Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1789, Blaðsíða 18

18 3* S. Uin at fyta og Ien&a
fleftú refj i fortb, en qufatt af fionum qcnqc
optr nfir fPip f>á cr átfoqaj, er álfoqit ft>o
flerft, at fáir geta pat t>í)pra cntt i miöt l*ri
fiubntnqös laujt ofilabit. ©óör cr fiör fá
(>ér, at fcocr fFipðfjefn gcngr og tefr i nióti
annari f>á íllt er t fló, clicgar at oaiðir eru
nocfcic mentt, paðóornir og ecl fíittnflaððir,
at gánga t rnót fíipum og ðiarga fcim.
Jprclft ffipi i lenðíngu, og fólf fc i, er fprjt
flegitt ár neglan, og ttáij ei fólf eðcuotft, cr
brotit gat á f¥ipit, at oiuðfágr í {joi gieri ei
átaf vib mennitta; fytr er bafóelltið (jttifrimt
ótnifjanöi til at fféra af fír ðottð, flœfij
um ntann, ellegar oerði tttaðr fíinníðrófarí
fnllr, at ei nái féc ár ftó, foo cr ftónunt
ár ^leppt tttcð (jonum. sjíoec eitt fTip féfr í
ninrar = 6acfa, af pflt oarð ntilli fióa, ec
allt óbœgra oið at giora, fltir adt ár £ot af
flraumi og weðri og ðer i lutrt, en flórflór*
inn fem i £at fellr, lemr fj-U a({t t funðr,
er fFipi látit flá fcit fnarafía perðr nar
fat er oröit lanðfa|I. I fió og
fíióti, at ei náij til óúrra fprr emt foo tttifit
þafa ðrucfit at meinaj erettðir eða fafnaðir,
eru f>dc |>ó unðan ftó ðornir, foipt af ^etnt
noðflceðum, ^aftir i futrrum fetuitt og óófum,
lagöir foo oel á ^íi&ina at fpalli til
ot ftór rettni bceði ó«gt og oel fram ár pcirn,
en féu fsrio á grttfu lagbir, ec fjeint f)»ttara
oiö «t fafna, fegict metut ot £eic féu meb
líjt