Fram - 12.03.1920, Blaðsíða 1

X&afcaktetektek±±*ckýat
Léreft, Flónel, Gardínu-
tau, Boldang 2 teg.
o. m. fl. í versl.
| Páls S. Daímar.
%
IV. ár.
Siglufirði 12. mars 1920.
11. blað.
Fossamálið.
Svar til
Sig. Björgólfssonar.
—oo—
Niðurl.
Af því höf. hefir gleymt að vísa
til nokkurs sérstaks um landsmála-
starfsemi þessara sjálfkjörnu þjóð-
arforingja, er ekki gott að vita við
hvað hann á sérstaklega; hvort það
er t. d. 20 miljóna frumvarpið, eða
m. ö. o. þegar Bjarni lagði til, að
að landið tæki 20 miljóna lán, til
þess að kaupa fossa og virkja.
Þó þjóðin gerði ekki skyldu sína
að fylgja Bjarna í þessu máli —
því frumvarpið var að engu haft,—
þá tel eg víst að höf. hafi gert það
og svo auðvitað snúist þegar Bjarni
snerist, því það verður sá að gera
sem eltir. Bjarni leggur sem sé fyrst
til, að tekið sé stórlán til að kaupa
fallvötnin, en sér sig svo aftur seinna
um hönd, og vill nú taka þau fyrir
ekki neitt. Máske hv. greinarhöf,
eigi líka við »hringeygðu« stefnuna,
eða m. ö. o. þegar Bjarni hvatti ísl.
bændur, tíl að rækta skjóttu hross-
in handa ítölum, eða hvar það nú
var, sem hann ætlaði að búa til
markað fyrir þau. Var hann þá í
sinni lítið æruverðugu verslunarráða-
nauísstöðu fyrir landið, sem hann
með sínu eigin atkvæði og flokks-
bræðra sinna bjó til handa sér. En
þá henti þjóðina eða bændur gamla
slysnín, að fyigja ekki Bjarna, að
pndanteknnm hv. höf., og hefði eg
þv/ gaman af að vita hvað hann
hefir áíi á þeim tíma mörg glám-
skjótt hross Og hringeygð, og hvern-
Bjarna hefir gengið salan. Uin
Einar er heIdur ekki gott að V'ta
hvað hö.: •' við' llvo" lMð f fg-
ar hann át .Virvarann sæ a forðum
daga, sitt eigið ,™dlega afkvæm., 1.1
þess að geta orð.e' «ðh“ra. eða
það er, þegar hann b,>'
stæðisflokknuui, sinum eig 'n f‘PKK'’
að menn telja að hann hafi g<- ngl
af honum dauðum. Pá skeði þao
í fyrsta sinni í stjórnarsögu lands-
ins, að sjálfur flokksbróðir Einars,
Bjarni, í andarslitrunum hótaði hon-
um landsdóm fyrir öll stjórnmála-
afrekin. Guðmund Björnsson og
Jón Borláksson segir höf. vera mikla
lærdóms og ágætismenn, menn sem
þjóðin eigi að fylgja hvort sem horf-
ir. Guðmundi á hún -sennilega að
fylgja fyrir það hvað honum tókst
prýðilega með spönsku veikina í
Sophus A. Blöndal
hefur nú fengið talsvert af
Matvöru og nýlenduvörum:
. Rúgmjöl — Baunir heilar — Bankabygg.
Kaffi — Export — Strausykur — Osta — Pilsur — Hvítkál — Chocolade
»Oma« Margaríne, — »Vega« Plöntufeiti — Tvíbökur og margskonar
kaffibrauð annað — Skonrok — Eggjaduft — Buddingspúlver — Citron
Möndlu- og Vanilledropa — Sukkat — Hjartarsalt — Kúmen — Kanel
heilan og steyttan — sætar Möndlur — Kardimommur heilar — Edik
Stívelsi — Stígvélaáburð, feitisverta.
Munntóbak — Neftóbak.
Vefnaðarvöru:
Hvítu Léreptin margeftirspurðu komin aftur — Álnasirz — Lakaléreft
Slitfataefni blátt og brúnt — svört Lasting - Flónel — Vasaklútar — Rekkjuv.
Millifatapeysur alullar á íullorðna og börn.
Nærfatnaður — - — - —
Olíufatnaður: Kápur, Stakkar, Buxur, Sjóhattar.
fyrravetur, og að oftar en einu sinni
hefir opinberlega verið skorað á
hann, að segja af sér, þar eð hann
væri ekki vaxinn sínu starfi. Jóni á
þjóðin víst aftur að fylgja fyrir það,
að hann var svo hreinlyndur að
lýsa því yfir í opinberu blaði í sum-
ar um meðnefndarmenn sína og
skoðanabræður í fossanefndinni, þá
Bjarna og Einar, að þeir hefðu ekki
svo mikla þekkingu í fossamálinu,
að þeir væru færir um að bera fram
í því einfalda tillögu, auk heldur
meira. Rað hafði víst eitthvað slest
upp á vinskapinn, svo hinn huldi
sannl, fékk fararleyfi hjá Jóni.
Eg vil taka það fram, að þó eg
hafi getið þess til um afrek og á-
gæti þessara manna, sem mér í
svipinn fanst líklegast að höf. væri
svo heillaður af, sem grein hans
ber vott um, er engan veginn víst
að eg hafi hitt á það rétta.
í endi ritgerðar sinnar er höf.
orðinn svo klökkur og andlegur, að
hann telur það blátt áfram brot á
biblíunni að senda þinginu hinar
samþyktu tillögur þingmálafundar-
ins í fossamálinu, og því skyldu
allra góðra manna að afstýra því.
Verður þessi syndaprédikun höf.
hálf brosleg, þegar þess er gætt í
fyrsta lagi, að.önnur tillagan —til-
laga bæjarfógetans — var aðeins
varúðartillaga, eða ósk til þingsins
um að fara sem allra gætilegast í
að veita sérleyfi til stærri virkjunar,
og helst að veita ekkert slíkt leyfi
að svo stöddu, og í öðru lagi, að
allur fundurinn var samþ. þessari
tillögu og höf. líka. En því heíir
hann sennil. verið búinn að gleyma.
Væri það ei að síður óviðeigandi
að senda þinginu þessa tillögu, sem
og einnig hina um eignarréttinn, þó
þar væru aðeins þrír á móti af öll-
atkvæðisbærumfundarmönnum,hvað
skyldi þá mega segja um Líndals-
fylgi höf. fyrir kosningarnar í haust,
þar sem Líndal er rammur andstæð-
jngur Bjarna í fossamálinu, en þó
að dómi höf. þá næstum eini mað-
urinrt, fyrir utan Pál Bergsson, sem
þjóðinni mátti verða til gagns og
sóma á þingi. Mér dettur í hug að
það væri ekki svo illa til fallið í
verðlaunagátu fyrir lesendur ,Frams‘
að finna samræmið í ritgerð hv.
greinarhöf. og að því er virðist skoð-
un hans í fossamálinu, sé hún ann-
ars nokkur, og fylgi hans við Líndai.
Hlýyrðum höf. til bænda og for-
ingja þeirra læt eg ósyarað, enda
Kaupendur »Bjarrna«
eru hér með vinsamlega beðnir að vitja
blaðsins framvegis í verslunina »Bergen«
hann kemur með hverri póstferð.
koma fossamálinu ekkert við. Er
það í annað sinn í vetur, sem höf.
vegur í þann knérunn að ósekju,
sbr, dóm hans í 47. tbl. ,Frams‘
f. ,á., þar sem hann segir, að sam-
vinna bænda og að því leyti sem
hún nær til sjóþorpa sé »ill og ó-
drengileg.« Hvað þetta »Tíma-,« og
bændaníð höf. hefir að þýða, í hvert
sinn er hann lætur Ijós sitt skína í
,Fram‘, er ekki gott að segja, en eigi
það að skiljast sem daður við ein-
hverja aðra stétt, er jaað bæði ó-
smekklegt og ómannl. og síst nokkr-
um til greiða. En sé það aðeins
mikilmenska, er það þvi hlægilegra
sem allir, er höf. þekkja, vita, að þó
hann eins og talshátíurinn segir
»bætti við einum lið í hálsinn og
öðrum í rófuna« stæði hann þó ekki
á neinu sviði meira en meðalbónda
jafnfætis.
Að lokum vil eg biðja hv. grein-
arhöf. að afsaka þó í stöku stað
kunni að bregða fyrir hjá mér öðr-
um tón en eg hefði viljað þ.ví eins
og hann ávarpar aðra, má hann
búast við að verða svarað. Haldi
höf. áfram að fræða aiþýðuna!
um fossamálið, eins og hann byrjar,
nutn eg leiða minn hest hjá að
svara því.
Sveinn Bjarnason.
Vindhögg.
—oo—
Oss barst í fyrradag undirskriíta-
skjal frá nokkrum kaupendum blaðs-
ins hér í bæ, með hverju þeir segja
sig frá blaðinu. En því miður get-
um vér ekki tekið uppsögn þeirra
gilda, þar sem enginn þeirra er skuld-
laus við blaðið. En með ánægju
mununi vér strika út nöfn þessara
manna af kaupendaskránni, jafnótt
°g þeir greiða skuld sína. Rétt til
hughreystingar þessum mcnnum
skulum vér geta þess, að blaðinu
hafa undanfarna daga síðan þetta
fékk fæturnar, bæzt kaupendur, full-
komlega eins margir og þeir sem
nú vilja segja sig frá því, og yfir-
leitt hefur tiltæki þetta vakið hina
mestu andstygð, og kemur aldrei
til að ná tilgangi sínum sem sé þeim
að eyðileggja blaðið, þvert á móti
verður nú þetta hið argasta vind-
högg, og aflar blaðinu hér miklu
meiri vinsælda en það nokkurntíma
naut áður.
Ein, eða aðal-ástæðan sem tilfærð
er fyrir þessari framkomu gagnvart
blaðinu, er grein herra O. Tynes
til frú G. Björnsdóttir í síðasta tbl.
og geta því óhlutdrægir lesendur
blaðsins séð hvort grein sú er að
efni og orðfæri þannig að geta tal-
ist ósæmileg, eða sérstök ósvífni af
ritstjórans hendi, að leyfa Tynes
með henni að hreinsa sig af Ijót-
um áburði, og biðja sig undanþeg-
inn óþarfa afskiíti um hans einka-
háttalag.
Annars virðist oss nú sumt fólk