Alþýðublaðið - 26.11.1936, Qupperneq 2

PÍMTUDAGINN 26. NðV. 1936
Hið ný]a frpti-
hðsKJJ.
Fískur, k!St, sky? og ðsna?
matvælf íryst á áknreyil.
AKUREYRI, mánudag.
I Frystihúsi Kaupfélags Eyfirö-
inga' er nú hraðfrystur fiskur,
kjöt og önnur matvæli — þar á
roeðal skyr samkvæmt einkaleyfi
I.ngólfs Espholins.
Samkvæmt gögnum, sem frétta-
ritari FO. á Akureyri hefir afl-
að sér, jafnast þessar vörur að
gæöum og frágangi fyllilega á
við sams konar erlendar vörur.
Hraðfrysting fer fram í húsi á-
föstu frystihúsi Kaupfélags iEy-
firðinga á Oddeyrartanga. Eru
þgr 6 hraðfrystísamstæður af nýj-
ústu gerð Ingólfs Esphólíns og
afkasta 6—8 smálestum af hrað-
frystri vöru á sólarhring. Fryst-
ingin fer fram við inniluktan
pækil af sérstakri gerð, 30 stiga
líaldan, og frystir hann á cinni
klukkustund 5 cm. þykkan fisk-
; pakka. Koma peir úr frystitækj-
únum alveg sléttir og glerharðir.
• Um leið og frystítækin voru
sett niður, voru tvéir kæliklefar
frystihússins lagfærðir.
j I öðrum klefanum má nú
geyma nýjan fisk ófrystan við
f til 1 froststig. Getur fiskurinn
háldist þar óskemdur dögum
sarnan, uhz hægt er að taka hann
fii flökunar og frystingar. Skiftir
þetta miklu máli fyrir rekstraraf-
jiomú frystihússins, því með
jþessu móti getur vinna við flök-
únina orðið stöðug dagvinna og
. vond sjóveður stöðva síður rekst-
úrihn. — 1 hinum kæliklefanum
. fer hraðfrýstur fiskurinn geymd-
úr. JÞar er 18 stiga frost eða
meira ef pörf gerist.
Klefinn rúmar 60 smálestir af
hraðfrýstum fiski. Báðir klefar
eru jafnstórir.
Auk matvælafrýstingar annast
frystihúsið pegar lítið er að gera
lilbúning iss. Afköst eru þá úm
6 smálestir á sólarhring.
i: Til frystingar eru notaðar 1—3
kolsýrupéttivélar 25—30 hostafla
Úyer. Tiíhögunin öll var efíir fyr-
innælum íngólfs Esphólín, -og
hafði hann alla yfirumsjón með
verkinu.
Jónasar-misgrip
1 greiii, sem Benjamín Sigvalda-
son ritar i síðasta Sunnudags- 1
blað Alþýðufclaðsins „Þegar ég '
var i kolanámu", minnist hann á 1
\
Jónas Torsteinsson verkstjóra og i
getur þess, að hann hafi verið |
Pingeyingum kunnur, frá brúar- !
byggingúnni á Jökulsá, og getur .
þess, að hann hafi orðið að hverfa ■
þaðan fljótlega, af orsökum, som
sér séu ekki kunnar. Petta er mis-
skilningur. Jónas Þorsíeinsson var
þar flokkss?jóri og var þar sinn
Úlsetta ti.pa, vél liðinn og góður
féLagi,. sem hann mun og æ.iá fcaía
verið.
. Það var alt anr.ar Jónas og ekki
porsteinsson, sem fór frá vinn-
unni við Jökulsá, og sem verkía'l-
ið yarð út af. Var það að ýmsu
Leyti sögu’egur viðburður, og \ íst
með fyrsíu yerkföllum á landi
hér; eru hér í Rvík nokkrir af
þeim mönnum, er þátt tóku i því,
Og éinn af þátjtakentíum var J.
Þ. Hvað hæft er i lýsingu Een.
S. á viðureign verkstjóranna á
Tjömesi, veit ég ekki, en þykir
heldur ólíklegt, að rétt sé þar frá
skýrt um afskifti Jónasar Þor-
steinssonar, en hvað sem þvi líð-
ur, íinst mér þarflaust að vera
með vafasamar og ef til vill rang-
ar frásagnir um Iá'na menn.
Felix Gudmiindssm.
Fraœanriíuð athugasemd hefir
verið sýnd mér, og hefi égí i raun
réttri fátt við hana að athuga. Ég
efást ekkt um, að rétt si frá skýft
i athugásemd þessari, og verður
að hafa það, sém réttára er, þyi
ég legg jafnán mikið kapp á það,
að grafa upp það sannasía og
réttasta í hver'u máli. En hitþ
kemur oft fyrir, að mér sé ekki
skýrt rétt frá, og hefir mér mörg-.
um sinnum tekist að fcomast að
; hinu sanna, áður en það er um
: seinan. Að þessu sinni byggði ég
‘ á frárögn manns, som ég treysti
[ fullkomlega.
! Það a.nrað, sem sagt er um J. Þ.
I i 'framannefndri grein minni, er
j ekiki nerna goít eitt, að þvl frá-
í skildu, að ég tel, að hann haifi
] verið lí i’.l verkstjóri, en það er
■ sannfæring .mín. Hinsvegar tel ég
: að hann h.afi verið dnengur góður,
■ sem ávalt tók má'stað þess, sem
; var minni máttar. Þetta tók eg
t skýrt fram! i greininni. Annars er
ég þakklátur hverjum þeim, sem
kemur með réttar og hógværar at-
hugasemdir við greinar rninar,
sem éra að meira eða minna leyti
byggðar á sögusögn annara.
Reykjavík, 24. riöv. 1936.
Bcnjamln Sigualduson.
Farsóttir cg maimdauði
í Reykjavík vikuna 1.—7. nóv-
ember (í svigum tölur næstu vikH
á undan); Hálsbólga 108 (45).
Kvefsótt 240 (293). Iðrakvef 16
(15). Kveflunignabólga 9 (17).
Taksótt 1 (0). Skarlatssótt 2 (i).
Munnangur 6 (5). Heimakoma 5
(1) . Ristill 3 (1). Hlaupabóla 0
(2) . Þrimlasótt 1 (1). — Manns-
lát 6 (8). — Landlæknisskrifstof-
an. (FB.)
Húsgagnaverzlun
Erlings Jónssonar hefir sýningu
á bólstruðum hægindastólum 1
gluggum Bráunsverzlunar þessa
dagana.
balfarafélag is-
LANDS. Innriiun nýrra félaga
f Bókaverzlun Snæbjarriar Jón*-
mmt. Á/gjald kr. 3,00, ÆffltiÞ
lag 25 krónur.
UÚarprjÓBafuskur, alumlnSum,
«ir, bopar, blý og tin keypt í
Vesturgðtu 22, simf 3565,
Fyrst og slðast: FATABCÐIN

auglýsum við verð á grænmeti,
sem er lægra en almennt gerist.
Arangnrlnn verður:
Almenn verðlækkun og auknar
vinsældir Pöntunarfélagsíns.
Hvitkál 65 aura kg.
Rauðkál 65 - kg,
Rauðrófur 65 ,> kg,
Gulrætur 65 - kg.
Selleri 190 -r kg.
Sítrönur 22 aura stk.
sameinað i eitt
Sáltfiskur 20
Matarkex 75
Export (L. David) 65
Smjörlíki ' 75
Fljót-
virkt,
drjúgt,
rispar
ekki.
JEN.US,
Verzlnnin
Aðeins
25 aura
pakkinn.
Bergstaðastræti 35 og
Njálsgötu 40. Sími 2148
Þessar isækur fðst
WðnMaðinn:
ÞÖRBERGUR ÞÖRÐAfíSON: Bréf til Lára.
JÖN BERGMANN GÍSLASON: Eitt ár úr æiisögu rnirrni Lang-
ferðasaga um Islands fjöll og bygðir
UPTON SÍNCLAIR: Smiður er ég nefndur, skáldsaga.
SAMI: Jimmie Higgins, skáldsaga.
EINAR SKÁLAGLAMM: Húsið við Norðurá, ísíenzk ieynilögregiu-
saga.
HANS FALLADA: Hvað ná, ungl maður? skáldsaga.
MABEL WAGNALLS: Höll hættunnar, skáldsaga.
ÞóRBERGUR ÞöRÐARSON: Bylting og ihald, úr Bréfi til Lára.
DAN GRIFFITHS: Höfuðóviiuirinn, ritgerð um jafnaðarstefnuna,
ÞÓRBERGUR ÞóRÐA/fSON: Eldvlgslan, opið bréf til Kristjáns
Albertssonar. r
THEÓDÓR FRIÐRIKSSON: Mlstur, skáldsaga, framhald af Loka-
degi,
VILM. JÓNSSON: Straumur og skjálfti og lögln I iandlnu, rtt-
gerðir.
SÖNGVAR JAFNAÐARMANNA.
| PáppSrspokar, |
g allar síæríir §
ti Pappirspoka- |
BerðlB kf. ^
Sinii 3015.
Njálsgötu 9, slml 3862,
hefir ávalt tilbúnar Hkkistur af
ýmsum gerðurn, . 3
Verð og allur frágangur hyergl
betri.
Dpp á líl og ðanða.
LeynilðgTeglusaga eftir „Seamarkw.
— Fáið yður fleiri hunda, hunda.S'em kunna veíkið.
Látið þá sveima úti við nótt og dag og hafið næ'.ur-
v,örð i Glaire Hal) frá sólsetri til morguns.
í yðar sporum: mvndi ég hafa einn varðmann úti og
annan inni. Ég þarf að líta þar inn sjálfur bráðlega,
en ég verð að ná í heira Horle fyrat. Hafið þér skil-
ið mig?
—— Já, hvíslaði hún og stóð á öndinni.
— Það er ágætt. Ég á dálítið verk fyrír höndum
og þarf að ljúka því sem allra fyrst. Þér farið aftur
heim til Glaire Hall og bíðið þangað til ég hringi
til yðar. Ég tala við yður á hálfgerðu rósamáli, þvi
að vera má að hlustað sé á stöðinni. En þér munuð
komast að raun um hvað ég á við.
Hún fann, að hann þrýsti hönd hennar, og svo var
hann farinn. Hann fleygði nokkrum seðlum til þjóns-
ins um leið og hann gekk framhjá.
En á meðan þetta fór fram sátu tveir leynilögreglu-
menn, þeir Denton og Donneily, að aðalstöð lögnegl-
unnar og ræddust við. Denton var nýkominn frá skrif-
stofum herra Dimble og var sótrauður af reiði,
— Eins og ég sagði yður, er ég nýkominn frá
Dimble. Hann fleygði nafnspjaldinu á borðið. — Car-
tery var nógu heimskur eða nógu fífldjarfur til þess
að skilja þetta eftir. Cartery hafði farið með emerald-
ana og öskju með sápu í, það voru sex spil af Savon
Ruby. Og Vantine-demantarnir eru í þessum sex sápu-
spilum. Og það er alveg áreiðanlegt, að Cartery heíir
ekki minstu hugmynd um það, fremur en þér, áður en
ég sagði yður frá þvi, Hann hleypur um með Van-
tine-demantana, án þess að hafa hugmynd um það
sjálfur.
— Hvemig stendur á þessu?
— Það var hugmynd lögrégluforingjans, sagði Don-
nelly. — Hann vildi fela demantana vel, þangað til
hann hefði náð tali af Vantine.
— Er þá til maður, sem hoitir Vantine?
— Já, það er áreiðanglegt, og hann kærir sig ekki
um að gefa neinar upplýsingar. Yardinn hefir náð tali
af honum í Ameríku. En hann gerir hvorki að neita
né játa því, hvort hann eigi þessa demanta, sem
kendir eru við hann. En samt sem áður helir hann
sagt það, að hann hafi aldrei á æfi sinni heyrt
Cartery nefndan.
45. KÁFLI.
Cartery hugstur mifið.
Chria Cartery fór beina leið til hótelsins, sem hann
bjó á, gekk upp stigann og fór inn í svefnherbergi
sitt. Hann leit út um gluggann. Á götunni beint á
móti var maður að stiga út úr leigubifreið.
Um leið og bifreiðin fór leiðar sinnar leit maðurinn
fljótlega yfir framhlið hótelsins. Cartery hrökk til
baka frá glugganum til þess að láta manninn ekki
sjá sig.
— Þetta nægir honum ekki, hugsaði Cartery. — Mað-
urinn þarf að skrifa hjá sér lýsingu á framhlið hótels-
ins, til þess að geta vitað, hvar herbergið fnitt liggur.
Og Cartery kærði sig ekkert um, að maðurinn tæki
eftir þvi, að hann gaf honum gætur.
Cartery náði sár í handklæði, fór í baðslopp, brá
handklæðinu um háls sér og gekk yfir ganginn í áttina
til baðklefans. Við annan enda gángsins voru baðklef-
arnir, og tveir af þeim snéru gluggum fram að götunni.
Gluggarnir voru málaðir hvítir, svo að ekki sást í
gegn um rúðurnar. Cartery opnaði gluggann örlítið og
gægðist út. ,
Maðurinn stóð enn þá úti á götunni. Hann kallaði
til sín blaðsala. Þegar hann var búinn að fá blaðið,
gekk hann fáein skref upp exitir veginum, halláði sér
þar upp að auglýsingastóLpa og lést fará áð lesu
blaðið. En Cartery sá fljótt, að hann hafði augun ann-
ars staðar.
Hann var að rannsaka hótelið í laúmi og einkum
gluggana á herbergi þvi, sem Cartery var ‘nýgenginn
út úr. Cartery gaf honum nánar gætur og tók eftir því,
að maðurinn hafði nappírs'blað undir dagbláöinu, og
á þetta blað skrifáði hann athuganir sínár.
Er ókurini maðurinn hafði horft nægju sína á hótelið
frá þessari hlið, gekk hann burtu og tók sér stöðu
arinars staðar, þar sem hann gat fylgst .með því,
hverjir gengu um aðaldyr hótelsins.
Cartery hafði sjálfur rannsakað hvern krók og kima
hótélsi'ns. Herbergi Carterys hafði verið vandltjja rann-
sákað af mönnúxn, sem kunnu verk s.itt, meðap Car-
tery var fjarverandi. Alt hafði verið látið á sinn stað
aftur og þess hafui verið vandlega gætt, að láta engin
verksummerki sjást. En samt sem áður hafði Cartery
tekið extir því. Hann hafði s'éð, að borðið hafði ver-
ið hreyxt og ryki haxði verið þyrlað upp.
Cartery braut heílann. Hann langaði til að vi:b, hvað
það var, sem þeir söknuðu. Leitarmennirnir höfðu
.rannsakað herbergið hátt og lágt. Eftir að Cartery náÖJj
demöntunum var ekki dsennilegt, að hann geymdi þá
í herbergi sinu eina nótt eða svo.
Cartéry var dálítið undrandi. Hann vissi ekki al-
ménnilega, hvaðan á sðig stóð veðrið. Þegar þeir hófu
leitina voru gimsteinarnir komnir í vörzlu Dimble
gamla! í Be-thhel Green, óg leyniiögreglumenniniir vissu
það. Cartery blótaði í hljóði. Að hverju gátu þessir
menn verið að leita? 'Hvað var það, sem þeir áttu
von á að finna? Fyrst gimsteinamir voru í þeirrá
vörzlu, hvað ýar það þá, sem þeir bjuggust við að
finna?
Þetta var gátan. Dimble hafði náö í demantana.
Af tilviljun og án þes's að hafá hugmynd uin hafði
hánn líka náð í emeraldana.
Og í stað þess að láta þá af hendl við þá merin,
sem hann var að vinna fyrir, hafði hann farið með þá
í sápuverksmiðju sína í Bethnal Green. Það voru
Ilkur til þess, að hartn hefði farið með þá þángað með
viíund og vilja leynilögreglumannanna.
En þá vaknaði spurningin: Hvers vegna hafði hann
faxið méð þá þangað, í stað þess að skila þeim strax?
Hann reyndi að rifja upp fyrxr s'é'f hreýfirigár Dimble
fr óþýí hánn s áúann á vinnustunni.