Alþýðublaðið - 21.03.1927, Side 2

Alþýðublaðið - 21.03.1927, Side 2
e ALEÝÐUBLAÐIÐ ALÞÝÖUBLAS5I© kemur út á hverjum virkum degi. Afgreiðsla í Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árd. til kl. 7 siðd. Skrifstofa á sama stað opin kl. 9Va— 10Va árd. og kl. 8—9 síðd. • Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294 (skrifstofan). Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,50 á mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15 hver mm. eindállta. ► Prentsmiðja: Alþýðuprentsmiðjan (i sama húsi, sömu simar). > Kágœn kvesaiasð. Grein með þessari fyrirsögn las ég nýlega í Alþýðublaðinu, og fanst mér þar ekksrt ofsagt, en margt ósagt, og leyfi mér því að bæta við hana nokkrum setn- ingum. I viðtali við Skúla Skúlason blaðamann segir iðjuhöldurinn norski Gunnar Knudsen svo: „Stóriðjuhöldarnir hafa séð, að fyrsta skilyrðið fyrir því, að alt gangi vel, er það, að þeir hafi ánægt (verka)fólk, sem getur lif- • að góðu lífi í heilnæmum íbúð- um.“ Þessi eftirtektarverðu ummæli Knudsens ættu útgerðarmenn hér að læra og breyta eftir þeim í framkomu sinni gagnvart verka- konum þessa bæjar. Það er raunalegt að lesa um það í blöðunum, að útgerðarmenn skuii ekki vilja semja um sann- gjarnt kaupgjald við verkakonur. Að þeir skuii vilja nota sér veik- an samtakamátt og skilningsleysi of margra verkakvenna til þess að draga sér nokkra aura á klukku- stund með því að semja ekki um það kaupgjald, sem samsvarar því kaupi, sem goldið er verkakonum í öðrum bæjum á Iandi hér. Það er sorglega raunalegt að vita til þess, að útgerðarmenn skuli ekki enn vera búnir að læra þann sannjéika, sem Gunnar Knudsen og aðrir skynsarnir menn víða um h -im hafa verið aö halda að aívinnurekendum yíir- leitt, að það er eitt af aðalþróun- arskilyrðum atvinnunnar, að verkafóliúnu sé greitt sæmilegt kaup og að öðru leyti gert svo við það, a| það sé ánægt. Það er meira en < orglega rauna- legt fyrir okkur Reykvíkinga, að útgerðarmenn þessa bæjar skuli vera stirfnari og harðdrægari en atvinnurekendur annars staðar á ilandinu í garð verkakv :nna, þeg- ar það er athugað, að þeir hafa þá skoðun sjálfir og Iáta blöð sín halda henni á lo'ti, að þfir séu stoðir og styttur menningar og framfara, og láta kjósa sig í sæmdar- og trúnaðar-stöður upp á það „prógramm“. En allra sorgiegast og rauna- legast er þó, að talsverður hluti af verkakonum og verkamönnum trúir enn þá þessum kenningum þeirra þrátt fyrir áþreifanlega breytni þeirra móti samtakahreyf- tingu A’erkampnna »;g verka- kvenna fyrir bættum kjörum, betri menningu, sæmilegum hýbýlum og baráttunni til útrýmingar fátækt- inni. j Ajax. Aljiiiagl. Neðri deild. LandbúnaðarmáL Þar var á laugardaginn þings- ál.till. um skipun miliiþinganefnd- ,ar í landbúnaðarmálum til síðari umr., og var hún sámþ. til e. d. með þeirri aðalbreytingu samkv. ti.ll. Iandb.nefndar, að alpingi kjósi að eins tvo menn í nefndina, en atv.málaráðh. velji þriðja mann- inn. Síðan var í þrjár stundir þrasað um búnaðarmálastjóramál- ið undir fyrirsögninni: frh. 1. umr. um einkasölu á tilbúnum áburði. Loks var því fr'v. vísað til 2. umr. og landbún.n. eins og í fyrra. Greiddu allir Ihaldsmenn í deild- inni nema tVeir atkvæði gegn því nú þegar. Voru þau ein af síðustu ummælunum, að deilan væri kosninga-undirbúningur Ihalds og „Framsóknar“-manna. Svo mælti Jakob, og mun honum þá líklega hafa þótt „Sjálfstæðis“-fIokksbrot- ið vera sett hjá í viðureigninni. í svari við fyrirspurn kvaðst M. Guðm. ekki vita betur, en að báðir búnaðarmálastjórarnir gegni jaínframt ráðunautastörfum. Það mun rétt vera samkvæmt því, sem Alþbl. hefir fengið upplýsingar um annars staðar frá. ESpb deiM. Þar var stuttur fundur, þó að eitt af merkilegustu þingmálun- um, fátækralögin, væri þar til 1. umr. Deildin gerði ekki nema að híta á skjaldarrendur, en frestaði öllu návígi til 2. umr. J. Baldv. taldi breytingarnar, sem frv. gerði á fátækralöggjöfinni, fara alt of skamt, sem eðlilegt er, en E. J. taldi þær hins vegar fara of Iangt. Var frv. síðan visað til 2. umr. og allshn. Mý fpiamvöpp. Meiri hluti landbúnaðarnefndar n. d. (P. Þ„ H. Stef., Jör. og Hákon) flytur frv. um sauðfjár- baðanir í stað stj.frv. um útrým- ingu fjárkláða, er vísað var til ne.nciaTinr.ar. Vilja flutningsmenn- irnir láta nægja að fyrirskipa ár- lega þrifaböðun alis sauðfjár á landinu á tímabilinu 1. nóv. til 1. febr, og séu skipaðir eftirlits- menn þess í hverri sveit, og geri þeir kláðaskoðun við hverja böð- un og gefi skýrslur um. Verði Idáða vart, skal tvöföld kiáðaböð- un fara fram á þvi svæði, svo langt sem fé gengur saman. Sýni skýrslur, að fjárkláðinn sé að breiðast út, þá sé atvinnumála- ráðuneytinu heimilt að fyrirskipa svo víðtæka kláðaböðun, eins og það telur ástæður til. Ingólfur Bjamarson flytur frv. um að taka lagningu nokkurra símalína í Þingeyjarsýslu upp í símakerfislögin, og við það flytja aftur Ásgeir og í annan stað Árni og H. Stef. viðaukatill. um nýjar línur í þeirra kjördæm- um. Nánara síðar, ef samþyktar verða. í þingfréttum í síðasta blaði er ónákvæmt orðalag á tveimur stöð- um. 1. setn. í 2. dálki skyldi vera svo: Hins vegar kvað H. V. betra, að ríkið sjálft léti framkvæma virkjun, og gæti þá heldur komið til mála, að það léti sérleyfi tii iðjuvera. — Fyrir þá, sem eigi eru kunnugir lögunum frá í fyrra um notkun bifreiða, skal tekið fram, að tryggingin er ætluð til bóta fyrir slys, er bifreiðar kunna að valda. Préf f sæstBiegirnL Bráðiega fer fram próf í sann- girni ísienzkra alþingismanna. Nokkur hundruð togaraháseta hafa borið fram þá réttlætiskröfu, að þeim sé tryggð 8 stunda hvíld á sólarhring. Bráðlega fá alþing- ismennirnir að svara því, hvort þeim þykir það nóg, að sjómenn- iirnir striti í 16 stundir í senn á sólarhring dag eftir dag. Bráðlega mun koma í ljós, hvort nokkur sá maður á sæti á alþingi fslend- inga nú á 20. öldinni, sem hefir svo mikla böðulsnáttúru, að hann vilji með atkvæði sínu stuðla að því, að sjómennirnir séu þrælk- aðir fram úr öllu hófi, heilsu þeirra spilt, líf þeirra stytt, kon- ur þeirra gerðar að ekkjum fyrir tímann, börn þeirra svift föður- verndinni um örlög fram, þjóðin rænd talsverðum hluta af lífsafli sona sinna, sem eru að afla brauðs úr djúpi sjávarins. Vér viljum vona, líka vegna alþingis- mannanna sjálfra, að slik ósvinna hendi engan þeirra. Þess verður að krefjast af slíkri stofnun, sem alþingi er, að þeir, sem þar eiga setu, séu svo mannlundaðir, að þeim ekki að eins bjóði við að fremja þvílík rangindi, þvílíkt ó- hæfuverk, heldur hafi þeir unun af að fá tækifæri til að veita sjómönnunum þann sjálfsagða rétt, sém allir, sem dæma þar um af þekkingu og sanngirni, við- urkenna nauðsyniegan til trýgg- ingar sæmilegri líðan þeirra, — nauðsynlegan heilbrigði þeirra og starfsþrótti, átta stunda lög- tryggða hv'ld á sólarhring. Minni má hún alls ekki vera. Alþýðan mun gefa giöggar gæt- ur að því, hver svör alþingi og hver einsíakur þingmaður veitir þessari nauðsynjákröfu íslenzkra sjómanna. Vei þeim, ef einhverjir eru, sem greiða atkvæði með svefnleysis- iþrælkun sjóntannanna! Sagan myndi sótmerkja þá þingmenn sem böðla eða hugsunarleysingja um velferð starfsmanna þjóðar- innar, starfsmannanna, sem inna af höndum einna erfiðustu og hættumestu viimuna. Bifreiða-lög og -reglur. Nú, þegar hið háa alþingi situr á rökstóium til að endurbæta lög- gjöf vora, væri ekki fráleitt, að vér bifneiðarstjórar færum fram á endurbót þeirra laga, er vér þurf- um að lúta (sem sé bifreiðalag- anna). Nú á þessu yfirstandandi þingi eru fram komin tvö frumvörp, er bæði eru flutt með það fyrir augum að bæta dálítið úr göll- um bifreiðalaganna. Með þessum línum skal þó ekki. farið langt út í þær sjálfsögðu bætur, er bæði þessi frumvörp hafa í sér faldar, því að það er óþarft, 'heldur ætla ég að eyða fá- einum orðum um kenslu og próf bifreiðastjóra og benda á þá slæmu galla, sem þar eru, — ekkí af því, að við höfum ekki skýra og greinagóða reglugerð, heldur hvernig henni er framfylgt af kennurum og prófdómurum. Um kensluna. Samkvæmt lögum nr. 88, frá 14. nóvember 1917, um notkun. bifreiða voru settar reglur um kenslu og prófun bifreiðastjóra, sem gefnar voru út 9. febrúar 1920. Reglugerð þessi var sett með það fyxir augum að fá vel starfs- hæfa menn tii að inna af hendi það ábyxgðarmikla starf að fara með þessi nauðsynlegu farartæki til fólks- og vöru-flutninga, og eigi það að vera vel af hendi leyst af bifreiðarstjórum, getur hver maður fundið, að það er stór skylda samfara leikni í staríinu, er bifreiðarstjórar þurfa að hafa. Þó er mér óhætt að segja, að margur hefir komist léttara út af náminu en hefði átt að vera, og skulu hér talin fáein dæmi því til sönnunax. Ég ætla að setja hér þau á- kvæði reglugerðarinnar, er sýna skyldur kennarans. 1. gr„ stafl. D, mælir svo fyr- ir, að bifreiðarstjóri skuli hafa vottorð um, — að hann hafi notið kenslu í notkun bifreiða hjá kenn- ara, er stjórnarráðið hefir löggilt til þess, — að hann haíi stjórnað bifreiðinni í minst 25 klst. sam- tals, er skiftist á 14 kensludaga, og — að hann hafi öðlast hæfilega handleikni í stjórn bifreiðarinnar. Skal fylgja kensluvottorðinu út- dráttur úr dagbók kennarans, er sýni, á hvaða tíma hann hafi stýrt. bifreiðinni. Þetta er sú grein reglugerðar- innar, er kennarar hafa þurft að fara eftir. í fljótu bragði virð- ast þessar kvaðir ekki svo þung- ar, að ekki væri hægt að fyigja þeim og það bókstaflega. Þó hafa þær oxðið hinum núverandi kenn- urum nokkuð þungar. /

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.