Alþýðublaðið - 21.07.1938, Blaðsíða 2

FIMTUDAG 21. JÚLÍ 1938.
ALÞYÐUSLAÐSÐ
EGAR Ásmiuindur Guðtmiuntís-
:son prófessíor viar skótestjóri
á Eiðlum var paír viraitumaðiur,
siem Jak-ob hét, og hafð’i ekki iorð
á isér Tyrir gáfur.
Eitt sirai var saimfcoma ná'iœgt
Eiðlum, og fór Jakob patiigað á-
samt fleira fóiki.
Pegar Jaikob fcom aftur initi Ásr
miuuhir hanin eftir því, hvað
hiefði verið gert til skemtana á
samfcomiuíntnS.
— Það voriu haidnar ræöur,
sagöi Jakob.
— Og iUiti bvað var tateð?
Sipiuirði skóiiastjóTÍ.
— Ekki tók ég eftir pví, svar-
aði Jaikob.
— Það' kalla ég mjög silæmia á-
heyrendur, sem ekki taka eftir
pví, sem sagt er, sajgði Ásmundur.
— En svoleiðis áheyrendiur ætt-
iuið pér að hafa, siagði Jakob.
*
Þegiar Héljgi Hjörvar var
barnakeninari hafði h,ann eitt sinn
bekk í Miðbæjairiskóiainuim tii
umsjár og vár pað taijnin tossa-
bekkur og jafevel siðri en ailmien.t
geriist.
Vár nú komið aið prófi og gerðj
Helgi ekki ráð fyrir að í ljós
kæmi miikill árangur erfiðis' hejns.
Tók hamn til spu'rningair ti.1
skrifiegs laindaifræðiisprófs og
-valldi verkefni a)f fullri nærjgætnii
við nemendurna.
Þynjgsta spUnninigin var á pessia
leáð:
— Á hvaðai fjálli ber mest, séð
frá Rieykjavik?
Ein téipan svaraði á piessa leið:
— Það er eftiir piví í hvaða átt
er horít.
Við próf í Kveninasjkódanum
fyrir nokkrum árum kom pað I
Ijóls, að einn eematodinn, jómfriú
á tvítujgsialidri, hafði aldnei séð
tumglið.
*
maöurinu — én plaið er b-úið að
staindal parnia temgi.
*
Maðluir kom aið miðumarkningi-
utmi á Vailhúsdlhæð. Dró haam
atugaið spekinigsliega í punjg og
saigíðli:
— Nú', í pessa á.tt er pá Esjiasi.
En hvair er pá Súðin?
❖
1 borg einlni i Ameríku hafði
kv'iknað í stóru hiúsi. Slöikkvi-
liöið reyndi árangurslaiuSit að
siöfekva eldinn, og álitið var, að
ekfei væri hægt ,að bjaffjga húsinu.
Þá sáu mienn sér til imikilter
•undriunar unigan mann igiainga
hspgt pjg rótega ’iinin í húlsið', siem
pegar stöð í björtu báji aið iton-
anverðu.
Eft'ir fáeiniar mínútur sást ekki
svo mikið sam lítil eildtuingia, löig
unigi miaðturiinn kom út og var
hviergi svið'inin.
SlÖkkviliðssitjórxnin:
— Hver eruið pér eigintega?
Ungi maðuráxn:
— Ég er eildgleypanidinn Her-
kúlies frá cirkuts Biarnum. Þetta er
eima aimennitega máiMíðiiin, sienx
ég hefi fengið um lengri timja,
#
Þrír nxemn sétu inini á kaffihúsi
og ræddu' um einkemni'tega rnenn.
Þjóðverjinn:
— Heirna í Beriín er svo hár
miaðúr, að hann verður að krjúpa
á kné, ef hémn vEI sfiinga hönd-
iwium í vasania.
Frakkinn:
— Efeki er pað nú 'mikið. I
Pairis er til svo lítiíll maður, að,
hann verðuir að sitígia upp á stó.I,
ef hiann vill kióra séir í hinjakk-
aniuim.
AmeríkUimaðurinn:
, —11 Bosfon er maðuir, sem hef-
ir svo stóra fætwr, að pipgalr hianjn
fler í buxuTiniar, verður hamn ,á&
draga pær oflan yfir höfuiðáð.
Öll rafmagnsupphitun með
RAFBYLGJUOFNI.
Otiendingur eimin, sem staddur
vair hér í Reykjavík, hitti miann
hór á götunni, beratli á Esjuna -og
spuáði, hvaiðöl fjailil pettia væri.
— Það! nxajh ég ekfei, sajgði
Munið fiskbúðina í -Verka-
mannabústöðunum, sími 5375.
Úíbreiðið Alþýðublaðið!
María Valewsla og Napoleen.
_—---—-----— m æ
Klukkan 6 fór hiúto aftur til
d’Ornano lierforiingja:
Herra herföringi. Hefir kebair-
inn ennpá óskað eftir að sjá
mig?
— Nei, gneifafrú.
Maria brast í grát og bjó sig
ti! aö fara .
D’Ornaoo gekk til hennar og
sajgði:
— Grátið ekki, frú, pjáning-
arnar hafia úthelt öfltum tárum
okkar. Sanxt sem áðuir verðum
við að beygja okkur fyrir vilja
forsjónarrnnar. Við erjuim búin að
rnissa keisara'nn, en lífið leggur
oktour nýjar skyidur á herðfer.
Máría prýsti hönd hiamis,
— Ég pákka yðu'r! Þér minnið
rnig á skyl-diur mlniar við lífið;
p-eim hafði ég nærri pví gleymt.
Greifafrúin gekk hægt leiðar
sininar. D’Ormano stóð með bruigð
r.u -sverði fyrii' frataán dyr Naipo-
I-C'Onis.
Alt i einiu var hurðinni hrundið
upp og Gonstant kom fnaim':
— Greifafrú María Waiewska.
sagði hiann.
— Er farin fyrir klufckutima,
svaraði herforingxnto.
Comstaint gekk xnn til keisa!ra|ns
og saigði .
— Yðiar txgn, greiflafrúin ©r
farin. Hún hefir beðið í lajllai nótt
og var mjö-g sorgbitin yfir pvi,
að fá ekki a',i) koma xnin.
Keisarinn bro'Sti preytuiega og
sagð'i: i '
— Ég hlafði ekki vakl yfir mér.
Segðui hiemni pieigar pú sérð hajna,
að mér pyki mikið fyrir ,fpví.
En ég hiefi svo marjgt um iað
hlugsa;:
Hann settist niðúr og skifaöi:
Miaría! Þær tiifinningar, sean
pú 'Jést í Ijó'Si í nótt, pegar pú
beiðst eftir pví að fá að sjá
mig, hafia hrært rnijg. Þega'r pú
Þhefir toomið málUim pínum í gott
borf Ojg fa'rið til bað'stiaiðjanmla
Duictía eð'a Pisa, pá niun pað
gieðjja mig að fá að s'já pig iog.
siom pinn. LÍði pér vel og hiafðu
engar áhyggjur.
Þetta bréf fékk Greifafrúin 17.
apríl.
Napoleon kvaddi lífvörð sinn.
Það var búið aö fylkja honuim í
hallargarðinium í Tontainia'b'leah-
Keisiarinn gekk ofan tröppuímiar.
En.np'á eirau sinni horfði hiann á
peisisa mienn, sem höfðu fylgt
honurn gegnum skotreyk og fiall-
bsssudmnur í Egyptalamdi og í-
taJíui, Austurriki og Prússlandi,
Spáni og í Rúsistendi.
Hiann ávarpaði herminn sína.
Þeir grétu og keisarinn sjálfur
bnast í grát. Þessi maður, seim
Þhiafði gengið urn meðal púsund' i
UMRÆÐUEFNI
Hitaveiiumálið og spádóm-
ar hinna „ókunnugu“. Á
hverju voru peir spádóm-
ar hygðir? Möguleikar, sem
ekki hafa verið rannsak-
aðir. Pétur sem oddviti.
Menn myndu pora að
lána honum hey í harð-
indum. Segir bœjarstjórn-
ín af sér. Nasiztavikan í
Liibeck og norrœna sam-
vinnari.
Aíhuganir Samesir á hornmn
—o—
HITAVEITULÁNIÐ, hiíaveitan
og langferðalög Péturs Hall-
dórssonar horgarstjóra eru áreiS-
anlega aSalumrseðuefni bæjarbúa
þessa dagana.
*
í sambandi við þetta vil ég segja
frá dálitlu, sem mér finnst harla
einkennilegt. Flestir kunnugir
menn töldu alveg víst, að borgar-
stjórinn mundi fá lán til hitaveit-
unnar í Svíþj. Það álit fór ekki eftir
pólitískum skoðunum. Kunnugir
menn töldu þett'a líklegt löngu áð-
ur en leitað var til Svíþjóðar. Þeir
töldu það mjög líklegt um það
leyti, sem leitað var þangað og eft-
ir að búið var að leita til Svíþjóð-
arar og borgarstjórinn var kom-
jhn þangað, töldu kunnugir menn
það alveg víst, að lánið myndi fást,
enda g'ékk mjög vel að fá lánið til
hafnarinnar, sem hafnarstjóri út-
vegaði.
DAGSINS
annað en beita fyrir taæjarbúa í
síðustu kosningum.
*
Hítaveiumálið allt er orðið að
hneykslismáli í höndum bæjar-
stjórnarmeirihlutans. Menn vita
það, ao ástæðurnar fyrir því, að
lánið fæst ekki, eru fyrst og fremst
tvær, gallar á undirbúningi máls-
ins, eins og Alþýðuflokksmenn
höfðu alltaf haldið fram, ónógar
rannsóknir og hæpnar niðurstöður
og svo sú, að Pét.ur Halldórsson
er ekki gæddur þeim kostum, sem
sá maður þarf að hafa, sem leitar
samninga við erlendar fjármála-
stofnanir um milljónalán.
4»
Hann getur verið góður á öðrum
sviðum. Hann gæti verið sæmileg-
ur hreppsnefndaroddviti og kunn-
að að fjalla um 100 króna lán —
og jafnvel þó að þau færu upp í
2 þúsund krónur. Allir niyndu þora
að lána honum hey í harðindum,
ef hann væri bóndi og hefði sett of
mikið á, en að senda hann til út-
landa til að útvega milljónalán!
Nei!
❖
Það virðist svo, að engin hita-
veita komi hér í bænum fyr en
nýjar og nákvæmari rannsóknir
hafi farið fram og að úr skugga
hafi verið gengið um það, hvort
ekki sé heppilegra að taka heita
vatnið annarsstaðar en á Reykjum.
Fleiri möguleikar eru til en Reyk-
ir og þegar hér er um milljóna-
fyrirtæki að ræða, hljóta menn að
skilja, hve fráleitt það er, að allir
möguleikar skuli ekki hafa verið
rannsakaðir.
*
aldrei trúað því. að íhaldið meinti
neitt með hitaveitumálinu. Þessu
máli var aðeins af þess hálfu kast-
að út í bæjarstjórnarkosningunum
í vetur sem „bombu“ og það fór
eins og þið spáðuð þá, að „bomta-
an“ myndi springa í höndunum á
íhaldinu sjálfu. Það eru ýmsir
hagsmunir hér í bænum í sam-
bandi við þetta hitaveitumál og ég
veit, að þeir vega mikið hjá for-
kólíum íhaldsins.“
»
„Loks vil ég spyrja að dálitlu.
Hvað var Pétur að gera á nazista-
fundinum í Lúbeck á sama tíma,
sem hann var að reyna að útvega
lán í Svíþjóð. Norræna vikan í
Þýzkalandi, er eins og kunnugt er,
stofnuð til þess að draga úr árangri
Norræna félagsins. Þessi starfsemi
á djúptæk áhrif í Svíþjóð. Hvernig
heldur þú að hafi verið litið á þátt-
töku borgarstjórans í þessum þýzka
áróðursfundi?"
*
Ég get varla svarað þessari
spurningu. Ég veit þó, að til nor-
rænu vikunnar í Lubeck er stofnað
til-að draga úr norrænni samvinnu
og að hjá öllum félögum í „Nord-
en“ er litið óhýru auga til þeirrar
. starfsemi.
ííannes á horninu.
WAFT/CKJAV&RHOH - RÁCVIR K MjK - - Vií> G PROA STO PA
SéÍúvjallskoryar rafmpgnsiæki,
vjelar ó^^4fi^grnigae[ni. - » *
A rttid st' raf^nir og yiðgerðir <
A lö^niyfn og rajmaþtx kjufö.
Daglegir vafvirkjgr. Æljót afgreiðsla
Beztu kolln
Sfmaps 4©1T

Frestsas* tll áfrýja til rlkissksttaa»
ia@fBfiáar árskas*ðum yíírskæítssnefBtd*
ar M©yk|avfkur um skattkserur Iranu
leiafgfæt sið pessra slMial tll S. §§g§siæt n,
En það einkennilega var, að all-
ur almenningur, þeir, sem ekki eru
kunnugir, sögðu, sérstaklega þó eft
ir að P. H. var farinn til Svíþjóð-
ar: „Uss, hann fær ekkert lán til
hitaveitunnar. Það verður engin
hitaveita lögð fyrst um sinn.“
*
Og þessir ókunnugu menn virð-
ast hafa haft á réttu að standa.
Þessi vantrú almennings á því, að
lánið fengist, skapaðist áreiðan-
lega af því, að allt, sem áður
hafði verið gert af háifu bæjar-
stjórnarmeirihlutans hafði borið
þess vott, að af alvöru og festu
hafði ekki verið unnið að.
Og nú; er það orðin bjargföst
sannfæring þorra bæjarbúa, að
hitaveitumálið hafi ekki verið
Ef Pétur Halldórsson og flokkur
hans vildi haga sér eins og ábyrgir
stjórnmálamenn, ætti hann nú þeg
ar, þegar hann kemur lánlaus
heim, að segja af sér sem borgar-
stjóri og flokkur hans að rjúfa
bæjarstjórnina og efna til nýrra
kosninga. S j álf stæðisf lokkurinn
vann bæjarstjórnarkosningarnar á
loforðum sínum í hitaveitumálinu.
Nú hefír hann ekki staðið við þau
— og þá er að taka afleiðingunum
af því. En skyldu þessir menn
sýna slíka manndáð?
*
N.A. skrifar mér í gær á þessa
leið: „Það vakti ekki undrun mína
er ég sá í Alþýðublaðinu í fyrradag
uni hina árangurslausu för borgar-
stjórans til Svíþjóðar. Ég er nefni-
lega einn af þeim mörgu, sem hefi
k. ad peim slesgl
iHHffi—éiii • l^swini jJlpfTHiif
llraies — iorpmes
alla ps*ið|adaga ©g fimtndaga. FmpIS
fpam ©g til báka sama Ffimtu-'
dag®'I©pðiPMai* epii i æamksasiali viH
Lasfos® til ©g frá Akpastcæl.
Itea, án pess M bxieyta svip. —
Svo te|gði bmá af stialö.
Þianin 3. mai fccte* emsfca fregat-
a;n, sem átti að flytja hiamn til
Elbu. Herfiorinigjiairini'r, Bertratotí,
Drouiot og Gatabrotme fylgtíu -bon
úm auk 400 mafiiia úr lífmrðldir-
liðinú.
Gon'Staint vurð eftir í Fralkk'
liandi Hamin ætlaði að fylgja keis-
aranum, ien skömmu áður hafði
oröið mi'&sfcilnimgur mxlli peíirra
út af peningaupnhæö. CoinSitant
toióðgaðist vegna orða, sem keisiar
iim lét 'fulte í bræði. Hanin vildi
akinei ,g.ang,a í þjónustu keisiar-
a'ns eftir það.
Þesisi smáýaxni, þre'klundaði
niaöur gekk aldrci fraimar um
saji TuiIeÉ-haillarinniar. í háisæt-
ínu 'siat duglaus ístmbeilgur, sem
alla ævina var að kafn*a í silnini
eigin fitu. Og eitoiu me'niniirinír, siem
h|a'nn umjgefcst vonu igullbróderu'ð
fifj, 'sem ekki gátu hrósað sér
alf öðruie'n því a,ð hafiai flúið
byl'tinguna og li'fað á reintuim sín-
Urn sínuni, þiangað til .Bourbion-
arnir komust a,ftur tii vaiMiai,
Herinin var atfvopihiaíður, hirlak-
inn og hrjáðúr; hitoir frægu her-
forinigjair sendir heirn, eiins og
skóladréngir, isem hiatfffi brotið
sfeóla'neglugerðinia, og aðri'r fengu
stÖðúr þeirra', menn, æm aidiei
höfðju' séö reykjárstrófe fnaim úr
byssu.
Maria Walews'kia varð stöð'ugt
þögulli og meir hugsanidi. Og
efcki aðeins í miiniramgu Frafcka,
Iheldur eininiig í huga heinná'r bar
'sk'ujgga yfir mynd KDrsikubúans.
U'm þet’ta ’Leyti var enjgirax, sem'
hún ;g,át leitað til og tadiað við.
Og þ óhélt hún, að hún gæti
várðveitt mynd hans í hjarta
siínu, ef hún gæti talaíö við ein-
bvern um keisárianin og rifjað
upp enid'urminnStogairwar um hahn.
Þá leitaði hún til d'OrnáJno hier-
íoringja. I fyrstu var haun ráð-
gjatfi henjnja'r í peniinigamálum og
verndaði réttihdi hennár gegn
kröfium Bourbonanna.
Fyrst vanitrey's'tí hún herfor-
ingjanium, en fljótlega gáit hún
SdiHvisisaíð sig um heiðiárteilká
ban,s.
Ha'nn tálaði aklrei við hiania um
ást og sló henni aldrei giill-
hámra.
Hán,n var vinur hemxár og var
ennþá herforingi hiws mifela Na-
pioleions:
Hah'n þreytti'st áldrei á því að
tala um kei'sanann.
María Wajliewska hlustaði á
ha'nn og hvatti hainin til þe'ss lalð
hakla áfram fráBögnúm sínum.
Og á méðan, sat hún með hönd
ti’nidir kinn og neyndi að' kialla/
fíraftn í 'hiugia s,ér myndir aff frá-
sögnunúm.
En henni heppnaði'st þiaið ekki
lengur.
Á þeirri stundu, er honum va:r
steypt af tinidi frægðár sinndr
, haifði ás,t hiennar kulnáð út. Ást
Nagnus Gnnnlaugsson,
Æ.kpnifi©sl, sfnti 31.

næstu mánaðamota

Afgrefðsla í Reykjavík:
Bifreiðastöð tslands, Simi 1540.