Tíminn - 29.10.1932, Blaðsíða 2

178
TlMINN
vera, að þeir (íhaldsmenn) reyni að
fara í kringum okkur. En ég er ekki
þeirra maður“.
Ég tók þessi orð eins og þau voru
töluð. Og ég er enn reiðubúinn að
styðja þjóðstjórn, sem uppfyllir þessi
skilyrði.
En um langan tíma, eða allt frá
myndun síðari þjóðstjómarinnar*),
tiefir það komið betur og betur í
ljós, að íhaldsflokkurinn í stjórninni
og neðri málstofunni hefir ákveðið
að koma stefnuskrá sinni í fulla
framkvœmd og þessa stefnuskrá
íbaldsflokksins átti að nota yður og
nota okkur til að framkvæma, ef
við yrðum áfram í stjórninni.
Timamir hafa brevzt siðan í ágúst
og nóvepiber i fyrra. Aðaltilgangin-
um með myndun þjóðstjórnarinnar
hefir verið náð. í yfirlýsingu, sem
þér birtuð 24. ágúst í fyrra, komust
þér svo að orði:
„Hin nýja stjórn er mynduð vegna
þess neyðarástands, sem nú ríkir í
landinu. Hún verður ukki sam-
bræðslustjórn (Coalition Government)
í venjulegum skilningi, heldur sam-
vinnustjórn (Co-operation Govern-
ment), mynduð í þessum eina til-
gangi. þegar takmarkinu er náð,
munu stjórnmálaflokkamir liverfa
aftur til sérstöðu sinnar“.
Hinir alvarlegu tímar, sem þá
voru, eru nú liðnir hjá. Tekjuhallinn
er jafnaður. Ströngum sparnaðarráð-
stöfunum liefir verið komið í kring.
Lántökur til atvinnuleysisstyrkja
hafa verið stöðvaðar. Víðtæk tilraun
til umbóta á lánskjörum ríkisins
hefir verið gjörð með giftusamleg-
um árangri. Lánstrausti þjóðarinnai'
hefir verið bjargað úr yfirvofandi
liættu.
það er rétt að minna yður á eina
alvarlega staðreynd. þegar íhalds-
flokkurinn tók fyrst þátt í myndun
þjóðstjórnar, var aldrei minnst á
tollamálin. Foringi Verkamanna-
flokksins var sá eini, sem hafði
lialdið því fram, að tollar gætu
komið til mála, til að ráða fram úr
vandræðunum.
Hailsham lávarður, sem ekki var í
fyrri þjóðstjórninni, mun hafa orðið
fyrstur til að reiía málið við ráðu-
neytið.
þann 3. sept. 1931 vakti hann
máls á því við stjórnina að hraða
því eftir mætti, að jöfnuður kæmist
á ríkisreikninginn, svo að ganga
mætti til almennra kosninga um
stefnu Ihaldsflokksins í tollamálum.
Frá þeirri stundu urðu kröfur í-
haidsflokksins um nýjar kosningai'
æ háværari. Við gátum ekki staðið
gegn þeim til Iengdar. Við héldum
ótal fundi, til að ná samkomulagi
um grundvallaratriði í toilamála-
stefnu stjórnarinnar. þá var það, að
einhver uppgötvaði, að Bretland
’) Síðari „þjóðstjórnin" var mynd-
uð eftir kosningarnar í fyrrahaust.
hefði „óhagstæðan verzlunariöfnuð".
þetta var notað sem ástæða til rann-
sóknar í tollamálunum, vegna fram-
tíðarráðstafana í þeim efnum.
I kosningunum genguð hvorki þér
né mr. Baldwin lengra en að skuld-
binda ykkur og stjómina til:
„Að þjóðstjórnin skuii í einlægni
og óbundin af loforðum láta fram
fara rannsókn á því, hver leið sé
heppilegust í tollmálunum og síðan
fara þá leið, ef hún verði álitin lík-
leg til að styðja að hagstæðum verzl-
unarjöfnuði".
En óhlutdræg rannsókn fór aldrei
fram í þessum málum. Við vorum
reknir út í. það, að samþykkja hina
og aðra nýja bráðabirgðatolla, til
þess að koma í veg fyrir óvenjulegan
(abnormal) innflutning, og fyr en
varði og áður en ráðrúm gæfist til
að sjá afleiðingarnar, voru íhalds-
mennirnir, sem aldrei fengu nægju
sína, komnir fram með tillögur um
alhliða verndartollalöggjöf.
þeir stofnuðu tollanefndina, sem
virðist álíta það skyldu sína að
fullnægja liverri einustu eigin-
gjarnri kröfu, sem fram kemur, án
tillits til nauðsynjar eða afleiðinga.
þessvegna var það, að þeir meðlim-
ir stjórnarinnar, sem fylgdu frjálsri
verzlun, buðust til þess að segja af
sér í janúarmánuði sl. En vegna
eindreginna áskorana frá yður og 1-
haldsmönnunum í stjórn yðar, varð
samkomulag með því móti, að skoð-
anamunurinn innan stjómarinnar
yrði opinber í þinginu.
þá var ástandið annað en það er
nú. Fjármál ríkisins voru komin í
lag á pappírnum, en það var enn ó-
séð, liver útkoman yrði í lok fjár-
liagsársins, það sást, að meðferð rík-
isfjár var í sjálfu sér heilbrigð. En
gengi sterlingspundsins var þá enn
óákveðið. Ilvorug þessara ástæðna
mælir nú með framlengingu þess
samkomulags, sem gjört var í janú-
armánuði.
Sex mánaða reynsla í tollamálun-
um hefir ennfremur valdið algerðum
vonbrigðum, jafnvel lijá óiilutdræg-
um verndartollamönnum. Sú blessun,
sem verndartollamir áttu að færa
hinum aðframkomna brezka iðnaði,
er enn ekki sjáanleg.
Viðskipti okkar við útlönd hafa
minnkað. Atvinnuleysið hefir stórum
aukizt, stefna brezku stjómarinnar i
tollainálunum hefir leitt til hlið-
stæðra ráðstafana í öðmm rikjum.
Brezka sendinefndin fór til Ottawa
með þá yfirlýstu ákvörðun að styðja
að aukning viðskiptanna innan
brezka heimsveldisins og vinna að
alþjóðalækkun tollmúranna. Við vor-
um fullvissaðir um, að ekkert yrði
þar ákveðið, er síðar kynni að standa
í vegi fyrir því, að við gætum sam-
ið um tollalækkun við önnur ríki.
Nú eru þessir fulltrúar komnir
heim aftur, eftir margra vikna ill-
vígar þrætur og stympingar við eigin-
hagsmunastefnur, bundnir nauðung-
arloforðum, til þess að forðast upp-
lausn ráðstefnunnar og til þess að
dylja fyrir alþjóð manna meiningar-
leysi þeirra orða, sem' fallið hafa um
gagnkvæma samúð brezku ríkjanna í
fj árhagsmálunum.
Hér er ekki tækifæri til að ræða
Ottawa samningana í einstökum at-
riðum. Til þess verður nægur tími,
þegar almenningur hefir fengið að
vita samningana í þessum efnum.
þrátt fyrir mína löngu pólitísku
reynslu, hefi ég eldrei komizt í
kynni við neitt jafn svívirðilegt og
óheiðarlegt og rangfærslur íhalds-
blaðanna um árangur þessarar ráð-
stefnu.
Brezku nefndarmennimir koma
heim með samninga og skuldbind-
ingar um að halda við núveranda
tollaskipulagi, að hækka núverandi
tolla á innfluttum matvörum, að
leggja nýjan toll á hveiti og að
hækka verð á kjöti með einhverri
alveg óskiljanlegri aðferð, sem á að
takmarka innflutninginn (some in-
comprebensible. plan for restrieting
foreign imports). þessar skuldbind-
ingar gjöra okkur að mestu leyti
ómögulegt að nota tollana sem meðöl
til að semja við aðrar þjóðir um
hagkvæmari viðskipti (deprive us to
a great extent of the use of our tariff
as a bargaining weapon). Sambands-
rikin eiga að hafa hér opinn markað
fyrir vörur sínar, en fá þó að halda
verndar- eða jafnvel útilokunartoll-
um á brezkri framleiðslu. Við höfum.
gengið inn á að segja upp ýmsum
samningum, sem við höfum þegar
gjört við önnur ríki. Sambandsríkin
eiga nú að fyrirskipa okkur, hvar
við eigum að kaupa og hvar við eig-
um ekki að kaupa.
Samningurinn i Ottawa hefir svift
okkur fjárráðum og afhent sam-
bandsríkjunum ákvörðunarvaldið um
stefnu Breta í verzlunarmálum, og
þar með sett lieimalandið skör lægra
en nýlendurnar.
þér getið ekki gjört yður vonir
um, að formælendur frjálsrai' verzl-
unar taki þessari niðurlægingu þjóð-
arinnar með þögn. Samkomulagið
frá í fyrra um „yfirlýstan meininga-
mun" („agreement to differ") nægir
þar ekki. það hefir iíka alltaf verið
neyðarúrræði.
þetta samkomulag hefir gjört að-
stöðu okkar tortryggilega í augum
þjóðarinnar og gefið umheiminum
rangar hugmyndir um samheldni
þjóðarinnar í tollamálunum. Á með-
an við höfum verið í sjálfheldu, hef-
ir íhaldsflokkurinn haft frjálsar
hendur í stefnumálum sínum.
Hollustu minni við yður og þjóð-
stjómina hefir nú verið ofboðið til
hins ítrasta. Hinni gömlu áskorun
um að láta einkaskoðanir lúta í
lægra haldi fyrir hagsmunum þjóð-
arinnar verður nú að beina til
íhaldsmannanna. !
það eru þeir, en ekki forvígismenn
frjálsra viðskipta, sem hafa rofið
samheldni þjóðstjómarinnar með því
að knýja fram þau stefnumál, sem
þeir ekki höfðu umboð til að fram-
lcvæina.
íhaldsflokkurinn ætlast til þess, að
allar fórnirnar komi frá okkur.
Sjálfur vill hann engu fórna, en aft-
ur á móti nota þann meirahluta,
sem við höfum hjálpað til að mynda.
Ef upplausn þjóðstjórnarinnar og
breyting hennar í hreina íhalds-
stjórn skyldi hafa óheppilegar af-
leiðingar, þá verður íhaldsflokkur-
inn og samverkamenn hans að-bera
ábygðina.
Ég er þess fullviss, að sú heims-
veldis- og tollastefna, sem íhalds-
flokkurinn hefir tekið að sér að
framkvæma, ber varanlegri hættur í
skauti sér en kreppuástand um
Reykj a víknrannáll.
Kosningaúrslitin
MUlistéttin sat heima.
þingmannskosningin í Reykjavík
fói' fram á laugardaginn var. At-
kvæði voru talin á mánudag. F.ins
og allir vita voru úrslitm fyrirfram
vitanleg. þátttakan var lítil. Á kjör-
skrá voru 14401. Af þeim kusu 8194
cða um 56%. En í fyrra kusu rúml.
771/9% af þeim, sem á kjörskrá voru.
íhaldsflokkurinn mun að þessu sinni
liafa haft^OO—40 bifreiðar í þjónustu
sinni til að smaia fólki á kjörstað.
Hinir flokkarnir liöfðu engar bifreið-
ar, svo að vart yrði við. Má af þeim
ástæðum gjöra ráð' fyrir, að atkvæða-
talan sýni talsvert meira hlutfalls-
fylgi hjá ílialdsflokknum en hann
hefft' í raun og veru.
Úrslitin urðu þau, að íhaldsflokk-
urinn (Pétur Halldórsson) fékk 5303,
Alþýðuflokkurinn (Sigurjón Ólafs-
son) 2153 og kommúnistar (Bryn-
jólfur Bjarnason) 651 atkv. 53 seðlar
voru auðir, og 34 ógildir.
Við kosningarnar i fyrravor fengu
ílialdsmenn 5576 atkv., Alþýðuflokk-
urinn 2628, Framsóknarflokkurinn
1234 og kommúnistar 251 'atkv.
Skipting atkvæðanna milli flokka
er eins og við mátti búast. Alþýðu-
fiokkurinn hefir tapað flestum at-
kvæðum, enda var kosningin frá
lians sjónarmiði þýðingarlaus. íhalds-
flokkurinn hefir líka tapað, þrátt
fyrir bifreiðaflutning fólks á kjör-
stað. Kommúnistar liafa liinsvegar
aukið fylgi sitt hlutfallslega mikið.
Er það engin furða, þó að byitinga-
menn fái byr undir báða vængi
vegna þess mikla atvinnuleysis, sem
nú er í bænum og þess ráðleysis og
stundarsakir eins og það sem hér
ríkti í fyrra og þá var hægt að
vinna bug á með skynsamlegum ráð-
stöfunum.
Ef ég léti nú undan, skuldbyndi
ég mig til að styðja og verja stjórn-
ina og stefnu hennar, ekki einungis
í þeim málum, sem nú eru á döf-
inni, heldur einnig í framtíð.
þessvegna fer ég nú. Ég er engum
flokksböndum bundinn. En ég vona,
að mér auðnist að starfa sjálfstætt
að þeim málum, sem ég hefi trú á,
og vinna að heill þjóðar minnar eft-
ir því sem hæfileikar mínir leyfa.
Ég hefi áður borið fram einlægar
persónulegar þakkir mínar til yðar
og meðstjórnenda minna fyrir vel-
vild þá og nærgætni, sem þið allir
hafið ávalt sýnt mér.
Yðar einlægur
(sign.) Snowden.
Rt. Hon. J. Ramsay MacDonald, M. P.
10 Downing-street, S. W. 1.
óstjórnar, sem íhaldsmeirihlutinn
sýnir í stjórn bæjarmálanna. Er ekki
annað sýnna, en að byltingamenn
muni fara að vaða hér uppi fyrir
alvöru innan skamms, ef ekki verð-
ur af almenningi gerður skjótur end-
ir á alræði fjárplógsmanna og brask-
ara yfir málum bæjarfélagsins.
Raunar eru talsverðar líkur til að
eitthvað af íhaldsmönnum hafi greitt
kommúnistalistanum atkvæði i þetta
sinn, i því skyni að draga kjark úr
Alþýðuflokknum. En þrátt fyrir það
er enginn vafi á því, að raunveru-
legt fylgi kommúnistanna hefir auk-
izt.
Eins og eðlilegt er, liafa flestir
Fi'amsóknarmenn setið lijá. Flestir
auðu seðlarnir munu vera frá nán-
ustu fylgismönnum Sigurðar Eggerz,
sem af ótta við „forráöamennina"
liafa ekki þorað annað en að iáta sjá
sig á kjörstaðnum!
Við rannsókn kjörskránna eftir
kosninguna hefir komið fram mjög
merkilegt atriði, sem skýrt hefir ver-
iö li'á í einu dagblaðinu hér. Milli-
stéttin í bænum heíir yiirleitt setiS
heima. Sérstaklega er þaS áberandi,
hversu íáir iðnaðarmenn hala sótt
kosninguna, eftir því sem sagt er frá
í áðumefndu dagblaði.
Sú staðreynd, sem hér er um að
ræða, ber vott um, að sá liluti bæjar-
búa, sem telja má til millistóttar,
gjöi'ir sér fiiliiega ljóst, hver aðstaða
hans hlýtur að vera framvegis til
opinberra mála. — Milljstéttin i
lieykjavík er búin að reyna það, að
hún getur hvorki stutt braskarana,
sem eru að fara með bæinn á höfuð-
ið, eða einhliða kauphækkunarkröf-
ur jafnarmannaforingjanna og því
síður byltingarkröfum kommúnista.
Framsóknarílokkurinn hefir að
þessu leyti ástæðu til að vera mjög
ánægður með þær ályktanir, sem
draga má af úrslitum kosninganna.
Stjórnmál í október
I byrjun mánaðarins tóku að ber-
ast hingað sænsk blöð sem lýstu
skoðun Svía á íslenzku vikunni.
þeir dómar voru yfirleitt hlýir og
vingjamlegir. Málverkasýningin þótti
prýðileg og nokkur málverk seldust.
Upplestur skálda og listamanna
þótti að sumu leyti í bezta iagi,
einkum hjá þeim sem töluðu sitt
eigið móðurmál.. Af fyrirlestrunum
var ræða Nordals mjög rómuð og
leikfimis- og glímuflokkurinn sýndi
með góðum árangri víða um Svíþjóð.
Ivostnaðurinn við för þessa var að
mestu greiddur af tveim félögum í
Svíþjóð, norræna félaginu og sænsk-
islenzka félaginu, og af einstökum
áhugamönnum í þeim hóp. Eftir
blaðaummælum að dæma hafa Sví-
þjóðarfararnir, í skjóli hinna sænsku
móttakenda gert mikið til að opna
Svíþjóð fyrir íslendingum.
Dagblöðin í Reykjavík hafa lítið
eða ekki gert til að skýra þjóðinni
frá þessari þýðingarmiklu ferð. Er
það sennilega af því, að íhaldsblöðin
finna að förin var undirbúin og
farin í frjálsmannlegum anda. Hætt-
an gat verið mikil, ef til farar hefðu
verið veldir þungiamalegir menn,
sem aðallega hefðu verið á snöpum
eftir matarveizlum og krossum. En 1
þess stað voru sendimenn yfirleitt
fulltrúar þess hugsunarháttar sem
vill halda merki Islands hátt og
sýna það í verki. Einstöku misfellur
urðu á, svo sem að líkindum lætur.
Einn húsgagnasali úr Rvík fór með
óboðinn og hélt ræðu í 20 mínútur,
þegar honum var leyft að tala í 2,
og það aðeins fyrir þrábeiðni hans.
Við heimkomuna hélt sami maður
ræðu við skipsfjöi, sem betur væri
ótöluð. Jón Leifs var sá eini af lista-
mönnunum, sem féll í gegn hjá
Svíum, og virðast þeir líta svo á, að
hann ,sé ekki tónskáld. En að öllu
samtöldu var „vikan" myndarleg
sýning á íslenzkri menningu og eiga
skáldin, listamennirnir og íþrótta-
mennirnir mikla þökk skilið fyrir
fyrir sína framgöngu, og Sviar fyrir
ágætan undirbúning heima fyrir.
Mikil átök urðu hjá íhaidsmönn-
um út af því hvort Sig. Eggerz
skyldi fá að fara á þing i Reykjavík
eða vera dæmdur í útlegð og út úr
pólitík. þt'ír af miðstjórnarmönnum
flokksins liöfðu boðið Sigurði sætið.
En Jón þorl. bar til S. E. þungan
hug. Eggerz hafði fyr á árum kall-
að Jón „mójón" á prenti og spáð því
að Jón myndi alltaf vanta einn
þumlung til að ná takmarki sínu.
Árið 1924 hafði S. E. eyðilagt vonir
Jóns um að verða forsætisráðherra.
Hefndi Jón sín nú grimmilega á Sig-
urði, lét rjúfa við hann heit um
kjördæmið, og beita til þess hvers-
konar ofbeldi, og að lokum var Sig-
urðui' svo sendur í útlegð til ísa-
fjarðar. Jakob Möller sá sér ekki
fært að duga vini sínum' og flýði
norður í Grímsey, eftir því sem vinir
S. E. segja, til að þurfa ekki að
veita félaga sínum lið. íhaldið hefir
nú náð 1 atkvæði S. E. en skilið við
hann lítið drengilega. I vor eftir
þingslit bauð Jón þorl. fáeinum
Framsóknarþingmönnum til sín i
samskonar ánauð og S. E. gekk imi
í 1929. Áttu þeir að styðja íhalds-
stefnuna, svo að .eftir henni yrði
hægt að stýra landinu. Fáir eða eng-
ir munu hafa litið hýru auga á til-
boð Jóns. Og meðferðin á S. E. ger-
ir Jón tæplega hjúasælan.
Jón þoi'l. réði því að flokkur hans
valdi Pétur Halldórsson til þingsetu.
Hann er einhver alira blindasti aft-
urhaldsmaður sem til er í bænum.
Togarafélag hans hefir fengið stór-
kostlegar eftirgjafir á skuldum af fé
bankanna. Yantar Pétur því sízt
frumskilyrði þess að verða drjúgur
i fjársukki íhaldsins.
Við kosninguna stóðu íhaldsmenn
í stað, Alþýðuflokkurinn sennilega
líka, þegar þess er gætt, að hann
hafði nálega enga bíla og ekki skrif-
stofu. Kommúnistum fjölgaði úr 250
í rúmlega 650. Veldur óstjórn íhalds-
ins á bænum mestu um það, að
byltingarflokkur getur fengið stund-
arfylgi. Annars má telja víst, að sú
ukla hjaðni fljótlega eins og annars-
staðar í nábúalöndunum. Ihaldið
býr til kommúnismann með kyr-
stöðu og óstjórn. Engin stefna er
hættulegri byltingarkenningunum en
framsóknar- og samvinnustefnan,
með því að skapa heilbrigðar fram-
farir og verja þann sem er minni-
máttar fyrir ofbeldi yfirgangsmanna,
er tekur burtu grundvöllinn undan
bylt.ingarstarfseminni, og svo mun
og fara hér á landi.
Ekki er hægt að segja annað en að
lög og réttur landsins sé á góðri
leið með að hverfa. I sumar virðist
eiginlega ekki hafa verið nein land-
helgisgæzla. M. G. lét vera yfir-
inann á varðbát fyrir Vesturlandi
langmesta drykjumanninn, sem ver-
ið hafði á varðskipunum og sem
hvorki var hægt að nota þar né á
stiandferðaskipunum fyrir þessum
bresti. Stjórnin hafði nóg af öðrum
mönnum, sem voru á kaupi lijá
landinu, af því varðskipin lágu. En
þessi maður þurfti að fá atvinnu.
Smátt og smátt var orðið jafnfullt af
togurum í landhelgi eins og áður en
islenzk gæzla byrjaði, og í örvænt-
ingu sinni fóru Vestfirðingai' að til-
kynna i útvarpinu livar hóparnir
hefðust við inni á fjörðum, þar sem
bátfiski er nú í fyrsta sinn í mörg
ár alveg að hverfa. M. G. tók af
Pálma Loftssyni yfirumsjón með
varðskipunum og björgunarmálun-
um, sennilega til að geta látið einn
af undirmönnum sínum fá 4000 kr.
aukaþóknun fyrir það sem Páimi
gerði ókeypis. þá hefir verið tekið
upp margra ára gamalt dulmál við
varðskipin, sem hver einasti loft-
skeytamaður í togaraflotanum þckk-
ir og getur lesið eins og opna bók.
Auk þess hefir M. G. látið taka upp
sinn gamla ósið, að hafa miklar
skeytascndingar við varðskipið, sem
er við gæzlu, en þá geta i'lest ís-
lenzku skipin „miðað" hvar varðskip-
ið er. þessi aðferð er nokkurnveginn
sama og að segja hvar varðskipið er.
Hér á dögunum hlustaði loftskeyta-
maður í iitvarpstæki sitt í landi,
þegar varðskipið fór út. Heyrir hann
þá að íslenzku togaramir eru kall-
aðir upp með tölu og fá hver sitt
skeyti á dulmáli. Fór það ekki leynt
að þá var verið að vara við varð-
skipinu, og nú þyrfti meiri aðgæzlu
við laiidlielgisveiðarnar.
Einii liðurinn i þvi að eyðileggja
iandhelgisgæzluna, og ekki sá veiga-
minnsti, er að koma Einari Einars-
syni frá skipstjórn á Ægi. íhaldið
var búið að lieita því, að hann
skyldi verða fyrsti embættismaður-
inn sem það svifti embætti. Eitt
sinn meðan hann hafði þór tók hann
írá 22. marz 1926 til 21. apríl sama
ár tólf togara í landhelgi og var
sektarfé þeirra 114 þús. krónur. Um
framgöngu Einars eftir að liann tók
við Ægi, segir blað sjómanna á ísa-
firði 23. sept. s. 1.: „Árið 1930 tök
Ægir 18 skip og var sektarfé þeirra
alls 196,800 kr. það sama ár tók Óð-
inn 4 skip og var sektarfé þeirra
57,820 kr. Árið 1931 tók Ægir 12 skip
en Óðinn 2- það ár nam sektarfé
þeirra skipa er Ægis tók 85,500 kr.,
þeii'ra er Óðinn tók 38 þús. — Sam-
tals hefir Ægir tekið 30 veiðiþjófa
a 2 árum en Óðinn 6“.
Auk þess hefir Ægir undir stjórn
Einars Einarssonar bjargað 7 skip-
um, flest gufuskipum, og björgunar-
launin orðið 123 þús. krónur. Björg-
unarlaunin eru þó ekki aðalatriðið,
heldur hitt, að sú trú komst á, að
Ægir væri björgunarskip í bezta lagi
og að eigendur skipa gætu treyst á
björgunarstarfsemi hér eins og hjá
liverri annari siðaðri þjóð. Hefir
landsstjórnin bæði fyr og síðar bor-
izt bréi' frá útlöndum, þar sem
framganga Einars Einarssonar í
björgunarmálum hefir verið rómuð.
Hafa þær þjóðir, sem hér eiga veiði-
skip, kunnað að meta það, að sam-
einað var réttlát og sterk landhelgis-