Tíminn - 19.05.1917, Page 4

40
Tí MINN
Hjartans þakkir til allra, fjær og nær, er
sýndu hluttekningu við fráfall og jarðarför
föður mins Eyjólfs Andréssonar í Siðumúla.
Fyrir hönd móður minnar og systkina.
Síðumúla 13. mai 1917.
Andrés Eyjólfsson.
að rætast vorhugsjón enda auðsætt
vorið í samgöngunum. Hér stæði
líka þjóðin öll að baki, engri móð-
ur þætti vænna um afkvæmið, en
þjóðinni um Eimskipafélagið.
Þau orð á þjóðin að láta á-
sannast.
frá átlinÍBta.
Hin mikla sókn Bandainanna,
sem lióísl í vetur, heldur jafnt og
þétt áfram á vestri vígstöðvunum.
Þjóðverjar liafa hvað eílir annað
reynt gagnáhlaup, sem ö!l hafa
mislekist, en manntjón orðið hið
ægilegasla á báða bóga. Þjóðverj-
um hefir ekki einu sinni tekist að
stöðva framsóknina. Nú herma
síðustu skeyti til dagblaðanna, að
þeir haíi mist stórt svæði við
Serapelijót. Þar tóku bandamenn
borgina Roeux, sem hefir talsvert
hernaðarlegt gildi. Nokkuð hafa
þeir tekið af föngum, l. d. Frakk-
ar um 11 þúsundir hjá Gumme-
eourl. Þar féllu hundruð þúsunda
að því er breskar fregnir herma.
Síðustu skeyti segja orusturnar nú,
þessa dagana, enn grimmari en
nokkru sinni fyrr.
Aflur á móti má alt heila með
kyrrum kjörum á eystri vígstöðv-
unum, hjá Rússum, enda virðist
nú svo sem Þjóðverjar vilji vingast
við þá og fá þá til þess að semja
frið. Ástandið í Rússlandi er mjög
á huldu og ekki gott að fullyrða
hvorir megi sin þar meira, ófriðar
eða friðar vinir. Þar eru nýafslað-
in stjórnarskifti, enn þá einu sinni.
Hafa nú jafnaðarmenn náð þar
nokkrum völdum. Þeir krefjastþess
að nýja stjórnin berjist fyrir þeirri
stefnu, að friður verði svo saminn,
að engi ófriðarþjóðanna leggi Iönd
undir sig að styrjöldinni lokinni.
Heima í Þýzkalandi hafa þau
tíðindi gerzt, að jafnaðarmenn þar
hafa talað fyrir því opinberlega á
alþingi, að keisarastjórn verði lögð
niður og Þýzkaland gert að þjóð-
veldi.
í öðru lagi hafi hinn víðfrægi
rilhöfundur Breta, Mr. H. G. Weels,
stungið upp á því opinberlega, að
Bretar komi á þjóðveldi hjá sér.
Sést á þessu hversu lýðveldishreyf-
ingin breiðist óðfluga út þótt lítt
verði þess vart enn hér meðal vor
íslendinga.
ítalir hafa hafið grimmilega sókn
hjá Isonzo fljóli, uppi í fjöllum og
niður til sævar. Þykjast þeir nú
munu ná Triest, hinni miklu hafn-
arborg Austurríkismanna.
Til Bandaríkja N. A. eru þeir
komnir Balfour og JoITre í þeim
erindum, að sögn, að koma skipu-
lagi á herinn og samvinnu við
bandamenn. Fengu þeir þar góðar
viðtökur. Mr. Roosevelt má nú heita
ferðbúinn austur um haf með þær
200 þúsundir liðsmanna, sem hann
æt.lar að stýra á vestri vígstöðvun-
um.
Á hafnarborgina Zeebriigge i
Belgíu gerðu Bretar grimma árás
nýskeð, bæði frá sjó og lofti. Þar
var aðalflotastöð neðansjávarbáta
Þjóðverja, en Bretar segjast hafa
gengið frá henni i rústum, eða því
sem næst, og að hún muni ger-
eyðilögð Þjóðverjum upp frá þessu.
„^riðarhugleiðingar“.
Hannis Jónsson heitir annar rit-
stjóri »Fram« sem ný farið er að
gefa út á Siglufirði. Á páskunum
skrifar hann grein sem hann kall-
ar Hríðarhugleiðingar og lýsir liún
ástandinu á Siglufirði. Þá daga var
stórhríð á Norðurlandi og 16—17
stiga frost og menn alment hrædd-
ir við hafisinn.
Lýsir hann ástandinu svo að al-
ment vanti menn sykur, smjör,
kartöílur og kol, og þá fátækustu
ennfremur kornmat, kjöt og fisk.
Verst sé að vörur þessar séu alls
ekki til nema eitthvað svolítið af
kjöti og kornmat. Engin trj’gging
sé fyrir að Lagarfoss sé með vör-
urnar sem vanti, og þó svo væri,
gæti ísinn verið búinn að loka
sjóleiðinni áður en hann kæmi. —
Fyrirhygguleysi verzlanúnna sé ó-
fyrirgeíanlegt og svo liafi það lengi
v'erið. Altaf átt undir náðinni að
ísinn hleypti skipum að landi sjálfa
ísmánuðina. Verzlanirnar aldrei
bvrgar nema fram eftir -vetri —
nerna þá af glingri og öðrum hé-
górna. Um þetta segir greinarhöf-
undur:
»Um þennan brag sem nú er á,
má að miklu kenna kaupmönnum,
og verzlunarmála þeirra. Margar
verzlanir hafa mestmegnis óþarfa á
boðslólum, sem þær ginna fólk með.
Þessi óþarfi er seldur afar verði
því kaupendur hafa ekki hugmynd
nm verðmæti vörunnar, og hugsa
ekki um að kjmna sér það. Óhlut-
vandir seljendur sjá sér því leik á
borði með að selja slika vöru, en
hugsa minna um, að hafa nauð-
synjar, sem ekki er eins létt að
skapa verð á eflir geðþótta. Gróð-
inn á þeirri vöru er ekki eins íljót-
tekinn og rentutap að liggja ineð
liana. En þegar litið er á alment
verðlag liér, sést íljólt að kaup-
menn kynoka sér ekki við að leggja
á vörurnar sér til mikils hagnað-
ar, og þeir gætu þá séð sér borgið
þó þeir þyrftu að geyma matar-
birgðir frá ári til árs«.
Eftir að hafa bent á hve and-
hælislegur verzlunarmáli þetta sé
og slórhættulegur, lýkur höf. máli
sínu með því að livetja til kaup-
félagsskapar, því ólíklega vilji fólk-
ið lengur láta tefla aXkomu sinni
og lífi á tvær hættur með öðru eins
fyrirhyggjuleysi eins og þarna eigi
sér stað.
Fréttir.
Tíðin. Smá hlýnar og er jörð
orðin klakalaus næst sjó um alt
Suðurland en tún tekin að grænka.
Úrkomulítið og sólskinslausir dag-
ar, nema í gær og í dag, enda
þetta hlýjustu dagarnir enn sem
komið er.
Nýdáinn er liér í bænum Vigfús
Guðnason faðir Magnúsar dyra-
varðar í stjórnarráðinu og Einars
bakara í Stykkishólmi 83 ára gam-
all.
Skipaferðir. Cæ r e s kom á laug-
ardagskvöld með 650 smál. af kol-
um og eittlivað af tómum tunnum.
Hun fór um Vestmannej’jar og
Austfirði til Englands kl. 2 í dag.
Are kom á miðvikudaginn frá
Englandi lilaðinn kolum, salti og
tunnuin. Er það drjúgt sem það
skip hefir viðað að í vetur. Lag-
arfoss kom norðan um land i
morgun með fjölda farþega. Er
sagt frá þeirri skipakomu annars-
staðar í blaðinu. Bisp á heim-
leið, en eigi vita menn hvenær
hann lagði í liaf og þvi verður
eigi ráðið í hvern daganna hann
muni koma.
Húsaleigulög fyrir Reykjavík
hefir stjórnarráðið gefið út og kon-
ungur staðfesl, og gengu þau í
gildi 14. þ. m. Tilgangur laganna
að trýggja leigjendum betri að-
slöðu en hingað til. Má t. d. eigi
segja leiguliða upp liúsnæði ef
hann vill halda þvi, nema því að
eins að liann haíi roíið samninga
við húseigamla eða eigi slaðið í
skilum. Leiguliðar og hiiseigendur
geta fengið úrskurð húsaleigunefnd-
ar um hámark liúsaleigu, en
nefnd þessi sldpuð af yfirdómi,
landsstjórn og bæjarstjórn. Eigi má
taka íbúðarherbergi til annars en
íbúðar, og eigi rifa íbúðarhús nema
heilbrigðisnefnd banni þar íbúð,
eða húseigandi sjái um jafnmikla
húsnæðisaukningu. Með konung-
legri tilskipun má láta lög þessi
ná til annara kaupstaða.
í húsaleigunefnd kaus yfirdóm-
urinn Einar prófessor Arnórsson
(formann), landssljórnin Vilhjálm
Briem og Odd Hermannsson, bæj-
arsljórn Ólaf Rósenkranz af hendi
leigjenda og Ágúst Jósefsson af
hálfu húseigenda.
Scxtugsaímæli átli Sigurður Ei-
ríksson regluboði 12. þ. mán. Var
honum, konu lians og börnum þá
haldið samsæti af vinum lians
meðal Templara, er færðu honum
að gjöf vandaðan göngustaf gull-
og silfurbúinn og einnig nokkra
upphæð í peningum. Kvæði liafði
ort Guðm. Guðmundsson stórlempl-
ar, en ræður margar fluttar í sam-
sæti þessu.
Andhanningaiélag er nj’stofnað
hér í bænum. í sljórn þess eru
Gunnar Egilsson skipamiðlari, And-
rés Fjeldsted augnlæknir, Halldór
Þórðarson bókbindari, Jón Brynj-
ólfsson kaupmaður og Jón Kristj-
ánsson prófessor, en varamaður
Sig. Thoroddsen aðjunkt.
Amaryllis.
Skáldsaga.
Eftir
Georgios Hrosinis.
»Fyrsl í stað sat eg þarna nokkra
slund með opinn munn og neri
augun til þess að fullvíssa mig
um að mig væri ekki að dreyma.
»Þó náði sú hugsun hámarki
sínu, að hér væri um hyllingar
einar að ræða, þegar mér barst
að evrum mjúkraddaður, lagur
söngur hinum megin frá hinum
þéttu linditrjám.
Blás þú, árgola, blás þú frjáls,
blessuð svala mér góða!
Brenndu’ ekki sól minn livítan háls
og hiírana fagur-rjóða!
Hugsanirnar komu nú svo
margar i senn, að ekkert gat orð-
ið úr neinni samfeldri liugsun.
Eg reyndi ekki að renna grun í
það hvenig á söngnum stæði.
Eitt virtist vera mér Ijóst, að alt
væri þetta ekki einleikið. Eg
strauk liendinni um ennið til
þess að gela helur -átlað mig.
Fótalak heyrðist skaml frá mér,
á að gizka tvö þrjú skref, grein-
arnar aðskildust og milli þeirra
kom i Ijós — —«
»Herra Anastaios á nærklæðun-
um«.
Alveg ertu ófyrirgefanlegur. Þú
grípur fram í fyrir mér þar sem
sízt skyldi.
Umkringt grænu laufinu gaf
þarna að líla kvennmannshöfuð.
Hárið var ljóst og fagurliðað, og
í liárinu bar hún sex rauðar og
hvítar rósir sem fóru henni svo
vel að engu var likara en að þær
hefðu orðið þarna til. í vöngun-
um liéngu eins og einskonar
eyrnalokkar klasar af slórum
rauðum kirsuherjum. Eg lokaði
augunum. Laufskúlinn, hærinn,
himinn og jörð — alt hringsner-
ist fyrir mér.
Og þegar eg lauk upp augun-
um, var konan öll komin í Ijósr.
Annari hendinni hélt hún slóru
rósaknippi að barminum, en i
hinni bar hún körfu með kirsu-
berjum. Hún var í óhrotnum
hvítum kjól, sem lét fagurt vaxt-
arlagið njóla sín. í skjóli Kapri-
folianna virti eg liana fyrir mér
án þess að hún yrði mín vör.
En þegar hún alóvænt sá þarna
ókunnan mann, hrökk lnin svo
við, að hún misti rósirnar úr
fanginu. En í sömu andránni
gat hún sér víst til hver eg væri,
roðnaði og tók af sér rósirnar og
eyrnadjásnin.
Ritstjóri:
Giiðbranilur Magnússou.
Hótel fsland 27.
Sími 367.
Prentsmiðjan Gutenberg.