Tíminn - 10.12.1927, Blaðsíða 4

204
TIMINN
Vidbót.
í greininni „Ræktun sjávarþorpa"
í Tímanum 8. þ. m. er getið um
„merkilega samvinnu" milli sjávar-
útvegs og landbúnaðar, er Húsavíkur-
búar í þingeyjarsýslu hafi stofnað til
með því að hafa nú um tveggja til
þriggja ára skeið notað fiskiúrgang
til rœktunar. — Eins og kunnugt er
átti önnur samvinna upptök í þing-
eyjarsýslu. Er því ekki undarlegt að
einhverjum de.tti í hug, að einnig
þessi framtakssemi eigi þar fœð-
ingarhrepp. En svo mun ekki vera.
Vildi eg með þessum línum benda á
að slík samvinna milli atvinnuveg-
anna á sér lengri aldur en þau tvö
til þrjú ár, sem Húsavíkurbúar hafa
notfært sér hana. Ætla eg að geta
hér nokkurra manna, sem hafa virki-
lega haft forgöngu á þessu sviði og
eiga alt annað skilið, en að þeirra
sé að engu getið, þegar loksins er
farið að gefa þessari hlið ræktunar-
innar gaum opinberlega.
Austur í Mjóafirði hefir fiskiúr-
gangur verið notaður til ræktunar
síðan um 1890 eða jafnvel lengur. í
Brekkuþorpi teygja sig slétt og vel
ræktuð tún upp frá sjónum á nokk-
uð stóru svæði. Ber þó mest á
Brekkutúninu, sem er mest alt rækt-
að á þennan hátt og er eitt af stærri
túnum á landinu. Hefir Vilhjálmur
heitinn é Brekku verið þama stór-
virkastur, en einnig má ne,fna Gunn-
ar heitinn í Holti, Benedikt á Borg-
areyri, Sigurð heitinn á Höfðabrekku,
Konráð Hjálmarsson, Kristján Lars
Jónsson o. fl. — Var þó þessi ræktun
miklum erfiðleikum bundin, því að
túnstæðin voru snarbrattir, gróður-
lausir melar og mjög örðugt að koma
þangað áburðinum. Einn bóndinn,
Sigurður á Höfðabrekku, tók það ráð,
að strengja gildan vír frá uppiags-
pallinum upp á brún höfðans og
draga áburðinn í kassa eftir vírnum
upp í höfðann. Notaði hann til þess
vatnsafl í læk þar nálægt.
Hver fyrst hefir byrjað & þessari
hagnýtingu sjávaraflans er mér ekki
kunnugt, en mér þykja miklar líkur
til að Brekkuþorpsbúar séu hinar
sönnu forgöngumenn á þessu sviði.
Ræktun þessi stóð sem hæst, þegar
útgerðin á Austurlandi var í mest-
um blóma. Var þá margt aðkomu-
manna á Mjóaíirði og er ekki
ósennilegt að einhverjir þeirra hafi
iært af þessari reynslu Mjófirðinga.
Finst nógu líklegt að Húsavíkurbúar
hafi á einhvem svipaðan hátt fengið
að þekkingu og leiðbeiningu um sina
ráðabreytni. Er vel farið að þeir
hafa haft skilyrði, til þess að hag-
nýta sér hana betur en margir aðrir.
Um mörg undanfarin ár hefir það
mátt heita undantekning, hafi mað-
ur í Brekkuþorpi varpað fiskiúr-
gangi í sjóinn. Hafa Mjófirðingar
ekki þurft að lúta neinu banni, held-
ur hafa séð hag sinn í þessu. Hvað
bannið snertir, þá munu Húsvíking-
ar eflaust vera þar forgöngumenn.
Er það sennilega ráð, til þess að
flýta fyrir umbótum á þessu sviði.
Rvík, 10. okt. 1927.
porvaldur Jónsson.
Aths. það er rétt fram tekið hjá
höfundi þessarar greinar, að skylt er
að viðurkenna framtakssemi í þessa
átt, hvar sem er á landinu. Tilgátur
um að Húsavíkurbúar hafi lært þetta
af Mjófirðingum hafa minni þýðingu.
Fiskiúrgangur hefir verið hagnýttur
til ræktunar í Húsavík miklu lengur
en tvö til þrjú ár. En skipuleg vinnu-
brögð þorpsbúa í þessa átt munu
ekki vera eldri. Var hér í blaðinu
vakin sérstök athygli á þeim, af
því að þau ein virðast einhlít, til
þess að ráða fulla bót á óþrifnaði
þeim og sóun verðmæta sem frá önd-
verðu hefir verið og er enn víðast
hvar fylgifiskur útgerðarinnar i
sjávarþorpum landsins. Ritstj.
Landhelgisbrot. óðinn kom
hingað á miðvikudaginn með
þýskan togara. Var sá að ólögleg-
um veiðum sunnan við Reykja-
nes.
B. P. KALMAN
hæetaréttarmálaílutningsmaður.
JÓN ÓLAFSSON
cand. jurÍ8.
Málflutningur,
skuldainnheimta.
Hafnarstræti 15. Rvík.

Munið hin skýru orð Vestur-íslendingsins Ásmundar Jóhannssonar á síðasta aðalfundi Eimskipafélagsins:
„Sú króna, sem fer út úr landinu, er kvödd í síðasta sinn“.
Kveðjið þér ekki yðar krónu í síðasta sinn, þar sem þess þarf ekki með.
Vátryggið alt, á sjó og landi, hjá Sjóvátryggingarfélagi Islands.
4

„SONORA"
grammofónarnír heímsfrægu
nýkomnír.
Samband ísl. samvinnuféL
Varðmaður
Rökkrið sígur yfir hljóðlátt og hæg-
fara. Veðrið er stilt og blítt, en óðum
þyngir í lofti. „Goðafoss" liggur land-
festum bundinn við Torfunesbryggju
á Akureyri, og kappsamlega er unnið
að uppskipun, því að vörur eru
miklar og ýmsa grunar, að úrfelli
sé í nánd. Farþegar hafa flestir
gengið í bæinn, en snúa nú margir
til skips, þegar kvölda tekur, þar
sem aðgerðaleysið og leiðindin bíða.
Menn úr landi koma fram á skip og
hverfa aftur eftir stundarbið. Einn
kemur, þegar annar fer.
Eg geng niður í klefa minn og
kveiki mér í pípu. Svo fer eg aftur
upp á þiljur, stend um sinn á gang-
inum landmegin, horfi á vinnubrögð-
in á bryggjunni, totta pipu mína og
veit ekki annað en eg sé saklaus
eins og bam. HáSeti á skipinu stend-
ur við öldustokkinn. Alt í einu snýr
hann sér að mér og segir fast og
einbeittlega: „Eklci má reykja á þil-
farinu". þetta kemur svo flatt upp á
mig, að mér rennur í skap af ein-
hverri ímyndunar-stórmensku eða
særðri hégómadýrð, og eg er kom-
inn á fremsta hlunn með að svara
skætingi. En eg legg höft á mig,
þegi og sting pípunni í vasann. En
gremjan er ekki horfin úr hug mér,
þvi að eg get ekki skilið, að þetta
sé annað en merkilæti og eg hugsa
hásetanum þegjandi þörfina. Nú skal
eg hafa gætur á þér, lagsmaður,
hugsa eg með sjálfum mér, og gam-
an er nú að vita, hvort þú gerir öll-
um sömu skil. Eg bíð þama lengi.
Margir koma re.ykjandi ýmist neðan
úr skipi eða ofan úr bæ. Og allir
fá þeir sömu útreiðina hjá hásetan-
um. Hann er sýnilega á verði. Svo
geng eg burtu. —
Seint um kvöldið kem eg aftur upp
á þiljur. Hásetinn stendur þar enn
og höfuðsetur hvem þann, er sést
með vindil eða pípu. Og mér fer að
skiljast, að þessi maður sé ekki að
gera að gamni sinu.
Daginn eftir er hann aftur á verði.
Eg geng til hans, tek hann tali og
spyr, hví hann gæti svo stranglega
reykingamanna. „Á framþiljum er
fult af bensínfötum“, segir hann og
bendir þangað. „Úr sumum þeirra
vætlar, þetta rennur um þilfarið, og
lítill neisti ge.tur kveikt í öllu“. —
„þakka yður fyrir“, segi eg; „síðan
í gær hefi eg veitt yður athygli og
nú er skýringin fengin". Eg fer upp
á háþilfar og geng þar um gólf
stundarkorn. Mér líður einkennilega
vel. Mér er orðið hlýtt til þessa
manns. Eg hefi séð, að honum er al-
vara að gæta skyldu sinnar. Heill
þér varðmaður! það er ljóst, að þér
er óhætt að treysta. Slíkra manna
þörfnumst vér hvarvetna á láði og
legi. Og þeirra ber að minnast eins
og allra góðra drengja.
þessi maður heitir Guðlaugur þor-
steinsson frá Ólafsvík.
Ben. Bj.
IsÆaltöl
Bajersktöl
Pilsner
Best. — Odýrast.
Innlent.

H.f. Jón Sigmandsson & Co.
apoaxmxíp
og alt til
upphluts
sérl. ódýrt.
Skúfhólkar
úr gulli og silfri.
Sent nieð póstkröfu út
dxxxmacBi: um land, ef óskað er.
Jón Sigmundsson gullsmiöur.
Sími 333. — Laugaveg 8.
Islandssaga
Jónasar Jónssonar, annað hefti,
er nú komin út endurprentuð.
Hún er seld í flestum kaupfélög-
um úti um land og nokkrum bóka
búðum. 1 Reykjavík fæst hún í
Bókabúðinni á Laugavegi 46,
Bókaverslun Þór. B. Þorláksson-
ar, Bókaverslun Þorsteins Gísla-
sonar, Bókaverslun Arinbjamar
Sveinbjarnarsonar. I Hafnarfirði
hjá Einari Þorgilssyni og Þor-
valdi Bjamasyni. Verð kr. 2,50.
Dánardægur. Látinn er 29, f.
m. Magnús Blöndal kaupm. hér í
bænum, fæddur 12. sept. 1852,
sonur Gunnlaugs Blöndal og Sig-
ríðar, systur Ben. Gröndal skálds.
Hann fékst lengst af við verslun-
arstörf,en lét einnig stjórnmál til
sín taka um skeið og var rit-
stjóri „Reykjavíkur“ 1908—09.
Ilann var vinsæll maður og vel
gefinn. — Þá er og fyrir nokkru
látinn á Akureyri Brynjólfur
Ámason cand. phil. frá Mikla-
garði í Eyjafirði. Hann hafði um
skeið þjáðst af nýmaveiki. Bryn-
jólfur tók mikinn þátt í stjóm-
málum og ritaði mikið í blað
Ihaldsmanna á Akureyri.
Ritstjóri: Jónas Þorbergsson,
Lokastíg 19. Sími 2219.
^linilllli(l!lllílllllllll!lllllll!!!l'ií;!llllllíllllllllljllllllllllllllHÍIIIIII!IIIjlÍII1llllllllllllll!llll!llll!lllllll;llllllllliilllllllHIII^
1 Veðdeildarbrjef. |
iimiiiiiiiiniiiiiiiiiiiíiiiiiiHiHiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiitiimiHiiiiiiiiniiiiiiHiiiiliinHiiniii
| Bankavaxtabrjef (veðdeildarbrjef) 7. j
flokks veðdeildar Landsbankans fást |
| keypt í Landsbankanum og útbúum j
3 hans. |
| Vextir af bankavaxtabrjefum þessa |
| flokks eru 5°/o, er greiðast i tvennu
| lagi, 2. janúar og 1. júlí ár hvert.
| Söluverð brjefanna er 89 krónur
| fyrir 100 króna brjef að nafnverði.
Brjefin hljóða á 100 kr., 500 kr., |
| 1000 kr. og 5000 kr. |
| Landsbanki ÍSLANDS. |
xxxxxx
í heildsölu hjá:
Tóbaksversl. Islands h.f.
Piano, Rarmoninm,
Fiðlur, Cello, Guitarar, Mandolin, Munnhörpur, Harmonikur, Flaut-
ur, Trommur, Grammofónar, Grammofónplötur í miklu úrvali, m.
a. allar íslenskar plötur og nýjustu danslög. Nótur fyrir píanó,
harmoníum, söng, fiðlu, cello, guitar. —
Vörur sendar gegn eftirkröfu út um alt land.
KATRÍN VIÐAR
Hljóðfæraverslun Lækjargötu 2. Sími 1815.
PRJONAVÉLAR
BTíir 25 éirsL inzAlexxci reynsla
hefir sýnt og sannað, að „BRITANNIAU prjónavélarnar frá DreBdner
Strickm iichinenfabrik eru öllum prjónavélum sterkari og endingarbetri
Vólarnar eru með viðauka og öllum nýtísku útbúnaði
„Britannia“ prjónavétar eru ódýrastar.
Samband ísl. samvímmfél.
Prentsmiðjan Acta.