Fram - 20.10.1917, Síða 2

180
FRAM
Nr. 50
hann að framkvæma, hvort sem
honum þykir það ljúft eða leitt, og
framkvæmd starfs hans á að vera í
fullu samræmi við tilganginn með
starfinu. F*egar ekki er um nauð-
ungarverk að ræða, getur hver
rnaður oftast fyrirfram vitað, hvort
hann er fær um að vinna það verk
er hann tekur að sér.
Einn flokkur manna er sá, sem úr-
skurðar- og framkvæmdavald hafa.
Par hvílir meiri vandi á, en við al-
menn störf, og þar er meiri þörf
skyldurækni.
Til þessa starfa eru jafnaðarlegast
valdir þeir menn, sem best eru
hæfir til þess, eða að minstakosti
álitnir það, og af þeim verður því
að krefjast meira en öðrum. Reir
meiga því vera við því búnir, að fá
harðari dóma en aðrir ef þeir brúka
hlutdrægni, rangsleitni og hirðuleysi
við störf sín. Því vandasamara sem
starfið er, því meiri umhyggjusemi,
nákvæmni og skyldurækni þarf til
þess að framkvæma það, en jafn-
framt verður heiðurinn meiri sem
maðurinn fær, ef hann stendur vel
í stöðu sinni.
Enginn maður er svo gerður að
hann ekki kjósi heldur lof en last,
og enginn má ætla sig svo hátt
settan, að ekki megi kveða upp dóm
yfir verkum hans. Eins og allir eru
jafnir fyrir lögunum, eins eru allir jafn-
ir fyrir almenningsálitinu, og það
dæmir oft réttlátasta dóma.
Petta sem að ofan er tekið fram
ætti eitt að yera nægilegt fyrir menn
til þess að kappkosta að leysa störf
sín vel af hendi, allir munu gjarn-
an vilja geta sér. orðstír þann er
deyr aldrei, og það eru verk þeirra
sem geta skapað hann.
H. j.
Hrútasýning
fyrir Hvanneyrarhrepp var haldin
hér á Siglufjarðareyri 17. okt. 1917.
Sýningin var allvel sótt, enda mun
mönnum nýtt um þann varning hér,
því þetta mun vera fyrsta búpen-
ingssýning, sem haldin hefir verið
hér í hreppi.
Á sýninguna komu als 32 hrútar
þar af 2 þrevetrir, 4 tvævetrir, 7
veturgamlir og 19 lambhrútar. Var
þeim skift í fjóra flokka eftir aldri
og verðlaun ákveðin (1., 2., 3. og
4.) í hverjum flokki, en mismunandi
há. Fjórðu verðlaun voru 2 kr. til
3,50 kr. eftiraldri hrútanna og þriðju
verðlaun 3 kr. til 5 kr.
Fýrstu og önnur verðlaun hlaut
einginn, en þriðju verðlaun þessir:
Einar Jónasson Hóli (fyrir 2), Lárus
Jónsson Saurbæ (fyrir 2) Jón Ólafs-
son Siglufirði og Kristján Sæby
Siglufirði. Fjórðu verðlaun hlutu þeir:
Lárus Jónsson Saurbæ, Einar Her-
mannsson Ráeyri, Sigurjón Sigurðs-
son Siglufirði, Jón Sigurðsson Siglu-
firði (fyrir 2), Einar Jónasson Hóli
(fyrir 2), Oísli Bjarnason Skarðdal,
og Pór. Ág. Stefánsson Siglufirði.
Erlendar símfréttir.
Khöfn 12. okt.
Hollendingar hafa leyft Pjóðverjum flutningyfir land
sitt, en því mótmæla Bretar.
Khöfn 14. okt.
Suðurlands-flokkur sá, sem Tirpits og fleiri stór
Pjóðverjar hafa stofnað, hefir sagt meiri hluta þýska
þingsins stríð á hendur.
Khöfn 16. okt.
'** •
Friðarboð eru sögð í aðsigi frá þýsku stjórninni.
Kernsky liggur veikur af ofkælingu, í aðalher-
búðum Rússa.
Khöfn. 17. okt.
Járnbradtarslys varð í Þýskalandi, 25 börn dóu og
mörg særðust.
Þýskir jafnaðarmenn láta uppi að þeir vilji frið.
Khöfn. 18. okt.
Miklar óeirðir í Bessarabíu út af matvælaskorti.
Rússar hörfa undan.
Eftir skeytum til Rvík.
Ur bænum.
Mest verðlaunafé hlaut Einar á
Hóli, 14 kr. og næstur Lárus í Saur-
bæ, enda höfðu þeir flesta hrúta til
sýnis og munu vera þeir fjárflestu
af þeim er sýninguna sóttu. Aðrir
fengu 2 til 4 kr.
Hrútar þeir sem sýndir voru, voru
margir mjög góðar kindur, en flest-
ir mjög ólíkir. Var því ervitt að gera
upp á milli þeirra, því þar sem ein-
um veitti betur, þá hafði annar yfir-
höndina í öðrum efnum. Petta er
mjög eðlilegt þar sem ekki mun um
neitt sérstakt kyn að ræða sem lögð
hefir verið áhersla á.
Pess má geta að á sýninguna
komu engir hrútar frá Siglunesi,
Dölum né Héðinsfirði, en á Siglu-
nesi er að minstakosti alment talio
vænt fé, svo líklegt er að þar séu
hrútar sem náð hefðu íönnurverð-
laun.
Ró sýning þessi hati kannske ekki
mikla þýðingu þá er hún þó spor
í áttina, og vekur áhúga og metn-
að hjá mönnum. Enda eraltaftölu-
vert að læra af slíkum sýningum, ef
góðir menn gefa þar skýringar á
því, á hverju þeir byggja dóm sinn,
segi kost og löst á þeim skepnum
sem sýndar eru. Má víst óhætt
fullyrða að hr. Hallgr. Rorbergsson
er flestum færari í því efni, enda
gaf hann að endaðri sýningunni, góð
°g geSn rsð, hvað aðallega þyrfti
að gera til þess að bæta sauðféð og
ná því takmarki, að gera það virki-
lega arðberandi.
Fyrstu verðlaun sagði Hallgrímur
að aðeins einn hrútur hefði hlotið
á þessa hausti, í allri Eyjafjarðar-
sýslu. Sýnir þetta það sem menn
reyndar vissu áður, að Eyjafjarðar-
sýsla er ekki í fremstu röð hvað
fjárræktina snertir. En það sýnir
líka að þeir sem verðlaunin ákveða,
eða sérstaklega Hallgrímur, erverk-
inu vaxinn og verðlaunat ekki ann-
að en verðlaunavert. Ætti það sann-
arlega ekki að draga úr viðleitni
fjáreigenda til þess að eignast og
framleiða fyrirmyndar fé, að þeir fá
lág verðlaun, því þó það sé óneit-
anlega virðing og vegsauki hverjum
bónda, að fá fyrstu verðlaun fyrir fé
sitt, þá er það þó aðeins vegsauki,
að féð sé fyrsta flokks fé, en ekki
verðlaunað óverðugt.
Hér á Siglufirði eru sumrin stutt
en vetrar langir, og því innistöðu-
tími búpenings mjög langur. Það
mundi því hafa afarmikla þýðingu
ef peningshúsin væru góð, björt,
loftgóð og rakalaus. Þessu mun
vera hér, sem víða annarsstaðar, á-
bótavant, enda sáust vetrarmerki á
syip margra þeirra hrúta sem sýnd-
ir voru. Rað vantaði þennan frjálsa
lífsglaða svip sem holt og gott loft
gefur hverri skepnu. Pess ber þó
að gæta að þetta sumar hefir verið
líkara vetri en sumri, og getur það
gjarnan verið orsökin.
Einnigverða menri að hafa það hug-
fast, aðeffóðrunin mishepnast einn
vetur, getur þaðeiðilagtfleiriárafram-
för. Hús og hey, hitt býr í mann-
inum sjálfum. Hirðusemin, nærgætn-
in og velvildin eiga allar heima í
hvers manns barmi, bara að þeim
sé haldið til vinnu, daglega.
Ressvegna góðirmenn, þið sem
verðlaun fenguð núna, og hinir sem
engin verðlaun fengu. Keppið á all-
an hátt að því að eignast betra og
betra sauðfé, og þið munuð brátt
fá önnurog fyrstu verðlaun, auk þess
sem þið þannig eignist fyrirmynd-
ar búpening. Er þetta þóekki ann-
en það sem hver fjáreigandi ætti að
keppa að, og það án allra verðlauna.
Flóvent Jóh.
Baldursbrá.
Heima man eg Baldursbrá
bæjarþök á sumrum skreytti;
yndi mér og unun veitti
glaður hana horfði eg á.
Hennar blóma breiðan hrein,
jafnfögur mér virtist vera
vissi ei þar á mun að gera.
Fegurst þótti engin ein.
Leit eg hrunda hóp í sal,
hrifinn varð í andartaki,
eins og Baldursbrá á þaki
sig þar breiddi brúða val.
Oetur nokkur maður mér
láð, þó allar elska næði
allar buðu sömu gæði.
Fegurð ætíð elskan ber.
s. m.
Afmæli:
23. okt. Þorst. Péturss. veitingam.
23. » Ben. Benidiktss. verkam.
24. » Sig. Kristjánss. kaupm.
25. » M. Jónína Jónsd. ungfrú.
26. » Andrea Sæby, húsfrú.
Tiöin
er oftast fremur óstilt hér. Fyrri
hluta þessarar viku voru stillingar,
en í gær var suðvestan rok, og
norðan hríð i dag. Frostlaust má
heita að verið háfi alla vikuna.
»Borg«
fór héðan 15. þ. m. beina leið til
Englands með 5560 tn. af síld og
365 föt af lýsi. Hafði skipstjóri ýrns-
an útbúnað til bjargar skipsmönn-
um ef skipið skyldi verða skotið
niður, t. d. lét hann smíða stór-
an pall standandi á tómum olíutuiln-
um, sem hægt yrði að stökkva á
ef ekki næðist til skipsbátanna. Á
skipiðJréðist hér sem háseti, skip-
stjóri Lárus Blöndal á Hvanneyri.
Ásgeir Pétursson
á um 10 þús. tunnur á síldar-
geymslulóð sinni hér, er hann nú
að láta byggja“utanum þær bráða-
byrgða skýli til varnar gegn úrkomu
vetrarins.
>4/da«
kom hingað 18. þ. m. með kol