Alþýðublaðið - 24.07.1936, Page 2

PðSTUDAGlNN 24, júlí 1936.
'A L ÞÝÐUBUAÐIÐ
Nöo af leir- og postilfnshráefnm
f íslenzkuin jarðvegi.
Eínnig litarefni, alnminíam og efnitil sementsgerðar
Eannsóknir J. G. Nordals
og Gnimandar Einarssonar.
i
JÓHANNES G. NQRDAL kera-
mik-verkiræðingur írá
Saskatchewan. og Guðmundur
Einarsson frá Miðdal eru ný-
komnir úr ferðalagi um landið.
Hafa þeir rannsakað hvort eM
fjmdust h6r til ieir- og postu-
Unsvinnslu, íitavlnnslu og sem-
entsgeröar. Telja þeir árangurlnn
af íör sinni ágætan og nðg- til af
þessum efnum um land allt.
Skipulagsnefnd atvinnumála
hafðf ráðið Jöhannes G. Nordal,
Mendiug frá Canada til þess, á-
samt Guðmundi Einarssyni frá
Miðdal, að rannsaka hér á landi
hvort nægilegt hráefni værí hér
til leirhluta og postulínsgterðar.
Guðmundur Einarsson frá Mið-
dal hefir í tómstundum sínum
undanfarin 10 ár imnið að slíkum
rahtisóknum, en þær hafa veiið
af miklum vanefnum, og hann
ekki sérfræðingur á þessu sviði.
Hefir hann þó í þessu unnið mik-
ið brautryðjendastarf.
Jóhannes G. Nordal kom hing-
pð í maí-byrjun. Hann er útskrif-
aður kieramik-verkfræðingur í'ná
háskólanum í Saskatchewan, 24
ára að aldri. Faðir hans Hermann
Nordal fluttist til Canada fyrir
32 árum og er nú tímburkaup-
maður i Saskatchewan.
Hinn 10. maí lögðu þeir Guð-
mundur og Nordal í feiðalcg um
landið til rannsókna og eru þeir
nýkomnir heim.
Hafði Alþýðublaðið tal af þeim
i gær og skýrðu þeir svo frá för
siinni:
Árangurinn af för okkar er þeg-
ar á allt er litið mjög góður.
Við höfum á 2Vs mánaðar ferða
lagi fundið nægilegt hráefni til
leir- pg postulíns-gerðar, en auk
þess, höfum við fundið litanefni
til að vinna úr íslenzka málningu,
en eins og kunnugt er, hefir Os-
valdur Knudsen og nokkrir
aðrir máiarameistafár einka-
leyfi tií þess iðnaðax; þá
höfum við og fundið aluminium-
efni, stement&efni, og járn. —
Þetta er auðvitað allt á byrjunar-
stígi, en við teljum, að okkur sé
alveg óhætt að fullyrða þetta.
Við tókum með okkur á annað
hundrað prufur, sem nú er eftír
að rannsaka til fulls.
Við fórum í ferðalagið 10. maí
síðast liðinn og ferðuðumst um
Suðvesturland í 3 vikur, aðal-
lega um Reykjanes, austursveit-
irnar og Bargarfjörð.
Var það ætlun okkar þegar í
Upphafi ferðalagsins, að vinna úr
og fullkomna árangurinn af þeim
rannsóknum, sem Guðmundur Ein
arsson liefir haft með höndum
síðustu 10 árin.
Við störfuðum auðvitað fyrst
og fremst að rannsóknum á hrá-
efnurn til leir- og postuiínsgerð-
ar, en einnig söfnuðum við með-
fram sýnishornum fyrir hina til-
vonandi litaverksmiðju og rann-
sökuðum einnig efni til sements-
.gerðar.
Á þessu svæði er mjög mikíð
af leirnámum og virðist leirinn
vera mjög góður. Sérsíaklega vilj
um við taka það fram, að leir-
námurnar á Reykjanesi, sem þeg-
ar eru orðnar kunnar, hljóta að
hafa mikla þýðingu fyrir þennan
lðnað.
J. G. NORDAL
Næst fórum við um Vesturland,
Snæfellsaes, Dali, alla Vestfirði
nema Jökulfirði.
Á þessum slóðum fundum við
næg hráefni fyrir postulíns- og
leir-hluiagerð, einnig fundum við
ágætan sementsleir á þrem stöð-
um og góðar litamámur. Þar.na
fundum við einnig aluminiumleir
og járn. Teljum við til dæmis, að
það mundi marg borga sig, að
vinna aluminiumleirinn.
Og teljurn við, að þarna sé
mjög mikið af hráefnum til leir-
hJuía og postulínsgerðar, alumin-
iurn og sementgerðar og litar-
vinnslu.
þessa hefir íil dæmis vantað
aemenísleir nógu ríkan af kísil-
sýru, en hann teljum við okkur
hafa fundið.
Loks fórum við um Norður- og
Norðausturland, og var árang-
urinn af því ferðalagi einnig al-
veg ágætur.
Við álítum, að það muni taka
um 3 ár að vinna úr og rann-
saka til fullnustu þau rnörgu
sýnishorn, sem við höfum íekið,
en við teljum hins vegar, að ár-
angurinn af rannsóknarför okkar
sé sá, að hægt sé. að hefja mik-
inn iðnað hér, og þá fyrst og
fremst framleiðslu á leir- og
postidinsvörum, en þó einnig lita-
framleiðslu og sexentsgerð. Einn
ig eru opnuð skilyrði til f.iekari
rannsóknar á aluminium-leir.
Rannsóknarferðum okkar er
lokið að þessu sinni. Við förum
nú utan með sýnishornin til fram-
haldsrannsóknnr, Nordal til Ame-
ríku og Guðmundur til Þýzka-
lan'ds. Við munum fara um næsíu
mánaðamót.
„Ég tel skilyrðin til vinnslu
þessara hráefna alveg ágæt hér
og ég hefi grun um, að frekarj
rannsóknir geti lapnað hér skil-
yrði, sem fáir hafa þorað að
vona,‘“ segir Nordal.
„Ég hefi lagt það til,“ segir
Guðmundur Einarsson, „að Nor-
dal verði ráðinn til framhalds-
Irann'Sókniá í 3 ár. Við eigum enga
visindamenn í þesisari grein, allir
vilja vera lögfræðingar, læknar
og pres ar, og þó liggur hér fram-
tíð þjóðarinnar, að náttúrugæðin
séu rannsökuð til fulls og nýtí.
Ég tel ekkert vera þvt tíl fyrir-
stöðu, að undirbúningur
að byggiiigu posiulínsverksmiðj-
unnar fyrirhuguðu geti hafist í
haust."
SuMfufa&é
er þjóðfrægt fyrir gæði.
„ - - - VEIT ÉG ÞAD, en pað
er pé að minesta kostí eífti
sem má reyna fil að bæfa
og blfðka skapið með &g pað
er REGLULEGA GOTT KAFFI
En ef þu villt foáa til óað-
| fáimanlegrft kaffí þá verðiirðti
blessuð góða að nota
Hitar, ílmar, heiHar drótt,
hressír, styrkár, kseiir.
Fegrar, yngír, færir próit
Freyju kailihæti.
Borðið ljúffengar sjólaxpylsur.
Herramannsmatur með smjöri og
kartöflum. — Ný framleiðsla.
Laugavegi 58. Sími 3827.
Sundkennsla.
Síðasta námskeið þeirra Þor-
bjargar Jónsdóttur og Magneu
Hjálmarsdóttur hefst n.k. fimtu-
dag.
Biggers:
12
Charlie Chan keniur aftur.
hann væri kominn á annað borð, þá átti að mega
takast að ráða gátuna.
Duff hugsaði um þetta alt aftur. Það bar ekki vott
imi morð að yfirlögðu ráði, þegar Honywood skifti á
herbergjum við Hugh Morris Drake og sagði síðan
Martin frá því. Nei, ákvörðunin hlaut að vera tekin
seinna. Máske var það eiíthvað’ í samfcandi við skeytið.
Leynilögreglumaðurinn gekk inn á næstu símstöð,
þar sem átti að fara að loka, sa’kir þiess að kvöld var
komið. Eftir að hann hafðí sýnt lögreglumerkið, var
honum fengið afrit af skeytinu, sem Drake hafði
fengið þann 6. febrúar. Það var einungis viðskifta-
skeytí. „Stjórnin (hefir) ákveðið verðhækkun (frá) 1.
júlí, vonum (að) þér (séuð) samþykkir." Skeytið gaf
enga úrlausn þessa máls. En samt sem áður þótti Duff
betra en ekki að komast yfir þeíta skeyti. Hann fékk
sér vagn og heimsótti yfirmamn sinn. Yfirmaður hans
var að spila bridge og vildi Ijúka erindinu sem fyrst,
en eftir því sem leið á frásögn Duffs, fór hann líka
að fá áhuga á málinu. 1
— Hvar er ferðafélagið núna? spurði hann.
— Samkvæmt ferðaáætluninni fara þieir í kvöld frá
París til Nizza. Þeir ætla að ve.ia í Nizpa/ í þrjá daga.
— Jæja, þér farið eldsnemma í fyrra málið. Þá
komið þér til Nizza á sunnudag. Þér lítið inn til mín,
áður en þér farið. Ég óska yður til hamingju, ungi
maður, þetta virðist alt æíla að genga vel að íokum.
Og lögneglustjórinn fór aftur inn að spilaborðinu.
Eftír að Duff hafði talað við Hayley í síma sfund-
arkorn, fór Duff upp í íbúð sína og fór að lál. í hand-
tösku sína. Klukkan átta morguninn eftir gekk hann
inn í skrifstofu yfirmanns síns. Lögreglustjórinn tók
seðlabunka út úr peningaskáp og rétti Duff þá og
mæltí:
— Ég geri ráð fyrir því, að þér hafið pantað far-
miða?
— Já, ég pantaði haun á leiðinni hingað á stöðiha.
— Fáið frönsku lögregluna til þess að gefa Hony>
W'Ood gætur í Nizza, þangað til ég næ í nauösynleg
skilríki. Ég ætla að ná sambandi við konsúlatið jtíð
allra fyrsta. Veriið þér sælir, heijra Duff, og góða ferð;.
Morguninn eftir rétt fyrir klukkan tíu ók Du|ff upp
að dyrunum á Grand Hotel Excelsior í Nizza. Það
var nafnið á hótelinu, sem Lofton hafði sagst ætla að
halda til i i Nizza.
Grand Excelsior var óregluleg bygging uppi á hæð
nokkurri, þar sem var góð útsýn yfir bæinn og hafið.
Bílstjórinn flautaði og rétt á eftir kom þjónn og tók
handtösku leynilögreglumannsins.
Fyrstí maðurinn, sem Duff sá, þegar hann kom inn
í salinn, var hinn síðskeggjaði dr. Loftoln. Svo sá hann
annan maníi í ákafri samræðu við Lofton. riann var í
einkiennisbúningi og ekki hægt að villast á því, hvaða
rnaður það var. Lofton var áhyggjuíullur, hann leit
uþp '0g kom auga á Duff.
— Duff leynilögreglumaður, s.agði hann. — Þér haf-
ið verið fljótur í ferðum. Ég átti ekki von á yður1
svona snemma.
— Hafíð þér búist við mér ? spurði Duff og skildi
hvorki upp né niðu|r í þessu.
— Auðvitað. Með Ieyfí, herra le Commissaire, má
ég kynna yður Duff leymlögreglumenn frá Sootland
Yord. Þetta er herra Henrique. Svo snéri hann séf
að Duff og sagði: — Þessi maður er, eins og þér sjáið
á einkennisbúningi hans, lögreglufulltrúinn. Frakkinn
gekk til Duffs og greip hönd hans.
— Mér þykir mjög vænt um að kynnast yður. Ég
ber mikla virðingu fyrir Scotland Yard. Ég bið y&uf
að vera ekki strangur í dómum viðvíkjandi þessum
atburði, herra Duff. Hér hefir ve’rið tekið á öllum
hlutum. Líkið fékk ekki að liggja þar sem maðurinn
dó, skammbyssan fékk ekki að liggja þar sem hún
var komin. Allir hafa haft hönd á henni. Það er því
ómögulegt að ákveða neitt eftir fingraförunum. Getið
þér hugsað yður meiri heimsku?
— Afsakið augnablik, sagði Duff. — Líkið! Skarnrn-
byssan! Hvað hefír komið fyrir?
— Vitið þér það ekki? spurði dr. Lofton.
— Nei, auðvitað ekki.
— En ég héfct, að þ;ér væruð kominn þess vegna.
Walter Honywood framdi sjálfsmorð í hótelgarðinunV
í nótt.
5. láafli.
Á SUÐURSTRÖNDINNI.
Duff stóð stundarkorn án þess að geta komið upp
orði’, svo snéri hann sér að Lofton. — Gerið svo viel
og segið mér alt, sem þér vitið umi þennan atburð.
— Ég dvaldi ekki lengur en þrjá daga í Paris', þv(
að ég vildi reyna að vip.na upp aþn'n tímá, . siem ég
hafði mist í London. Við fcomum hingaði í gærmorgun.
Eftir hádegið ákvað Honywood að aka tli Monáe Carlo’
Hann bauð . með sér frú Luoe og Pamélu Poíter.
Klukkan siex í gærkveldi sat ég hiér í salnum og ræddi
við Fenwick. Þá sá ég frú vLuce og Pamelu Pottéjr
koma inn um hliðardyrnar. Ég spurði', •hvernig ferðin
hiefði gengið', iog þær sögðu að ferðin hefði gengið'
ágætlega. Honywiood var úti og var að borga bílstjór-
anum', þær sögðu, að hann kæmi jeftir augnablik. Svo’
fóru þær upp. Fenwick hélt áfram að kvelja mig með
sínu andstyggilega þvaðri. Þá heyrðist hvellur '£jn-
hvers staðar utan úr rökkrinu', en íg hugsiaði ekke’rt út
í það. Ég héfct áð bílhringur jhefði sþruhgið", eða eitt-
hvað því um líkt, Á sama vaugnabliki kom frú Luce
hláupandi og var mikið fum á .henni. Hún er annars
vön að vera ákaflega róleg. Hún virtist vera ákaflegla,
æst.
— Bíðið við’, sagði Duff. — .Hafið þér skýrt lög-
reglufulltrúanum frá þessu?
— Neí, ég álieit réttast að ,bfða með það, þar til þéi1
kæmuö.
— Það var ágaett, haldið þér áfram; frú Luce. var
»st.