Fram


Fram - 04.01.1919, Qupperneq 1

Fram - 04.01.1919, Qupperneq 1
 í 0 8 g 6 e Alinanök fyrir 191Q fást í verslun Sfg. Sig-urðssonar. IH.ár. Siglufirði 4. janúar 1919. 1. blað. Oleðilegtnýár! Pökk fyrir gamla árið! Eins ogjafnan um áramót hljómar þessi gamla kveðja í dag hvervetna þar sem menn hittast, og »Fram« sendir hana hérmeð til lesenda sinna. Altaf eru óskirnar- og vonirnar sam- ar og jafnar, þær stefna fram að því góða, þráin er sífelt hin sama eftir því sem veitir gleði og yndi, því sem leiðir Ijós og birtu inn í sál- irnar. Mannsandinn er á leiðinni til fullkomnunar, en með fullkomnun- inni fylgir eilíf gleði og sæla, þá er engin bölsýni lengur til vegna þess að það sem orsakar hana, mótlæti og andstreymi, er borfið. Hið iiðna ár hefir verið viðburða- ríkt, og mun það jafnan taiið stór- nierkilegt í sögu landsins er á því hefir gerst. Hér er ekki rúm til að skrifa langa lýsingu á þeim viðburðum er gerst hafa en þó skal drepið á noklcra. Veturinn 1918 er sá frostharðasti er sögur fara af um langt skeið. ís- inn lá fyrir öllu norðurlandi um langan tíma, var frostharkan afar- mikil um land alt, hér á Siglufirði daglega frá 26 — 36 stig, og mun hafa komist hæst upp i 42 stig. Vor- ið var allgott, þó voru kuldar um tíma, kól jörð víða, varð því gras- spretta aíar lítil. Síldveiði brást mjög og var það mikið tjón fyrir landið. Sumarið var fremur kaldranalegt, haustið í meðallagi en vetrartíð hef- ir verið hin besta, lítill snjór og frost, hefir það mjög hjálpað mönnum með heyforða hve gott hefir verið til jarðar. A þessu ári gerðust þau stórtíð- indi, að vopnahléssamningar voru undirskrifaðir 11. nóvember, og hafði þá hin blóðugasta styrjöld, er heim- urinn hefir séð, staðið yfir í 4 ár og 3'/2 mánuð. Friðarsamningar eru ekki gjörðir enn, en aliir vona að þeir verði á þann hátt, að full trygg- ing verði sett fyrir því, að ófriður milli þjóðanna geti ekki endurtekist. Pá er að minnast á hörmungar þær er hin banvæna spánska veiki hefir leitt yfir landið. Er getið um á öðrum stað í blaðinu hve margir hafa dáið úr henni eftir því sem síðast hefir frést. í Reykjavík, þar sem veikin hefir lagst þyngst á, var ástandið hörmulegt, og ómögulegt fyrir aðra en sjónarvotta að gera sér ljósa grein fyrir því. Fólk það, er dáið hefir, er flest á besta aldurs- skeiði og þar á meðal menn, sem landinu og þjóðinni er mjög niikill skaði að missa. Blóðtakan er mikil og eigi að undra þótt magnleysi fylgi í bráð, en hin íslenska þjóð hefir fyr átt við raunir að búa, og eigi látið bugast; mvin svo enn fara. Hættan af veikinni er ekki um garð gengin enn, en alstaðar þar sem vitrir og ötulir menn ráða, eru al- varlegar ráðstafanir gerðar til þess að verjast henni. Enn er ótalið hið mikla gos eld- íjallsins Kötlu, er bakað hefir stór mikið tjón, lagt bæi og jarðir í eyði og orsakað niðurskurð á skepnum. Er enn ekki útséð um afleiðingar af gosi þessu, því búast má við að öskufallið bæði eitri bithaga og geti valdið pest \ skepnum, og einnig að grasbresíur verði vegna þess. ís, styrjöld, grasbrestur, aflaleysi, drepsótt og eldgos, eru þá einkenni þessa árs. Mælirinn hefir verið full- ur, ekki hægt við að bæta. Þó skína skærir geislar í gegnum þessar hörmungar. Friðurinn, hinn margþráði friður er fenginn, hinu þunga oki er stríðið heíir lagt öll- um heiminum, og þá jafnframt okk- ur, á herðar, er létt af, og framtíð- in blasir nú aftur við með öllum sínum vonum um heillaríkt ástand er trygt sé á varanlegan hátt. Hin þunga og langdregna stjórnkrbar- átta íslendinga er nú til lykta leidd á viðunandi hátt, ísland orðið full- valda ríki með sinn eiginn siglinga- fána. Nú þegar það mál má skoðast sem útrætt, að minsta kosti í bráð, er hægt að verja tímanum til þess að snúast að innanlandsmálum, sem ofmjög hafa orðið að sitja á hak- anum, en nauðsyn krefur að þau séu tekin til alvarlegrar og hyggi- legrar meðferðar. þá má ekki gleyma þeirri miklu Hérmeð tilkynnist vin- um og vandamönnum‘ að jarðarför míns ást- kæra eiginmanns Sveins sál. Péturssonar skipstjóra, fer fram frá heimili okkar þriðjudaginn 7. þ. m., ef veður ieyfir og hefst með húskveðju kl. 12 á hádegi. Bakka í Siglufirði 3. jan. 1918 Kristín Björnsdóttir. PAKKARORÐ. Öllum þeim, sem heiðruðu jarðarför konu minnar, móð- ur okkar og tengdamóður, með nærveru sinni, vottum við okkar innilegasta þakklæti Vorm Finnbogason. Lilja Vormsdóttir. Sigfús Vormsson. Anna Hansdóttír Ingimar Jónsson. mannúð og rausn er komið hefir í Ijós og sýnd hefir verið til þess að mýkja og græða sár þau er drep- sóttin hefir veitt. Er það fagur vott- ur um höfðinglyndi og drengskap íslendinga, og sýnir Ijóst,a að eigi eru þeir þrælaættar, heldur af göf- ugum kynstofnum komnir. Vér segjum þökk fyrir gamla árið; þó það hafi verið ervitt og andstætt á margan hátt, þá hefir það þó veitt oss margt gott, og um leið kent oss margt. Og vér segjum gleðilegt nýtt ár! í þeirri trú og því trausti, að það færi oss blessunarrík og græðandi smyrsli á sárin, og gleðiríkar og heillavænlegar afleiðingar af því starfi sem framkvæmt hefir verið til góðs á liðna árinu. 1. jan. ’19 Raddir liafa komið frarn um það í ensk- uni blöðum, að Bretar ættu að slá eign sinni á Spitsbergen. Þessu taka norsk blöð mjög úrstint, sem von er, og halda því frarn, að Norðnienn hafi eiginlega lög- helgað sér Spitsbergen nieð öllurn þeim framkvæmdum sem þeir hafi þar gert, og fólksflutningiim þangað, 241 í grun þeim er hann hafði um erindi barons Sahlmann hjá þesstim gamla lagasnáp. »Já, fyrirgefið þér herra minn, eg skil ekki til fullnustu meiningu yðar!« sagði Schnell um leið og hann fletti ísund- ur skjalinu sperti brýrnar og fór að lesa. »Kunningi minn sagði mér þó að þértækjuð svoleiðis mál að yður,« sagði Mr. Pemberton vandræðalega. Lagasnápurinn lét í Ijósi enn meira skilningsleysi og braut saman skjalið aftur. »Eg verð að biðja yður, herra minn, að láta í Ijósi erindi yðar með skýrari orðum,« sagði hann Mr. Pemberton lyfti höfðirru og sýndist hleypa í sig kjarki. »í stuttu máli, herra Schnell,« sagði hann fljótt, »egvil biðja yður að búa til eftirmynd af þessu skjali, sem eins og þér sjáið er listi yfir nokkra verðniæta gripi.« Schnell spratt á fætur eins og stálfjöður. »Eruð þér frá yður,< æpti hann og baðaði út hönd- unum. >Hver álítið þér eg sé? Viljið þér að eg verði sett- ur í hegningarhúsið yðar vegna?« Schnell sýndist vera aíarreiður. Hann gekk hratt um gólfið, og skotraði við og við augunum til skjalsins sem lá á borðinu. Loks staðnæmdist hann frammi fyrir Mr. Pemberton, sem að sjá var mjög hnugginn, krosslagði handleggina á brjóstinu og sagði: »Réttast af öllu væri að eg léti taka yður fastan. Hvernig hafið þér komist yfir þetta skjal, og til hvers ætlið þér að nota það? Nú, svarið þér strax!»

x

Fram

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fram
https://timarit.is/publication/34

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.