Tíminn - 24.03.1917, Blaðsíða 4

8
TÍMINN
f*eir sem fá fyrstu blöðin
send eru beðnir að segja
til ef þeir vilja gerast kaup-
endur blaðsins, að öðrum
kosti verður hætt að senda
þeim það.
í Strandasýslu, kona Ásgeirs Ás-
geirssonar frá Stað í Hrúlafirði.
Illar liorfur um lífsnauðsynjar
auka mjög andríki manna, og hef-
ir hver eilthvað til brunns að bera
af því tagi er verða á til bjargar.
Morgunblaðið leggur til að öll
fuglafriðun sé upphafin önnur en
æðarfugla, það megi ekki banna
mönnum að draga björg i bú sitt,
en hinsvegar megi bæta fugiunum
það upp síðar, þótt þeir séu drepn-
ir núna.
Amaryllis
skáldsaga
eftir
Oeorgios Drosinis.
»Það ber næstum vott um það,
hve hraustlegur þú ert orðinn,
þú ert rjóður í kinnum og úti-
tekinn eins og þú hefðir verið á
ferð um Afriku. Maður sér að þú
hefir á þessum tveitn mánuðum
fórnað sálinni fyrir líkamann;
þegar sálin sefur, nærist Iíkaminn«.
»Þarna skeikar þér nú«, greip
hann glaðlega fram i. »Sálin hefir
ekki sofið þessa tvo mánuði.
Þvert á móti — hún liefir slitið
af sér fjötur hins þunglamalega
og tilbreytingalausa hversdagslífs,
og náð að baða út vængjun-
um — — «.
»Og hefja flug til hæða. En að
hún komist langt þá leiðina, get
eg ekki skilið að verði þér gróði«,
sagði eg hlægjandi.
Stefanos varð gramur.
»Hvers vegna gerirðu gis að
mér«.
»Eg er ekki að gera gis að þér.
Eg hlæ að hinu óvenjulega orða-
vali jþínu. Eg átti ekki von á
því; miklu fremur átti eg von á
að þú, eftir tveggja mánaða veru
meðal bænda, yrðir ósköp lítið
sveitamannslegri, og að fj^rstu
umræðuefnin yrðu uppskera, kúa-
beit eða skóggróður. —---------í
stað þess byrjar þú með því að
vera skáldlega háfleygur; hafðir
þú skáldrit Victors Hugo’s með
þér, eða fekstu Byron lánaðann
hjá héraðsdómaranum?«
Stefanos varð enn verri. Með-
an eg talaði, sneri hann sér á
stólnum og krotaði marghyrning
með stafnum sinum i sandinn.
Með einskonar bardagagleði virti
eg andlit hans fyrir mér, sérstak-
lega augnabrúnirnar, sem hann
samkvæmt vana hnyklaði án þess
að segja nokkurt orð. Á endan-
um sneri hann sér að mér og
leit á mig föstu augnaráði.
»Er það meira, eða ertu hætt-
ur? Ef þú hefir meira af svo
góðu, þá fer eg mína leið og læt
þig þá segja það sem þú segja
vilt við sjóinn hérna«.
»Naumast! Þú hefir tamið þér
að láta þér þykja það sem ekkert
er. Það er leiðinda galli sem þú
varst laus við áður en þú fórst«.
»Eg veit ekki hvorl minn galli
er verri en þinn. Eg verð vond-
ur, en þú gerir menn vonda.
Þú áttir upptökin«, sagði hann
afundinn.
En þú gafst þó tilefnið með
»sálarvængjunum«.
Eg stend við það sem eg hefi
sagt. Eg held því fram, að i sveit-
inni, i kyrðinni, sofi sálin ekki,
eins og þú fullyrðir, heldur njóti
hún sín fyrst þar, verði tignari
og hreinni, þar losnar hún við
alt það lága og óhreina, sem loð-
ir við borgirnar, og þar er eins
og hún andi að sér lífinu úr
guðs grænni nátlúrunni«.
»Hvar hefir þú lesið þetta?«
»í bókinni sem guð hefir sjálf-
ur skrifað, bók sem kölluð er
Náttúra. Sú bók er skrifuð með
svo stórum stöfum, að það eru
að eins blindingjar eins og þú,
sem eklci gela lesið hana«.
»Eg þakka ummælin. Eg er að
vísu dálítið nærsýnn, eins og gler-
augun sýna sem eg er með, en
í bók náttúrunnar hefi eg lesið
miklu ineir en þú. Alt til þessa
hefir þú hætl þessi »skáldlegu
heimskupör« eins og þú komst að
orði. Það gleður mig, að þú i
raun og veru sérð þig um liönd.
Og eg lofa þvi að stríða þér ekki
meira. En til þess verðurðu að
lofa mér einu«.
»Hverju«.
»Að vera hreinskilinn«.
»Hvað áttu við?«
»Eg veit, að í stað kaldlyndisins
og kæruleysisins sem einkendi þig
áður, getur ekki að ástæðulausu
verið komin þessi viðkvæmni
og dýrkun á náttúrunni, þessi ást
á sveitinni og sveitakyrðinni. Það
er eitthvað sem hefir haft áhrif
á þig — eitthvað«.
Stefanos virli mig gaumgæfilega
fyrir sér.
»Þú ert annars félegur karl«,
sagði hann hlægjandi.
»Bara gáfaður náungi, eins og
gengur og gerist i Grikklandi«.
»Eftir því sem þér dettur í
hug — — —«
»Hægan! Mig grunar margt.
En hvernig ætlar þú að koma
orðum að því, ef þú ætlar nú að
vera svo góður?«
»Geturðu ekki komist nær þvi
sjálfur?«
»Jú ef þér er þægð í því, ann-
ars er bezt að eg láti þér í té
dálitla tilsögn í rökfræði, sem á
við þessi glappaskot þín«.
»Ætlarðu nú að byrja aftur?«
»Æ-já afsakaðu — menn verða
eins og þú skilur að borga fyrir
tilsögn í rökfræði. — Sem sé —
þú tókst nærri þér að skilja við
Kaupirðu g-óðan hlut þá
mundu hvar þú fekst hann.
Fiskimenn! Látið luktina lýsa ykkur
til Sig-wfjóns. Þar fáið þið alt
sem þið þurfið á bátinn ykkar. Svo sem
Linun Tauma, Öngla, Lóð
og öll áhöld af beztu tegund. Notið
tækifærið áður en alt selst.
Muni? að beztu kaupin gerið þið i
verzlun Sigurjóns péturssonar, Ijafnarstræti 16.
Fyrir karlmenn: — Höfuðföt, Skyrtur,
Slifsi, Slaufur, Nærföt, Regnkápur,
Regnfrakkar.
Vörur séndar gegn eftirkröfu hvert á
land scm er. Öllum fyrirspurnum og
pöntunum greiðlega svarað.
VEFNAÐARVÖRUR
mikið úrval af allri Baömullarvöru. I.ands-
ins heztu Léreft. Klæði, Silki, Silki-
bönd, Kjólatau, Flauel. Prjónavörur.
Saumavörur. Fiður. Dúnn. Saumavélar.
Tilbúinn Sængurfatnaður.
Austurstræti 22.
Reykjavik,
Sími 219.
Aþenu, og öllum sem þekktu þig,
fanst það ofboð skiljanlegt. þú
ert borinn til slórbæjarlífs, en
ekki eyðimerkur. Hvaða töfra-
kraftur er það sem hefir getað
gert eyðimörkina að þessari para-
dís fyrir þér?«
»Áreiðanlega eru það ekki skóg-
arnir, eða jarðargróðinn eða ldett-
arnir. Nei, það er eitthvað annað,
eitthvað meira lifandi, eitthvað
sem heillar meira, eitthvað ó-
vænt. 1 stuttu máli þú hefir orðið
ástfanginn í einhverri bóndadótt-
urinni«.
»Gáfaðir menn slá stundum
álíka fjarstæðum fram, eins og
þú núna!« hreytti hann út úr
sér.
»Jæja. Svo þú telur, að eg sé
að vaða reyk. Segðu mér, þor-
irðu að neita því, að þú sért ást-
fanginn?«
»Því neita eg ekki. En heimsk-
an þín er fólgin í því, að halda
að eg sé ástfanginn í bónda-
dóttur«.
»Hvers vegna það?« Hefirðu
ekki lesið sögurnar um allar
þessar hjarðmeyjar sem hafa
heillað konungssyni. En lil þess
að segja þér um mig, þá hrífa
mig helzt andstæðurnar. Af blóm-
um vel eg annaðhvort veglegustu
rósina sem mönnum hefir tekist
HTJA LAND.
FJDLSÚTTASTA kaffihús lakdsins,
Kaffi, The, Súkkulade, Kakó, Rúss-
neskt the (the a la Russe), Öl, Gus-
drykkir, Vindlar, Sigarettur. — Pönnu-
kökur með kaffinu.
Smurt brauð. Beuff.
að rækta, eða þá fjallafjóluna, og
af konum annaðhvort hylta sam-
kvæmisdrottninguna eða hjarð-
meyna eins og hún kemur fyrir.
Milli andstæðanna eru öll þessi
meðalgæði, sem mér er svo mein
illa við. Þú lieldur því fram að
það væri heimska að vera ást-
fanginn í bóndadóttur, en það
verð eg að segja þér, að eg áliti
það meir er en lítið álas um
smekldnn þinn, ef þú værir far-
inn að fella hug til ráðskonu á
einhverjum búgarðinum, dóttur
mjölkaupmanns, eða kryddsala
— slikrar skrípamyndar af sannri
konum.
Ritstjóri:
Gnðbraudur Magrnússou.
Hótel ísland 27.
Sími 367.
Prentsmiðjan Gutenberg.