Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1789, Blaðsíða 27

27
J. 3. Itm 1C>al!aemáf.
fiátfum fcr (qvadrato-), Deila ftbati aptr
ftBlíjunar fttmniunni meö 900, og ffynt {>á
fjluta'al 6»é margir et?rið«tellir eDr t>cay
fláttur tánit \'z alltfdtnatt.
2. Jpafa fittttir £á ímtttöan aíit, at ferffet)tt
nttnö wotrr &t,iónojta/ ett fríngíótt aptr
áöriágujt, fjótt öáöar rceru jafnar at ttm;
málttnt, fjar ^ortt þinnar ferffctjttu örcegu
foo ntifit át til fín, fem frjnglótta
«i í>cfD» til at ócra.
3. Jjpefir eg ttterft fann fumra mágttmantta
fánfa, fent jiaöit 6afa faíl á f>öl, at eptir
tiltoltt faömatalð fcorna á mitlitm á ferffepttí
um cellum, fari og fvo innportið pagjtar mið*
mutir 6«una fomu; til öœmið: at fjar öag»
flátta á at uera, eptir óáaleifittm 30 faö.
í f>orn, fjá fé £álf öagfíátta ei nema
iS faö. it fama, fjar 15 fé 6eín^n9r af
30, ^öat eg (>cftr oitat ágreintngð orfa
í flátta átmceltngtt.
Díá fiá aílir fctn nocfurt fTPpn Þera á f;ina
giorligu mcetifrcsöi, Ooe tángt fltfar meittíngts
ar pffi frá fontiu * f)ó er fjat ei f;ér meö
fagt, at eingi af alnrága jlPpnie 6etr ettn jjetta,
nei, allmargir eru alíð ffjfnir fafa frá flifttm
»iflu*öómum, og fiá af náttárusfftjni eintr
<tt fltft eru ftarmccli.
£n fió ntá ifnt pfir 6ofut ófictít ntcefa,
ttt foo fáir fem cingi af ólceröum almága, reit