Tíminn - 02.02.1918, Blaðsíða 4

24
TÍMINN
of há í árslok 1914. Tölur þær
um þetta efni sem enn séu til-
færðar komi hvergi heim, hvorki
við skýrslu Þ. Sv. né fyrri tölur
reikningsins sjálfs.
Þá er sagl frá tilhneiging þeirri
að láta ekki koma fram i lands-
leikningnum ýmsar fjárhæðir sem
þar eigi að standa, og sé þá held-
ur ekki gerð grein fyrir þeim ann-
arstaðar. Það komið fyrir að j'fir-
skoðunarmenn hafi rekist á að
einhver svo og svo mikil fjárfúlga
hafi ekki verið lalin fram svo eða
svo mörg ár, og megi í því sam-
bandi benda á, Jað yfirskoðunar-
menn 1912 hafi komist að því að
aldrei kæmu fram i landsreikn-
ingnum vextir af póstávísanafé og
spyrjist þeir nú fyrir um hverju
þetta gegni. Svarið kom: Lagðir
í sparisjóðsbók, sem geymd er i
stjórnarráðinu. En ekkert fekst að
heldur að vita um það, hver þessi
fjárhæð var.
Árið 1914 spyrjist yfirskoðun-
armenn aftur fyrir um hversu
mikið sé í bókinni í árslok 1913.
Þessu svarar stjórnin: í sparisjóðs-
bókinni stóðu 1. jan. 1915 kr.
20,190.13. Það sé hulinn leyndar-
dómur enn hvað í bókinni stóð
1912 og 1913, þrátt fyrir ítrekaðar
tilraunir til þess að fá að vita það
og enn þann dag í dag hafi eng-
inn yfirskoðunarmaður séð þessa
bók né getað borið um hvort hún
nokkurntíma hafi verið til.
Árið 1915 segi yfirskoðunarmenn
að i pósttekjur vanti kr. 2.629.48
sem sé ágóði af gengismun. Engar
tekjur komi fram fyrir húsnæði
landsbankans í pósthúsinu og þó
hefði bankinn goldið 500 kr. húsa-
leigu mánaðarlega. Samkvæmt
reikningi póststjórnarinnar dönsku
eigum við þar inni árið 1915 kr.
2096.83, en þessi eign sé ekki tal-
in með í landsreikningnum. Póst-
sjóður sé ekki talinn af yfirskoð-
unarmönnum, landssjóður ekki
heldur.
í yfirliti yfir hag landssjóðs 31.
des. 1914 vanti eignamegin m. a.
útistandandi skuldir kr. 991.211.01
og skuldamegin m. a. kr. 698.079.02.
Árið 1915 séu þessar fjárhæðir
orðnar þessar: Útistandandi skuldir
kr. 1149.246 51 og innistandandi
skuldir kr. 917.976.27, en á yfir-
litið vanti þær sem fyr. Hinsvegar
sé kr. 231.270.24 taldar sem pen-
ingar í sjóði og »peningajorði<.( en
þetta sé að eins reikningsupphæð,
mismunur á inni- og útistandandi
skuldum, þeim sömu sem tilfærð-
ar eru hér á undan og eigi urðu
fyrir þeirri náð aðvera teknar með
á »yfirlitið yfir hag landssjóðs!«
Þá var frá því sagt að það kæmi
þráfaldlega fyrir og'ár eftir ár að
stjórnin lofaði bót og betrun uin
það sem aflaga fer og að er fund-
ið og láti yfirskoðunarmenn og
alþingi kj'rrast af og undanfelli því
réttmætan úrskurð, en svo sitji alt
í sama farinu og ekkert fært í lag.
(Frh.)
Guðbrandur Magnússon.
Fréttir.
Tíðin hefir verið altgóð í Reykja-
vík þessa vilcu, frostlítið eða þýða
flesta daga. Aftur á móti hafa ver-
ið hörð frost og stormar á norð-
ur- og vesturlandi. í fyrradag var
t. d. 8 stiga frost í Borgaríirði en
5 stiga hiti í Reykjavík. Fyrst í
gær var þýða um Borgarfjörð.
Bæjarstjórnarkosningarnar. Þrír
urðu listainir við kosninguna, því
að á síðustu stundu kom fram
C-listi og voru á honum þessir
menn: Einar Helgason ráðunautur,
Gísli Guðmundsson gerlafræðingur,
Jóhannes Jósefsson trésmiður, Árni
Thorsteinsson tónskáld, Jón Haf-
liðason steinsmiður, Gunnl. Pét-
ursson varðmaður og Jóhannes
Nordal íshússtjóri. Listi þessi hlaut
nálega ekkerl fylgi, bæði sakir
þess hve hann kom seint fram og
eins vegna hins að af hinu mesla
kappi var unnið gegn honum af
fylgismönnum hinna listanna.
Atkvæði féllu á þá leið að B-
listinu fékk flest atkvæði 1593, A-
listinn 1193 og C-listinn 76. Ógildir
seðlar voru 54 og 2 auðir. Alls
hafa því kosið 2918 kjósendur, en
um 6000 voru á kjörskrá.
Kosning hlutu:
Sveinn Björnsson (B) 1465 atkv.
Þorv. Þorvarðsson (A) 1188 —
Inga L. Lárusdóttir (B) 1291 —
Ólafur Friðriksson (A) 965 —
Guðm. Ásbjarnarson (B) 1098 —
Jón Ólafsson (B) 940 —
Jón Baldvinsson (A) 857 —
Á síðustu stundu féll kjörstjórn
frá skilningi sinum á kosningar-
lögunum og tók inn á kjörsluá
alla sem átti að útiloka vegna ó-
greiddra bæjargjalda. Helði kosn-
ingin orðið ónýtt að öðrum kosti,
ef kæra hefði komið fram.
Skipaferðir. G u 11 f o s s fór til
Ameriku 31. þ m. með nokkra
farþega. — B o t n í a fór sama dag
áleiðis til Noregs með kjölið. Far-
þegar voru milli 50 og 60 en skip-
ið tók engan póst. — Fálkinn kom
í nótt frá Danmörku. — Brezkt
herskip kom um helgina með mjög
mikinn póst frá útlöndum.
Samdauna.
Maður kom á grútarbræðslu og
kvartaði sáran undan slerkjunni.
Mönnunum sem unnu að bræðsl-
unni fanst fátt til um. Þeir fundu
ekki lyklina. Þeir voru orðnir
henni samdauna.
Heykaup.
Tilboð óskast um sölu á 7500
kg. af grænhirtu sinulausu heyi,
Menn snúi sér til Guðmundar
JónssOKar á Skeljabrekku eða
Einars Helgasonar garðyikju-
minns í Rvík.
óskast leigðir til plægingi í vor
suður á Garð kaga, 3—4 vikua
tíma í maímánuði-
Guðmundur Jónsson.
Skeljabrekku í Borgarfjrði.
Andrammur maður stygði aðra
menn frá sér. Hann skildi ekki
orsökina. Hún lá öllum öðrum í
augum uppi.
Þjóðmálaskúmur lagði það í
vana sinn að elta meðborgara sína
með óbótaskömmum og stórjuðum.
Menn komu sér saman um að
virða hann ekki svars vegna þess-
arar aðferðar hans. Hann stóð á
því fastar en fótunum að liann
notaði aldrei skammir og stóryrði.
Hann var orðinn þeim svo vanur
að hann kunni ekki lengur að
dæina um slíkt. Hann var orðinn
samdauna ósómanum.
Athugull.
Ritstjóri:
Trygg’vi Þórhallsson
Laufási. Sími 91.
Prentsmiðjan Gutenberg,
Amaryllis.
Miðdegisverðurinn var ekkert
iburðarmikill, en einkar smekk-
legur og prýðilega framreiddur.
Alt um það naut eg þessa ekki,
þvi það bar varla við að Ama-
ryllis viki að mér orði; hún lét
sér nægja að segja það eitt sem
kurteisi matmóðurinnar gat eigi
hjá komist.
Alt um það get eg ekki neitað
því, að eg hafði ágæta matarlyst,
og hr. Anastasios gaf mér þar
ekkert eftir, en dóttir hans snerti
naumast matinn, svo að faðir
hennar fór að gefa þessu gaum.
»Hvernig er þér farið í lcvöld?
Þú hefir glatað þinu góða skapi
og hefir þar að auki ekki matar-
lyst, þú sem annars altaf ert vön
að vera hungruð«.
»Það er ekkerf, að eins snert-
ur af höfuðverk«, svaraði hún
hálfraunalega.
Hr. Anastasios tók um hönd
hennar órólegur.
»Góði pabhi, vertu ekkert ó-
þolinmóður«, sagði hún og gerði
sér upp lágan hlátur, »eg er ekki
með hita. Þetta er minn venju-
legi kvilli. Eg verð góð aftur á
morgun«.
Eg var þarna í vondri klípu.
Átti eg að láta sem eg tryði
því sem hún sagði um lasleika
sinn. Það hefði verið hræsni
gagnvart henni, ellegar þá til þess
að afvegaleiða skilning hennar á
mér. Eg reyndi að fá mætt augna-
ráði hennar, til bess að hún skyldi
í augum mínum geta lesið iðrun
míná og sorg yfir því sem hent
hafði, en hún varaðist gaumgæfi-
lega að líta á mig.
Máltiðin var naumast á enda
þegar Amaryllis reis á fætur.
»Eg bið yður afsökunar«, sagði
hún, og röddin var ásakandi. Eg
verð að fá mér hvíld, höfuðverk-
urinn lætur ekki undan. Góða
nótt 1«
Hún rétti mér eins og fyrir
siða sakir höndina og snerti við
minni að eins með fingurgómun-
um, meðan eg hvíslaði eg man
ekki hvaða almennu orðatiltæki.
Eg drakk nú tvö eða þrjú glös
af víni með hr. Anastasios úti á
veggsvölunum. Eftir skamma
stund bað eg um að lagt yrði á
hest minn, og sem betur fór
reyndi elcki nágranni minn að
halda neitt aftur af mér með að
fara. Hann sagði að eins:
»Hér um slóðir getur maður
verið á ferð óvopnaður um skóg-
ana jafnt á nótt sem degi, svo
þér þurfið ekki að vera órólegur
þess vegna. Alt um það ætla eg
að láta skógarvörðinn fylgja yð-
ur, til þess að þér eigið ekki á
hættu að fara villur vegar«.
»Fyrir alla muni verið óhrædd-
ur. Eg finn veginn, og hvers vegna
þá að vera ómaka manninn?«
»0, þetta er nú hans iðja hvort
sem er að vera á vakki á næt-
urnar. Bíddu«, kallaði hann til
litla þjónsins, »segðu Karanasos
að hann eigi að fylgja gestinum«.
»Eg er mjög glaður yfir að hafa
kynst yður. Það er bágt að við
skulum ekki geta fundist á morg-
un. Það er laugardagur, og eg
verð að fara inn til bæjarins. Eg
á óselt korn frá því i fyrra og
verð að rýma tíl í hlöðunum
fyrir nýrri uppskeru. Eg hlýt að
fá einhvern kaupanda. Á sunnu-
dagsmorgun komið þér ef til vill
til kirkju«.
Og þegar hann sá á mér efa
bætti hann við:
»Verið ekki óánægður við mig
fyrir það þótt eg bæði yður að
koma svona tvívegis án þess í
millitið að hafa endurgoldið jrð-
ur heimsóknina. Hér hefir maður
að engu slíkar siðvenjur. Eg býst
við yður!«
Eg reið greitt heim. Skógarvörð-
urinn fylgdist með. Að skömm-
um tima var eg aftur lokaður
inni á mínu eigin herbergi.---
Hér voru þrjú blöð svo illa
skriíuð að mér var ómögulegt að,
komast fram úr þeim.
»Ákvörðuninni verður ekkii
breytt«, hélt bréfið áfram. »Á
sunnudaginn fer eg til bæjarins,
eftir að hafa heimsótt hr. Ana-
stasios og sagt honum að eg hafi
fengið skeyti frá frænda mínum
með tilmælum um að eg ræki
mikilsvert erindi fyrir hann þaiv