Alþýðublaðið - 02.02.1936, Blaðsíða 2

SUNNUDAjGINN 2. FBBR. 1936.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ

Jðn í Digranesi.
I dag, 2. febrúar er ár síð-
an að Jón Guðmundsson lézt á
leiðínni heim til sín að Digra-
'nesi, ekki all-langt þaðan. Mun
Jón hafa fengið aðsvif, því sjá
mátti, þar sem hann fanst ör-
endur, að hann hafði búið um
höfðalag sitt, ög stuiigið niður
staf sínum — en örlög hans
urðu að standa aldrei upp aftur.
' JÖN GUÐMUNDSSON.
Jón var hinn mesti ákafa-
rnaður og vaskleikamaður. Eitt
,*nn tók hann þátt í víðavangs-
iitaupi hér í Reykjavík, og vann
þáð,- þó hann værf þá af léft-
ástá. skeiðinu. Til alirar vinnu
var Jón hinn ötulasti, en fjár-
menzkuna. mat hann mest, enda
hafa verið afbragðs
aðu- I ent’ hann e’tt sian
v-íó þáb starf í þær raunir, sem
fáif. munu hafa ratað í — hann
fiæddi á skeri. Undan Kásnesi
; i h z\ o heitir nesið milli Foss-
vðgs og Kópavcgs — er sker
v, rem fi. . úí ’, og sækir
íé iai]kiC út í það. Eitt súm.er-
Jc»áj kð'm bahgáð, til. þess ,-aö
reká. fé silt þaðan, gekk það
verk injög erfiðiega. En sær
feiiur ótt.þórna i sundunuin, og
pegfir Jór! var búinn að koma
síðustu ldndunum til þess að
taka sund til' lands, var fallið
svo raikið að, að Jón treysti
sér ekki tii þess að vaða til
lands, en syndur var Jón ekki,
ffekar en menn alment þá. Stóð
Jón nú í skerinu, en alt af flæddi
meira og meira. En þetta var
í - skammdeginu, og fátt fóik á
ferli í nágreiminu, enda engin
.. bygð komin þá í Skild.nganes,
utan sjálf bæjarhúsin. Flæddi
nú alveg yfir skerið þar sem
Jón stóð, en það viídi til, að
véður var kyrt, svo og sjör.
Hallaði nú degi, og var farið að
skyggja, þegar .Tóni vildi það til
íifs, '"áðlþiitur úr Skildingahesi,
set.il var á ferð náleægt Nauthól,
sá hann. Var nú Jón sóttur í
skjmdi og náði sjórinn honum
uþp undjr liendur, er honum
vai' bjargað. pesó má geta, að
þó Jón bragðaði, alloft áfengi,
var hann ekki undir álirifum
þess, þegar þetta skeði, enda
myndi þetta þá hafa orðið bani
hans.
En meðan Jón beið þama í
skeiinu, og að því er hann hélt,
beíS dauða síns, orti hann mjög
íangan sálm, 38 vers að mig
minnii, en Jóri var all-vel hag-
rnæltur, og ákafamaður í trú-
málum, sem öðru.
Jón var fseddur í Pálsbæ hér
á Seltjamamesi 1. október 1871
og ólst upp hér í Sauðagerði.
En í Digranesi átti hann heirna
í 38 ár. Hann kvæntist Guð-
björgu Jónsdóttur árið 1896; lifir
hfm mann s'.rm. Tvær dætur
áttu þau hjön'n á lífi, Guðrúnu,
sem gift er Sþgurði Eyþórssyni
í Digranesi og Guðbjörgu, sem
er gift Júliusi Magnússyni, hús-
gagnasmið hér í Reykjavík.
Sg hefi ritað fremur fá eftir-
mæii um dagana, en þvi skrifa
ég uin Jón Guðmundsson í
Dígraneai, að • ég saknaði hans,
Yeaís hættulega
veikur.
LONDON, 1. febr. FÚ.
írska ljóð- og leikritaskáldið
W. B. Yeats, er hættulega veik-
ur. •
Hann hefir dvalið í Majorca
á Spáni undanfarið, sér til
heilsubótar, og var staddur þar,
er hann kendi hjartabilunar s. 1.
miðvikudagskvöld.
Yeats er nú sjötugur að aldri.
Ssrrant fékk traosts-
ffirtýsiiOB í gær.
LONDON 1. febr. F.B.
Umræður fóru fram í full-
trúadeild frakkneska þjóðþings-
ins í gsw um stefnuskrá
Sarraut-stjómarinnar, og stóðu
þær fram eftir kveldi.
Var all-mikið kapp í umræð-
unum, enda þótt vitað væri
fyrlrfram, að Sarraut mundi fá
traust þingsins, þar eð skammt
er til kosninga og stjórnar-
myndun á ný mundi verða mikl-
ua erfiðleikum bundin, ef hann
fóffi...___;..
Fóru og svo leikar, að deiid-
in vottaði homijii og stjórn
han» trauit sitt nseð 361 at-
kvæði. gégn 165.
(United Press).
Leiðíogi Veni-
zelosmanna hjá
konungi.
LONDON 1. febr. F.Ú.
Grikkjakonungur kallaði So-
phoulis, leiðtoga Venizelos-
manna á fund-sinn í gær, og er
gert ráð fyrir, að konungur hafi
rætt við hann um væntanlega
stjórnarmyndun. Þess er þó
ekki getið, að hann hafi enn
falið honum að mynda stjórn.
og hygg ég að svo. hafi verið
um alla, er kyntust honum
verulega.
Ó. F.
Félag nngra jafnaðarmanna
héldur fund á morgun (mánudag) í Iðnó (uppi) ki. Bþó.
Fundareíni:
Félagsmál.
Erindi, upplestur o. il.
Félagar f jölmennið og mætið stnndvíslega.
STJÖRN3N.
ILápksDáDisg, Laapavegi 35.
ÉTEÆLÆ
á 150 vetrarkápum, sem saumaðar eru á eigþn; verk-
stæði eftir Parísar-, Wien- og Londonar-fyrirmyndum.
Einnig 25 kjólar seldir með gjafverði.
SlguFðnr Saðiisandssoii,
Sfmi 4278.
PAKKINN
KÖSTAR
éT-Míivi'ivAVA'ííw;
CAVASVAVav/VVAVA
WAVÁÍAýAYAÓ^
«.'Si'?,ÁVAý/A?/Ávi'
V|ÁC;AVÍ:IVÍ\V>»'®rJ
SáTTéTKviwifl'lV/
íííwiScw/ivÁVAt
TÁYóÁóTÁvÁýÁ'Tí'
ö/ÁTÁ'TÁT'ýi'TcivÁ''
VlKtilNlA.
CIGARETTUR
| TTáTác'aváváTÁv
Hvítbekkingamót verðnr haldið í Oddfellow-
húsinu uppi, laugardagiun 8. þ. m. kl. 21.
Hvítbekkingar fjölmennið.
Hafið
Frðken
HX
altáf við hendina ef eitt-
hvað þarf að þvo.
Leggið þvottinn yðar í bleyti í Fix sjálf-
virkt þvottaduft og sjóðið hann í Fix,
örugg reynsla er fengin fyrir því að Fix
er nú langbezta þvottaefnið.
Kostar aðeins 50 aura.
ðdýrustn
eru þær, sem nota .xninstan
straiim og endast iengst

EDGAR WALLACE:
ðjátrú og glæpir.
12.
efni íræddist ég í háskólanum. Þar tekk ég líka dá-
iiíla r.asasjón af fornfræði.
Gámji ma&urinn Laut höfði:
— Já, ég' hiefi orðið þess var.
Peter spurði ekki, hvaðan hann hefðí þessa vitneslqu
sina, en hélt áfram:
—; Mér hefir skilist, herra prófessor, sem yður væri
kunnugt tim allar pær hjáguðadýrkanir, sem uppi bafa
verið í heiininum eða að minsta kosti ó pessari öld.
Prófessorinn kinkaði kolli.
— Rétt er nú það; ég hefi einkuni lagí stund á
þess háttar fræði, og það er alveg stórfurðulegt, hvað
enn þá eimir eftir af slíku, til dæmis í Rússiandi. að
maður tali.nú ekki um England og Amerxku, þar sem
eru stórir hópar manna, sem tilbiðj i og dýrka -sin-
hvern guð úr grlsku goðafræðinni.
— Jæja; þér n-otið orðið „tilbiðja"; hvað eigið þér
eiginlega við rneð því? spurði Peter.
Ég á við það, að menn tilbiðja þessa hjáguði
sína með jafnmikilli andagt og Parsar tilbáðu sólina.
— Og eigna men\) þéim yfirnáttúrlega hæfilcika?
spurði Peter rn-eð efasomd. v
— Já, það gera menn vissulega, svaraði irrófessor-
inn. Sko tii dæmis þetta m-eð Had-es, sem þér
hafið svo mikinn áhuga á. Af elnhverri ástæðu hefir
Hades mest aðdráttarnfl aiira hinna heiðnu guða.
0g eru til hér í Ameríku aðdá-endur hans?
Já, það getið þér reitt yður á, svaraöi prófessor-
inn rneð háðSku glotti, — Gleymið því ekki, að Uades
er guð auðæfanna, sagði hann og hló háðslega.
Má ég leggja fyrir vður eina spurningu, h-erra
prófessor? Þér hitíið svo marga þ-ekta menn hér í
New York. Vitið þér, hvort nokkrir þeirra em Hades-
dýrkendur? En lofið mér að bæta því viö, áður en
þér svarið, að ég ætlast ekki til þess að þer nefnið
nöfn.
— Ég inyndi sannarl-ega g-efa upp nöin, ef ég þeikti
nokltur, svaraði prófessorinn; — en sem betur fer
hefi ég ekk-ert kynt mér slíkar móðursýkishjáguða-
dýilkanir. Eg veit aðeíns, að þessir söfnuðir eru til. en
ég veit ekki hvar þ-eir hafa guðsþjónustur sínar.
Hann'stóð skyndilega á fætur.
— Verið þér sælir, h-erra Corr-elly, sagði hann og
rétti Pteier höndina. Og áður en Peter hafði hugmynd
um, var hann kominn út á tröppur.
Þetta sama kvöia neytti Peter kvöldverðar ásamt
yfirmanni sínum á eftiriætismatstofu hans.
— Ég hafði gert mér vonir um, að þér gætuð
haft eitthvað upp úr Cavan, sagði Flint. — Ég átti
iangt samtal við ríkis-saksóknárann síðdegis í dag.
Hann heimsótti mig, til þes8 að fá að vita, hvað við
værum komnir langt með þetta mál. Það lítur svo
út, sem þetta mál valdi honum miklum áhyggjum.
Ef þér hefðuð aðeins fengið Cavan til þess að láta
áiit sitt í ljósi, þá hefði það getað orðið okkur mikil
hjáip, því að hann — samkvæmt vitnisburði ríkis-
saksóknarans -— er f jölfróður maður og margspakur.
— Ég fekk ekki færi á því, að leggja neinar
spumingar fyrir hann, svaraði Peter. — Ég var
naumast búinn að heilsa honum, þegar hann hafði
fylgt mér út á tröppurnar.
— Það var mjög leiðinlegt.
— En hvernig sem í þessu liggur, hélt Peter áfram,
— þá hefi ég ekki minstu hugmynd um, hvernig á
að fara að því að fá hann til að segja eitthvað. Hann
er sjálfur auðugur maður og það er ekki ósennilegt,
að þetta sé alt og sumt, sem hann veit um þetta
mál.
— Hafið þér yfirheyrt manninn, sem fekk áhalda-
manninum peningana?
— Ég hefi fengið leyst úr tveimur vandamálúm,
sem hafa valdið mér miklum áhyggjum. Frásagriir
Fattys og áhaldamannsins eru áreiðanlega sannai'.
Auglýsingamaðurinn var að Iíma upp taíóauglýsing-
ar. Myndin var um auðkýfinga-óg-aúglýsingastjór-
arnir höfðu ákveðið að hafa dollaraseðla umhverfis
auglýsinguna. Það er að segja, það áttu að vera
liósmyndir af seðlum. Auglýsingamaðurinn lagði af
stað heiman að frá sér, án þess að taka með sér
seðlana, en hann hafði ákveðið, að sonur hans kæmi
skömmu seinna og færði honum morgunverð. Dreng-
urinn hitti föður sinn á tilteknum stað og sagði föður
sínum frá þvi, að hann hefði hitt mann á leiðinni,
sem hefði stungið böggli ofan í körfuna, sem hann
hélt á. Þegar þeir skoðuðu í körfuna, kom í ljós að
þetta voru seðlar. Auglýsingamaðurinn hélt fyrst,
að þetta væru peningamir, sem ætti að nota um-
hverfis auglýsingamar og límdi upp nokkra þúsund-
dollaraseðla, sem við erum nú að ná af aftur. Það
sem eftir var af seðlunum fór hann með heim til
sín, þar sem honum fanst þeir svo vel eftirgerðir,
að hægt væri að nota ,þá sem leikhúspeninga.
— Saga Fattys hefir þá verið sönn?
— Já, hún var sörin, og ég æt!la bara að segja
það-----— hann steinþagnaði .og horfði á dymar.
Ung stúlka kom inn og gekk hægt og rólega gegn-
um salinn. Eftir henni gekk herra Bertram og virt-
ist vera í mjög þungum þörikum.
En Peter horf'ði einungis á ungu stúlkuna. Hún
var gullfalleg í hinum dýra kveldkjól sínum. Alt í
einu leit hún við og sá hann. Húri kinkaði kolli og
Petér stóð á fætur og hneigði sig. Hann sá, að hún
sagði eitthvað við föður sinn og hann snéri sér við
og hneigði sig. Svo hurfu þau inn í hliðarherbergi.
r— Fáið yður sæti aftur, Correlly, þér vekið at-
hygli á yður.
Þá fyrst tók Peter eftir því, að hann hafði ekki
sézt aftur.
— Þetta’var Bertram og dóttir hans, var ekki svo ?
Peter svaraði ekki, en horfði rannsóknaraugum
á dyrnar. Hann langaði mjög til að vita, hverjir
hinir gestimir væiai, án þess að gera sér ljósa. grein
íyrír þvíj hvers vegna. PÍann sá Wiljie Bqys eldrauð-
an í framan á harða'Híaupum — hann hafði aldrei