flutti mig til þessa bæjar, kom dauða-
drukkinn slatkari til mín við bæjarbryggjuna
og spurðf eins og vant er; »A jeg að bera
fyrir yður f«
Jeg áieit mig ekki skyidugan til að svara,
en sneri mjcr að lögregluþjóni bæjarans, sem I
einnig var á bryggjunni, og spurði hann að,
hvort hann gæti bent mjer á mann til að bera
dótið mitt.
Jú, hana gat það, og benti á drukkna
manninn og sagði, að þarna væri burðarkarl-
inn.
f’egar jeg bar því við, áð maðurins væri
stórfullur, leit lögregluþjónininn á hann eins
og tii að reyna hann og sagði:
»Ojá — fullur, en hann klárar það samt.«
Og hann gerði það þrátt fyrir fylliríið; cn
aðferðin, sem lögregluþjónninn hafði við hann,
gaf mjer undir eins að skilja, að hjer væri
hinn hæsti og æðsti drykkjumaður bæjarin-c
Og það var rjctt. Það var »Agúst sótari« í
öilum verðugleika sínum.
Nánara kvnntist jeg honum nokkrum dögum
síðar við voðaeld, sorr, kom upp í st<"r 1
kaupmanrshúsi, þar scm mikið var af vinföng-
nm. Agúst var með við að bjarga nokkr’um
brenrivínstunnum. Ein tunnan brotnaði, og
hinn dýrmæti vökvi flaut á gotuna. Ágúst
lagðist á magann og drakk, þangað til hán r
var vel fuliur, svo hann vissi varla, hvar han.i
var.
Svo var kallað hatt upp meðal fjöldans, a ^
húseigandi ætti skáp uppi á herbergi á öðru
lofti í húsinu, og í þeim skáp var mikið af
silfri. Vildí enginn rcyna að bjarga þvif
Miklu var lofað sem verðlaunum.
* En það [eit ilia út ,og eldurinn óf sig um húsið
»Nei, þetta dugar ekki«, æpti Ágúst.
»Getið þ i ð ekkert gert, þá get jeg.«
Og svo fór hann upp stigann, sem var settur
upp móti húsinu, og inn um gluggann. það
var auð$jáanlega mikið hættuspil. Sumir
hrópuðu húrra, aðrir að. han skyldí koma út
aftur.
Eu hann varð nokkuð lengi. Fólk fór að
verða hrætt og hrópaði hátt til hans að koma
út.
. Eftir nokkra stund sýndi Ágúst sig í glugg-
anum; hann leit með kala og fyrirlitningu niður
og æpti: »rípldið þið kjafti þarna niðri« og
svo hvarf har.n fiá glugganum.
Allir hugðu, að íjiú væri úti um hann, en
ekki leið á löngu, áður hann kom aftur fram og
hrópaði :
»Nú hef jeg það!« og meðan fjöldinn hróp-
aði af ölium kröftum húrra til hans, flcygði
hann einhverju niður til fúlksins og fór sjálfur
að fara ofan.
En það, sem hann hufði bjargað, var—gi'mul
postilla.
Kaupmaðurinn hafði orð fyrir að vara trú-
maður og líka svoiitið nískur.
Nokkru áður en eldurinn kom upp hafði
Agúst beðið hann um 20 au. fyrir eina bjór-
flösku scm borgun fyrir, að hann hafði borið
nokkra mjölpoka frá bryggjunni fyrir hann,
en kaupmaðurinn hafði gefið honum prent-
aða prjcdikun. f’cgar Agúst sagði, að hann
vildi heldur peningana, ansaði kaupmaður-
inn, að »guðs orð væri betra en gull og
silfur.«
En þegar kaupmaðurinn fjekk að sjá, hverju
Agúst hafði bjargað, varð hann bál vondur og
tók að skamma Ágúst heldur harðlega. -Ágúst
stóð alve.g kyrr og hlustaði á, en þegar hann
, f
var búinn, leit Agúst upp til hans, skæidi
andlitið og sagði:
»Veist þú ekki það, þú, að guðs orð er
betra en gull og silfur? — Gerðu svo vel.
Hjcr hcfur þú postilluna þína.»
,