Ísland - 17.09.1898, Page 1

II. ár, 8. árs^j.
Reykjavík, 17. sept. 1898.
36. tölublað.
Heimsins ódýrustu og vönduðustu
OEGEL Oí FORTEPlAHÚ
fást með Terkiim.yerði beina leið frá
Cornish & CoWashington,
New Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottrje með 5 oktövurn, tvö-
földu hljóði (122 fjöðrum), 10 kljóðbreyt-
ingum, 2 hnjeepöðum, með vönduðam oigel-
stól og skóla, kostar í umbúðum c. 133
krónur. Orgel úr hnottrje með sama hljóð-
magni kostar hjá Brödrene Thorkildsen,
Norge. mínnst c. 300 kr., og enn þá meira
hjá Petersen & Steenstrup. Öll fullkomn-
ari orgel og fortepíanó tiltöiulega jafn-ódýr
og öl! með 25 ára ábyrgð. Flutningskostn-
aður á orgali tilKaupmaunahafnar c. 30 kr.
Allir væntanleglr kaupendur eiga að
snúa sjer til mín, sem sendi verðlista
með myndum o. s. frv. Jeg vii biðja a!la
þá, sem h&fa feingið hijóðfæri írá Cornish
&Co. að gera svo vel að gefa mjervottorð
um, hvarnig þau reynast.
Eiakafulltrúi Jjclagsins hjerálaudi:
Þorsteinn Arnljótsson,
Sauðanesi.
1.0. G. T.
Stúkan EININGIN nr. 14.
Ankafundur suimudag 18, sept. 1898, kl. 8 síðdcgis,
Mörg áríðandi mái til umræðu.
Tll lelgH fyrir einhleypa
2 herbergi í nýja húsiau við Austurstræti.
Ritstjóri vísar á.
33
Auglýsing.
Yfirstjórn holdsveikraspítalans í L tugu-
nesi ekorar hér með á kaupmenn að koma
sem allra fyrst og eigi síðar en 19. þ. m.
með tilboð nm sölu á 100 tons af kol-
um og 10 tunnum af steinolíu handa
spitalanum og skai senda tilboðin með-
undirskrifuðum amtmanni.
Reykjavík, 12. sept. 1898.
H. Havsteeu. J. Jónassen.
O. Bjðrnssou.
Fimm vinnukonur
duglegar geta fengið vist frá 1. október
næstkomandi við spítalann í Langarnesi.
Tvær þeirra eiga að vera eldhússtúlk-
ur, árskaup 70 kr.; ein þvottakoaa, árs-
kaup 80 kr.; ein ræsting.akona, árskaup
70 kr., og ein vöknkona, árskaup 80 kr.
Eidhússtúlkurnar snúi sér viðvíkjandi
vistarráðunum til ráðskonu spítalans, írú
Kr. Guðmandsen í Reykjavík, en hinar til
yfirhjúkrunarkonunnar, fröken C. Jörgen-
sen í húsi Consúls C. Zimsea.
EI£T A
P- A-K-K-A-L-I-T-I-R
Oö
XISTIDICSt-O (BLÁKKUSTEINN)
FÆST HJÁ:
O- gSXILÆjSE]NT.
Minnisspjald.
Landabankinn opiun dagl. kl. 11 árdegis til 2 slðdegis. —
Bankastjóri við kl. II1/,—l1/,. — Annar gæslustjóri við
kl. 12—1.
34
Söfnunarsjóðurinn opinn í barnaskólanum kl. 5—6 síð-
degis 1. mánud. i hverjum mánuði.
Landsbókasafnið: Lestarsaluv opinn daglega frá kl. 12—
2 slðd.; á mánud, mvkd. og ld. til kl. 3 sd. — Útlán
sömu daga.
Forngripasafnið opið mvkd. og ld. kl. 11—12 árdegis.
Bœjarstjórnar-tymiir 1. og 3 fmtd. i mán., kl. 5 siðdegis.
Fátœkranefndar-ixmðix 2. og 4. fmtd. í mán., kl. 5 siðd.
Náttúrugripasafnið (1 Glasgow) opið livern sunnudag kl.
2—3 slðdegis.
Ókeypis lækning á spltalanum á þriðjud. og föstud. kl.
11—1.
Ókeypis tannlækning h,|á tannlækni V. Bernhöft (Hótel
Alexandra) 1. og 3. mánudag i mánuði hverjum.
Bismarck.
Það er segt, að nokkrum dögum áður
en Bismsrck dó, komu nokkrir gestir, sam-
landar hans, til að spyrja hvernig honum
liði, því *ð hann hafði verið veiknr skömmn
fyrr, og þá fengu þeir það svar, að hann
væri svo hraustur, að þá um morguniun
hefði hsnn staðið á höfði í rúmi sínu,
áður en hann fór á fætur. Og daginn áð-
ur en híwm dó, drakk hann Champigne
og reykti fimm stórar pípur af tóbaki, og
las blöðin, því það þótti honum mest gam-
an af öllu, eptir að hann slepti völdum.
Þetta var á föstudag. Á laugardaginn
var hann orðinu veikur, og elnaði sóttin
því meir sem á diginn leið. Dr. Schwe-
ninger, líflæknirinn var farinn ti! Borlín-
ar, það var tolegraferað tii hans, en hann
fanst ek'ki strax, og kom ekki fyr en alt
var úti. Sjúkiingurinn þjáðist ákaflega,
en um andlát hans fer tvennum sögum;
segja sumir, að hann fengi hægt andlát
og hafi dóttir hans setið við rúmið hans
og þerrað dauðasvitann af enni hans,
en haun sagt við hana: „Dakka þér fyr-
ir, barnið mitt!“ — hnigið aftur á bak og
dáið á sömu stund. En aðrir segja, að
dauðastríðið hafi verið langt og hart, og
að hinn látni hafi ekki getað kvatt ást-
vini sína. Hann barðist við öndina tím-
um saman með stunuru og kveÍDStöfum,
og hryglan var svo mikil, að kvenfólkíð
þoldi ekki á að heyra og flýði grátandi
herbergið. Á endanum liati stríðinu við
það, að lungun gáfu frá sér.
Það fengu engir að sjá líkið, nema vanda-
menn hins liðna, j&fnvel ekki keisarinn
sjálfur, og var það borið íyrir, að rotnun
hefði þegar gert vart við sig, af því að
balsameringin tókst ekki vel; hermenn
héldu vörð um höllina, og hleyptu engum
ian, nema boðið væri, og var ekki tiútt
um, að almenningur tæki það illa upp, og
á endanum varð úr því hneyxli, því að
tveir myndasmiðir og einn málari stálust
inn á líkið um nótt, til þess að taka mynd-
ir af því. — Auðvitað tók alt Þýzkaland
þátt i sorginni, og keisarinn fremstur í
flokki. Hann var á ferðalagi og staddur
í Björgvin, þegar hoiium kom fregnin,
hann sneri þegar heimleiðis, og telegraf-
eraði til Herberts Bismarcks meðal aun-
ars, að hann vildi „búa sínum mikla fram-
liðna síðaata hvíidarstað við hlið feðra
sinna í dómkirkjunni í Berlín“.
En Bismarck hafði gert öðru vísi ráð
fyrir, og það varð fram að ganga; og
keisarinu fékk ekki að hafa önnur af-
skifti af greftiuninui en þau, að hann var
við staddur hátíðargjöið, er fram fór áður
en kistan var flutt frá Fiiedrichsrnhe.
Frá þeirri hátíðargjörð er sagt á þessa
leið: „Svefnherbergið, bæði gólf og vegg-
ir, er tjaldað svörtu; viðveggiun, þirsem
rúmið fctóð, eru látl&usar líkbörur og á þeiai
stcndur kista úr eik, gljáandi svört með
36
Brandur
Gakk aldrei )>ar, því kæmi kast
mörg kirkjan sú í veðri brast;
við hvell og skot mörg hengja hljóp. —
Oerður
En heíirðu’ ei séð minn dýra-hóp,
sem skriðan tók og fanst ei fyr
on fólkið kom í vor, — ég spyr?
Brandur
(bendir npp)
Gakk aldrei þar, en flý það fljótt!
Oerður
(bendir niður fyrir)
Gakk aldrei þar, sem svo er ljótt!
Brandur
Far þú í friði!
Gerður
Fylgdu mér!
þar fossinn gamli kórdjáku er,
og séra Stormur kyrja kann
svo kulda slær í gegnum mann.
Og fálkinn, þessi fólsku-kind, ■
hann flögrar upp við Svartatind ;
ég sé hann þar sem sót og dust,
hann situr á minni kirkjubust.
Brandur
Þú veður reyk með trölla-trú,
sem töfra-fiðla leikur þú. —
Hið Ijóta eftir lengsta þvott
er Ijótt, en ílt má verða gott.
Oerður
Sko varginn, hvar hann hvín við sól!
Ég hleyp af stað að fá mér skjól;
í kirkju minni fæ ég frið.
Sko fantinn! Líttu’ á óhræsið!
(æpir)
Komdu’ ekki! Sko, ég kem með stein!
ef klðrar þú, ég slæ með grein!
(hleypur til fjrlls)
Brandur
Þar sá ég nýjan guðshúss gest.
Hver gata’ er skárst? Hver villist mest?
Á hvora hönd er heijar-sveim;
en hver á lengst til friðar heim:
Sú léttúð, sem með laufgað hár
sér leikur tæpt um flug og gjár;
sú deyfð, sem labbar löt og treg
af löngum vana farinn veg ;
sú villi-sál, sem veður reyk
með vont og gott í bernsku-leik? —
Upp, upp, sjá féndur alt í kring;
hér ögnar þreföld herfyiking!
Og þessa köllun sál mín sér
sem sól í gegnum móðu — gler.
Ég trúi: — Þessi tröllin þrjú
þau trylla alla veröld nú;
en hrapi þau í heljar-nótt
mun heimsins plágu létta skjótt.
Upp, bú þig sál og brandinn spenn,
þú borst fyrir drottins óðalsmenn.
fer niður í bygðina.
Annar þáttur.
(Niðri við fjörðinn; brattar hliðar beggja vegna. Litil,
lirörleg kirhja stendur par nærri 4 árbakka. Illviðri 1
lofti)
Almenningur, menn, konur og hörn hafa skipað
sér, sumt um fjöruna, og sumt um bakkann fyrir
ofan. Fögetinn siturþar í miðju á steini, og skrif-
ari við borð. Þeir útbýta korni og öðrum mat-
vælum. Einar og Agnes með ýmsu öðru fólki
standa lengra frá. Nokkrir bátar standa neðarlega
í fjörunni. Brandur kemnr á bakkanum hjá kirkj-
unni, en fólkið sér hann ekki.
Maður
(þrengir sér fram)
Úr vegi!
Kona
Ég kom fyrri!
Maður
(hrindir henni)
Frá!
(til fégetans)
Ég fæ í pokann? Lítið á!
Fógetinn
Nei, bíddu!
Maður
Æ, sú hón or grimm
því börnin hljóða fjögur, fimm!
3*
Fógetinn
Þú manst þau ekki upp á hár?
Maður
Nei — eitt er máske liðinn nár.
Fógetinn
En skaltu standa skránni á?
(blaðar i bók)
Já, skratti heppinn varstu þá; —
(til skrifarans)
hann tuttugu — og — níu taki sitt. —
Nei, troðist ei! Mér er ei fritt.
Þú, Davíð!
Maðurinn
Já.
Fðgetinn
í dag þú fær
nú drjúgum minna en fyrra sinn;
þið fækknðuð.
Maður
■ Jú, fóki minn:
hún Friðgerður mín dó í gær!
Fógetinn
(skrifar)
Einn búinn. Sparað, sparað er.
(til mannsins, sem er að fara)
En flasaðú ei né flýttu þér
að festast aftur!
Skrifarinn
Hi-hí-hí!
Fógetinn
Því hlæiðu?
3