Alþýðublaðið - 24.05.1937, Blaðsíða 2

MXNUDAGINN ». MÁ! TÍS7.
sBK«so.eiiiafíia
ÞorlrVerzlDnarmaBnafélag Rvf kor að halda
áfram i slóð Verzlonarmainafélagins
Vfll það stjrðla krðfur hlns unga fé-
lags, eða ætlar pað að sofna að nýju?
Eftir Tómas O. Jóhannsson,
formann Werzlunarmannafélagsins,
ÞAÐ er nú, eins og endra-
itiær, ,að ef verkalyður
þeissa lands hefir komið fram
elnhverjum kjarabótum, aðMorg-
unblaðið þakkar sér og sínum
mönnum fyrir hinn mikla áhuga
og stuðning málefnunum til sig-
urs, og síðast en ekki sízt, :ð það'
hafí verið þeir, og engir aðrir,
sem ættu frumkvæðið að því að
málum þessum var hrint af stað.
Eins er það með breytinguna á
iokunartíma sölubúða, sem sam-
þykt var á fundi bæjarstjórnar
20. þ. m. og staðfest af atvinnu-
málaráðherra strax daginn eftir,
og gekk þá í gi-ldi sama dag.'
En það er með þetta mál eins
og öll önnur, er snerta kjara-
bætur hinna vinnandi stétta þessa
lands, að fyrst þegar samtök
þeirra eru orðin það sterk, að
það er sjáanlegt, að þau eru að
vinna fylgi, tii þess að koma
kröfum sínum fram, að atvinnu-
rekendur og fylgifiskar þeirra
fara að seilast eftir málefnum
stéttarfélaganna, og vinna þá úr
þáu málin, sem. koma minst við
jreirra eigin pyngju, ef verða
mætti til þess, að aðrar kröfur
hjöðnuðu niður, með þeim sigri,
seni þegar er fenginn.
Eannig er það með sigurþann,
sem verzlunarmenn hafa unnið
með breytingunni á lokutiartimia
sölubúða, að Morgunblaðið eign-
ar Verzlunarmannaféalgi Reykja-
víkur framgang þess, enda þótt
iilluni verzlunarmönnum sé það
fyllilega ljöst, að krafan er kom-
in fram við stofnun Verzlunar-
mannafélagsins og heflr verið
rædd þar alt frá stofnun þess.
Krafan er ein af fyrstu kröfum
félagsins, og með samningi, sem
íl'lagið gerði við Pöntunarfélag
verkamanna um síðustu áramót,
og byrjað var að vinna að í
nóvembermánuði síðastiiðnum,
trygði félagið sér stuðning þess,
tii að fá lokunartíma söiubúða
breytt.
Ein þegar það spurðist út, þá
rauk Verzlunannannafél. Reykja-
víkur upp til handa og fóta, eins
og ávalt þegar Verzlunarmanna-
félagið hefir látið til sin heyra,
tók upp kröfuna og kaus nefndir
til að athuga möguleika tii að
koma henni fram, ef verða mætti,
að það yrði til þess að margra
ára feigðarsvipur félagsims pvæð-
ist af um stund. Sendi pað og út
smala sína til að fá verzlunar-
menn til að gerast meðlimir og
Jofaði að áð launum skyldu þeir
fá kjör sín bætt; en sú liðsbón
murii hafa borið lítinn árangur —
eins og efndimar.
Síðan liggur málið niðri, þar tii
Verzlunarmannafélagið hefir sent
bæjarráði bréf, þar sem félagi'ð
fór fram á að breytt yrði lokun-
artima sölubúða. Strax og það
vitnaðist, vaknaði Verzlunar-
mannafélag Reykjavíkur enn
einu sinni af svefni og ritar bæj-
arráði bréf um sama efni.
Pannig er gangur málsins, að
fyrst pegar Verzlunarmannafélag-
ið sýndi að því var full alvara
og hafði komið fram með kröfur
sínar, að Verzlunarmannafélag
Reykjavíkur af ótta við að missa
sína fáu me'ðlimi, rumskaði og
sigldi í kjölfnr þess.
En portr nú Versslwnwmannafé*
la.g Reykjavikur að halda áfrarn
að sigla í kjölfar Verzlunar-
mannaféiagsins um pær kröfur,
sem pað þegar hefir gert og mun
halda á lofti unz sigur er feng-
inn? En þéer eru, að trygt verði
með samningi:
1. Lífvænleg iaunakjör. Lág-
marksla.an ákveðin.
2. Kaup fyrir eftirvinnu.
3. Sumarfrí með fullu kaup,
14—21 dag, eftir starfstíma.
4. Þriggja mánaða uppsagnar-
frest.
5. Að Iaun verði greidd um á-
kveðinn tíma í veikindatiifellum.
6. Sö)mu laun fyrir sömu vinnu,
hvort sem hún er unnin af kon-
um eða körlum.
7. Aukið eftirlit með hollustu-
háttum á vinnustöðvum.
8. Sérmentun verzlunarfólks sé
bætt og lögvernduð.
9. Að vinnutími á skrifstofum
verði fast ákveðinn.
Hér hefi ég sett fram nokkuð
af peim kröfum, sem Verzlunar-
mannafélagið mun beita sér fyrir,
og er nú eftir að sjá, hvernig
Verz 1 unarminnafé!ag Reykjavík-
ur snýr' sér gagnvmrt péssum
sjálfsögðu kröfum verzlunar-
nffinná og kvenna, hvort pað nú
heldur áfram að sigla í kjölfar
Verziunarmannafélagsins og styð-
ur þao á þann hátt, að koiíjá
kröfum þessurn fram, eða hvort
pað fær sér nú væran blund að
nýju, eftir' andvökuua undan-
farið.
Verzlunarmenn og konur-!
Verzlunarmannafélagið vill al-
varlega minna ykkur á, að nú,
þegar fyrsti sigur vor er feng-
inn, er um að gera að halda vel
saman. og fylkja sér um um-
bótakröfurnar, vera ávalt á verði
um að korna peim fram, og eina
og tryggasta leiðin er að fylkja
sér urn þær í Verzlunarmanna-
félaginu, og gerast þvi félagi
str,ax í þessu eina stéttarféiagi
verzlunarmanna í Reykjavík.
Munið, að margar hendur vinna,
létt verk, og það sem einum er
um megn mun fjöldinn leysa.
Fram tíl starfa, þá er sigurinn
vís. Tómas Ó. Jóhannsson.
Færeyski kútterinn Brimnes
frá Trangisvaag kom fyrir
nokkru til Patreksfjarðar mjög
mikið íbrotinn. —■ Hafði .skipið
fengiö á sig íbirotsjó út af ísa-.
fjarðardjúpi tveim dögum áður.
Braut hann aftursigluna, tók út
báða björgunarbátana, braut all-
ar núður í sílýrishúsi, svo atjí
skipiö hálffyltist af sjó, tók út
allajr olíubirgðir og alt lauslegt
ofan þilja og ónýtti matarforð-
an.n og ýmisfct fleira. Jafnframt
þessu kastaðist saltið út í aðra
hli'ð skipsins, og lá það lengi á
hliðinni. Ekki varð þó manntjón.
Kiu volas korespondi en Esper-
anto?
Dagblað Alþýðuflokksins í
Hollandi, „Het volk“, segir frá
því 5. maí sl. meöal annara es-
peranto-frétta, að nú í vetur hafi
esperanto verið kent í útvarpið
í Reykjavík. í þessum greinar-
stúf, sem ekki er nema 5 línur,
er sv'O getið um utanáskrift es-
peranto-sambandsins íslenzka.
Nú hafa sambandinu borist 23 —
tuttugu og prjú — bréf frá Hoi-
landi, par sem óskað er eftir
bréfaviðskiftum við íslenzkan
esperantista. Þeir, sem vildu
sinna þessu og skrifast á við
Hollendingana, ættu að láta ól-
af Þ. Kristjánsson, Tjarnarbraut
11, Hafnarfirði, viita af því sem
fyrst.
BURT
með olíufýluna úr stofunni.
Rotlð aðeiis
Framleiddur úr beztu og dýrustu
hréefnum. Því lyktarlaus o.g af-
bragðs fljótvirkur.
n nyir H
KAUPENDUB
FA
ALMBUBÍiABlBk
53
ÖKEYPIS
53
til næstR
mánaðaméta.
♦
53 Kaupið bezta
53 f réttabiaðið. 53
53 53
5353535353535353^5353)3

p£m$5£o>
aBeins l0ftUr.
535353535353535353535353
BÁLFARAFELAG IS
I2ANÐS. Innaiam mpm
i Bóksíverziun Snæbjarziar
8EM te. 3J)0.
Iag 25 krónnr.
byrjaðar
Bifreiðastöð
Steindórs.
Sími 1580, 4 línur.
land.
Tímarit Jafnaðarmannafélflgs Reykjftvlkur og Sambands ungra
jafnabarmaimfl.
Ritstjórar: Björn Sigfússon magist&r og Guðmundur G. Hflgalín
rithöfundur.
Kemur út 6 sinnum á ári. Árgan gurinn kostar 5 krónur, og cr
gjalddagi 1. júni.
Áskrifendum er vflitt mótttkfl í afgreiðslu Alþýðublaðsins. Símar
4600 og 4008.
GERIST ÁSKRIFENBtíR A» BE2TA STJóRNMALATÍMARÍTI
LANDSINS!
10-30
o
0
afslátt gefum við af Snma^kápœiiB og Drbgtnm.
Soffiubúð
Uíbreiðið Al&ýðnblaðið.
Sydney Horlers
mm.Wi'i i twnamummmmœBMmamami. «uw w—m "J J
Dnlarfulla húslð.
fella af \ :mzku, en hlainn brosti mjög g.óölátlega. Og
svó leiö yfi rHale, einmitt þegar mest reið á.
— Það ,er ieinkennilegt|, |að þú skuli.r vera útbújmn
eins og þú ætlir í stríö, sagði Steppohl yið Bobhy. —
Hvað á þettia eiginlega, að þýða?
— Margt getur skieð á langri leið, og vegirnir eru
ótryggir, sagði Bobby og reyndi að gera gaman úr'
þessu. Ég befi þetta a;lt af við bendina, þegar ég fer
út i svieit, því að hver veit nema glæpamen.n búi í
þiessum hálfhrundu bændabýlum. Og ég vil ekki eiga,
neitt á hættu.
Steppohl tók utan um Hale og snéri sér brosandi
að Bobby.
— Þú hagar þér alyeg eins og írlendingur á ferða-
lagi. Það getur vel veriði, a(ð það sé nauðsynJegt í
sumum liéruðum að hafa vopn með sér, en þegar;
þú kemur í hieims.ókn til min er það ajgerður óþarfi.
Svo tóku þeir Haie á miíli sín og báru hann inn í
herhergi, sem var rikúlega búið húsgögnum. Eldur
Logaði þa;r á arni. Þetta hús hlaut að hafa tilheyré
stórefnuðum manni fyr á tímum.
— Það •lítiir út fyrir, áð vinur þinn sé ekki búinn að
ná sér ennþá. Hvað getum vvjð gert fyrir banin1? Eig-i
um víið að hátta hann ofan í rúm?
Bobby horfði á Hale, sem. virtist: alveg meðvitundar-
laus. Hann var í mikilli klípu. Steppohl var sakjLeys!ið'
sjálft, en samt sem áður hafði hamn ekki sanihfæt
Bobby. Hann ákviað pví aö gefa honum gætur.
— Látum hann vera hérnai, og faxði og sæktu ungi
frú Farrell; niig langar til þess að sjá bana.
— á, auövítað. En ég hefi fáa þjóna; annars hefirðu
ekki ennþá sagt mér, hvernig þú komst inn.
Kincaid lyfti hareflinu.
— Ef ég á að vera hreinskilinn, þá verð ég að segja,
að ég víldi ekki vega neinu, £g var ekkí vímí umv
hvort þú kærðjir þig um að taka á móti okkur hérj
Ég rotaðji því mannin.n, sem opnaði fyrir okkur, og
bjó svo vel um hann útft í runnunum.
Hann átti von á, að Sfceppohl myndi þjóta upp
vonzku yfir þiessum fréttum, en fjárglæframaðurinní
bara brosti.
— Mér datt ekkji í hug, áð þú hegðir þér svona frum-
lega, þegar þú kæmir í heimsökn, sagði hann. —
Viesalings Benett! Mér þætti gaman að vita, hvað hon-
uin verður að orðis þegar hann ramlar úr jotinu.
Þjónar hiafa svo leinkenniiegarr rhugmyndir nú á dög-
um; það kostar mig að minsta kosti 50 pund að láta
plástra hiann upp.
— Þú hefir efni á því. En vviltu nú ekki gera svo,
vel og sækja ungfrú Farreli1, og v-ertu nú þiálítið
hraðstígur!
— Auðvitað, væni minn! Það eru sígarettur þarna
á borðinu.
Þegar Mercy kom inn, sá hún Hale þegar í stað.
Hún ætlaði að hlaupa til hans, e,n Bobby greip um
hatidlegg henlnar.
— Viesalings Hale er ekki með ráði og rænu sem
stendur, en han;n inær sér von bráðar. Við skulum lofa
honum að jiafna sig í r:,ó og næði. Það var eitthvað
iþiaði í fitamkofnu Bobbys, sem benni kom undarlega fyr-
ir sjónir og hún gat ekki áttiað sig á.
— Hvað er iað hotium1, Bobby? spurði hún.
- Það viar Stieppohl sem svaraði: .
— Samkvæmt því, sem Bobby segir, hefir ílale ekiu
verið heilbrigður uiulanfarið og þess: vegna kom hanni
hingað, t.l þiess að vita hvort hanin hrestist ekki.
Enda þótt Steppohl segði þetta mjög blátt áfram,;
duldist benni ekki, að ha|nn var að blekkja hana. Enf
framkoma hians var óskiljanleg því fimm mínútum áður
hafði hann komið upp til hennar og tilkynt henni,
að tweir kunniingjiar hieninar væru komnir, og þá l,ang->
aði til áað sjá hana. Hún liafði staráð á hann. án pess
að, skiljia, hvað hann átti við.
— Það ieru peir Bobby Kincaid og vinur hans, Clin-;
toij HaL»,
— Þe.tta hlaut að vera gabb, hún gat ekkj skilið,
hvemig þeir hefðu getað komist áð þvi, hvax dvalar-
staður hienpiar var. En’ dyrnar stóðu opnar og hún
hljöp út.
— Þér þurfið ekki að flýta yður, sagði Steppohl.
Lofið mér að vísa yður veginn.
Og hversu ósennilegt', sem. það hiafði virzt, pá var
pað svo, pegar hún opnaði dyrnar, að pessir tvein
mienn, sem Steppohl hafði tilkynt að væru komnir,
voru þar fyrir.
Hún reyndi að sýnast róleg, en þegar húln sá, hve föh
ur Clinton Haie var, gat hún ekki á sér setið.
— Þetta er honum að kenna. hrópaði hún og beinti ái
Steppohl.
— Hann hefir verið að gorta af því við mig, aðí
hann ætliaði að drepa Hale.
Það varð dauðaþögn, aðeins sást sjúklingurinn hreyriá
sig ofurlítið; Bobby stóð grafkyr.
— Hvenær var hann að gorta af því’, spurði Bobby.
— Ég var flutt hingað mieðvitundarlaus; ég veit
ekki hve langt er siðian1, og síðan hiéfi ég verið héx
sem fangi. Hann híefir ógnað mér mieð allskíoiniar pynt-
ingum1, — — iog þegar é|g ságði, að Hale myndi hjálpá
mér, þá hló h,ann að mér og sagði, að hainn væri
nú búinin að sjá svo um', að hann gæti ekkert gert.'
— Bobby shéri sér að Steppohl: f
— Samkvæmt því, siem þessi unga stúlka aegir, þá
eigið þér sök á veik}ndum Hales. Hvað segið þér \’ið
því?
Steppohl ypti öxlum.
— Það eru nú vregast sagt ýkjur, svaraði hanin.
Viljið þér gera svo vel og fá yður s'æti, svo að vi'ð
getum rætt þietta rdá|l í ró og næði, án þess að vera
með óþarfa ásakanjr. Ég er undir það búiinn, Bobby, að
gefa þér allar þær upplýsingar, sem þú lcant að óska
eftir. ,
— Hann ætlar að ljúga einhverju, Bobby, sagði
Mercy, en Bobby benti brosandi á stól 'og bað hana að
setjast. , ''
— Ég skfli með a’nasgjá Mus'ta á það, s#ffi Steppohl