Bjarki - 25.10.1901, Page 4

sumar, segist hann reyna aftur næsta ár. Brjef
hans er dagsett 4. apríl í vor.
Pestin var komin til Neapel seint í fyrra
mánuði; 12 menn sem unnu þar í fríhöfninni
voru sýktir, en ekki hafði verkin breiðst leingra
út.
Tyrkland. Soldán hef beðið Rússakeis-
ara að bera sáttaorð milli sín og Frakka, en
keisari neitað. ÞraJtumálið er enn óútkljáð.
Eidur. Stærsti bruni, sem fyrir hefur komið
í Danmörk síðan Kristjánsborgarslot brann,
var í Kallundborg 23. f. m. Eldurinn kom
upp í sögunarmillu. Stórar byggíngar og fjöldi
íbúðarhúsa brunnu til kaldra, kola.
Dýralseknirinn skýrir svo frá ransóknum sínum
á' berklaveiki í kúm hjer í Norður-Múlasýslu:
Ferðina byrjaði jeg hjer frá Seyðisfirði 13 seft.
og kom híngað aftur 18. Okt. Ransóknir fóru fram
á þessum stöðum: Dvergasteini, Brimnesi, Hánef-
stöðum, Loðmundarfirði, Húsavík, Borgarfirði, Njarð-
vík, Sandbrekku, Hjaltastað, Bóndastöðum, Gunn-
hildargerði, Vifilsstöðum, Hallfreðarstöðum, Hallgeirs-
stöðum, Vopnafirði og Bót.
Fyrir óhöpp fyrirfórst ransókn að nokkru leyti á
Sæverenda í Loðmundarfirði og algerlega á Torfa-
stöðum í Hlíð.
Berklasjúkt reyndist: Uxakálfur í Stakkahlíð, úng
kýr frá Galtastöðum út, kýr frá Fossvöllum, kvígu-
kálfur á Vopr.afirði. Grunsamt reyndist: kýr frá
Dallandsparti í Húsvík, kýr frá Rauðholti í Hjalta-
staðaþínghá^ gömul kýr frá Gunnhildargerði, kýr
fráGeirastöðura, gömul kýr frá Hallfreðarstöðum, kýr
frá Surtsstöðum, keyft í vor frá Eyjaseli.
Dýralæknirinn fór suður á firði með Colibri á
raiðvikudaginn en fer suður þaðan með Hólum.
Seyðisfirði 25. október 1901.
Um helgina setti niður nokkurn ánjó og varð ófærð
á fjöllum. Undanfarandí daga rigníngar, logn og
hlýviðri. Við, sjóinn orðið autt, en fjöllin hvít.
í nótt brann á Vestdalseyrinni hús Ólafs ísfelds ;
eingu varð bjargað og húsið brann til grunna, en
mannskaði varð einginn.
Fegar Egill var á leiðinni um F'æreyjar, var álitið
að. enskur botnverpíngur hefði fáríst þar við vest-
urströnd Suðureyjar. 6 lík höfðu fundist þar á
ströndinni, svo og ýmislegt rusl úr skipi, þar á með-
al fjöl með nafninu: Ss. St. Bernarð.
Nora og Egill eru nýlega komin frá útlöndunum,
en Vesta enn ókomin og eins Ceres og Hólar að
norðan. Egill fjekk ofsaveður milli Færeyja og ís-
lands. Með honum kom frá útlöndum fröken Oddný
Vigfúsdóttir.
Sífd hafði fallið í verði í útlöndum nú síðustu vik-
urnar. '<
Stefán Th. Jónsson kaupm. fer til Eyjafjarðar með
Vestu til «ið safna hlutaáskriftum til ullarverksmiðju-
yrirtækisins.
Frá mannskaðanum á Mjóafirði er ekki alveg rjett
sagt í næst síðasta blaði Bjarka. Sunnlenski mað-
urinn sem þar fórst hjet Sveinn Runólfsson.
Herbergi fyrir einhleypa tæst á besta
stað í bænum. Ritstj. vísar á.
Konúngurinn i Siam ogPáil postuli.
— o —
Ameríkönsk kona, Mrs. Leonowens, sem hef-
ur verið kenslukona við hirðina í Síam, segir
í bók, sem hún hefur skrifað um dvöl sína
þar, meðal annars svo frá:
Einu sinni spurði konúngur hana, hvort hún
skildi orðið »kærleikur» (á máli Síamsbúa: mai-
tri) eins og Páll postuli útskvrir það í 1.
Korintubrjefi i^.kap. og hvað Páll ætti við,
hvað það væri sem vekti fyrir honum þar sem
hann segir: »Jafnvel þó jeg fórnaði líkama mín-
um til að brennast gagnaði það mjer ekki, ef
jeg hefði ekki kærleikann*. Þegar þau höfðu
skiftst á nokkrum orðum um þetta sagði kon-
úngur: »Að maður gefi allar eigur sínar fá-
tækum er almennt hjer í landi bæði meðal
æðri og lægri stjetta. Oft gefa menn ger-
samlega alt, svo að þeir eiga ekki eftir fyrir
einni máltfð. Engin þarf samt sem áður að
óttast að hann deyí úr húngrí, það er'óþekkt
i þeim löhdum sem játa Búddatrú. Jeg þekki
einn mann af konúnglcgum ættum, sem var
vellríkur. I æsku kendi hann svo í brjósti um
þá sem fátækir voru, lasburna af elli eða
sjúkir, og yfir höfuð alla þá sem eitthvað áttu
bágt, að hanb gat ekki notið auðæfa sinna.
í nokkur ár fór hann um og hjálpaði Öllum
sem hann náði tíl og síðan gaf hann aleigu
sína til að hjálpa nauðstöddum. Þessi maður
hafði aldrei heyrt eitt orð eftir Pál postula, en
þekti orð Búdda: Maitri, og reyndi að skilja
það út í ystu æsar. I fimm ár vann hann
sem garðyrkjumaður, og valdi hann sjer þá
atvinnu meðfram til jiess að kynna sjer jurtir
þær, sem til læknínga eru notaðar og geta
svo hjálpað þeim, sem ekki væru færir um að
kaupa sjer læknishjálp.
Þegar hann var á þrítugasta árinu, gekk
hann inn í geistlegu stjettina; síðan eru nú
65 ár, hann er nú 95 ára, og jeg er hræddur
um, að hann hafi enn ekki íundið þann sann-
leik og þá sælu, sem hann leitar að. En
meiri mann þekki jeg ekki en liann. Hann er
mikilmenni í kristilegum skilníngi, fullur af
kærleika, meðaumkunarsamur, þolinmóður og
hreinn.c Konúngurinn sagði svo frá því, að
þessi maður hefði einu sinni, meðan hann var
garðyrkjumaður, gefið bestu verkfærin sín
manni, sem stolið hafði frá honum verkfærum.
Og hann bætti við : »Hann er líka mikilmenni
eftir skilníngi Buddatrúarmanna ; hvorki eiskar
hann lífið nje hræðist hann dauðann; hann
þfáir ekkert sem heimurinn getur veitt, þráir
ekkert annart en frið hinna sælu. Þéssi
maður, sem stendur í broddi fyrir andlegu
stjettinni í Síam, mundi án þess að hræðast
fórnfæra líkama sínum lifandi eða dauðum, ef
hann með því gæti öðlast skímu af hinum ei-
lífa sannleik eða forðað einni sál frá dauða og
þjáníngum.c
Hálfu árí síðar var mrs. Leonowens kvöld
eitt kölluð á fund konúngsins. Hann sat þá
í klaustri einu við dándrsæng þessa öldúngs.
Fjöldi múnka stóð kríngum rúmið, sem með
nokkri millibili súngu vers. A rauðmáluðum
bekk, liðlega 6 feta laungum og 3 feta breið-
um, lá gamall múnkur í andlátinu og haiði
aðeins bera bekkjarbrfki.na undir höfðinu.
Hann var í gulum kufli fornfálegum, hendurn-
ar voru krossiagðar á brjóstinu, höfuðið al-
rakað, fætunir berir. Hann leit upp í ioftið,
virtist vera að hugsa um eitthvað aivarlegt,
og einga óró var á honum að sjá. Þegar
múnkarnir byrjuðu að syngja, var cins og bros
liði sem snöggvast yfir andlit hans, eins og
hann vildi skilja hjer eftir ljós góðsemi sinnar
og auðmýktar, þó hann færi burt. Hann
mœlti ti! konúpgsins: Jeg fel yðar hátign
fátæklíngapa, og það sem eftir verður af mjer
gef jeg til að brennast.* Smásaman þýngdi
honum fyrir brjósti, en allt í einu sneri hann
sjer að konúnginum og sagði með mikilli
áreynslu: »Nú fer jeg burt.« Múnkarnir
súngu: »Þú heilagi, jeg flý til þín!« Eftir
táar mínútur var yfirmaður hinnar síömsku
kirkju andaður.
Næsta dag var mrs. Leonowens við jarð-
arförina samkvæmt ósk konúngsins. Og hugs-
um okkar samanburð á þeirri jarðarfór ogjarð-
arför einhvers biskups kristninnar! Kjötið var
skilið frá beinunum og því kastað fyrir húngr-
aða hunda, Það sem eftir var, var brennt,
öskunni safnað í leirkrukku og hellt út í garð
•fátæks manns scm áburði. Síðan sneri kon-
úngur sjfr að mrs. I.eonowens og sagði:
»Þetta er að fórna líkama sínum til brennslu.
ÞaS er þettn sem ykkar fceilagí Páil talar um,
— þessi gamli siður okkár Búddatrúarmann-
anna, þessi fullkomna sjálfsafneitun í lífi og
dauða — þar sem hann segir: Þótt jeg gæfi.
líkama minn til brennslu gagnaði mjer það
ekki, ef jeg hefði ekki kærleikann.*
Nú á dögum, þegar svo mikið er rætt um
kristilegt trúboð 'í löndum Búddatrúarmanna
sýnist mjer vel við eiga að birta þessa litlu
sögu. Hún sýnir að víð atttum að senda til
trúboðsins — ekki kaþólska betlimúnka, held-
ur góða prótestantapresta, hálaunaða og með
konu og börn, til þess að kenna þeim austur
þar að skiija ekki okkar heilaga Pál postula of
bókstaflega. (Karl Gjellerup í »Politiken«.)
~c~ o o~b~c o o'"6'~b 0000 5~'ó 006000000'
Brunaábyrgðarfjelagið
»Nye danske Brandforsikrings
Selskab«
Stormgade 2 Kjöbenhavn
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Teltur að sjer brunaábyrgð á húsum, bæj-
um, gripum, verslunarvörum, innanhúsmununv
o. fl. fyrir fastákveðna litla borgun (premie),.
án þess að reikna nokkra borgunfyrir bruna
ábyrgðarsjtjöl (police) eða stimpilgjald.
Mcnn snúi sjer til umboðsmans fjelagsins
á Seyðisfirði
ST. TH. JÓNSSÖNAR.
Odýrasta verslun bæjarins!
Hvergi betra að versla!
lO°/0 afsláttur gegn peníngum!
Lánsverslunin á að hverfa!
Gegn peníngum og vörum get
jeg best kjör!
St. TJónsson.
Þarfanaut handa bænum er að fá í vet-
ur hjá Jóhanni Sigvaldasyni í Fremstabæ.
R i t s t j ó r i:
Porsteínn Gislason.
Prentsmiðja Bjarka.