Ísland - 02.02.1898, Blaðsíða 3

ISLAND.
19
29. seft. — Sigríður M. Brynjúlfsson f.
í Bólstaðarhlíð 1866, — d. 7. ágúst. —
Jón Stefánsson, ættaðnr af Skógarströnd,
— varð undir járnbrautarvagni 28. des.
— Ingibjörg Sigurðardóttir, öldruð kona
á Garðar. — Ólafur Ólafsson, áður á
Hjalla í Eyjafirði, f. 1813, d. 18. seft.
Skrifað er frá Khöfn, að Octavius
Hansen ætli að vekja máls á stjórnar-
skrármáli íslendinga í ríkisdeginum
danska.
Niels. Finsen lækni í Khöfn er veitt
prófessors nafnbót.
Lærisveinar læknaskólans hjeldu miðs-
vetrarvoislu sína á þriðjudagskveldið í
Iðnaðarmannahúsinu. Þá var miðsvetr-
arprófi nýlokið á skðlanum. Veislan
stóð fram á miðja nótt og var fjörug,
eins og vera ber.
Nú er laust snjólag á jörð, en bjart
veður.
Frá útlöndum færði „Laura“ ekki
mörg tíðindi stðrvægileg. Hinna helstu
verður getið í næsta blaði.
Reykjavík.
„Laura“ hom hingað á sunnudags-
morguninn kl. 10. Með henni kom Tr.
Gunnarsson bankastjóri, Einar Helgason
garðyrkjumaður, Kuhmor stórkaupmaður
frá Altona, Magnús Árnason kaupm. frá
ísafirði.
Það var ekki alveg rjett sagt í síð-
asta blaði frá gullbrúðkaupi þeirra hjðna
Einars Hjartarssonar og Önnu Jónsdótt-
ur í Bollagörðum. Því Seltirningar,
sveitungar þeirra, hjeldu þeim veisluna
og völdu til hennar gullbrúðkaupsdag
þeirra. Fyrir veislunni gekkst hrepps-
nefnd Seltirninga og fremst Þórður Jónsson
í Ráðagerðí.
Tryggvi bankastjóri Gunnarsson fjekk
í Khöfn uppdrætti að hinu nýja banka-
húsi og kostnaðaráætlun við bygginguna.
Hann rjeð W. Bald múrmeistara, son F.
A. Balds til yfirsmiðs.
F. A. Bald hefur tekið að sjer að reisa
holdsveikisspítalann í Laugarnesi fyrir
96,000 kr. Grunninn gerði hann í haust
fyrir 15,000 kr.
Hitt og þetta.
Þótt mikið kapp sje lagt á það í Ca-
nada, að auka fólksílutninga þangað til
lends, þá er þó ein sú þjóð, sem Canada-
buar helst vilja vera lausir við, en það
eru Kínverjar. Og Bandamenn í N.-Ame-
ríku spoina sem mest á móti því, að
Kínverjar setjist að þar í landi. Kin-
verjar eru allra þjóða sparneytnastir,
geta því boðið vinnu sína fyrir miklu
lægra kaup en bæði Amerikumenn og
innflytjendur frá Norðurálfu, eru þess
vegna óþægílegir keppinautar um at-
vinnu. Ekki hafa Kínverjar lagt kapp
kapp á að eignast þar land, og hefur
það einnig verið haft á raóti þeim í Ca-
nada, að allur gróði þeirra rinni út úr
íandinu. Það er fyrst í haust sem leið,
að Kínverskur maður hefir keypt land í
Mnnitóba.
— í brjefi frá Grafton í N.-Dak. sem
„Lögb.“ flytur 23. des. er þessi kafli:
„Nokkrir landar unnu á járnhraut síð-
astl. sumar, kaupið var 1 dl. og 25 e.
á dag, og höfðu þeir góða von um að
halda þeirri vinnu til hausts. En þá
sendi járnbrautarfjelagið 100 Itali hing-
að, sem sögðust vinna fyrir 80 c. á dag
og fæða sig sjálfir. Urðu þá landar að
víkja fyrir þeim óaldalýð. Jeg kalla þá
svo ítalina af því að þessir, sem jeg
tala um, litn flestir út fyrir að vera lítt
siðaðir menn ; róstusamir voru þeir og
glaummiklir, ómannblendnir og ósiðlegír.
Fæstir af þeimTtöluðu hjerlenda tungu.
Þeir eru mjög smáir og þroskalitlir að
sjá, enda sögðu verkstjórarnir, að þrír
af þeim áfköstuðu ekki meiru dagsvorki
en einn íslendingur. Þeir voru hjer
heldur ekki leingi og náðu landar vinn-
unni aftar fyrir sömu laun og áður.
JÁRNSMÍÐANÁM.
Tveir unglingspiltar geta feing-
ið p!áss á stóru járnsmíðaverk-
stæði frá 14. maí. Semja má sem
fyrst við Þorstein Jónsson, járn-
smið, Vesturgötu 33, Reykjavík.
Skip til sölu.
Skonnortan ,.Te Venner", 37,29
Register-Tons að stærð, byggð í
Danmörku, Xx.2? OÍ13L, er
til sölu, hvort heldur sem vill 2/s
partar skipsins eða skipið allt,
með öllu tilheyrandi.
Skipið er i ágætu standi, einn-
ig segl og allur útbúnaður.
Listhafendur snúi sjer til undir-
skrifaðs, sem semur ,um kaupin.
OuÖbr. Finnlbogasoii.
Takið eftir.
Þeir, sem vilja fá fallegar og
ódýrar HiyilCÍÍr og
r a m m a,, ættu að
koma sem fyrst.
Eyvindur Árnason,
snikkari.
Pósthússtræti 1-4=.
Danskar kartöflur, sama ágæta
tegundin, sem ætíð áður.
Hvítkálshöfuð — Gulrætur
Apelsínur.
Hjá c. Zimson.
Eini skösmiðurinn
í öllum SKAG AFIRÐI
er Jóhann Jóhannesson á Sauðár-
króki. Hann selur ódýrara en
Norðlendingar hafa áður átt að
venjast, hann er vandvirkari en
flestir aðrir skósmiðir og hann
Iætur ekki þurfa að bíða leingi
eftir pöntun eða viðgerð frá sjer.
Það er því sjálfsagt fyrir alla,
sem vilja sæta góðum kaupum,
að fá skófatnað hjá
Jólianni Jóliaimessyni.
Hjá undirskrifaðri fást enn þá
talsverðar eftirstöðvar af pappír
og skrifíaungum, sem selt er með
vægasta verði.
Reykjavik, 28. jan. 1898.
M. Finsen.
Frímerki.
Munið eftir, að einginn gefur
meira fyrir íslensk frímerki en
Ólafur Sveinsson,
gullsmiður. Rvik.
Hvítahandsfundur verður hald-
inn i Good-Templarahúsinu næsta föstu-
dag, kl. 8 síðd.
Olíufötin ágætu aftur komin
tii C. Zimsens:
W. Christensens verslun
í Reykjavík
selur best af öllum
mjög vandaðar
vörur.
Fljót og giögg
afgreiðsla.
það borgar sig
að versla þar.
Opinberu auglýsingarnar
verða allar prentaðar upp úr „ís&-
foId“ í „íslandi“ þetta ár, þó svo
að þær taki sem minnst rúm upp
í blaðiuu.
Tóbak
og Vindlar
fást á afgr.stofu „íslands“
Austurstræti 6.
Muniö
eftir
að panta „Í8LANI)“ í tíma
20
smárunnar höfðu orpist í sólarhitanum um daginn og boguað og voru þeir
nú að rjettast við aftur í næturkælunni og smábrast í þeim um leið. Niður-
inu í Kangefljótinu heyrðist stanslaust og sífelld suða barst ofan úr hæðunum
bak við ósinn. Muller bljes frá sjer þykkum reykjarmekki og fór að hafa
yfir erindi eftir Heine.
„Já, það er sannarlega laglega gert“, mælti hann; „prýðislaglega gert.
Jeg upphugsa kraftaverk, og það veit guð, að þau eru líka gerð. Jeg man
þá tíð, að skógurinn var ekki á meira en lófastórum bletti; hjeðan, sem við
sitjum og alla leið að akurlendunum var ekki nokkur ögu handa fjenu til að
kroppa nema skiniu beinin af horskjátunum, sem hrukku upp af. Og nú er
hjer kominn þjettur skógur. Það var frjálshyggjandi, sem gróðursetti hann,
því að hann kunni lagið á því að koma honum upp. Eu trjen komu aftur á
fót dýrkun guðanna gömlu, og „þeir kristnu guðir kveina hátt“. Þeir geta
ekki þrifist í skóginum, Gisborne“.
Skugga bar fyrir úti á veginum og hann sást hreyfast og stefua til
þeirra.
„Sagði jeg ekki satt?— Þey, þey! Litið þjer á! Sjálfur Fánn1 er kom-
inn til þess að heilsa upp á yfirumsjónarmanninn. Herra trúr, þetta er ein-
hvor guðanna!"
Þar var kominn Mowgli, og var með hvítan blómkrans um höfuðið og
viðargrein í hendiuni. Yar hanu mjög smeykur við eldsglampann og búinu
tii að stökkva aftur inu í skógarþykknið undir eins og hann sæi nokkuð tor-
tryggilegt.
„Þetta er einn af vinum mínum“, sagði Gisborne. Hann er að gæta að
mjer. Hallo, Mowgli!“
„Óðara en hann sleppti orðinu var Mowgli kominn til hans og sagði:
„Það var rangt af mjer að fara. Það var raugt af mjer, en jeg vissi ekki
þá, að konau tígrisdýrsins, sem þú drapst hjá ánni, sat um þig. Annars
hefði jeg ekki farið. Húu hefur rakið slóðina þína frá skógvarðarkotinu,
sahib“.
„Hann er dálítið geggjaður", sagði Gisborne, — „og hann talar um öll
dýriu hjer um slóðir eins og lianu væri persónulegur viuur þeirra".
„Auðvitað mál, auðvitaðmál. Hverskyldi þekkja þau, efekki fánninn?u
*) Um Fán má lesa I Goðafræði Stolls, er Steingr. Thorsteinsson íslenskaði (bls. 246—47).
1?
í lappirnar á þjer og dregið þig hingað á þeim. Það er annars nógur tími
til þess enn“.
Mowgli leit til Gisbornes með spyrjandi augnaráði, en Abdul Gafur flýtti
sjer sem hann mátti til gráu hryssunnar, skreiddist á bak og reið af stað
allt hvað af tók.
„Það var nú rjett gert af honum“, sagði Mowgli. „Eu hann dettur víst
samt af baki aftur nema hann haldi sjer duglega í faxiðu.
„Nú er kominn tími til fyrir þig að segja mjer hvað þetta á að þýða“,
sagði Gisborne dálítið hastur. „Hvað er þetta, sem þú ert að þvaðra um
djöflana þína? Hvernig ferð þú að því að reka menn fram og aftur um
skóginn eins og fjenað?"
„Er sahibinn reiður við mig af því, að jeg bjargaði peningunum hans?“
„Nei, en það eru einhver brögð í tafli, sem mjer Iíka ekki“.
„Látum svo vera. Ef jeg/stæði nú upp og færi þó ekki væri nema
þrjú skref inn í skóginn, þá gæti ekki nokkur lifandi maður fundið mig nema
jeg vildi það sjálfur, ekki einu sinni sahibinn. Jeg vil ógjarna segja meira.
Vertu þoliumóður dálitla stund enn sahib, þá skal jeg einhvern tíma segja
þjer hvernig á öllu stendur, þvi að sje það þinn vilji, þá eigum við eftir að
veiða mörg dýr saman. En ... jeg er bara svo kunnugur í skóginum, þekki
hann eins vel eins og hver annar þekkir eldhúsið sitt. — Mowgli talaði al-
veg eins og hann væri að reyna að friða óþolinmóðan krakka. Gisborne var
hálf-gramur og ringlaður, stelnþagði og horfði til jarðar. Þegar hann leit
upp aftur, var skógarsonurinn horflnn.
„Það er ekki gott að reiði eigí sjer stað milli vina“, heyrðist sagt með
hljómmjúkum rómi inni í skógarþykkninu. „Bíddu þangað til í kvöld, sahib,
þá verður loftið svalara".
Þegar Gisborne var nú orðinn einn síns liðs innst inni í skóginum varð
honum það fyrst fyrir að hann bölvaði. Svo hló hann, steig á bak hesti sín-
um og hjelt áfram. Hann kom við í skógarvarðarkoti einu, skoðaði nokkra
nýja gróðurreiti, sagði svo fyrir, að brenna skyldi grasið af velli nokkrum,
og hjelt síðan til áíangastaðar þess, er hann hafði valið sjer skammt frá bökk-
um Kangefljótsins; var það steiubyrgi þannig gert, að hrúgað var saman stór-
grýti, mikið til af handahófl og ljelegt þak yfir úr greiuum og trjáblöðum.
Það var komið rökkur þegar haun sá hylla undir þeunan gististað siun, og