Helgarpósturinn - 23.04.1982, Qupperneq 20

Dans, hvalveiðar, Kjalferð
r\r>I nQr m qIi A meðal þeirra myndefna sem
Og I lOl I I IdllU h|utu styrk úr Kvikmyndasjóði
Föstudagur 23. apríl 1982 —helgarpósturinri
Þráinn aö gerö þeirrar myndar
hefði verið á dagskrá kvikmynda-
félagsins Noröan 8 frá stofnun
þess. Veröur þetta leikin mynd i
fullri lengd.
Sigurjón Sighvatsson fékk styrk
til að gera handrit að leikinni
mynd og ber hún heitið Deild 10.
Ekki reyndist kleift að fá nánari
upplýsingar um þá mynd.
Kristin Jóhannesdóttir fékk
styrk til að gera handrit að mynd
sem hún nefnir A hjara veraldar.
Höfuðpersóna þeirrar myndar er
kona sem fór ung úr sveit sinni til
borgarinnar i þvi skyni að læra
söng. Ekkert varð úr náminu og
hefst myndin þegar börn hennar
eru uppkomin. Samskipti hennar
við börnin eru aðalefni myndar-
innar og blandast þar inn i átök
um orkumál og umhverfisvernd.
t Helgarpósti fyrir hálfum
mánuði var greint frá þvi hverjir
hlutu styrk úr Kvikmyndasjóði
þegar úthlutað var úr honum. Nú
ætlum við að segja stuttlega frá
þeim myndum sem styrk hlutu en
ekki gafst rúm til að tiunda nánar
i næst siðasta blaði.
Alls hlutu sex aðilar styrk til að
gera heimildamyndir og eru þær
aliar af styttri gerðinni, þ.e.
klukkustund eða styttri i sýningu,
nema Rokk i Reykjavik.
Fyrst skal nefna mynd um
Helga Tómasson listdansara en
kvikmyndafélagið Njála hf. hlaut
75 þúsund krónur til að gera hana.
Karl Sigtryggsson, einn aðstand-
enda Njálu, sagði að tökur væru
eiginlega búnar og hefðu þær
farið fram i New York og i Þjóö-
leikhúsinu þegar Helgi dansaöi i
Giselle á dögunum. Myndin
verður gerð i tveimur útgáfum,
enskri sem er u.þ.b. hálftimi að
lengd og islenskri sem er um
klukkustund að lengd. Myndin
byggist upp á dansatriðum þar
sem Helgi kemur fram en inn á
milli er skotið viðtölum sem Sig-
rún Stefánsdóttir fréttamaður
átti við Helga. Er ætlunin að ljúka
gerð myndarinnar með haustinu.
Fyrirtækið Filmusmiðjan fékk
einnig 75 þúsund krónur til að
gera mynd með nafninu Miðnes-
heiði. Það eru þeir Sigurður Snæ-
berg Jónsson og Gunnlaugur
Pálsson sem standa að gerð
myndarinnar og sagði Sigurður
að hér væri á ferð u.þ.b. hálftima
mynd um herstööina, starfssvið
hennar og áhrif á fólkið sem býr i
nágrenni hennar. Gagnaöflun er á
lokastigi og tökur að hefjast. Ekki
kvað Sigurður ljóst hvenær
myndin yrði tilbúin en vonaðist til
að það yrði fyrir áramót.
Isfilm hf. fékk sömuleiöis 75
þúsund krónur til að gera mynd
um ferð danska fornleifafræð-
ingsins Daniels Bruun yfir Kjöl
árið 1898. Er ætlunin að gera þá
mynd i sumar og haust.
Þá fékk Páll Steingrlmsson 50
þúsund krónur til að gera mynd
um hvalveiðar. Páll sagði að
þetta væri gömul hugmynd og
stór i sniðum, þvi ætlunin væri að
gera mynd sem segði sögu hval-
veiða á Islandi frá upphafi til
vorra daga. — Hugmyndin er að
sviðsetja hvalveiöar eins og
handritin segja aö þær hafi farið
fram fyrr á öldum auk þess sem
við ætlum að teikna eitthvað. Þá
munum við fala myndir erlendis
frá af hvölum neöansjávar og i
sjóbúrum og söfnum. Loks gerum
við nútima hvalveiðum skil, en
búast má við að þær verði úr sög-
unni innan tfðar vegna þrýstings
frá hvalverndarmönnum. Annars
ætti ég ekki að vera að fullyrða
neitt um þessa mynd þvi þetta er
stórt prógramm og framkvæmd
þess veltur á þvi hvort hægt
verður að fjármagna hana, sagði
Páll.
Loks fengu þeir Karl Óskarsson
og Jón Björgvinsson 50 þúsund
krónur til að gera mynd um hjól-
reiðar. Karl sagði að ætlunin væri
að taka myndina að mestu i
sumar þegar fram fer hjólreiða-
keppnin Hella-Reykjavik, en
einnig væri hugsanlegt að við þær
myndir yrði bætt öðrum af hinum
almenna hjólreiðamanni. -Karl
sagði að tvennt kæmi til greina;
að gera myndræna heimildar-
mynd.sem byggðist á tónlist og
fallegum myndum en litlu sem
engu tali, eða þá beina heimildar-
mynd um hjólreiðakeppnina.
Myndin verður 20—30 minútur að
lengd og vonaðist Karl til að gerð
hennar ljúki fyrir áramót.
Handritastyrkir
Fjórir handritastyrkir voru
veittir. Þráinn Bertelsson fékk
styrk til að skrifa handrit að
mynd um Sölva Helgason. Sagöi
Þá fékk Andrés Indriðason
styrk til að gera handrit að mynd
sem hann nefnir Lára. Hún fjallar
um tvær listakonur sem búa
saman og verða báðar barnshaf-
andi. Onnur lætur eyða fóstrinu
en hin ákveður að eiga barnið, þó
ekki fyrr en eftir mikil átök.
Loks fékk Finnbjörn Finn-
björnsson styrk til að gera graf-
iska mynd sem ber heitið Hugur
og hönd. Eðli málsins samkvæmt
er ekki auðvelt að gera grein fyrir
slikri mynd, en hún byggist á leik
með liti, form og afstæður.
— ÞH
Rokkvík
Það hefur veriö gaman að
vera rokkunnandi í Reykjavík
undanfarnar vikur. Hver við-
burðurinn hefur rekið annan.
Hljómleikar hafa verið nokkrir
og góðir, hljómplötuútgáfan
hefur tekið við sér eftir rólega
ársbyrjun og siðast en ekki sist
var frumsýnd um páskana
fyrsta Islenska rokkkvikmynd-
in.
Af Þurstim og
Þeysum
Þriðja april siðast liðinn hélt
Þursaflokkurinn góða og eftir-
minnilega hljómleika i Háskóla-
biói. Voru þetta einhverjir bestu
hljómleikar sem ég hef hlýtt á
hjá Islenskri rokkhljómsveit.
Kom þar hvorutveggja til fag-
mannlegur og góður hljóöfæra-
leikur svo og þrælgóöur hljómur
(sound). Efnisskráin byggðist
að miklu leyti á lögum af hinni
nýútkomnu plötu flokksins.
Annars má eiginlega segja að
þeir flytji tónlist sem sé allt frá
rokki til ítalskra ariulaga. Um
hæfileika þeirra félaga sem
hljóðfæraleikara þarf ekki að
fara mörgum orðum, en þó get
ég ekki látið hjá liða að geta sér-
staklega gitarleiks Þórðar, þvi
hann er allur svo hnitmiðaður
og ferskur, fyrir nú utan að fáir
eða engir gitarleikarar hérlend-
is taka betur uppbyggð sóló.
En þó að Þursarnir séu nokk-
urs konar barónar islenskrar
rokktónlistar um þessar mund-
ir, þá er þó ein hljómsveit sem
hefur hrifið mig enn meir und-
anfarið ár, nefnilega hijóm-
sveitin Þeyr. Með þeim voru
haldnir hljómleikar i Félags-
stofnun stúdenta nú um pásk-
a..a. Er ég hræddur um að ekki
hafi það einungis verið Þeysar-
arnir sem trekktu að þetta
kvöld,heldur hafði verið látið aö
þvi liggja að Jaz Coleman
mundi troða þar upp, meö hjálp
einhverra Þeysmeðlima. Ekk-
ert varð úr þvl og virðist nú ein-
hver hnútur kominn á þau sam-
starfsmál.En hvaöum það, það
var töluverður f jöldi fólks mætt-
ur i Féiagsstofnunina umrætt
kvöld. Fyrst kom fram hljóm-
sveitin Vonbrigði. Ekki get ég
nú beintsagt að þeir hafi valdiö
mér vonbrigðum en þó fannst
mér i flutningi flestra laga
þeirra nokkuð skorta á þann
þéttleika sem nauðsynlegur er
við flutning rokktónlistar þeirr-
ar gerðar, sem þeir leika. Eirm-
ig finnst mér þeir full einhæfir
og tilbreytingasnauðir hljóð-
færaleikarar til að halda Uti jafn
löngu prógrammi og þeir gera.
Þetta þýðir þó ekki að þeir séu
alvondir.þvíþaðörlaðiá mörgu
góðu i tónlist þeirra og með æf-
ingu og tima ættu þeir að geta
orðið ágætir.
Ekkert varð úr þvi að Van
Heutens Koko træði upp þetta
kvöld, eins og auglýst hafði ver-
ið, frekar en „Iceland”. Það
voru þvi Þeyr sem komu næst
fram. Flutningurþeirra var all-
ur pottþéttur og góður. Mér
virðist hljómsveitin enn I
nokkurri framför, eða öllu held-
ur kannski einstakir meðlimir
hennar, sem sumir hverjir eru
að verða að meiriháttar hljóð-
færaleikurum. Sigtryggur er
t.d. frábær trommuleikari og
eins er gítarspil þeirra Gulla og
Steina skemmtilega samtvinn-
að væri heldur leiðinlegt ef
hljómsveitin færi að springa
núna, svona rétt áður en það fer
að koma I ljós hvort hún eigi
nokkra möguleika á erlendum
markaði, sem ég reyndar trúi
staðfastlega að hún hafi. En
hvað sem verður liggja eftir
Þeysarana mjög góöir hlutir og
min ósk er sú að hljómsveitin
verði tiláfram.
Borgstock
A fimmtudaginn i síðustu viku
voru svo haldnir heilmiklir
hljómleikará Hótel Borg. Svona
einskonar Woodstock Isienskra
pönkara, eins og Mikki Pollock
orðaði það.
Tilefni þessara hljómleika
var það aö hljómsveitin Purrk-
ur Pilnikk, sem fyrir þeim stóð,
að mér skilst.er nú á förum til
Englands, eða öllu heldur farin
til Englands. bar sem hún
mun koma fram á nokkrum
hljómleikum hljómsveitarinnar
TheFall,sem sótti okkur heim á
siðastliðnu hausti.
Það var góð aðsókn á Borgina
þetta kvöld og góð stemmning.
Auglýst haföi veriö að fram
kæmi ný hljómsveit, eða svo
skildist mér, sem kallaði sig
Pakkið, eöa eitthvað þvi um
likt. Ekki kom hljómsveit þessi
þó fram, heldur var tónlist
hennar leikin af segulbandi og
er ég þvi hræddur um að hún
hafi farið nokkuð fyrir ofan garð
og neðan hjá fólki. Hljómlist
þessi var þó hin furöulegasta og
allbrjálæðisleg á köflum, en þó
skaut uppúr mörgum góðum
hugmyndum. Ekki tókst mér að
afla mér nákvæmra upplýsinga
um hvaða Pakk þetta væri en þó
skilst mér að þar hafi Purrkur-
inn átt einhvern hlut að máli,
svo ogSjopipus og Lojpipus.
Fyrsta hljómsveitin sem fólk
gat llka barið augum þetta
kvöld voru Fræbbblarnir, sem
þó höfðu ekki verið auglýstir.
Þeir fluttu þrjú lög og kvörtuðu
sáran, eða afsökuöu sig öllu
heldur mikið,yfir að hafa ekki
fengiðneitt „soundcheck” núog
eitthvað heyrðu þeir illa i
„monitorum”. Mér fannst þeir
hins vegaröllu betri en oft áður,
'enég hef heyrt i þeim (þeirspil-
uðu lika mjög stutt) og greini-
legt er að þeir eru að reyna að
þróa tónlist sina, en þó innan
ramma þess aö áfram megi
kenna þá viö pönkið.
A eftir Fræbbblunum kom svo
hljómsveitin Q4U fram. Hljóm-
sveit þessi beitir ýmsum brögð-
um til að ná til áheyrenda
(horfenda) og virðast I ýmsu
vera notaðar gamlar breilur,
eins og KGB er sagt hafa beitt
meðgóöumárangri,þ. e.þarer
kvenfókinu beitt fyrir. Og ekki
sakar þegar þær eru tilbúnar að
bera brjóst sín til aö draga
karlpeninginn frekar að. En
hvaö með tónlistina? Hún er nú
ekki ýkja merkileg en þó hef ég
lúmskt gaman af þeim (ætli ég
séað falla fyrir gömlu brögðun-
um).
Jonee Jonee er all sérstæð
þriggja manna hljómsveit, með
skrýtna hljóðfæraskipan, þ.e.
bassi, tromma og söngur. Ég
hafði ekki heyrt I Jonee slðan
þeir komu fram I fyrsta skipti
og þá var starfandi með þeim
annar bassaleikari. Þá bjóst ég
við að þeir myndu hægt og bit-
andi þróa sig út úr þessari ein-
földu og oft á tíðum einhæfu
hljóöfæraskipan, þar sem þeir
höfðu lika tilburði I þá átt.
Raunin hefur þó orðið önnur,
þar sem þeir virðast hafa gjör-
samlega sætt sig viö þessi tvö
hljóðfæri. Hætt er viö að ég
myndi ekki endast til að hlusta
oft á Jonee Jonee en þar sem
þetta var bara I annaö skipti,
hafði ég mjög gaman af þvi. Það
sem ég hafði mest gaman af var
trommuleikurinn. Þar er
greinilega efnilegur maður á
feröinni og reyndar meira en
efnilegur, hann er orðinn þræl-
góöur.
Bodies voru næstir og verð ég
að segja að þeir ollu mér nokkr-
um vonbrigðum. Ekki það að
þeir væru lélegir, heldur ætlast
maður til meira af þeim en þeir
sýndu þetta kvöld. Eins virðast
mér þeir ekki geta gert það upp
við sig hvortþeir eigi frekar að
feta í fótspor Joy Division eða
Rolling Stones. Ég hef það sem
sagt á tilfinningunni að þeir geti
enn betur.
Hápunktur kvöldsins var svo
þáttur Purrks Pilnikks. Það var
liðinn all nokkur timi frá þvi ég
heyrði i þeim siðast og veröur
ekki annað sagt en þeir hafi
komið mér þægilega á óvart.
Hljóm sveitin hefur þróast mikið
á þvi ári, sem liðið er frá stofn-
un hennar. Þá meina ég hljóm-
sveitin sjálf, þviEinar er ennþá
sami öskurapinn (þetta er ekk-
ert illa meint). Þeir eru fundvis-
irá skemmtileg riff, strákarnir,
og sem hljóðfæraleikarar eru
þeir ágætir. Til dæmis virðast
með Asgeiri vera kominn fram
enn einn þrælgóður nýr
trommuleikari. Um hljóðfæra-
kunnáttu Einars er það að segja
að hún er akkúrat engin, en ef
hann er I þessu I og með til þess
að meiöa, þá tekst honum það.
Hann meiddi mig I eyrun með
„klarinettuleik” sínum. Purrk-
urinn lék á fullu i klukkutima
og skemmti fólk sér hið besta.
Enda verður þvl ekki á móti
mælt að þeir eru góðir.
A laugardaginn hélt svo Egó
útihljómleika á Lækjartorgi en
um þá ætla ég að hafa sem fæst
orð, þvi þar fór flest aflaga sem
aflaga getur farið á rokktón-
leikum. Var ekki byrjað fyrr en
rúmum klukkutima of seint,
vegna bilana i tækjunum. Voru
því áheyrendur margir
orönir kaldir og daufir þegar
spilamennskan loks byrjaði. Oti-
hljómleikar eru heldur ekki
réttar aðstæður til að dæma
hljómsveit út frá og læt ég þvi
biða betri tíma og betri Egótón-
leika með það.
Rokk í Rey kja vik
Nú en það hefur fleira verið aö
gerast en hljómleikahöld. Eins
og alþjóð nú veit þá var rokk-
myndin, Rokk I Reykjavik,
frumsjmd um páskana. Um
hana hefur verið fjallað af kvik-
myndagagnrýnendum og eins
hefur nokkuð verið um hana rit-
að vegna fáráðlingsháttar kvik-
myndaeftirlitsins, sem hefur
tekið sér einskonar ritskoðunar-
vald og bannað myndina stórum
hópi þeirra er hana heföu sótt.
Ekki ætla ég mér að fjalla neitt
nánar um myndina sem slika
það hafa aðrir mér vitrari menn
gert, heldur vil ég geta þess að
tónlistin úr henni hefur nú verið
gefin út á hljómplötum og mér
vitanlega mega allir kaupa þær,
jafnt ungir sem aldnir.
Það er margt gott að finna á
þessum plötum. Nú og svo sumt
sem er ekki eins gott. Nokkur
atriði sem virkuðu I myndinni
skila sér þó ekki ein sér á plöt-
unum. 1 heildina eru þær þó góð-
ar og umfram allt mjög eiguleg-
ar sem heimild um blómlegt
timabil i islenskri rokksögu.
Sumar hljómsveitanna eru að
stiga sin fyrstu spor nú, og aðr-
ar eiga kannski ekki mjög langt
eftir. Ungu hljómsveitirnar eru
margar hverjar á eins konar
stökkpalli framtiðarinnar og
forvitnilegt verður að sjá hvern-
ig þær þróast í framtlðinni eða
hvort þær muni bara hjakka i
sama farinu.sem hefur þvi mið-
urorðiöalltof algengt hlutskipti
islenskra poppara i gegnum ár-
in. Ég sét.d. engan mun á þvi að
staðna i þungarokki eða pönki.
Hvorutveggja er jafn slæmt.
Mér fannst gaman að heyra á
plötum þessum að hljómsveitin
Vonbrigði hefði til að bera eitt-
hvað af þeim þéttleika sem mér
fannst vanta i Félagsstofnun-
inni og eins komu hljómsveitir
eins og Q4U og jafnvel Tappi
Tikarrass mér nokkuð á óvart.
En það eru þó hljómsveitir eins
og Þeyr, Þursarnir,
Bara-flokkurinn og Egó sem eru
i framvarðarsveitinni og ekki
má gleyma Purrknum, hann á
hiklaust heima þar lika.
Mikki Poliock og Bodics á Hótel Borg.