Plógur - 30.11.1901, Blaðsíða 3

77
átt að taka þær jurtir til ræktun-
ar, sem vaxa villtar á þeim stað,
sem um er að ræða, og afla sér
svo smámsaman reynslu í ræktun
þeirra.
Grasfræsáning er lítið reynd
nér á landi og flestar af þeim fáu
tilraunum, sem gerðar hafa verið,
hafa misheppnazt, og hefur optast
vorri hörðu veðuráttu verið um það
^ennt, en eg hygg aðalorsökin til
þess að þetta hefur misheppnast
sé allt önnur, eins og eg skal nán-
minnast á. Hins ber líka að
gæta, að þó erfitt gangi í fyrstu,
Riá ekki gefast upp, því með fram-
^aldandi góðri ræktun á sama stað,
niá ílenda flestar jurtir — venja þær
við loptslagið. En að sjálfsögðu
Verður hentast fyrir oss að rækta
Vorar eigin fóðurjurtir, og þó fræ-
r*kt af þeim sé töluvcrðum vand-
kvæðum bundin í fyrstu, og verði
því ekki á allra færi. þá efast eg
^lls ekki um, að það með tíman-
Um geti heppnazt vel. —
En hér er ein hindrun í vegi,
sem aldrei, ef til vill hafa verið
Sefnar gætur að, þegar sáð hefur
Verið grasfræi hér, og það er ástand
Jarðvegsins, sem sáð cr í. — í vest-
anverðum Norcgi kemur mjög víða
fyrir jarðtegund sú. sem þar er
fcölluð »Raahumus« (í svipinn get
eg ekki fundið íslenzkt orð, sem
^ér líkar, yfir þetta); þessi jarðteg.
hefur mjög mikla þýðingu í þessu
efai, því það er með áreiðanlegri
’eynslu sannað (í Sviss, Noregi og
Hðar) að þar sem i> Raahumnst
kemur fyrir til mima er lítt m'ógu-
legt að grasbinda jarðveginn aþt-
urfegar hið uþþrunalega gróðrar-
lag er tekið af nema því að eins
að bera á talsvert af kalki, eða þá
mestu kynstur af algengum hús-
dýraáburði. —Jarðtegund þessi er
að mestu leyti ófúin moldefni, og
því tyrfin og seig, hindrar hreyfing
vatnsins í jarðvegitium, svo það
stendur kyrt fyrir og útilokar hin
bætandi áhrif af eldi (súrefni) lopts-
ins.
A slíkum jarðvegi þrífast að eins
þýðingarlitlar grastegundir, lyng
og nokkur hálfgrös, áburðurinn
verkar ekki og grasfræsáning er
árangurslaus. Hið sama á sér stað
á þeim jarðvegi, sem vér köllum
torfjörð, en það er í þt engri merk-
ingu að útlenda otðið »Raahumus«
á við.
011 slík jörð er ntjög snauð að
bakteríum, og ummyndan jarð-
vegsins gengur því mjög seint.
Hið helzta ráð til að breyta þess-
utn jarðvegi í lausa tnold er þar
sem urn útengi er að ræða — vatns-
veiting. Vatnið flytur jörðinni eldi,
sem gerir það að verkum, að jörð-
in myldist.
Að vinna jörðina vandlega með
plóg og herfi er aptur á móti hið
sjálfsagða, þar sem utn grasfræ-
sáningu er að ræða og helzt ætti
jarðvegurinn að liggja opinn um
lengri eða skemmri tíma. Ef far-
ið væri að leggja stund á grasrækt
með sáningu hér, eru tvær leiðir
fyrir hendi, eptir ástandi jarðvegs-