Tíminn - 25.05.1929, Blaðsíða 3

TÍMINN
125
Vöi-uhús ljósmyndara, Reykjavík.
Amatörar
Látið mig- framkalla, kopiera og stækka filmur ykkar. Til
þeirrar vinnu eru notuð öll fullkomnustu verkfæri sem,',völ er á,
20 ára reynsla og sífelt vaxandi viðskifti mæla með verkinu. Alt
fyrir „Amatöra" svo aem: Myndavélar, filmur, pappír og m, m,
fl. ávalt á boðstólum fyrir lægsta verð.
Notið eingöngu hinar heimsfrægu „APEM“-fílmur.
Vörur sendar gegn póstkröfu út um land, — Ábyggileg af-
greiðsia.
Carl Ólafsson
Vönihús ljósmjmdara.
Reykjavík. Sími 2152.
Laus staða.
Rösk stúlka getur fengið atvinnu í vefnaðarvörubúð frá 1.
júlí næstkomandi. Góð rithönd æskileg. Eiginhandar umsóknir á-
samt meðmælum og kaupkröfu sendist fyrir lok júnímánaðar næst-
komandi til undirrítaðs, sem gefur allai' nánaii upplýsingar.
V
Sig-urdur Steinþórsson
kaupfélagsstjóri.
Stykkishólmi.
Ámi Pálsson hefir talað um
hinn flekkaða skjöld íhaldsflokks-
ins. Ihaldsmenn vita yfirleitt, að
þeir eru mjög brennimerktir af
fortíð sinni og framkomu í lands-
málum. Kölluðu þeir saman lands-
fund til þess eins að umskírast,
og reyna að villa á sér heimildir
með nafnbreytingu, eins og þjóf-
ur á flótta, sem grafa vill fortíð
sína með því að taka falskt nafn.
Nú í þinglokin hélt þingflokkur-
inn marga fundi um málið, og
mun nú afráðið að kasta íhalds-
nafninu, og kalla afturhaldslið
landsins Sjálfstæðisflokk. Að lík-
indum mundi Birni Jónssyni og
Skúla Thoroddsen þykja það mik-
il býsn, ef þeir gætu risið upp úr
gröf sinni, og sæju verstu innlim-
unarþræla sinnar samtíðar, fjend-
ur íslensks fána, og flötustu
sleikjur alls, sem dankst var,
stela flokks nafni þeirra og kalla
sig „Sjálfstæðismenn“.
En sú mun raunin verða að
nafnskifti þessi villa fáum sýn.
„Sjálfstæði“ M. Guðm. gagnvart
útlendu fjármálavaldi er sönnun
þess, hverskonar sjálfstæðis er að
vænta af flokki, þar sem hann er
einn leiðtoginn. *
---o----
Fréttir.
Forsætisráðherrann er nú aftui'
tekinn að liafa fótavist og mun að
öllu áfallalausu hefja störf eftir
helgina.
Alþingi. þinglausnir fóru fram á
laugai-daginn fyrir hvítasunnu, 18. þ.
m. Vegna þrengsla hiður næsta blaðs
frásögn um afgreiðslu hélstu mála og
lokastörf þingsins.
Hans Nielseu hefir tekið sœti i. ís-
lensk-dönsku réðgjafarnefndinni í
stað Borgbjergs, sem gerst hefir ráð-
herra.
Hnndavtnnusýning. Að tilhlutun
kvenna er þessa dagana haldin sýn-
ing á handavinnu í Reykjavík og er
sýningin í barnaskólanum. Samkv.
þvi, sem Ilalldóra Bjarnadóttir skýrir
frá er hún haldin, til þess „að fá
vissu fyrir, hvað til er af sýningar
hæfum munum í bænum nú sem
stendur". En sýningin er -einskonar
undirbúningur undir sýningu þá á
heimilisiðnaði og handavinnu, sein
fyrirhuguð er sumarið 1930.
eni snögghærðir og randir á milli
með lengri hárum, sem hringa
sig þétt og ætíð þannig, -að hár-
broddurinn snýr að skinninu.
Þetta er að ytra útliti og áþreif-
ingu líkt og upphleyptur rósa-
saumur. Fjárkyn þetta þrífst
best í þurviðrasömu fjalllendi.
Á Marey hjá Stafangrí skoðaði
eg tvo flokka, sem stóðu þar L
sóttkví, og voru 7 ær og 1 hrút-
ur í hvorum flokk. Dýralæknir
Holmbu sagði mér, að eigendur
væru búnir að selja fyrirfram
hvert lamb sem fæddist fyrir kr.
1800.00. Sama fé sá eg bæði
blandað og' óblandað hjá Jóni Sæ-
land fjárræktarráðunaut Norð-
manna. Hann hafði um 200 fjár
og mörg fjái'kyn og gerir ýmsar
tilraunir í fjárrækt. Hann vinnur
ötullega að því, að fjölga sauðfé
í landinu. Norðmenn hafa nú
seinustu árin komist að þeirri
niðurstöðu, að sú ræktun borgi
sig best, að bera tilbúinn áburð á
vallgróin beitilönd. Lyng, einir og
finnungstoppar er brent, sum-
staðar herfað eitthvað og sáð í
grasfræi og borið á. Sellöndin í
fjalldölunum er nú farið að rækta
aðallega á þann hátt, að bera til-
búinn áburð á landið eins og það
kemur fyrir. Bygðin færist nú
þangað út, þar er heyið og beit-
in best fyrir sauðfé.
Síðan 1918 hefir sauðfé fjölgað
í Noregi um 18% og er fjártal-
an nú nokkuð á aðra miljón. Að
því er stefnt að þjóðin, auk þess
að kjötfæða sig sjálf, geti flutt
Hefðarfrúr
og meyjaj? nota altaf hið
ekta austur-
W&i e landa
MjkF ilmvatn
Furlana.
Útbreitt
um allan
^7p|\v heiin.
Þúsundir
vvl M |M- / „kvenna
< fUKIáNA ,, nota það

Fæst í smáglösum með
skrúftappa. Verð aðeins 1 kr.
í heildsölu hjá
H.f. Efnagerð Reykjavíkur.
pjóðvinaiélagsbækurnar eru nú
komnar út. Andvari flytur að þessu
sinni grein um Ilallgrím Kristinssou
forstjóra eftir Jónas þorbergsson, um
„þjóðabandalagið og ísland" eftir
Björn þórðarson, mjög langa gre.in
um „Fiskirannsóknir 1927—1928“ eft-
ir Bjarna Sæmundsson og „þætti úr
menningarsögu Vestmannaeyja" eftir
Sigfús M. .Tolmsen. — Almanakið er
fjölskrúðugt og gott. það flytur rit-
gerðir um fjóra frakkneska menn,
sem sint hafa íslenskum efuum, þá
Paul Grimard, Havier Marmier,
Maurice Cahen og Paul Verrier, ásamt
myndum af þeim öllum. Ritar Sig-
urður Nordal um þrjá fyrstnefna
menn, en Guðm. Finnbogason um
hinn síðastnefnda. — Gunnl. Briem
ritar um útvarp, Jón Eyþórsson urn
þoku og Samúel Eggertsson um
Norðurheimskautsbauginn. Loks ritar
Theodóra Thoroddsen „Brot úr
bernskuminningum" um ýmsa sér-
kennilega karla við Breiðafjörð. Auk
þessara föstu rita gefur félagið út að
þessu sinni upphaf að miklu rit-
verki um Jón Sigurðsson eftir Pál
Eggert Ólason prófessor. Verður það
5 hindi alls og er þetta fyrsta bindi
476 hls. prentað á úrvalspappír. Á
bls. 45, í aðfaraorðum ritsins, gerir
höfundurinn grein þess, hversu saga
Jóns og saga þjóðarinnar í stjórnar-
farsbaráttunni greinist í þætti og
verður ritið gagnger söguleg rann-
sókn á þessu tímabili. Mun margan
fýsa að kynnast þeim athurðum, er
svo merkir hgfa verið og örlagaríkir
um hagi okkar og viðreisn og sem
telja má að gripi hvarvetna inn í líf
þjóðarinnar enn í dag og sögu
merkra maniia jafnvel sumra þeirra,
sem enn eru á lifi. Mun svo fara, að
Púll Eggert prófessor verði ágætur
af þessu verki, en þjóðin fróðari og
rikari af ræktarsemi.
-----o----
út kjöt til Bretlands. Kjöttolls-
pólitík Norðmanna flýtir mjög
fyrir því, að þétta takist fyr en
seinna.
Jón Sæland segir í ársskýrslu
sinni 1928 til búnaðærráðuneytis
Norðmanna, að sauðfé hafi fjölg-
að minna tvö síðustu árin vegna
verðfalls á kjöti. í sambandi við
þetta segir Sæland:
„En íslenska sauðakjötið veldur nú
liarðvitugri samkepiii á innlendum
marlcaði. Sauðfjáreigendur kvarta
mjög yfir þessu og þykir ósann-
gjarnt, að fjafða- og fjallabygðir
ir landsins (fjárræktarbygðirnar)
skuli njóta minni tollverndar en önn-
iii' héruð (hin írjósamari), — Toll-
urinn á islensku sauðakjöti er helm-
ingi miiini en tollur á nautakjöti og
fleski frá öðrum löndum. Á hverju
ári er i'lutt hingað frá íslandi um 2
miijónir kg. af sauðakjöti, sem svar-
ai' lil að vera 130.000 kroppar. í
heild sinni stendur ríkissamningur-
inn við ísland eklci lítið í vegi fyrir
öllum, sem vinna að því, að fjölga
sauðíé í lundinu“.
Eg átti tal við héraðsdómara
og stórþingsmann G. Griei,
Gvarv á Þelamörk, sem verið hef-
ir formaður vinstri manna í
þinginu. Hann bjóst við að eigi
yrði til lengdar komist hjá að
endurskoða samninginn við Is-
land, því talsverðar urgur út af
honum væru meðal sjómanna og
sauðfjáreigenda, en ástæðu til
óánægjunnar taldi hann minni en
af væri látið.
Margt bendir til þess að ekki
sé hyggilegt að treysta mikið á
Litla bílstöðin
hefir áætlunarferðir
á hverjuro degi
milli
Reykjavíkur - Stokkseyrar
og
Eyrarbakka.
Mánud. kl. 11 f.h. kl. 5 e.h.
Þriðjud. — 11 f.h. — 5 e.h.
Miðvikud. — 11 f.h. — 5 e.h.
Fimtud. — 11 f.h. — 5 e.h.
Föstud. — 11 í.h. — 5 e.h.
Laugard. — 4 e.h. — 8 e.h.
Sunnud. — 6 e.h. - 9l/2e.h.
I Reykjavík:
Lækjartorgi, Símar 668 og 2368.
Á Selfossi:
S. Ó. Ólafsson & Co. Sími 3.
Á Stokkseyri:
Einar Eyjólfsson. Sími 5.
Á Eyrarbakka:
ólafur Helgason. Sími 22.
Fyrsta flokks lokaðir bílar
NASH oj BUIGK
TASAÚB
ljómandi falleg, nikkeleruð 8.50,
g.vlt á röndum 9.75, Skamm-
byssur 3 kr., 4.50 og 5 kr., Marg-
hleypur 12.50, Rakvélar 1 kr.,
Rakvélablöð 15 aura, Silfujfplett-
borðbúnaður afaródýr, t. d. te-
skeiðar 46 aura, Matskeiðar og
gaflar 1.95, margt fleira þessu
líkt. Sendi burðargjaldsfrítt gegn
fviirframborgun. Hefi flestar teg-
undir af búsáhöldum, leikföngum,
smávörum, matvörum, nýlendu-
vörum. — Biðjið um verðskrá.
Útvega kaupmönnum margar
vörur með góðu verði og löngum
gjaldfresti beint frá útlöndum.
Hefi sýnishom hér.
Tek íslenskar vörur til sölu hér.
Greið skil og lág ómakslaun.
VERSLUNIN MERKÚR,
Grettisgötu 1. Sími 2098.
Reykjavík.
markað framvegis í Noregi fyrir
íslenskt kindakjöt. Er hin mesta
nauðsyn að ti'yggja íslenskum
bændum aiman og betri markað
fyrir dilkakjötið í Bretlandi, Belg-
íu eða annarsstaðar.
Fyrir 15 árum keyptu Norð-
menn tvo silfurrefi í Ameríku
fyrir 60 þús. kr. pai-ið, eða 30
þús. kr. hvort dýr. Það var byrj-
un til hinnar miklu refaræktar,
sem nú er í Noregi. Talið er að
þar séu nú um 400 refabú eða
refagirðingar og um 15 þús. ref-
ir; aðallega amerískir silfurrefir.
Síðastliðið ár voru seld til lífs
400 dýr, parið á 4500 kr. til jafn-
aðar, seldir refir og skinn fyrir
samt. 9 miljónir. Refabændur
liafa með sér félagsskap, gera
kynbætur, blanda saman ólíkum
kynjum, færa ættartölubækur,
veita verðlaun á sýningum o. s.
frv. I hagskýrslum Norðmanna
eru nú refirnir metnir á 30 milj-
ónir en alt sauðfé landsins á 40
miljónir kr. Aðalhagsmunir refa-
búanna liggja í því, að selja líf-
dýr fyrir uppsprengt verð. Eftir-
spurnin í Noregi er nú farin að
þverra en þá færa refabændur sig
yfir landamæi'in til Svíþjóðar og
Finnlands og selja lífdýr þar.
Norðmenn slægjast nú eftir
mórauðum refum frá íslandi,
sem þeir kalla blárefi. Þeir þykja
þó hafa þann galla að vera treg-
ir til að timgast, en eiga aftur á
móti fleiri hvolpa en silfurrefir.
Lakast þykir Norðmönnum, að
S v e i t a b æ n d u r
Eg sel:
Hveiti 63 kg..........kr. 25,65
Haíramjöl 50 kg.......— 21,00
Melís 50 kg. . . , . . . — 29,75
Strausykur 100 kg. .. — 51.00
Kartöflur 50 kg.......— 9,76
Kaffi óbrent kg. .. — 1,65
Verslunin MERKJASTEINN
Síini 2088. Vesturgötu 12.
Sveitalólki
sem kemur til Reykjavíkur
og þarf að kaupa
einhverskonar
f a t n a ð
eða
álnavöru
til heimilisþarfa
er bent á að líta á
þessháttarvörur hjá
S. Jóhannesdóttur
Vefnaðarvöru- og fataversluninni í
Austurstræti
(beint á móti Landsbankanum.
ekki er hægt að timga saman ís-
lenska blárefi og silfurrefi, þau
afbrigði hata iivort annað og
ganga fyr hvort af öðru dauðu,
en að eiga vingott saman.
Ef Islendingar vildu leggja
meiri stund á refaeldi, gætu þeir
mikið lært af Norðmönnum í því
efni: byggingu grenisins, girð-
inga og meðferð alla. Reynslan
sýnir að gæta verður hins mesta
hreinlætis og þrifnaðar á refabú-
unum, annars er yrðlingum dauð-
inn vís skömmu eftir fæðingu,
af völdum innýflaoima.
ísienskum ferðamanni verður
stai'sýnt á skógana í Noregi. Þeii'
breiða sig' yfir hálsa og hnjúka
og snarbráttar fjallshlíðai', nærri
að segja hvar sem komið er, að
undanteknum Jaðri, en þó sjást
þar nú víða væn skógarbelti af
plöntuðum skógi. Þótt skógurinn
sé svona mikill, sem vex viltur,
þykir Norðmönnum það ekki nóg.
Þeir planta árlega svo skiftir
miljónum trjáa. öll skólaböm
læra að planta skóg. Enda eru
tekjur af skógunum í Noregi
geysimiklar. Það er komið í ljós,
að ekki er árangurslaust að
planta .skóg heima, það sýnir
skógplöntun Sig. Sigurðssonar
búnaðarmálastjóra sunnan undir
Akureyrarkirkju, sem nú er 27
ára göhiul og skógplöntun 1
Gróðrarstöðinni á Akureyri eftir
sama mann.
Við þyrftum að eignast Norð-
mann, sem stjómaði skógrælrtar-
Plöturnar
sem mest eru spilaðar:
Tvær rauðar rósir,
Sólarupprás,
Haine,
Serenade,
It goes like this,
Forthy seven,
Camilla.
Flest iögin fást líka á nótum.
Biðjið um plötuskrá.
Vörur sendar gegn eftirkröfu
út um alt land.
Katrín Yiðar
Hljóðfæraverslun, Lækjargötu 2,
Reykjavík.
Ritstjóri: Jónas Þorbergsson,
Ásvallagötu 11. Sfmi 2219.
Prentsmiðjan Acta.
málum okkar jaínvel, sem O.
Forberg stjórnaði símamálum Is-
lendinga.
Svo stór asktré sá eg í Nor-
egi að þau voru meira en tveir
feðmingar að ummáli neðantil.
Skilríkur maður (Sæland) sagði
méi', að grenitré góður feðming-
ur að ummáli væri 30 kr. virði.
Þeir eru ekki févana, sem eiga
slík tré svo þúsundum skiftir í
norsku skógunum. ösp er sjald-
gæfari en fura, greni og björk,
éh heimingi verðmem, af því sá
viður er sá eini sem notaður er
til eldspýtnagerðar í hinum stóra
svenska einokunarhring.
Við stórþingsmaður G. Griei,
sem fyrrí er nefndur, áttum tal
saman um jámbrautarmálið
heima. Áleit liann mésta óráð
fyrir okkur að byggja jámbraut
í jafn fámennu landi. Miklu far-
sælla að verja fénu til bílvega-
gerðar. Kvað hann jámbrautar-
mál Norðmanna með erfiðustu
fjárhagsmálum ríkisins. Nú væri
ríkið búið að leggja til jám-
brautabygginga í Noregi um 700
miljónir króna. Ái*svextir af þess-
ari upphæð næmi 30 miljónum
kr. Rekstur brautanna hefði
aldrei svarað neinum vöxtum, og
sum árin hefði tap á rekstri
þeirra numið 10 miljónum króna,
og væri nú komið í ljós, að marg-
ar brautir hefðu verið bygðar,
sem aldrei skyldi verið hafa.
Frh.
----o----