Alþýðublaðið - 19.11.1935, Blaðsíða 2

ÞRIÐJUDAGINN 19. nóv. 1935.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Gullfoss.
fer á miðvikudagskvöld
(20. nóv.) til Breiðafjarð-
ar og Vestfjarða.
Farseðlar óskast sóttir
fyrir hádegi sama dag.
Dettifoss.
fer á fimtudagskvöld (21.
nóv.) um Vestmannaeyjar
til Hull og Hamborgar.
Kvenkápur,
nýjasta tízka.
Tvisttau.
Morgunk jólaef ni.
Karlmannsbolir
3,40.
Náttfataefni
(silki).
Flónelsnáttföt.
Mikið úrval af
Slikiundirfötum,
Silki-náttfötum,
Náttkjólar misl.
Skinn á kápur.
Kápuefni.
TJtiföt á börn.
Regnhlxfar.
Nokkur sett af
flónelsnáttfötum
(upplituð) á börn
og fullorðna seld
með tækifæris-
verði.
EDINBORfi.
Maður hrapar
og stórslasast.
Hano stOðvaðlst á fjalls
brúo, bengiflug var fyrir
neðan.
STYKKISHÓLMI, 17/11 (FO.)
1 gær. um hádegisbil fór Hall-
grí'mur Sveinsson að Hálsi í Eyr-
arsveit ásamt unglingspilti að
smala í Kirkjufelli, siem er hátt
einstakt fjall á lágliendinu og
mjög klettótt. Þegar Hallgrímur
var kominn hátt upp í klettana,
vildi hann fara yfir skafl íbrattri
skriðu, en misti fóta á skaflinum,
skall flatur og hrapaði niður
snarbratta skriðu um 200 metra
veg. Staðnæmdist hann loks í
grýttri urð, fram á nær pver-
brattri klettabrún. — Leiðin,
sem hann hrapaði, var hulin ný-
föllnum snjó, en upp úr stóðu
steinar hér og hvar.
Fyrstur kom að Hallgrími pilt-
ur sá, er með honum var í smala-
menskunni. Brá hann pegar við
og sótti mannhjálp og símaði til
Stykkishólms eftir lækni. Komu
menn frá Bryggju og báru Hall-
grím heim að Hálsi. Var komið
þangað um kl. 16. Um kl. 20 kom
læknir, var hann yfir honum
í nótt og flutti hann með sér til
Stýkkishólms í dag.
Hallgrímur álítur að hann hafi
um stund mist meðvitund er
hann hrapaði, en síðan hefir hann
haft rænu. Hallgrímur er afar-
mikið slasaður, lærbrotiun á
vinstra fæti, allur marinn á baki
og skorinn i andliti. Einnig eru
hælbeinin löskuð. Læknir telur.
að honum líði nú eftir vonum.
Hallgrímur er 33 ára að aldri
og mjög hraustur maður.
Höfnin:
Snorri goði kom frá Englandi í
nótt. Geir og Tryggvi gamli komu
af veiðum í morgun.
Piand^Flygel
t-. .
sömuleiðis Orgel (stór og Iítil) til sölu.
Pálmar isélfsson,
Hljóðfæraverkstæði.
Sími 4926. |
Mikil síldveiði við
Herdísarvík.
AKRANESI, 17/11. -35. FD.
Til Akraness kom í gærkweldi
vélbáturinn Sjöfn með 115 tunn-
;ur, og í kvöld Svanur með 131
tunnu síldar, sem hann aflaði I
nótt og um 100 tunnur, afla frá
í fyrri nótt. — Síldin veiddist
út af Herdísarvík, — ólafur
Bjarnason er farinn á ísfiskvieið-
ar fyrir Englandsmafkað. Vélbát-
arnir Haraldur og Aldan eru á
lúðuveiðum.
Línubáturinn Bjarnarey kom í
fyrri nótt til Hafnarfjarðar með
300 tunnur síldar, sem skipið
hafði veítt á Herdísarvík. 'Vél-
báturinn Huginn III. hafði aflað
200 tunnur, en par af voru salt-
aðar 50 tunnur í Keflavík, en 150
í Hafnarfirði. Vélbáturinn Þor-
steinn kom með 74 tunnur; síldin
var söltuð í Hafnarfirði I nótt og
í dag.
Vélbáturinn „Síldin“ kom í
fyrradag með 150 tunnur síldar
og Þorgeir goði með um 100 tn.
Töluverð síld til
Vestmannaeyja.
VESTMANNAEYJUM, 17./11. FÚ.
Þessir bátar lögðu síld á land
í Vestmannaeyjum í gær og í
nótt: Frigg 56 tunnur, Kristbjörg
122 tunnur, Ver 87 tunnur, Viggo
133 tunnur, Veiga 136 tunnur, Óð-
inn 90 tunnur, Kap 33 tunnur,
Gulltoppur 83 tunnur, Ágústa 109
tunnur, Muggur 40 tunnur, Hilmir
170 tunnur, Pipp 80 tuninur, Garð-
ar 160 tunnur, Leo 100 tunnur, á-
ætlað, Lundi 90 tunnur, áætlað.
Síldin er kryddsöltuð og matjes-
söltuð.
Bein ur dys Frið-
riks og Agnesar
fundin.
BLÖNDUÓSI, 17./11. -35. FÚ.
Á aftökustaðnum í Vatnsdals-
hólum, par sem pau Friðrik og
Agnes voru höggvin fyrir rúm-
lega 100 árum, fanst nýlega neðri
kjálki úr manni. Ætla menn að
hann sé úr Friðriki. — Anuars
voru bein þeirra grafin upp í
fyrra og fiutt vestur í Tjamar-
kirkjugarð og jarðsett þar.
Harðar deilur
um refsiaðgerð
irnar í Dan-
mörku.
KALUNDBORG, 16/11. (FÚ.)
Utanríkismálanefnd var kosin í
danska þinginu í gær, og er Borig-
bjerg, fyrverandi toenslumálaráð-
herra, formaður hiennar. Umræð-
um um bráðabirgðalög vegna
framkvænida refsiaðgerðanna
heldur áfram í danska þinginu.
Hafa orðið miklar deilur um þetta
mál, og nefnd sú, er fjalla skyldi'
um málið, hefir klofnað.
Norska stjðrnin gengnr
rlkt eftlr framkvæmd
refslráð tafananna,
OSLO, 16. nóv. (V 3.)
Á rifkisráðsfundi í Oslo í gær
var gengið frá viðbótartilskipun j
vegna refsiaögerðanna gagnvart
Italíiu. Er Norðmönnum bannað að
veita lán til Italíu, og nær bamnið
til bankalána og hvers konar lána
annara. Brot gegn fyrirmælum til-
skipunarirmar varða sektum, sem
nemi alt að 50 000 kr., eða 2 ára
fangelsi. Birtur hefir verið listi
yfir vörur þær og hráefni, sem
bannað er að flytja til ítalíu.
Ákvarðanirnar gilda frá 18.
nóvember. (NRP.)
Kolaveiðarnar
á Fiateyri.
FLAEYRTI, 8/11. (FÚ.)
Dragnótabátarnir af Flateyri
eru nú hættir kolaveiðum og varð
afli þeirra sem hér siegir:
Garðar: Veiðitími 60 dagar,
aflaðifyrir 10 500 krónur. Manna-
hluti 700 krónur. Sigurfari: Veiði- ,
tími 40 dagar, aflaði fyrir 6000
krónur. Mannahluti 400 krómur.
Einar Þveræingur: Veiðitími 12
dagar, aflaði fyrir 1000 krónur.
Mannahluti 70 krónur. Enginn !
bátur frá Flateyri stundar nú
þorskveiði. í
er bezt.
<«
$úkbula5t
Sálarrannsóknarfélag Islands
heldur fund í Varðarhúsinu
miðvikudagskvöldið 20. nóv. n.
k. kl. 8i/2 með hinni nýju tilhög-
un. — Ónefndur ræðumaður
flytur erindi um nokkur atriði
úr dulrænni reynslu sinni. Nýir
félagar geta gengið inn. Menn
eru l xðnir að taka með sér á
fundimx sálmakver séra Haralds
Níelssona;.
Stjórnin.
M1AftU0l/5!N[CflR
VIÐXKIftt
Sparið peninga! Forðist ó-
þægindi! Vanti yður rúður í
glugga, þá hringið í síma 1736,
og verða þær fljótt látnar i.
Munlð síma 1974, Fiskbúðin
Hverfisgötu 37. Ávalt nýr fisk-
ur. Sólberg Eiríksson.
Borðið í Ingólfsstræti 16. —
Sími 1858.
Hárlitur. Höfum fyrirliggj-
andi margar tegundir, af okkar
þekta og viðurkenda hárlit.
Mismunandi liti og verð. Einnig
fljótvirkan augnabrúnalit. Hár-
greiðslustofa Lindís Halldórs-
son. Tjamargötu 11. Sími 3846.
Permanent-hárliðun. Höfum
3 mismunandi tegundir af
permanent, Wella, — Eugen, —
Zotos. — Getum því gjört alla
ánægða. — Hárgreiðslustofa
Lindís Halldórsson, Tjarnar-
götu 11. Sími 3846.
Það er nú þegai* á allra vit-
orði að skó- og gúmmí-viðgerðir
em ódýrastar og beztar á
Þórsgötu 23. Sími 2390. NB.
Sent og sótt um bæinn.Hjörleif-
ur Kristmannsson.
Tækifæriskaup. „Columbia“
grammófónn, sem nýr, til sölu
ásamt ,,Linguaphone“ nám-
skeiði í þýzku. Ennf remur
buffet og barnavagn. Upplýs-
ingar á Nýlendugötu 27, mið-
hæð.
HSjööfæfave'kstœði
Pálmars ísólfssonar
er flutt á Óðinsgötu 8.
Tekur að sér alls konar viðgerðir á
Píanóum og Orgelum.
Gerir upp hljóðfæri. Stillir hljóðfæri.
Sími 4926. Sími 4926.
BERTA RUCK:
r
I stolnu
31
lilkn
Júlía lagði höndina hægt á öxl hannar og laut áfiiam til þess
að sjá inn í andlit hennar.
Augnablik stóð hún þannig án þess að geta trúað sínum eigin
augum. Svo hrökk hún aftur á bak og rak upp hátt og skerandi óp:
— Isobel frænka! Ó, Isobel frænka! Þetta skerandi aurgismrvein
barst til eyrna berra Charles. Hann hljóp i hendingskasti upp
þrepin og inn ganginn. Hann opnaði dyrnar í flýti og gekk inn í
vinnustofuna.
Þar sá hann Júli|u krjúpa á kné við myndatrönurnar. Hún þrýsti
hönd ungfrú Travers og andlit hennar var náfölt. Herra Cha les sá
þega|r í stað, hvað :um var að vera.
Ungfrú Isohel Travers var látrn. Já, him var dáin, þessi vingjarn-
lega kona, og átti aldrei að fá að vita, að siðustu mánuðir ævfi
i ennar höfðu orðið henni svo gæfuríkir vegna blekkinga.
Hún myndi aldrei hryggjast vegna þess, að unga stúlkan, sem
feldi tár á stirðnaða hönd hgnnar, var ekki bróðurdóttir heniiar,
hledur framandi kona, sem með ósannindum og blekkingum hafði
öðlast ást hennar og umhyggju.
— Hún hefir dáið af hjartaslagi, sagði læknirinn. Og hún hafði
engar þrautir liðið, áður en hún dó, og enga hugmynd haft um
nærveru dauðans. Á einu augnablilri hafði hún liðið burt úr þess-
um heimi, á meðan hún hafði unnið að þessu eftirlætisveriri s?nu.
—- myndinni af JúUÍu.
Herra Charles Miniver tðkst á hendur að gera alt, sem gena'
þyrfti, þar til frú Loftus kæmi frá heimili sín'u í Kiensington.
Júliu virtist sem alt ljós og líf væri horfið úr Chelsea-húsi.
InnSi í dagstofunini átti herra Charles Miniver augnabliks viðræðu
við ungu stúlkuna sem var náföl og lá við yfirliði. Hann leit á
iaia og sá, að andlit hennar bar vott um sárasía ha m og (roga.
Fann var gljggur maður og sá þsgar í stað, að sorg hennar var
engin uppgerö. Og hanin vissi ljka, að harmur hsnnar stafaði ekki
af því, að svik hennar voru uppvís orðin. Hann skildi nú, að jafnvel
þótt hún hefði sVkiið hann með þ\d að þykjast vera önnur en hún
var, þá hafði hann þó verið ósanngjam í henrar garð.
— Júlía! sagði hann alvarlegur.
Og þegar hún horfði á hann undrandi, bætti hann við:
— Viljið þér lofa mér einu?
— Hvað er það? spurði Júlí'a og vaiir hennar skulfu.
J — Segið Bourneville lávarði ekki frá því, sem við höfum verið
að ræða um.
— Viljið þér heldur segja honum frá því sjálfur? spurði Júiía
Jlágri rödd,
— Ég vil helzt ekki láta minnast á það fyrst um sinn. Ég vil
bíða og sjá hvað setur, áður en ég ákveð hvað gera skuli.
Hann gekk burtu, og hún stóð ein efiir í herberginu, þar sem
ungfrú Travers hafði einu sinni boðið hana velkomna.
XXII. KAFLI.
Glctlni örlaganm.
Daginn eftir jarðarförina heimsótti Charles Miniver frú Loftus
á heimili henna,n í tK|ensi|ngito(i, í London og bað um stutt samtal við
Júlíu, sem nú dvaldi hjá „Láru frænku“.
Júl;|a, sem var fölari í andliti en hann hafði nókkru sinni séð
hana áður, kom niður í dagstofu frú Loftus.
Þessi stofa hafði oft verið notuð ssm danzsalur. Þykk, rauðbleik
ábreiða var á gólfinu og róslitaðar blæjur voru fyir dyrum ojg
gluggum.
Herra Charles hafði aldrei fundist hún svo fögur sem nú.
— Ég hefi hugsað mikið um þetta mál, sagði hann, — og ég hiefi
tekið ákvörðun mina.
Júlía leit á hann, án þess að svara.
— Ég hefi ákveðið, að ssgja engum frá þessu, sagði herra Char-
les og leit ekki af henni.
— Eigið þér við það, að þér ætlið ekki að segja Bourneville lá-
varði og fjölskyldu hans frá því, hver ég er?
— Ég mun aldrei segja þeim frá því, svaraði herra Charles og
virtist sem hann vildi gleypa Júlíu með augunum. Jafnvel þótt
hún væri ekki af Traversfjölskyldunni, þá var hún þó góðra manr,0
og hafði fengið gott uppeldi. Auk þess var hún fegursta unga siúlk-
an, sem hann hafði séð. Hann gat ekki af hsnni séð.
Tilfinningar hans gagnvart henni höfðu alveg breyzt síðan liann
jós yfir hana skömmunuin í giarðinum forðum daga. Sí/an þá hafði
hann v-elt málinu fyrir sér fram og aftur, þar til hann þóttist hafa
fundið henni afsökun. Og fyrir mann með hans skapíerli hafði það
mikið að segja, að konan var falieg. Auk þess bar hann virðingu
fyrir henni fyrir það, hve ákveðiö hún hafði neitað sambandi sinu
við þrjótinn Harrison.
— Ég hefi talað aftur við herra Harrison, sagði hann. Ég held,
að ég sé búinn að stinga uppfi hann. Hann veit, að það muni ganga
út yfir hann sjálfan, ef hann ætlar að blauda sér frdkiar út í Jaetla
mál. Ég hefi sagt honum, að mér sé alveg sama um það, hvort .þ;é;r
heitið Adkroyd eða Travers. Og ég er jafnákveðinu í því nú sem
áður að kvænast yður.
— Það er mjög fallega hugsað af yður, svar^ói Júlí'a, en ég ge(!
ekki gifzt yður.
Hann horfði á hana.
— Eigið þér við það, að þér getið ekki gifzt m)ár undir fölsku
nafni?
— Ég hélt, að þér þektuð mig svo vel nú, að þér vissuð, að éjg
hefi ofurlítinn- snefil af samvizku, svaraði Júlía dálítið beizklega.
J — Jæja — hvað ct það þá? Eruð þér stöðugt reiðar við mig
vegna þess, sem ég sagði við yður í garðinum forðum daga?
— Nei, ég er dkki vitund reið við yður. Þér höfðuð fyllstu ástæðu
til að vera reiður.
— En hvað er það þá? Hvers vegna getur e'kki alt orðið eins
og áður var?
Júlía leit á hann.
— Ég veit það ekki, svaraði hún þreyttri röddu. Ég veit aðeins
það, að ég get ekki gifzt yður.
— Ef svo er, svaraði Charles, hvað hafið þér þá ætlað yður að
gera ?
Júlía rendi augunum fram og aftur um stofuna.
— Ég veit það ekki, svaraði hún, og röddin var nærri því hvísl-
andi. Hún var svo þreytt og gráturinm og geðshræringarnar höfðiu
.yfirbugað hana. Ef Traversfjölskyldan fær að vita sainnleikann,
verð ég víst að fara héðan og fá míé'r eitthvað að gera.