Bjarki - 14.03.1902, Blaðsíða 4

4
Frá Winrúpeg. Kennslan í íslenskum
íræðum byrjaði þar við Wesley College í vet-
ur og voru nemendur rjett eftir nýárið orðnir
25, þar af 6 stúlkur. Námsgreinarnar, sem
byrjað er á, eru: rjettritun, skýring íslcnskra
ljóða, Islandslýsing, saga Islands, goðasögur
og er varið einni kl. st. á viku til hverrar af
þessum námsgreinum. Auk þessa kennir síra
Friðrik Bergmann einnig latínu við skólann.
Aimanak Olafs S. Thorgeirssonar
í Winnipeg fyrir árið 1902 hefur ve*ið sent
Bjarka af útg. Þar er framhald af hinni fróð-
Jegu landnámssögu Islendínga í Vesturheimi og
hjer sagt frá landnárci Islendinga í Norður-
Dakota _af síra Fr. Bergmann og Brasilíuferð-
um Þingeyinga, sem voru fyrstu vesturfarirnar
hjeðan, af Jóni Borgfirðingi á Akureyri. Mynd-
ir eru þar og æfisögur þeirra Jóns Bergmanns
föður síra Friðriks, og Jóhann P. Hullssonar,
sem Hallson þorp f Dakota hefur feingið nafn
eftir. Almanak þetta er eiguleg bók vegna
landnámssögunnar.
að ísinn gæti að öllu leyti rekið út hjeðan úr
firðinum, en úti fyrir er nú ekki ís að sjá.
Vesta komin. Þegar byijað er að prenta
Bjarka er Vesta komin hjer innfyrir Vestdals-
eyrina; ísinn þó þjettari hjer inni í firáinum nú
en í gær, vcgna utankuls.
Bföðfn. Ýmsir, sem segjast kunnugir útbreiðslu
blaðanna úr hinum landsfjórðungunum hier í firðin-
um, hafa verið að koma með leiðrjettingar við skýrsl-
una ura l^aupendatölu þeirra, sem kom í síðasta
blaði. Hún er ekki nærri nákvæm, eftir því sem
Bjarki befur nú komist að, og stafar betta sumpart
af því, að manninum sem eftir þessu grennslaðist
hefur ekki verið skýrt rjctt frá, sumpart af því
að sum blöðin háfa fleiri cn einn útsölumann. Eftir
hinum nýu upplýsingum er þá þetta að Ieiðrjetta:
ísafold mun hafa millí 40 og 50 kaupendur, Fjall-
konan millí 30 og 40, Arnfirðingur 25, (áður talin
skiftiblöð með); Þjóðólfur 20, Vestri 5. Einn Stefnis-
vinur, sem hefur v'erið að grennslast eftir útbreiðslu
hans, segir hann hafi hjer minnst r 1 kaupendur.
sem þurfa að fá saumuð föt
fyrir páskana, ætta að koma
sem fyrst.
EYJÓLFUR JÓNSSÖN.
nskar húfur fást nú mjög ódyrar hjá
Eyjólfi Jónssyni.
Handa sjómönnum,
sem nú eru að leggja út, fást mjög hentugar
og hlýjar vetrartreyjur hjá mjer, ennfremur sjer-
stakar buxur og alklæðnaðir. Allt mjög ódýrt.
Eyjólfur Jónsson.
pánskar nætur,
eftir Börge Jansen, fást hjá öllum bók-
sölum á landinu. Verð 1 kr. 50 au.
Dáin er 31. jan í vetur á spítala í Khöfn
kona Klernensar sýslumanns Jónssonar á Akur-
eyri, frú Þorbjörg Stefánsdóttir, sýslumanns
Bjarnassonar, sfðast í Arnessýslu, systir Björns
sýslumanns í Dölum, og frú Kamillu, konu
Magnúsar Torfasonar sýslumanns, og þeirra
systkyna.
Sauðaþjófnaðurinn á Vopnafirði.
Sýslumaður kom heim úr rannsóknarför sinni
á laugardaginn. Fjórir menn eru uppvísir að
sauðaþjófnaðinum, Jónas Jónsson bóndi á
Hamri, Jón 6onur hans o? stjúpsynir tveir,
Davíð Olafsson og Júlíus Þorsteinsson, báðir
á Vopnafirði. Tveir kvennmenn eru mcðvit-
andi um stuldinn. Alls hefur sannast að þeir
hafi stolið 30 kindum.
Veðrið hefur verið afbragðs gott undan-
íarandi, leingst af sunnanátt og þíður. Vindur
hefur verið of suðlægur og austlægur til þess
A 1 Cl rv-1 Fftir Matth. Jochumsson. 50
**• i ’UI CX I I 1 U L. au. Fæst hjá bóksölunum.
Lestrarstofa Islend-
ínga í Khöfn.
Viti menn ekki heimili þeirra manna í Khöfn,
sem þeir vilja senda brjef eða annað þángað,
geta þeir sent þess háttar til Lestrafstofu
íslendinga i Khöfn, Hotel Alaska,
Köbmagergade 54, Köbenhavn K.
Auk nafna móttakenda óskast þess getið,
hvaðan þeir sjeu og hvað þeir stundi. Þeir,
er senda( skrifi nöfn sín á brjefin að aítan-
verðu.
Hjeraðsmenn
mega borga »Frækom« við verslun
Sig. Johansen eða %ðrar verslanir á Seyðis-
firði. Kostaboðin til nýrra kaupenda gilda
enn. D. 0stlund
1. O. G. T.
Stúkan > Aldarhvöt nr. 72«
heldur fundi á hverjum.
súnnudegi kb lí árd. f Bindindishúsinu. Allir
meðlimir mæti. Nýir meðlimir velkomnir.
BJARKI.
Þeir sem feingið hafa Bjarka til útsölu og
ekki ætla að selja eru beðnir að gera aðvart
um það hið fyrsta.
Þeir sem skuld t fyrir blaðið eru áminntir um
að borga.
1 —V. árg. Bjarka borgi menn til Sig.
Johansens kaupmanns, VI. og VII. árg til
Þorst. Gislasonar ritstj.
RITSTJÖRI: ÞORSTEINN GÍSLASON.
PrentsmiÖia Seyðisfiaröar.
SS
taka á móti einum peningi af skuggalausum manni.
Hann sneri baki við mjer, tók ekki einu sinni hatt-
inn ofan og gekk blístrandl út úr herberginu. Jeg
stóð eftir hjá Bendel og horfði á eftir honum; jeg
gat hvorki hugsað nje hreift mig úr stað.
Seint og um síðir rjeð jeg þó af að fara yfir í
garð skógarvarðarins eins og jeg hafði lofað. Enjeg
kom þángað eins og glæpamaður fram fyrir dómara
sinn. Jeg gekk inn í skemtihúsið; það stóð í for-
sælu og var kallað eftir mjer. Þar ætluðu þau að
taka á móti mjer. Móðir Mínu var glöð og ánægð;
Mína var í þetta sinn óvenjulega föl, en faðir henn-
ar gekk fram og aftur um gólfið með blað í hend-
ir.ni, sem eitthvað var skrifað á, og virtist vera í
áköfum geðshræringum. Þegar jeg kom inn gekk
hann á móti mjer og bað mig hikandi að lofa sjer
að tala við mig í einrúmi. Hann leiddi rrrig út í
gaung, sem Iáu út á opinn blett í garðinum og var
þar glaða sólskin. Jeg settist þegjandi niður á
*3)ekk og leið svo nokkur stund að hvorugur okkar
tók til máls.
Hann gekk fram og aftur og geðshræringar hans
iægðust ekki. Loks nam hann staðar fyrir framan
56
mig, leit á brjefið. sem hann hjelt á í hendinni, síð-
an á mig og spurði alvarlega: *Ekki munduð þjer,
herra greifi, þekkja Pjetur nokkurn Píslarkrákr*
Jeg þagði. — » . . . vænan mann og ýmsum óvenju-
legum kostum búinn —« hjelt hann áfram og beið
svo eftir svari. ■— >Setjum svo að jeg væri þessi
maður,« sagði jeg. — >Fn sem hefur misst skuggann
sinn,« bætti hann við með ákafa. »Einmittþaðsem mjer
hefur dottið í hug,« kallaði Mína upp; »jeg hef leingi
vitað að hann er skuggalaus!* Hún fleygði sjer í
fáng móður sinnar. Móðir hennar fór að reyna að
hugga hana, en ávítaði hana þó um leið fyrir að
hafa dulið svo hræðilegt leyndarmál. En Mínagat eingu
orði upp komið fyrir tárum, og það var aðeins ti!
að gera illt verra, ef jeg kom naerri henni.
Skógarvörðurinn var orðinn æfur af reiði. >Og
þjer hafið,« mælti hann, >ekki vílað fyrir yður að
draga bæði haca og mig á tálar með óumræðilegri
frekju. Og þjer segist elska hana og hafið þó
stéyft henni niður í þessa ógæfu. Sjáið þjer hvcrnig
henni líður núna!« —.
Jeg vissi ekki hverju svara skyldi, en sagði þó,
að þegar til allskæmi, þá væri hjer ekki um annað
57
að gera en vesælan skugga; það mundi vera lifandi án
hans og væri ekki vert að gera slíkan hávaða út
af öðru eins lítilræði. En jeg sá skjótt að þau orð
mín vora þýðingarlaus og þagnaði því. Skógarvörð-
urinn virti þau ekki einusinni svars. Jeg bætti þa
við: »Það sem týnst hefur geta menn búist við að
finna aftur.«
Hann byrjaði aftur og enn reiðari, en áður: »Viljið
þjer skýra frá því, herra minn, hvernig á því stend-
ur að þjer hafið misst skuggann?* Jeg svaraði:
>Einu sinni stje maður svo hranalega á hann, að
hann traðkaði á hann gat — jefj hef komið skugg-
anum í aðgarð, því flest fæst fyrir peningana eins
og þjer vitið, og jeg bjóst við að fá hann aftur í
gær.
»Það er gott, herra minn, gott« sagði skógarvörð-
urinn. »Þjer biðjið dóttur minnar, en það gera fleiri
en þjer. Jég verð að sjá fyrir henni eins og föður
sæmir. Nú gef jeg yiur þriggja daga frest til þess
að útvega yður skugga. Ef þjer komið að þeim liðn-
um með mátulegan skugga, þá skuluð þjer vera
velkominn. En á fjórða degi hjer frá — það segi
jeg yður — gífti jeg dútturmína öðrum.« Jeg ætlaði