Alþýðublaðið - 09.02.1927, Blaðsíða 4

4
ALEÝÐUBLAÐIÐ
Jafnaðarmannafélagið
(gamla). Aðalfundur þess er í
fcvöid kl. 8 í Ungmennafélagshús-
Snu. Til umræðu verða atvinnu-
leysismálin og tilraunir íhaldsins
(tii fess að draga úr almenna
fcosningarréttinu m.
Skipafréttir.
„Gulffoss" var væntanlegur
hihgað um kl. 3 í dag. Með hon-
tim eru m. a. nokkrir þingmenn.
„LyTa“ fer héðan annað kvöld.
Línuveiðarinn
„Fróði“ og vélbáturinn „Sjöfn“
irá Isafirði, sem íslandsbanki hef-
iv nú selt, komu hingað í gær.
Eiga þeir að fara á veiðar. Einnig
kom „Puríður sundafyllir“ til við-
jgerðar. Skipið slitnaði upp í (vfetur
'og brotnaði pá nokkuð.
Togararnir.
„Þórólfur" kom í gær af salt-
fiskveiðum með 61 tunnu lifrar.
Enskur togari kom hingáð í gær-
kveldi éitthvað bilaður.
Tiðindi
frá sambandsþinginu fást í af-
greiðslu Alþýðublaðsins.
Tímarits iðnaðarmanna
hefir þegar verið getið hér i
blaðinu. Er vel frá því gengið og
snyrtilega.
Veðrið.
Hiti 7—2 stig. Átt suðlæg.
Stormur við Suðvesturland, més't-
ur í StykkishÓlmi, hvassviðri á
Ákureyri og 'víðar allhvast. Regn
:á Suðurlandi og mikið á Vestur-
landi. Þurt á Norðurlandi og
Austfjörðum. Djúp loftvægislægð
yflr Grænlandshafi á norðurleið.
Logn á Norðursjónum. Útlit:Sunn-
íanhvassviðri í fílag, en útsynnings-
tvílit, mjög ódýr,
nýkominn.
Alfa, Bankasírætl 14.
íhvassviðri í ‘nótt. Líkt um aít land
nema hægast í dag á Suðaustur-
iandi. Regn í dag syðra og vestra,
hláka nyrðra og eystra. Hryðju-
veður í nótt.
„Morgunblaðið“ og alpýðu-
fræðsla Stúdentafélagsins.
„Morgunblaðið" er farið að líta
svo á, sem ekkert megi segja í
alþýðufræÖslunni annað en það,
sem sé í samræmi við þess skoð-
anir. Sögulegum sannindum og
réttariegum eigi að umhverfa eða
gersamlega þegja um þau, ef þa,u
afsanna skoðanir blaðsins. En svo
er guði fyrir þakkandi, að skoð-
anir „Mgbl.“ eru ekki löggiltar
hér á landi, og er hverjum manni
hér heimilt að hugsa og segja,
hvað sem hann vill. Og það ætti
„Mgbl.“ að vita, að engin skoðun
stiflast við þaði, að kefluð sé eða
reynt sé að kefla þá, sem skoð-
unina hafa. Réttur íslands til
Grænlands hvorki eykst eða niijhk-
ar við ösvífið orðbragð hálf-
greindra manna. Það eru 'rök, sém
menn eiga að nota; gíturyrði
koma ekki að öðru halcli en því
að afla rikissjóði tekna (sektir),
sem auðvitað ekki er einskisvert.
Annars ætti „Mgbl.“ sem minst
að ta'a úm að ganga érindi er-
íendra manna; það veit það vel,
að það er almannarómur, að það
hafí gert það og geri enn, hvað
sem hæft ér í því. En alþýðu-
fræðslunefnd stúdentafélagsins
vili hiutdrægnislaust láta menn
fræða i uin allar hliðar al ra inátá,
og er það rétt.
Ásgarðnr.
Drengir og stúikur,
sem vilja selja Alþýðublað-
ið á götunum, komi í
afgreiðsluna kl. 4 daglega.
Lííill handvagn óskast til kaups
eða leigu. A. v. á.
Nýbrent og malað kaffi 2,25 V2
kg. Hveiti, bezta tegund, 0,28 (4
kg. Haframjöl 0,28 1/2 kg. og þessi
ágæti freðfiskur undan Jökli á
1 kr. 1/2 kg. — Hermann Jóns-
son, Hverfisgötu 88, sími 1994.
Nafni minn, mánaðarblað herra
Odds Sigurgeirssonar, kemur eft-.
ir hálfan mánuð, kostar 25 aura,
af sömu stærð og gamla Aiþýðu-
biaðið var. Ég er í kristinna
manna tölu og kemst seinna í
kristinna manna reit. En það strik-
aði Húsavíkur-Jón út. Ég má taka
grein af manni. Oddur Sigurgeirs-
son Sólmi (ættarnafn), Bergþóru-
götu 18. NB. Fæddur í Pálshúsum
við Reykjavík, misti heyrnina af
því að mér var bjargað úr sjó.
Upp a inn hjá miklum formanni,
sem druknaði 1906.
Sokkar - Sokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
Alpýduflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
Verzlið við Vikcir! Það verður
notadrýgst.
Rjómi fæst í Álþýðubrauðgerð-
ínni:
Ritstjórl og ábyrgðariBaðuí
Hallbjöra Halldórssoa.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
leiddi fangann til liðsforingjans við skrif-
borðið. Hann spurði, fyrir hvað maðurinn
væri ákærður, og var svarað: „Valdið óróa
og stöðvað umferðina."
„En, liðsforingi!" sagði ég, „þetta er aiveg
fráleitt. Þessi maður hefir ekkert annað gert
en að reyna að varna því, að skríishópur
eyðilegði eignir.“
„Þér getið skýrt dómaránum frá því í
fyrra málið,“ svaraði liðsforinginn.
„Hvað er veðsupphæðin mikií?“ spurði ég.
„Eruð þér reiðubúinn til þess að greíða
veðfé?“
Ég sagði svó vera, en þá fyrst tók Smið-
ur til máls. „Eigið þér við, að þér ætlið
að leggja fram fé til þess, að ég verði ieystur
héðan? £g vil ekki, að neitt fé verði greitt
fýrir mig.“
„Leyfið inér að útskýra þetta íyrir yöur,
herra Smiður!" svaraði ég. „Þér græðið ekk-
ert á því að eyða nóttinni í fangakleía.
Þér fáið eklcert tækifæri til þess að tala
við.fangana. Yður verður haldið einum sér.“
Hann svaraði: „Faðir minn mun verða
nxeS mér." Og hann leit beint framan í
liðsforingjann og mælti: „Haldið þér, að
þér geíið bygt þann klefa, sem faðir minn
keinst ekki inn í?“
Lögreglumaðurinn var ganiall í hettunni,
með grátt hárkögur umhverfis skallann, og
irann hefir vafalaust verið spurður margra
kyn!egra spurninga um æfina. Svar hans var
i því fólgið að spyrja fangann, hvað hann
héti, 0g þegar fanginn steinþagði, þá skrif-
aði hann: „Jóhann Doe Smiður“, og héit
síðan áfram: „Hvar eigið þér heiina ?“
Smiður mælti: „Refar eiga greni og fuglar
hifninsíns hreiður, en sá, er vinnur fyrir
málefni réttlætisins, á sér ekkert heimili í
heimi ágirndarinnar.“
Svo aö liðsforinginn skrifaði: „Ekkert
heimijisfang“, og kinkaði kolii til fangavarð-
arins, sem tók í handlegginn á SmiÖi og
ieiddi hann út um stálvarðar dyr,
Abell og ég fórum út og slógumst í hóp-
inn fyrir' utan. Enginn okkar vissi, hvað við
áttum að gera að Everett einum undan-
skildum, sem sat á þrepunum með skrifbók
sína og lét mig hafa upp orð fyrir orð alt,
sem Smiöur hafði sagt! (
XLIX.
Abell sagði okkur, hvar lögregluréttarstof-
an væri, og við komura okkur saman um að
hittast þar klukkan níu næsta morgun. Ég
skildi því næst við hina og gekk áleiðis,
þangað til ég mætti leigubifreið, og ók þá
heim.
Mér fanst ég vera einmana og yfirgefinn.
Mér stóð á sama um alt í mínu fyrra lífi.
Þetta var sá dagur vikunnar, er ég var van-
ur að fara í íþróttaklúbbinn og leika hnefa-
leik, en nú gat ég ekki að því gert að fara
að hugsa um, hvaÖ Smiður rnyndi segja um
þess konar stælingu af því að berjast. Ég
ákvað að vera einsamall um hríð, taka mér
göngu og hugsa málið. Ég hafði verið óá-
nægður með líf mitt um langt skeið. Bjarrn-
inn var farinn af gleðskap æskunnar, og ég
bafði verið farinn að fá grun um, að líf mitt
væri. fánýtt og duglaust. Nú vissi ég, að það
var það, og ég vissi líka, að veröldin vaj
staður kvala og hörmunga.
Ég kom heim aftur, er áliðið var dags, 0g
nokkrum mínútum síðar var bringt í sím-
ann, og ég komst að raun um, að fleiri en
ég voru óánægðir með tilveruna.
„Hallö, Billy!" var sagt, og þekti ég þeg-
ar rödd T—S. „Ég sé, að þessi náungi, Smið-
ur, er í fangelsi. Hvers vegna setjið þér
ekki veð fyrir hann?“
„Hann vill ekki leyfa mér það,“ svaraði ég.