Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1790, Blaðsíða 11

O. O. Um;íl!áa:öengflu.
i59
tcfian eptir £»ern mann, og fama manntaía á
ftoeriu ípeimili, fem nó er, gceti j> á í)œgar unnit
upp jorDina, og giort fjenni meira tilgóöa, bceöi
met> ptegtng, áburbi, rcrfa = j¥uröi 03 garí>a=
^Ie£>flu, enn ná wibgeng}, óú íítit er attttat
giort alít fumarit frá mibium 3«Iíó, nceflum fw
til SJIifaelðmefm, enn flegit, jjucfat og óunöit.
$þá muttbi brepttng liáanna oel ntega f¥é, og
meö (jenni fláttrinn gánga at einum fjriöiáttgi
ef ecfi ^elmíngi fliótar, enn ftann gengr ná.
§. 10.
gprr enn eg Ipf fepu máli, »il eg geta fep:
1) 5lt f>att norfíu orf eru at ellu leiti einð og
pautðícnjfu, at fot frá tefnu, at fprir ofan
efra (fcelinn etttjjau fíet og tbiág á fceim fiaö,
fem liggr í oíboga bótittni, fem 3. Fig. fí)nir,
eru pot mun (xrgri og frepta minna ^anöleggs
inn.
2) 2lt margir bráfa í bríjnið flaö fpttu aflánga,
ferftrenöa, fem er öregin fram at oööinum
og tálguö fem fleigr, meö ftálfgeröu ffapti á
peitn eörttm ettöanum, ftá 4. Fig. ?It jafnaöi
oeíia menn £álf - fána eif til f>e§ , fem et
nocfut mepr at tttanoeröu; fellöt (ján f»í
betr fanöinttm í fér. gptir at fán er táíguö
til, lí’al picfa (tatta fmágert meö fntfð = oööi,
ri)öa tieru f ttnnt nftr, fá f»o fmágeröum f anöi á,
»3