Alþýðublaðið - 05.08.1939, Síða 2

LAUGARDAGINN 5. ÁG. 1939
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Og þarna stóð hún nú og grét. Svínahirðirinn skammaðist
og regnið streymdi úr loftinu. Ó, hvað ég er mikill vesaling-
ur, sagði prinsessan. Hefði ég bara tekið fallega prinsinum.
Og svínahirðirinn fór á bak við tré, þurrkaði — Ég fyrirlít þig, sagði hann. — Þú vildir
óhreinindin framan úr sér, fór úr tötrunum ekki eiga heiðarlegan prins og þú fyrirleizt
og gekk nú fram sem prinsinn og var svo rósina og næturgalann, en þú kysstir svína-
fallegur, að prinsessan hneigði sig, þegar hún hirðinn fyrir ómerkilegt hljóðfæri. Og vertu
sá hann. nú sæl.
Og svo fór hann í konungsríki sitt, gekk inn í höllina og lét lokur fyrir. Og þá stóð hún
úti fyrir og söng: Ach, du lieber Augustin.
Hraðferðlr Steindðrs
tfll Akureyrar um Akranes eru:
Frá Reykjavík: Alla mánud., miðvikud. og föstud.
Frá Akureyri: Alla mánudaga, fimtud. og laugardaga.
Afgreiðsla okkar á Akureyri er á kif*
reiðastöð Oddeyrar, sími 260.
M.s. Fagranes annast sjéleiðina.
Nýjar upphitaðar bifreiðar með útvarpi.
Kristniboðsfélögin
í Reykjavík og Hafnarfirði fara
í hópferð á mánudaginn kemur
me'ð Fagranesi til Akraness. Þar
verður haldin samkoma, og verða
margir ræðumenn, söngvar sungn
ir og hljóðfærasláttur. Lagt verð-
'ur af stað kl. 1 e. h., og kosta
farmi'ðar 3 krónur báðar leiðir.
Eru þeir seldir á Þórsgötu 4, á
Laugavegi 1 og Ásvallagötu 13.
Einnig í Hafnarfirði hjá Jóel Ing-
varssyni. Kristniboðsvinir eru
hvattir til að taka þátt í þessari
för.
Blfreiðastðð Stelndórs
Símar: 1580, 1581, 1582, 1583, 1584.
Geri við saumavélar, allsken-
ar heimilisvélar og skrár. H.
Sandholt, Klapparstíg 11. sími
2635.
Um 20 hraðfrystistöðvar
ern ni til á landina.
»-----
En dragnétaveiðar hafa verið litlar í snmar,
svo að stððvarnar hafa ekki haft nðn að starfa.
A LDREI fyrr hafa skil-
yrði til hraðfrystingar
verið eins góð hér á landi og
í sumar. Alls eru nú á land-
inu um 20 hraðfrystistöðvar
— og er þetta einn árangur-
inn af baráttu Alþýðuflokks-
ins á undanförnum árum fyr-
ir endurnýjun sjávarútvegs-
ins, þannig, að víkkað væri
svið hans, svo að við Islend-
ingar þyrftum ekki, eins og
alltaf áður, að binda okkur
við saltfiskframleiðsluna
eina saman. Hraðfrystistöðv-
ar eru nú komnar á eftirtöld-
um stöðum:
Reykjavík þrjár, Keflavík
tvær, Vestmannaeyjum tvær
og ein á eftirtöldum stöðum:
Norðfirði, Seyðisfirði, Þórs-
höfn, Húsavík, Akureyri,
Siglufirði, Skagaströnd, Isa-
firði, Flateyri, Bíldudal,
Stykkishólmi, Akranesi og á
Ólafsvík er nýbyggt frysti-
hús, sem tekur til starfa inn-
an skamms.
Á Þingeyri er starfandi frysti-
hús, en það frystir einungis hval
til refaeldis hér og flytur einnig
hval til Noregs.
Allar þessar hraðfrystistöðvar
hafa verið reistar með styrk og
að tilhlutun fiskimálanefndar.
Hefir nefndin einnig hjálpað
frystistöðvunum til að hefja
reksturinn og sent kunnáttumenn
til að kenna heimamönnum með-
ferð fiskjarins. Einnig hefir Fiskí-
málanefnd sent kvenfólk frá
frystihúsi sínu hér í Reykjavík
til að kenna konum flökun qg
pökkun á hinum ýmsu stöðum.
Því miður hefir dragnótaveiði
verið mjög treg í sumar, svo að
frystistö’ðvarnar hafa ekki haft
nóg að starfa, enda hefir fjöldi
vélbáta, sem annars hefðu getað
stundað dragnótaveiðar, farið á
síldveiðar.
Fiskimálanefnd gaf Alþýðu-
blaðinu í morgun eftirfarandi
upplýsingar um dragnótaveið-
arnar í síðasta mánuði.
„Dragnótaveiðin var mjög treg
í júlímánuði. Einkum var lítill
afli síðari hluta mánaðarins, enda
dró þá mjög úr þátttöku í vei'ð-
unum og margir bátar bjiuggust
til síldveiða. Þann 31. júlí höfðu
frystihúsin tekið á móti til fryst-
ingar alls um 952 smál. af rauð-
sprettu og sólkola, 132 smál. af
lúðu og 44 smál. af öðrum flat-
fiski. Rauðspretta og sólkoli
skiftist þannig á stærðarflokkana:
Rauðspretta
do.
do.
Sólkoli
do.
do.
I. 364.896 kg.
II. 176.055 —
III. 126.003 —
I. 168.251 —
II. 62.075 —
III. 55.274 —
Samtals: 952.554 kg.
Stærðarhlutföll kolans eru betri
hú en í fyrra. Stærstur er kolinn
fyrir norðan land, en smæstur á
Vestfjörðum. MegniÖ af lúðunni,
sem veiddist, var smálúða undir
4 kg. ►
Frá ársbyrjun til júlíloka er
búi'ð að flytja út um 1200 smál.
af frystum fiski og hrognum fyrir
um 1200 þúsund krónur. Auk
þess hleður s.s. „Brúarfoss1"
væntanlega um miðjan þennan
mánuð 350—400 snrál. af frystum
fiski til Englands. Mikið af því
verður þorskur, ýsa, steinbítur og
aðrar ódýrar fisktegundir."
Bókarfrega:
HeimiIisdagbókiB.
Útgefandi:
Guðl. Br. Jónsson.
ÞÉSSI nýja bók, sem hér er
nefnd, er sérstæð, og virð-
ist hafa þurft talsvert áræði til
að gefa út í bókarformi þennan
tíning úr símaskrá, matreiðslu-
bókum, skattalöggjöf og ýmsu
öðru, líka er það mikil bjart-
sýni á kaupgetu fólks, að ætl-
ast til, að það kaupi þessa fróð-
leiksmola á 3,75.
í bókinni er snoturt dagatal,
og er meir en helming þess
kastað á glæ, þar sem árið er
meira en hálfnað, þegar daga-
talið kemur í hendur kaupend-
anna. Hins vegar er því ekki að
neita að Heimilisdagbókin hefir
mmmm
inni að halda ýmsan fróðleik,
sem að gagni frá koma, en
þó geta allir átt handhægari að-
gang að honum á öðrum stöð-
um.
Auglýsingarnar eru nú ann-
ars það læsilegasta í þessari
bók, þótt þeim sé dreift af handa
hófi víðs vegar um bókina. í
flestum tilfellum eru þær
eyðilegging á almennilegri bók.
Prófarkalestur er lélegur og
villur margar, en verst er þó,
að það er beinlínis rangt skýrt
frá mörgu, sem máli skiptir.
T. d. gæti ég hugsað, að skatt-
stjórinn væri ekki ánægður, ef
við greiddum tekjuskatt eins
og útgefandi bókarinnar vill
vera láta. Ef þessi bók hefði
komið út snemma á árinu, og
ef útg. hefði sleppt öllum upp-
skriftum um matreiðslu á
hvalkjöti og rabarbara, þá hefði
margur viljað eignast hana, og
haft gagn af því.
Reykjavík, 31./7.. 1939.
G. G.
Heyskapur minn.
Ég er búinn a'ð fara vestur.
(Fór í Borgarnes og þar um land-
nám Skallagríms. É;.g heimsótti
Kristján oddvita í Laxávdalnum,
við erum bræðrasynir. Hann tók
vel á móti mér, búinn að lneyja
fuila hlöðu. Enginn maður þar
í sveit man eftir annari eins tíð,
gamall maður, 80 ára, aldrei lifað
aðra eins tíð. Garðrækt í bezía
lagí. Haraldur (Halli) Ásgeirs
hitti mig og tók mig heim til
sín og gerði mér gott, góður
háungi, enda mjög greiðugur. Ég
heimsótti konuna á Mógili. Hún
er systír Guðmundar skipstjóra,
'sem ég bý h.já. Hún tók mér
ágætlega. Hiaðan var full. Blind-
ur maður hafði hlaðið í hana.
Hann er góður smiður, þó að
blindur sé. — Oddur Sigurgeirs-
son hjá Guðm. Sigurðssyni skip-
stjóra við Sundlaugaveg.
Póstfer&ir f dag'.
Frá Reykjavík: Mosfellssveitar-,
Kjalamess-, Reykjaness-, Ölfuss-
og Flóapóstar. Þingvellir. Þrasta-
lundur. Hafnarfjörður. Austan-
póstur. Grímsness- og Biskups-
tungnapóstar, Akranes. Borgar-
ínes. Stykkishólmspóstur. Norð-
anþóstur. Álftanesspóstur. Til
Reykjavíkur: Mosfellssveitar-,
Kjalamess-, Reykjaness-, Ölfuss-
og Flóapóstar. Þingvellir. Þrasta-
lundur. Hafnarfjörður. Fljótshlíð-
arpóstur. Austanpóstur. Akranes.
Borgarnes- Álftanesspóstur. Norð-
ánpóstur. Snæfellsnesspóstur.
Stykkishóimspóstur.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
CHARLES NORDHOFF og JAMES NORMAN HALL:
Uppreisnki á Bonnty.
36. Karl ísfeld íslenzkaði.
án þess að segja meira.
— Gefðu honmu spark í rassinn, Quintal, hrópaði einhver,
og þegar ég leit upp, sá ég tvo menn lúta yfir lestaropið.
Við Stewart gátum ekkert vopnlausir. Við urðum að hlýða
skipun Churchills. Bæði hann og Thompr.on voru sterkir menn,
sem ekki voru okkar meðfæri, jafnvel þótt þeir væru vopn-
lausir. Mér varð hugsað til Christians, sem var jafnfljótur til
átaka og hann var fljótur að átta sig, en ég þóttist viss um, að
engin von væri til þess, að hann væri laus. Hann stjórnaði
morgunvaktinni og þeir höfðu vafalaust ráðizt á hann og tekið
hann höndum fyrstan manna, jafnvel áður en þeir tækju
Bligh. Stewart horfði framan í mig og hristi höfuðið, eins og
hann vildi segja: Það er þýðingarlaust, við getum ekkert gert.
Við klæddum okkur í snatri, og Churchill skipaði okkur því
næst að ganga á undan sér fram á skipið. — Geymdu hina í
klefanum, Thompson, hrópaði hann. Það stóðu margir vopnaðir.
menn við káetuna frammi í skipinu. Meðal þeirra var Alex-
ander Smith, og hafði ég þó ekki efazt um heiðarleika hans.
Ég varð undrandi, þegar ég sá, að hann var í flokki Churchills,
en það, sem ég sá á þilfarinu, olli því, að ég gleymdi því, að
Alexander Smith var yfirleitt til.
Bligh skipstjóri stóð við sigluna á skyrtunni einni saman og
voru hendurnar bundnar á bak aftur. Christian stóð fyrir fram-
an hann. Hann hélt í bandið, sem Bligh var bundinn með, en
í hinni hendinni hafði hann byssusting. Umhverfis hann stóðu
margir hásetanna vopnaðir. Meðal þeirra þekkti ég John Mills,
ísaac Martin, Richard Skinner og Thomas Birkitt. Churchill
sagði okkur: — Þið nemið staðar hér. Við skulum ekki vinna
ykkur mein, ef þið ráðizt ekki á okkur. Svo fór hann.
Við Stewart höfðum álitið, að það væri Churchill, sem stjórn-
aði uppreisninni. — Hann hafði sætt þungri hegningu
fyrir flóttatilraun sína á Tahiti. Ég vissi, hve innilega hann
hataði Bligh, og það var auðvelt að skilja, að létt væri að æsa
hann til uppreisnar. En að Christian gæti gert þetta, hversu
sterkar orsakir, sem til þess kynnu að vera, var meir en ég hefði
getað trúað. Stewart sagði aðeins: — Það er Christian, ham-
ingjan góða, þá er það vonlaust.
Allt virtist vonlaust. Þeir einu, sem ég sá vopnlausa á þil-
farinu, vorum við Stewart og Bligh. Skipið var alveg á valdi
uppreisnarmanna. Við höfðum verið reknir á þilfar í því skyni,
að aðskilja okkur liðsforingjaefnin, svo að við gætum ekki sam-
einaðir hafið gagnárás. Þegar við nálguðumst Bligh, heyrðum
við Christian segja: — Gerið svo vel að þegja, eða ég skal neyða
yður til þess? Ég er nú skipstjóri á þessu skipi, og ég vil ekki
hlusta á yður lengur! Svitinn rann ofan eftir andliti Bligh’s.
Hann hafði öskrað af öllum mætti: — Morð! — Föðurlands-
svik!
— Skipstjóri á mínu skipi! Þvílíkur uppreisnarhundur! Ég
skal láta hengja yður! Ég skal láta húðstrýkja yður til dauðs.
Ég skal —.
— Þegið þér, annars eruð þér dauður maður.
Christian brá oddi byssustingsins að hálsi Blighs og það var
ekki hægt að misskilja augnaráð hans. Dragið fyrir barkann
á honum, rífið hann á hol, kastið honum útbyrðis! heyrði ég
ýmsa hrópa. Þá fyrst skildi Bligh, hvað ástandið var alvarlegt.
Stundarkorn stóð hann þögull, dró þungt andann og horfði
ráðþrota í kring um sig.
Herra Christian, lofið mér að tala, sagði hann, og röddin var
hás. — Látið mig lausan og leggið niður vopnin. Við skulum
sættast. Ég legg við drengskap minn, að aldrei skal verin minnzt
á þetta mál framar.
— Við treystum yður ekki. Hefðuð þér verið drengskapar-
maður, hefði þetta aldrei skeð.
— Hvað ætlið þið að gera við mig?
— Við ætlum að skjóta þig, bölvaður þorparinn þinn, sagði
Burkitt, og mundaði byssuna.
— Það er alltof gott handa honum. Bindið hann á hlera, og
látið hann bragða sitt eigið eitur! Húðstrýkið hann, herra
Christian.
— Fláið af honum húðina!
— Kyrrir, hrópaði Christian ákveðið. Svo sagði hann við
Bligh: — Við látum yður njóta réttlætis, en það er meira en þér
eigið skilið. Við ætlum að flytja yður í böndum til Englands.
Margir gripu fram í fyrir honum.
— Til Englands! Það skal aldrei verða.
— Það kemur ekki til mála, herra Christian.
Nú var allt í uppnámi á þilfarinu, og allir uppreisnarmenn-
irnir mæltu á móti tillögu Christians. Aldrei var líf Blighs 1
jafnmikilli hættu og þessa stundina, en það verður að segja
honum til hróss, að ekki vottaðí fyrir ótta í svip hans. Háset-
arnir voru gersamlega óviðráðanlegir, og minnstu munaði, að
hann væri skotinn, þar sem hann stóð, en hann starði bara á
þá, hvern af öðrum, éins og hann skoraði á þá að gera það. Sem
betur fór, beindist athyglin að öðru, því að í sama bili kom Elli-