Ísland - 22.02.1898, Blaðsíða 3

ISLAND.
31
LeikíimÍB-æfingafjeiag er verið að stofna
hjer í bænum undir forustu kaupmauns
Karls Schjöths, sem nú dvelur hjer til
vorsins og hefur bæjarstjðrnin veitt því
fyrirtæki 50 kr. til verkfærakaupa rneð
því skilyrði, að barnaskólinn fáí að vera
með um afnot þeirra.
yerslunarmannafjelag er sömuleíðis
verið að undirböa; það á að verða líkt
og fjelagið í Reykjavík.
Málfundafjelagið „Undiraldan" og hið
leynilega fjelag, er kaliað var „Skandala-
nefndin" líggja nú í dái.
Vigfús Sigfússon kaupmaður af Vopna-
firði hefur keyft veitingahúsið „Hotel
Anna“ af Lúðvig Sigurjóussyni.
Umboðsmaður Dbrm. Jónas Gunnlaugs-
son á Þrastarhóli fiytur tii Oddeyrar í
vor; hann er að semja um kaup á húsi,
Bem öránufjelagið á hjer.
Útgát’nfjeiag „Stefnis" hjelt nýiega
aðaifund sinn og var ritstjórn hans endur-
kosin.
Báturinn, sem getið var um í síðasta
blaði, að farist hefði á Borgarfirði, var
á leið suður hingað með vörur tii Brydes-
verslunar frá Helga versiunarstjóra í
Borgarnesi. Mennirnir, sem þar fórust,
voru 4. Auk tveggja, sem þá voru nefnd-
ir: Ólafur tómthúsmaður í Borgarnesi
og Gísli Bjarnason frá Bóndhöl. Annar
bátur hafði verið á ferð þar um fjörðinn
sama dag, en veður þá hið versta. Var
talið tvísýni, að hann hefði komist af,
en nýjustu fregnir ofan að segja hann
hafa náð landi öskemmdan.
Eitt af þiiskipunum, sem legið hafa í
vetrarlagi á Eyðisvík, hjer inni í sund-
inu, sleit upp á þriðjudaginn var og rak
upp á klöpp; hefnr það ekki náðat út
enn og mun töluvert skemmt. Skipið
hjet „Severn“, keyft í Einglandi í aumar
sem leið fyrir 7000 kr., en var óvátryggt.
Skipið áttu tveir Seitirningar: Jóu Arna-
son skipatjóri og Runólfur bóndi Ólafs-
sou.
Sjera Bjarni Ðórarinsson kom austan
að frá Guðl. Skiftfellingasýsliun tnni á
fimmtudagskvöidið var. Þar er nú próf-
um iokið í má'i hans, en Fjanz sýslu-
maður Ziemsen á að dæma. Sjera Bjarni
er leystur úr gæsluvarðhaidinn og hon-
um leyft að dvelja heima fyrst um sinn
mót því, að hann lofaði, að fara ekki
burt úr umdæminu.
Hjeraðsdómari Skaftfellinga hefur nú
dæmt Gísla póst Gíslason i 4 X 5 daga
fangelsi við vatn og brauð fyrir vanskil
á peningabrjefi.
Róíð hefur verið undanfarandi daga
frá ýmsura stöðum á Suðurnesjum og
orðið töluvert fiskvart.
Vermenn eru nú komnir suður úr ýms-
um áttum.
„Þjóðv. ungi“ ræðir um stjórnarskrár-
þrætuna frá í sumar af miklu áfergi og
„ísafold11 endurprentar greinar hans með
djúpri auðmýkt og kristilegn lítíliæti.
Hann er að setja ofan í við blöð mðt-
stöðumanna sinna fyrir persðnulegar
skammir og iilkvitni út úr þessari þrætu,
Þetta væri nú ekki nema rjett gert, ef
sjálfur hann mætti hjer drúgt úr flokki
tala. En því er nú ekki að heilsa og er
þvi hætt við, að þessi umvöndun hans
hafi minni áhrif en æskilegt væri.
í svari til sjera Arnljóts á Sauðanesi
upp á grein hana um stjórnarskrármálið
í 50. tbl. „ísl.“ f.á., segir „Þjóðv.“, að
„landshöfðingi hafi ilýtt sjer að hola
honum (sjera A. Ól.) niður á Sauðanesi
rjett áður en prestskosningarlögin næðu
gildi“. Þetta er mjög svo vanhugsað.
Því prestskosningarlögin eru frá 8. jan.
1886, en hitt geta menn sjeð moð lítilli
fyrirhöfn í Stjórnartíðindunum, að sjera
Arnljóti erveitt Sauðanes meira on hálfu
fjórða ári síðar, 26. seft. 1889. Svuða-
nes er líka eitt af þeim prestaköilum,
sem konungur vcitir en ekki landdiöið-
ingi. Þetta leiðrjettir „Þjððv.“ auðvitað
þegar honum er bent á það.
Reykjavík.
Pyrir helgina gerði norðanveður kalt
og hvasst, en slotaði í fyrri nðtt og kom
hreint og bjart frostveður. Nú er frost
lítið og gott veður.
Nú er fastan byrjuð og rekur nú hver
merkisdagurinn annan. Á laugardaginn
var þorraþrællinn, á sunnudag byrjaði
góa og langafasta, í gær var bollu- og
marsjeringadagurinn, í dag er þriðjudag-
ur í föstuinngang og spreingikvöid í
kvöld, en á morgun öskudagnrinn.
Þessa gömlu visu verða menn að muna
í dag:
„Á þriðjudag í föstuinngang,
það er mjer í minni,
þá á hver að þjóta í fang
á þjónustunni sinni“.
Annars lítur út fyrir, að menn sjeu
fainir að gleyma þessum gömlu merkis-
dögum hjer í Rvik. Fyrir fáum árum
var allur götulýðurinn á ferðum á mánn-
daginn í föstuinngang, marsjerandi í
smáhópum og syngjandi. Nú hefur eks-
ert sjest eftir af því tvo síðnstu veturna.
Það er sagt að biöðin hafi komið sjor
saman nm að finna að þessu og þá hafi
það lagst niður, en þetta var meinlaust
gaman og tilbreyting fyrir strákana.
Þá var það líka siður hjer að slá kött-
inn úr tunnunni einhvern þessara daga
og þótti það góð skemmtun, en nú er
því líka hætt.
Aftur á móti hafa guðfræðingarnir
fært sig hjer upp á skaftið síðustu árin
og tekið npp gömlu siðina; í fyrra byrj-
uðu þeir að halda miðvikudagmessngjörð-
ir á föstunní og var þeirri dægradvöi
svo vel tekið þá, að þeir kvað ætla að
halda þeim sið enn í vetur.
Tvo húsfeðnr vitum vjer hjer í bæn-
um svo kristilega þeinkjandi, að þeir
lesa húslestra á hverju kvöldi árið um
kring og syngja Passíusálma nú á föst-
unni. Annar er guðfræðingur, hinn ekki.
Nákunnugir monn segja, að ekki sjeu
húslestrar lesnir víða hjer í bænum að
staðaldri.
Sjera Kjartan Kjartansson frá Grunna-
vík hefur verið hjer nm tíma, kom með
„Laura“ að vestan um daginn með son
sinn til lækninga.
Hettusðttin geingur hjer enn og hafa
feíngið hana bæði börn og fullorðnir.
Vegna hennar og fleiri kránkleika,
sem geingið hafa, var miðsvetrarpróf eigi
haldið í Latínuskólanum. Þegar það átti
fram aðfara, var þriðjnngnr pilta sjúkur.
Harðfiskur
sauðskinn — hvítkálshöfuð
fæst hjá
C. Zimsen.
Proclama.
Sýslumaðurinn í Árnessýslu skorar 7.
þ.m. á þá, er telja tii skulda í dánarbúi
Bjarna Guðmundssonar, bónda í Geira-
koti í Sandvíkurhreppi, sem audaðist í
júnímán. f.á., að lýsa kröfum sínum og
sanna þær fyrir skíftaráðandanum í Ár-
nessýslu, áður en sex mán. eru liðnir írá
birtingu þessarar auglýsingar.
gy Áburður. -3*!2
Skð- og vatnstigvjelaábuiður fæst
hvergi bstri en hjá mjer. Jeg ábyrgist
að hann mýki betur skinnið en nokkur
annar áburður, sem hjer fæst.
Jðhannes Jensson,
skósmiður.
£5 Kirkjustræti SS.
Frímerki.
Munið eftir, :.ð einginn gefur
raeira fyrir íslensk frímeiki en
Ólafur Sveiiisson,
gullsmiður. Rvik.
Opinberu auglýsingarnar
verða aliar preutaðar upp úr „ís&-
fold“ í „íslavdi1* þetta ár, þö svo
að þær taki sem rainnst rúm upp
í bliðinu.
Tóbak
og Vindlar
fást á afgr.stofu „íslands“
Austurstræti 6.
3\Æ"OL3^.ÍÖ
eftir
að panta „ÍSLAND“ í tíma
32
Jeg lít á hanu, jeg lít niður í bátiun og svo segi jeg:
„Hann er þó alltjead maður!“
Jæja, við d.ögum hann þá batur að bátnum, náum síðan taki á hoaum
og kippum honum inn fyrir borðstokkinn. Sjórimi rann í straumum utan úr
honurn; það var ekki neitt skemmtilegt, að handleika hann, því að hryggur-
iun var slittulegur eius og í dauðum þorski; þó gátum við dröslað honum
fram í barkanu og hölluðum við honum upp að stafuinum, svo að andlitið
sneri að okkur.
Þ&rna sat hann.
Þagar hjer var kömið, var sóiin iátt á lofti og skein hún beint framan
í hanc. Yið hjeldum áfram að taka ióðina og drógum margan þorskinn, en
gátum þó einhvern veginn ekki gert sð þvi, að við litum ofc við og gutum
auguuum til hans, þar sem hann sat með skjanuanu beiut á móti okkur.
Það var eins og Hans, sem sat í andófiuu, færi að flnna til undarlegs
kláða í huakkanum. Hann varð órólegur og ók sjer fram og aptur á þóft-
unni, og svo leít hann um öxl fr&m i.
„Að liverju ertu að gæta, Hans?“ spurði jeg.
Hann svaraði eíngu, en fór að blístra.
„Það er ekki sjómanna siður að blístra út á rúmsjó!“ sagði jeg.
Skömmu seinna segir Jens:
„Mjer sýnist, að hann glápi á okkar!“
„Sjcr er nú hvað bullið“, segi jeg; hvernig á dauður maður að giápa?“
Nokkru aíðar segir Jans þetta sama aftur og Hans varð aftur órólegur
á þóftuuni. Og undir eius, þegar við vorum búnir að taka lóðiua; sleppir
Hans árnnum, beygir sig og grípur upp stórau krossfhk, sem lá neðst í bátn-
um, snýr ajer við og sleingir honum beiut í andlitið á líkiuu, svo að hann
huldi hálft andlitið.
„Þetta hefðirðu ekki átt að gera, Hans“, segi jeg.
„Það getur vel verið“, segir haun; „en þið þurftuð ekki heldur að inn-
byrða þannan nánnga. í hvert skifti, sem jeg hef litið um öxl mjer til hans,
hefur hanu glápt á rnig og það er ekkert skemmtileg tilfinniug, sjerstaklega
þegar maður snýr bakinu að honum“.
Jæja; við lentum um sólarlag og fjöldi fólks var niðri í fjörunni og
kölluðu á okkur:
„Hvaða kumpáni er þatta, sein þið haflð feingið í bátinn til ykkar?“
29
barnið er dottið ofan í, og er nú að taka því, sem orðið er. Þú ætlar þó
ekki að fara að láta hina þjónana komast að því, hvernig komið er fyrir
þjer? Haltu brúðkaupið svo fljótt sem auðið er, og jeg er viss um, &ð stúlk-
an gerir hann að Múhameðstrúarmenni. Hann er röskur og ötull. Furðar þú
þig á því þó að hún ieitaði athvarfs hjá honarn eftir aiit barsmíðið í þjer ?“
„Sagðist hann ekki ætla &ð reka mig með dýrunum sínum aptur?“
„Svo skildist mjer. Ramgöldróttur er hann, víst er um það“.
Abdul G-afur hugsaði sig um stundarkoru; svo fór hann að emja hástöf-
um og gieyrodi því alveg, að hann var Múhamedstrúarm&ður. „Þú ert Brah-
míni! Jeg er sauður! Kom þú þessu í rjett lag og bjargaðu æru miani og
manuoíði ef auðið er“.
Þá fór Gisborue aptur inn í skóginu og kallaði á Mowgli. Svarið kom
ofan að og var ekki í neiuum auðmýktartón.
„Vertu ekki með neinn ofstopa“, sagði Gísborne og leit upp. „Það er
enn þá tími til &ð svifta þig stöðu þinni og reka þig burtu og úlfana þína.
Stúlkan verður að fara heim tii föður síns í nótt. Á morgun á brúðkaupið
að standa samkvæmt lögum Múhameðatrúarmanna, og þá getur þú tekið hana
heim tii þin. Farðu nú með hana til Abdul Gafurs“.
„Jeg heyri orð sahibsius“. Það heyrðist óglöggt málrómur tveggja, sem
voru að ráðgast um bak við iaufia. „Og við hiýðum, en það verður í síð-
asta 8inni“.
Ári síðar voru þeir á reið saman í skógiaum Gisborno og Miiiler og
voru að tala um störf sín og það er að þeim laut. Þeir komu fram að
klettunum við Kanzefljótið; Múller var fáoiu skraf á uudan. Strípaður brúnn
krakka-angi vsr að kútveltast undir þyrnirunna eiuum og grár úlishaus gægð-
íst fram úr kjarrinu á bak við. Miiller mið&ði á haun og Gisborne gat með
naumindum elegið byssuna til hliðar um leið og ekotið reið af; kúlan þaut
gegn um greinaruar fyrir ofan þá.
„Eruð þjer vitstola maður?“ sagði Múiler. „Litið þjer á!“
„Jeg sjo þá“, sagði Gisborno stillilega. „Móðiriu er hjer á næstu grös-
um. Þjer vekið allan hópinn".
Blæjulaus kona kom fram úr ruuninum og þreif barnið.
„Hver skaut, sahib?“ kallaði húu til Gisborues.