Fram - 17.01.1920, Side 4

12
FRAM
Nr. 3
Ödýrar vörur:
Kaffi 2,00 V* kg-
Smjörlíki 1,50------
Haframjöl 1,00 — —
Matarkex 0,90-------
Blautasápa 0,75-----
og margt fleira eftir þessu.
Friðb. Níelsson.
Kol.
Peir sem æíla sér að panta
kol. af kolum þeirrt sem
væntanleg eru með Borg
seint í þessum mánuði
snúi sér til
Guðm Hafliðasonar
fýrir 20. þ. m.
Kartöflur
ódýrar og góðar fást í allan vetur
í verslun
Jens Eyjólfssonar.
Kaffi
á 2.00 pr. Va ><g- °g margt fleira
óbýrt í verslun
fens Eyjólfssonar.
Fiskimenn.
Nokkrir duglegir fiskimenn
geta fengið pláss á einu
af skipum H.f. ,Hin. sam.
ísl. versi.‘ til þorskveiða
næstu vertíð. —
Komið sem fyrst og semj-
ið við undirritaðan eða
skipstj. Jón Jdhannesson.
■*
Siglufirði 15. jan. 1920.
Jón Guðmundsson.
Skonrok
á 0,70 og 0,85 pr. V2 kg.
og margar góðar brauð-
tegundir mjög ódýrar
hjá
S. A. Blöndal.
Álnavara
Og
Skófatnaður
best í verslun
H.f. ,Hin. sam. ísh versl.*
Cacao
2.00 pr. V2 kg. fæst í
versl. ,Fjallkonan.(
Nokkuð ennþá til af
hinum ágætu
Jarðeplum
í verslun
H.f. ,Hin. sam. ísl. versl.‘
Steinolía
væntanleg næstu daga í
verslun
Sig\ Sigurðssonar.
Kaffi
áreiðani. langbest í verslun
H.f. ,Hin. sam. ísl. versl.‘
Norskar Sardín=
á 80 aura dósin hjá
S. A. Blöndal.
Kaffi
Export
Te
Cacao
ódýrast hjá
S. A. Blöndal.
í verslun
0
Helga HafliðaS2H
fæst egta þýskur litur:
Rauður, brúnn, blár
Og svartur.
Hann verður seldur ínæstu
viku og nánar auglýstur
síðar, og þá um leið leið-
beiningar um notkun hans.
Þetta er sá eini litur
sem er egta.
Afardrjúgur og haldgóður.
Bestu kaupin á
Matarkexi
gjöra menn í versl.
Stefáns Kristjánssonar.
127
Rar sem sverðið svo að segja hékk í þræði yfir höfði prins-
ins var Lavrovski neyddur til að láta undan, og þannig varð hann
til þess að leggja fratn fyrir keisarann samningsatriði okkar.
Hvað frani hefir farið í Pétursborg, milli hans og stjórnar-
valdanna, vitum við ekki, en fyrir þrem dögum síðan stóð það
kunngjört í opinberum blöðum, að Dunajevski og félagar hans,
ef sannir væru að'sök sem níhilistar, hefðu verið náðaðir, og að
þeir óhultir hefðu farið yfir landamæri Rússlands.
Nokkrir af félögum okkar fóru til móts við þá til Hamborgar
með föt og peninga, og Maria fór með þeim; álitum við að það
væri best fyrir okkur alla að hún dveldi í Englandi um hríð.
Að kvöldi hins sama dags var prinsinn, með bindi fyriraug-
unum, fluttur út úr húsinu á Heumarkt. og þannig endaði hið
snjailasta bragð er okkar mikla bræðrafélag nokkurn tíma hefir
sett í framkvæmd.
— Ouði sé lof fyrir það, sagði Valenski innilega.
— En skömm og smán yfir yður, sem eftir okkar mikla sig-
ur hafið stofnað máli okkar í hættu, og skömrn og smán yfir
okkur sem höfum treyst yður svo vel, sagði Mirkovitsch með
beiskju.
Ivan spratt á fætur við þessa móðgun.
— Pið hafið ekki sýnt traust ykkar neinum óverðugum, Mirko-
vitsch, sagði hann rólega, — og mál okkar er ennþá ekki í svo
mikilli hættu, að það geti álitist tapað. Látið mig fá það fé er
til þarf, og rétt til að ráða yfir því, og eg legg við drengskap
minn, að innan þriggja daga skal eg afhenda yður skjölin. Pá
getið þér svo gert sem þér viljið bæði með þau — og mig.
— Pér vitið hvar Ijósastikurnar eru niðurkomnar nú? sagði
Mirkovitsch lítið eitt mildari.
— Pær eiga að seljast á uppboði nú á fimtudaginn, og okk-
ur mun auðvelt að kaupa þær.
— Já, ef ólánið eða frú Demidoff verða ekki þröskuldur í
vegi okkar.
— Frú Demidoff getur ekki vitað hvar stikurnar eru. Oriine-
baum var tekinn fastur hálfri stundu síðar en eg talaði við liann.
Pað er mjög ólíklegt að hann hafi komið upp um félaga sinn í
128
Lundúnum, svo hún hefir sjálfsagt mist þráðinn er hún þurfti
að fylgja.
— Pér verðið að breyta eins og yður finst rétlast, Ivan,
sagði Mirkovitsch. — Eins og þér vitið hefir bræðrafélagið næg-
ar fjáreignir. Lobkowitz hefur gefið yður umráð yfir þeim öllum.
Við verðum að treysta yður, —
Eftir litla þögn bætti hann við:
— Og þar á eftir er líf yðar á okkar valdi.
Petta vissi Ivan vel. Ef ógæfan dyndi yfir bræðrafélagið eftir
þetta, myndi hann ekki álítast verðugur að deya með þeim. Peir
myndu brennimerkja hann sem svikara, afneita honum og hæða
hann, og hann myndi láta líf sitt fyrir rýting launmorðingjans;
óverðugur að líða píslarvættisdauða.
Mirkovitsch afhenti honum ávísanir þær og peninga, er Lob-
kowitz hafði afhent honum. Pað var allmikii upphæð, og ivan
varð hughægra er hann hafði fengið peningana í hendur sér.
Stuttu seinna fór Mirkovitsch og Ivan gat nú í friði og ró
hugsað ráð sín.
Samtalið við Mirkovitsch hafði reynt á krafta hans, og hann
þurfti á öllu viljamagni sínu að halda til þessarar síðustu tilraun-
ar til að frelsa líf sitt og félaga sinna.
Hið fyrsta er hann þurfti að gera var að útvega sér aðgöngu-
miða að húsinu 108 f Curzon Street til þess að verða þess vís,
hvort Ijósastikur keisarans væru á meðal þess er selja ætti. Síð-
an vaið hann að mæta á uppboðinu á fimtudaginn og bjóða í
þær þangað til þær yrðu slegnar honum.
Morguninn eftir fékk hann bréf frá málafærslumönnunum sem
svar við fyrirspurn sinni: Ijósastikurnar áttu að seljast á uppboðinu.
Pað var fjöldi' manna, er kom til þess að skoða húsgögnin
og forngripina; flest voru gyðingar, að líkinduni kaupmenn, og
Valenski vissi að fjárupphæð sú er hann hafði undir höndum var
mikið stærri en sú, er jafnvel hinn auðugasti kaupmaður vildi
borga fyrir einstakan hlut. Hann var því rólegur hvað endalokin
snerti.
Pegar hann var að fara burtu úr húsinu staðnæmdist hann
augnablik í stiganum til þess að kveykja í vindli.