Tíminn - 10.07.1919, Side 4

228
T í M I N N
U|i samiistÉniar á Islanði.
I3eir sem ekki hafa heyrt hve miklum erfiðleikum
það þótti bundið um 1880, að sigla verslunarskipum til
Norðurlands, ættu að lesa 1. hefti af Tímariti ísl. Sam-
vinnufél. þ. á. Par er skýrt frá hversu einn fátækur
bóndi á Norðurlandi, kaupfélag Pingeyinga, og Otto
Wathne brutu ísinn á 'því sviði.
Verð 2 kr. séu keypt 50 eintök eða fleiri, kr. 2,25
fyrir alt að 50 eintökum. í lausasölu kostar árgangur-
inn 3 krónur. — Heftin eru 4 á ári.
Algreiðsla Skólávörðustíg1 25.
Sími 749.
Fréttir.
Tíðin er hráslagaleg og köld hér
í Reykjavík af hásumartíð að vera.
Póstflatningnr milli íslands og
Danmerkur látinn frjáls. Mun stjórn-
arráðinu hafa borist tilkynning um
það frá utanríkisráðuneytinu í gær.
Stórbruni varð á Sigluflrði á
mánudaginn, brunnu þar öll hús
Söbstads útgerðarmans ásamt síld-
arbræðsluverksmiðju. Voru húsin
sjálf vátrygð í Brunabótafélagi
Islands.
Síldarafli hefir verið talsverður
hér við Flóann i sumar,. og enn
verður hér síldarvart.
Crullbníðkanp var haldið hér í
bænum 5. þ. m., hjónanna: Gríms
Einarssonar og Ivristinar Gissurar-
dóttur frá Syðri-Reykjum í Biskups-
tungum, merkra bændahjóna af
góðum og merkum bændaættum
austur þar. Einar, faðir Gríms,
bjó að Kotlaugum í Hrunamanna-
hreppi og var sonur Gríms stú-
dents, er lengi bjó í Skipliolti og
þeir langfeðgar hver fram af öðr-
um. En móðir Gríms var Guðrún,
dóttir Jóns hreppstjóra á Kóps-
vatni og Kalrínar Jónsdóttur Ei-
ríkssonar frá Bolholti. Gissur Dið-
riksson, faðir Kristínar, bjó að
Vatnsenda í Villingahollshreppi,
en móðir hennar var Ragnheiður
Guðmundsdóttir frá Læk. — bau
Grímur og Kristín bjuggu fyrst að
Vatnsenda, en flutlust búferlum
vorið 1883 að Syðri-Reykjum og
bjuggu þar síðan 23 ár. Þá tók
þar við jörðinni Ögmundur tengda-
sonur þeirra, sem þar býr, og
dvelja þau nú þar gömlu hjónin
í góðu yíiriæti, og er einkuin hann
óvenju ern og unglegur, þó hann
sé á 9. ári um sjötugt, en kona
hans er 8 árum yngri.
Framan af áttu þau hjónin örð-
ugt uppdráttar, þó að alt af kæm-
ust þau vel af; var við ramman
reip að draga, lílil efnin og mikil
ómegð. En með frábærri elju, dugn-
aði og reglusemi sigruðust þau á
erfiðleikunum; efnahagurinn fór æ
batnandi eftir því sem þau bjuggu
lengur, og um það er lauk, áttu
þau ábúðarjörð sina og gott bú.
Heimilislífið yar hið ánægjulegasta
frá upphafi til enda, hjónin sam-
ráða um alt, eins og einn maður,
og börnin bæði góð og mannvæn-
leg. Þrjú börn mistu þau í barn-
æsku, en þessi 10 eru enn á lífi
og ólust öll upp heima. Þau eru
hér talin eftir aldri:
1. Ragnheiður gift Ögmundi Guð-
mundssyni hónda á Syðri-
Reykjum.
2. Eiríkur, kvæntur Ingiríði Jóns-
dóttur, bóndi á Ljótshólum í
Svínavatnshreppi.
3. Guðrún, gift Guðjóni Gíslasyni
bónda í Ásgarði í Grímsnesi.
4. Kalrín, gift Gísla Jónssyni
bónda í Þórormstungu í Vatns-
dal.
5. Gissur, kvæntur Sigrúnu Jóns-
dótlur, bóndi í Dalbæ í Gaul-
verjabæjarhreppi.
6. Gissur, ókvæntur, í Reykjavík.
7. Eyrún, gift f’orgrími Guð-
mundssyni kaupm. í Reykjavík.
8. Ágústína Guðríður, gift Eggert
Konráðssyni bónda á Hauka-
gili í Vatnsdal.
9. Herdís, gift Pétri Guðmunds-
syni bónda í Vatnshlíð í Ból-
staðarhlíðarhreppi.
10. Ingibjörg, ógift í Reykjavík.
Börnin og tengdabörnin mællu
sér mót hér í Rvík, laugardags-
kveldið 5. júlí, að Þorgríms kaup-
manns Guðmundssonar og buðu
foreldrum sínum til mótsins. Komu
þau úr Húnavatnssýslunni landveg
að norðan, sum sveitir, en sum
Kjalveg ofan í Biskupstungur. —
Ekki var vandalausra manna í
gullbrúðkaupinu annað en Lárus
Björnsson bóndi i Grímstungu, er
var samferðamaður þeirra, og séra
vandamál að fást við þessa vegi.
Iivort nú þegar á að byggja full-
komna akvegi á þessuin svæðum
eða búa þau að eins undir hesta-
fætur, og brúa þar sem verst er.
Verður því lielst að velia meðal-
hófið.
Það |>arf að skipa sérstaklega
f37rir um þessa vegi, og ákveða
eftir hvaða reglum þeir skuli gerð-
ir. Fyrst verður að leggja þar sem
fjölfarnast er og ógreiðfærast. Ó-
fullnægjandi tel eg þá aðferð, sem
gilt hefir, að brúa stöku torfærur
hér og þar, óreglulega, á póstveg-
um, og lítið gagn er að því að
ryðja og slélta vegastæðin, því að
rigningavatn og leysingar grafa þá
alt í sundur. f’að er engin frarn-
búð í öðru en upphækkuðum mal-
arvegum. Þjóðin verður að sann-
færast á því, að eigi má leggja
almarmafé og vinnu í ófullkomn-
ari vegi en þá, sem eru upphiaðnir
og malarbornir eða steinlagðir;
hitt er sama og kasta fé sínu á
glæ, í landi með röku eyjaloftslagi.
Þjóðvegirnir mega að líkindum
vera mjórri en akvegir liéraðanna.
En þess ber framast að gæta, að
leggja þjóðvegina, þar sem vænta
má að þeir geti síðar, ef til viM
fyr en varir, notast á einhvern liátt
sem undirstaða járnbraular. Þær
verða að líkindum fyrst lagðar
milli héraða og landgfjórðunga.
Þess vegna ætti það aovera fyrsta
framkvæmdaratriðið til undirbún-
ings þjóðvegunum, að kanna ná-
kvæmlega hvar hentugast er að
leggja þá, og seinna járnbrautir,
yfir heiðarnar. Það hefir verið
mesta mein þjóðarinnar í vegamál-
unum o. fl., að eigi var hugsað
nógu langt fram í tímann, við
undirbúning þeirra. — Þá þjóð-
vegakafla og brýr ætti fyrst að
taka á fjárlögin, sem horfa best
við umferð í framtíðinni.
Þjóðvegakerfið svarar að ýmsu
leyti til strandferðakerfisins, hvoru
tveggja hafa það sameiginlegt, að
veita þjóðinni mestan heildarhag
og jöfn afnot; þess vegna má
landssjóður ekki spara fé til þeirra,
þó arðurinn sé seintekinn, því að
hann margfaldast meir og meir
með tímalengdinni. Yfirleilt verður
að taka stærri og félagslegri tök-
um á samgöngumálunum en gert
hefir verið. Mun eg síðar í grein-
inni sýna með hvaða stofnum á
að auka tekjur héraðanna, og
mættu þeir lika að nokkru gilda.
fyrir landssjóðinn.
Eg hefi nú bent á hvernig þjóð-
félagið á að skipa fyrir um bygg-
ingu akvega og þjóðvega, og sam-
eina alla krafta sina til skjótra og
varanlegra framkvæmda í því þarfa
máli.
Næst er að athuga viðhald
þeirra. (Frb.)
Pórólfur Sigurdsson.
Morgunblaðið
talar um eitthvað sem það kall-
ar »samfœring<.( einmitt þegar það
er að færa út kvíarnar; halda
sumir að það sé af því að það
viti elcki hvað sannfcering er — og
hafi ef til vill aldrei vitað.
Baldvin Einarsson
aktýgj asmiður.
Laugaveg 67. Reykjavík. Sínii: 648 A.
Tvo kennara
vantar í fræðsluhéraðRauða-
sandslirepps í Barðastrand-
arsýslu.
Kenslutími 24 vikur.
Laun samkvæmt fræðslu-
lögum.
Umsóknir sendistfræðslu-
nefndinni fyrir 15. sept.br.
30. júní 1919.
Frœdslunefndin.
Bœkur og ritföng
kaupa menn i
Bókaverzlun
Sigfúsar Eymundssonar
Magnús Helgason skólastjóri og
kona hans. Hann hafði verið sókn-
arpreslur þeirra hjóna 20 ár og
fermt systkynin öll. Börnin færðu
foreldrum sinum gjafir, móður sinni
gullúr og föður sínum staf, prýði-
lega gripi; afhenti þá elsta dóttir,
en séra Magnús hafði orð fyrir.
Það var glaða sólskin yfir þeirri
kvöldstund og mun hún lengi
minnistæð þeim, er þar voru saman.
M.
Fiskiþingið hefir staðið hér
undanfarið. í stjórn Fiskifélagsins
tvö næstu ár kaus það: Hannes
Hafliðason forseta, Kristján Bergs-
son varaforseta. Meðstjórnendur:
Geir Sigurðsson, Bjarni Sæmunds-
son, Sigurjón Jónsson hafnargjald-
keri, Þorsteinn Gíslason frá Meiða-
stöðum. Til vara: Axel V. Tulinius
og Guðm. B. Kristjánsson.
Loftskeytastöðin í Flatey á
Breiðafirði tók til starfa 1. þ. mán.
Druknun. Maður féll nýlega út
úr bát á höfninni í Borgarnesi og
druknaði. I’á druknaði annar mað-
ur fyrir skömmu á Palreksfirði,
við það að bát hvolfdi í lendingu.
Jóhannesi Jósefssyni og fjöl-
skyldu hans var haldið fjölment
kveðjusamsæli á limtudagskvöldið.
Fór Jóhannes aftur til Ameríku
með Lagarfoss.
AY! Hafið þér gerst kaupandi
að Eimreiðinni?
Ritstjóri:
Tryggvi í’órhallsson
Laufási. Sími 91.
Prentsmiöjan Gutenberg