Tíminn - 18.05.1929, Qupperneq 2

120
TIMINN
Bændur, athugíð vel hvort jþér getíð komist af án vélavinnu við heyskapinn.
Kaupið heyvinnuvéiar
þær svíkja engan. Fjöldi meðmæla frá ánægðum notendum víðs-
vegar um land alt, er til sýnis á skrifstoíu vorri
Sambaud isL sa.mviitsiiaféla.ga.
S. B. sjálfum um þær mundir.
Ræð eg það af því, að hann var
sárreiður yfir því, að á aðalfundi
K. S. skömmu áður fékk hann
fæst atkvæði þeirra þriggja
manna, sem kosnir voru 1 stjórn
félagsins, og neitaði hann þá að
taka móti endurkosningu. Hefir
sennilega talið móðgun við sig að
fá ekki öll atkvæði fulltrúanna;
en til þess að mýkja og milda
stórlæti hans voru fulltrúamir
svo góðir að kjósa hann fulltrúa
félagsins á aðalfund Sambandsins,
og tel eg það engu minna trún-
aðarstaif en stjómarstörfin. En
við þann bita, eða þrátt fyrir þá
vegtyllu, fór andinn í hann, sem
síðan hefir knúð hann til að
vinna á móti K. S. og leitast við
að hnekkja hag þess, meðal ann-
ars með því, að reyna að telja
menn á að svíkja félagið um við-
skifti, segja sig út því og gerast
liðhlaupar eins og hann sjálfur.
En sem betur fer hafa flestir lítt
sint fortölum hans.
Samvinnuhug S. B. um frysti-
húsið marka eg og á þeim gusti,
sem á honum var þegar hann kom
heim til mín meðan á Sláturfé-
lagsfundinum stóð, og þeim orð-
um, sem hann að ástæðulausu lét
þá falla í garð landsstjórnarinnar.
Frá því, sem okkur fer á milli, í
það sinn, -hefi eg áður skýrt í
bréfi mínu hér að framan, og
skal því ekki endurtaka' það hér,
en vísa til þess er eg hefi þar um
mælt.
Aðeins skal eg bæta því við, að
þegar S. B. fór frá mér, grunaði
eg hann um græsku í máli þessu,
og mér flaug í hug: Skyldi hann
nú ætla að reyna að nota getsakir
sínar í garð landsstjórnarinnar til
þess að sprengja alt samkomulag?
En eg varpaði þeirri hugsun jafn-
skjótt frá mér. En hvað skeður?
Það er best að láta S. B. svara
sjálfan með þessari eíndæma
ógeðslegu ósannindaklausu hans í
Varðargreininni:
„Þegar svo máhð er að verða
afgreitt í þessu formi, þá skeður
þetta eindæma stjómarfarslega
hneyksli, að við fáum þau boð inn
á fundinn frá Jónasi ráðherra í
gegnum séra Sigfús, að lánið til
Kaupfélagsins væri bundið" því
skilyrði að Sláturfélagið yrði ekki
meðeigandi í frystihúsinu“.
Sigurður! Eg hefi stundum ekki
getað varist því að gruna þig um
græsku, en aldrei hefir mér dott-
ið í hug að innræti þitt væri eins
og það lýsir sér í þessum til-
greindu orðum þínum hér að
framan, og sannleikans vegna get
eg ekki hlífst við að lýsa þessi
orð þín tilhæfulaus ósannindi.
Jónas ráðhena hefir alls engin
boð sent inn á þennan umrædda
Sláturfél.-fund gegn um mig.Hann
hefir ekkert sagt í þá átt að lánið
til Kaupfélagsins væri bundið því
skilyrði, að Sláturfélagið yrði ekki
meðeigandi I húsinu.
Þessi boð, sem þú hefir flutt
fundinum eru heimildarlaus upp-
spuni sjálfs þín, afkvæmi getið og
alið í sjálfs þíns höfði og sjúkum
heila. Jónas ráðhen-a hefir í mín
eyru ekkert um þetta frystihús-
mál sagt, annars efnis en það,
sem stendur í símskeytinu, sem
eg sýndi þér, og við deildum um
hvemig skilja bæri. Þar er minn
skilningur réttur, en þinn rang-
ur, þú vildir snúa öllu öfugt, til
verri vegar, og þér hefir tekist
það með þínum eigin boðskap,
sem þú fluttir fundinum. Þú einn
átt heiðurinn af því, að slegið var
á framrétta hönd Kaupfélagsins
um samvinnu og samkomulag um
frystihúsið, og eg öfunda þig ekki
af þeim heiðri.
Alt, sem Tíminn hefir sagt um
þetta frystihúsmál er rjett. Alt,
sem Morgunblaðið og Vörður hafa
um það sagt er rangt, og senni-
lega hafa þau ausið úr sömu upp-
sprettunni. Um það leyti sem
Sambandsfundurinn stóð yfir,
næstliðið vor, fluttu þessi blöð
greinar um málið, þar sem þau
gerðu mikið hróp að landsstjórn-
inni, og báru hana brigslum fyrir
hlutdrægni og kúgun. Alt voru
þetta ósannindi og rangfærslur,
samskonar og hjá þér. Var það
aðalerindi þitt á Sambandsfund-
inn að spýta þessum óþverra í
blöðin? Varst þú óhreina lindin,
sem þau ötuðu sig úr? Væri svo,
hefði þér verið sæmra að sitja
heima, því eftir því sem nú er
augijóst orðið hefir það naumast
verið áhugi fyrir hagsmunum og
velfarnaði umbjóðanda þíns (K.
S.), sem knúði þig til fararinnar.
Eitt af mörgum ranghermum
S. B. í Varðargrein hans er það,
að landsstjórnin hafi í heimildar-
leysi þágildandi laga veitt K. S.
viðlagasjóðslán til frystihússins. 1
Hið sanna er, að 14. apríl f. árs
lofaði atvinnumálai’áðherrann K.
S. láninu „á þessu eða næsta ári“,
en lánið er óveitt enn, því K. S.
hefir ekki ennþá tekið einn eyri
af viðlagasjóðsláninu, en efast
ekki um að ráðherrann muni efna
loforð sitt, og veita því lánið á
þessu ári í fullri heimild gildandi
laga.
Alt sem S. B. segir í greininni
um gerðir landsstjórnarinnar er
á einn og sama veg, alt eintómir
ósannindavefir. Og þetta er mað-
ur, sem alla aðstöðu hafði til
þess að vera málinu kunnugur,
og er að hampa kunnugleika sín-
um framan í lesendur greinar
sinnar í því skyríi, að orð hans
verði þá fremur tekin trúanleg.
En hann gætir þess ekki, að það
er ekki nóg að vera kunnugur, ef
„kunnugur“ vill ekki fara rétt
með, og einmitt í því hefir S. B.
gert sig sekan. Ætli að mönnum
mætti ekki ofbjóða það „blygð-
unarleysið".
öll þau atriði, sem S. B. vill
láta teljast kjarnaatriðin í grein
hans eru ósönn.
1. Það er ósatt, að Frystifé-
lagið hafi átt að vera, eða verið
eitt og hið sama og S. S. og K.
S. („í einu lagi undir nafninu
Frystifélag Skagfirðinga").
Eins og áður er sagt, átti það
að vera sérstakt og sjálfstætt
félag, opið öllum, sem í það vildu
ganga, samkvæmt inngönguskil-
yrðum samþykta þess.
Á stofnfundi félagsins voru 32
menn; 31 þeirra tjáðu sig viljá
ganga í félagið og skrifuðu undir
skuldbindingu um að halda sam-
þyktir þess. Aðeins einn, sjálfur
S. B., fór af fundinum án þess að
skrifa undir, og má af því ráða
hug hans og heilindi í garð þessa
margnefnda Frystifélags, sem
hann þá hafði látist vilja stofna
og styðja. — Af stofnendunum
urðu það þó aðeins fjórir, sem
fullnægðu að öllu leyti settum
inngönguskjlyrðum, og gátu tal-
ist löglegir félagsmenn.
2. Það er ósatt að S. S. hafi
sótt um viðlagasjóðslán, og að
landstjórnin hafi veitt K. S. lán-
Tímburhlöður
okkai’ við Hverfisg-otu 54 og Laugaveg1 39, hafa nægar
timburbirgðir á boðstólum. — Þar kemur enginn að tómum
kofunum fyrst um sinn — því
tímburf armur
#
er nýkominn. — Allar stærðir. — Allar lengdir. — Viðar-
gæðin alkunrt — Verðið lækkað, svo að hagkvæmust
tímburkaup
munu menn, nú sem fyr, gera hjá
Timburverslun Árna Jónssonar
Reykjavik
Sveitamenn!
Verslið við sveitamanninn, það
er happadrýgst. Höfum allskonar
skófatnað. Sérstaklega vandaða
vinnuskó. Verðið afar lágt.
Skóbúð Yesturbæjar
Vesturgötu 16
ið í því 3kyni að „útiloka“ og
„drepa“ S. S.
3. Það er ósatt að landsstjórn-
in hafi veitt K. S. lánið í heim-
ildarleysi gildandi laga.
4. Það ^er ósatt að Jónas ráð-
herra hafi sent Sláturfélags-
fundinum nokkur skilaboð gegn-
um mig.
Allar ásakanir í garð lands-
stjói-narinnar í máli þessu eru
því algjörlega ósannar og ómali-
legar.
Mér hefir ætíð verið óljúft að
eiga í deilum, og hlífst við því í
lengstu lög, en „svo lengi má
bi’ýna deigt járn að bíti um síð-
ir“.
ósannindum, blekkingum og
brigslum hefir svo oft og lengi
verið þyrlað upp í máli þessu,
að eg gat ekki lengur látið það
hlutlaust, heldur taldi mér skylt
að andmæla ósómanum.
Sigfús Jónsson.
Ný fegurð
fyrir bros yðar.
Náið burtu húðinni, sem gerir
tennurnar dökkar.
'FANNHIRÐINGAR hafa teklð stórum
* framförum.
Tannlaeknavísindin rekja nú fjölda tann-
icvilla til húðar (lags), sem myndast á
iönnunum. Rennið tungunni yflr tenn-
urnar; þá flnnið þér slímkent lag.
Nö hafa visindin gert tannpastað Pep-
sodent og þar með fundið ráð til aö eyða
að fullu þessari húð. Það losar húðina og
nær henni af. Það inniheldur hvorki
kísil né vikur.
Reynið Pepsodent. Sjáið, hvernig tenn-
urnar hvítna jafnóðum og húðlagið hverf-
ttr. Fárra daga notkun færir yður heim
sanninn um mátt þess. Skriflð eftir
ókeypis 10 daga sýnishorni til: A. H.
Riise, Afd. 261*80' Bredgsde 25, EX,
Kaupmannahöfn, K.
FÁIÐ TÚPU I DAG!
aasmmammBBBKMnmMá Skrásett «
Vðrumerki T íl rnmnTmuiHTTirP'HIHIWI—fM—
Afburða-tannpasta nútímans.
Hefur meðmæll helztu lannlækna ( ðllum helral. 2613
Ritstjóri: Jónas Þorbergsson,
Ásvallagötu 11. Sími 2219.
Prentsmiðjan Acta.
I