Plógur - 01.01.1905, Blaðsíða 3
3
hefur einn nokkuð til muna að
gera með dýra sláttuvél, því þótt
niegi slá með vélinni 4—5 daga
-— en það er óvíða — þá borg-
ar það sig þó illa. — Hvenær
eiga sláttuvélar við hjá oss? Þeg-
ar þakslétturnar hverfa. Þá er
brautin rudd fyrir hana. En nú
sem stendur get eg ekki séð, að
mikill ávinningur geti verið að því
fyrir bændur, að kaupa hana, og
það því fremur, sem hún er svo
dýr En í félagi gætu nokkrir
bændur í sveit átt hana. Ef t.
d. 6 bændur væru í félagi og hver
þeirra ætti t. d. 6 dagsl. vel slétt-
aðar, þá þyrfti hver bóndi að hafa
vélina hcr um bil einn dag. En
eins og eg hef hér að framan tek-
ið fram geta verið einstöku heim-
ili, sem svo hagar til, að mikið
niegi slá utan túns með henni.
En hafi Ólafur Hjaltested þökk
fyrir endurbótina a þessari vél.
Hún kemur máske einhverjum að
gagni hér á landi, þótt ekki verði
jafnnnkið og sumir hafa þegar
þótzt sjá að hún mundi gera, eg
held nærri því umturna öllu og
leiða landbúnaðinn inn á nýja
braut. Því miður getur það ekki
°rðið undir núverandi búnaðar-
háttum vorum.
Eg óska þess, að einhver gæti
fundið upp vé! til þess að flýta
fyrir jarðyrkjustörfum vorum t. d
þúfnasléttunarvél. Það væri dýr-
'Uætt verkfæri. En því miður er
úvíst, hvort nokkur möguleiki er
fyrir því, að slík vél verði búin
til, vél, sem ristir ofan af þúfun-
um, pælir þær fljótar en plógur-
inn, jafnar flagið og þekur síðan.
Eg hef átt tal um þetta við
danskan hugvitsmann og taldi
hann óvíst, að nokkrir möguleik-
ar væru á því, að búa út þannig
lagaða jarðyrkjuvél.
Sameinaðir stöndum vér —
Sundraðir föllum vér.
„Margar hendur vinna létt verk"
— og „margt smátt gerir eitt
stórt“. — Þessi spakmæli ættu
aldrei að líða úr huga vorum.
Vér Islendingar erum svo fatæk
og fámenn þjóð, að vér megum
ekki við því, að láta ónotuð þau
öfl í mannlífinu, sem reynsla ann-
ara þjóða á öllum öldum hefur
sýnt, að eru máttarstólparnir fyrir
öllum verklegum framförum, en
það er samvinnnan og félagsskap-
urinn.
Okkur íslendingum er áfátt í
þessu. Við erum engir félags-
menn, þótt ótal félög hafi verið
stofnuð á síðari árum Félags-
skapur vor er í bernsku, en von-
andi þó, að þetta lagist með tím-
anum eins og annað. Það er ekki
nóg að stofna félög, sem lítið gera
og geta aldrei náð verulegum þrif-
um sökum sundurþykkju meðlim-
anna og af öfund og rógi ein-
stakra manna. Hvergi í heimin-
um er þörf á meiri félagsskap en
hér á landi, þar sem fámennið er
svo tilíinnanlegt.