Tíminn - 10.06.1933, Blaðsíða 2

96
TÍMINN
skuldunauts, staðíestan af stjórn
sjóðsins. Skuldheimtumenn eiga
lieimting á að fá sérhverjar upplýs-
ingar um hag skuldunauts, er sjóðs-
stjómin gatur í té látið, peim er og
heimilt að bera fram breytingartil-
lögur við frumvarpið, og skulu þœr
ræddar og bornar undir atkvæði sér-
staklega. Verði þær samþykktar, hef-
ir sjóðsstjórnin heimild til að taka
írumvarpið aftur, ef hún telur þær
veruiega máli skipta, Að öðrum kosti
bér stjómin frumvarpið undir at.-
kvæði skuldheimtumanna þegar að
loknum umræðum og atkvæðagreiðsl-
um um breytingartillögur.
13. gr.
Hljóti frv. atkvæði svo margra
skuldheimtumaníla, að þeir hafi ráð
yfir meira en helmingi þeirra kratna,
er samningnum er ætlað að ná til,
liefir sjóðsstjómin heimild tii að stað-
festa það, og er það þá bindandi
einnig fyrir þá skuldheimtumenn, er
greitt hafa atkvæði móti því, eða eigi
mætt á fundi. Leysir það þá skuldu-
naut undan skyldu til að greiða þann
hundraðshluta hverrar samnings-
kröfu, sem undan er skilin í samn-
ingnum, bæði gagnvart lánardrottni
sjálfum, ábyrgðarmönnum og öðrum,
er annars hefðu átt endurgjaldskröfu
á hendur honum fyrir greiðslu skuld-
arinnar.
14. gr.
þegar eftir að samningur er stað-
l'estur skal sjóðstjórnin ganga frá
lánsskjölum og sjá um, að formlega
sé gengið frá öllu því, sem samning-
urinn kveður á um.
15. gr.
Samningur haggar eigi heimild
lánardrottins til að ganga að trygg-
ingu eða ábyrgð, sem þriðji maður
hefir sett fyrir kröfum á skuldunaut.
16. gr.
Samningurinn hefir engin áhrif á
þær kröfur, er hér greinir:
1. skuldir tryggðar með fasteigna
veði, þó því aðeins, að skuldarupp-
hæð nemi eigi meiru en verðmæti
veðsins. Sé skuldin hærri en verð-
mæti veðsins samkvæmt mati því,
sem lagt er til grundvallar við samn-
ingsgerðina, ná samningar til þess
hluta skuldarinnar, sem fer fram úr
verði veðsins, enda óski veðhafi ekki
eftir kaupum á hinni veðsettu eign
fyrir að minnsta kosti 15% hærra
verð en matsverð.
2. Skuldir tryggðar með handveði.
Gildir að öllu hið sama um þær og
liinar, sem taldar voru undir 1. lið.
3. Forgangskröfur samkv. 8. kap.
skiptalaganna, að svo miklu leyti
sem eigur skuldunauts teljast
lirökkva fyrir þeim.
4. Skuldir tryggðar með lausafjár-
veði, stofnaðar fyrir 1. jan. 1933, að
svo miklu leyti sem veðið hrekkur
fyrir þeim. Komi það hinsvegar í
ljós, að skuldin sé hærri en verðmæti
veðsins samkvæmt mati því á eigum
skuldunauts, sem lagt er til grund-
vallar við samningsgerðina, ná samn-
ingar til þess hluta skuldarinnar,
sem fer fram úr verði veðsins.
17. gr.
Frá því að skuldunautur hefir sent
lánbeiðni til sjóðsstjómarinnar og
þangað til samningaumleitunum end-
anlega er lokiö, má skuldunautur eigi
greiða skuldheimtumönnum skuldir,
sem áður voru stofnaðar, hvort sem
þær eru fallnar í gjalddaga eða eigi,
nema um veðkröfur eða ótvíræðar
forgangskröfur sé að ræða. Hann má
ekki seija eignir sínar umfram venju-
lega afurðasölu og ekki veðsetja þær,
nema fyrir nauðsynlegum rekstrar-
lánum, og yfirleitt ekki gera neinar
þær ráðstafanir, er veruleg áhrif geti
haft á efnhag hans. Komi 1 ljós eftir
að samningur hefir verið staðfestur,
að skuldunautur hefir brotið ákvæði
greinar þessarar, er sjóðsstjóminni
heimilt að ógilda samninginnn og
endurheimta lánið án fyrirfara, ef
útborgað hefir verið. það fé, er skuld-
lieimtumenn þegar hafa tekið á móti,
verður eigi endurheimt.
18. gr.
Frá því að skuldainnköllun er út-
gefin og þangað til samningaumleit-
unum er lokið, má enginn af skuld-
iieimtumönnum gera aðför hjá
skuldunaut, né heldur verður bú
lians tekið til gjaldþrotaskipta á
sama tíma. Nú takast eigi samningar
og bý skuldunauts er tekið til gjald-
þrotaskipta áður en sex mánuðir eru
liðnir frá því samningaumleitunum
lauk og við skiptin kemur það í ljós,
að skuldunautur hefir brotið gegn
ákvæðum 16. gr., og má þá með
málsókn rifta þeim samningum eða
greiðslum, er ólöglega hafa fram far-
ið, samkv. reglum gjaldþrotaskipta-
liiga, enda sé málsókn hafin innan
sex vikna frá því búskipti byrja.
Tímabilið frá því að skuldainnköllun
er útgefin og þangað til sarriningsum-
leitunum er lokið telst ekki moð
fyrningartíma skuldar, víxilréttar né
neinna réttargerða.
19. gr.
Lánum úr Kreppulánasjóði skal
varið einungis til greiðslu á skuld-
iim lántakanda, og verða þau veitt
gegn þeim tryggingum, er stjórn
sjóðsins metur gildar. Vextir af lán-
unum skulu vera 4 af hundraði á
ári. Lánstíminn skal fara eftir
ákvörðun sjóðsstjórnar, þó aldrei
lengri en 42 ár. Afborgunarskilmál-
um skal eftir því sem unnt er haga
svo, að Kreppulánasjóður geti staðið
straum af innlausn skuldabréfa sinna
samkvæmt 2. gr.
þó skal það áskilið, að ef efnahag-
ur lántakanda breytist svo, að hon-
um verði auðvelt að greiða lán sitt
á skemmri tíma, að dómi sjóðsstjórn-
ar, þá geti hún gert lionum að greiða
hærri afborganir af láninu.
Ennfremur skal það áskilið, að ef
iántakandi breytir um atvinnuveg, þá
sé sjóðsstjóminni heimilt að segja
láninu upp.
Gjalddagi skal vera 15. nóv. ár
livert. Ef ekki eru gerð skil á ár-
gjaldi fyrir 31. des. næst á eftir gjald-
dága, er lánið allt fallið í gjalddaga,
og ber stjóm sjóðsins þá að gera
nauðsynlegar ráðstafanir til inn-
heimtu þess.
20. gr.
Stjórn Kreppulánasjóðs rram til 31.
desember 1934 skipa þrír menn, aðal-
bankastjóri Búnaðarbankans og tveir
menn, er atvinnumáiaráðherra skip-
;«r eftir tilnefningu landbúnaðar-
nefnda Alþingis. En eftir þann tima
skal stjórn Búnaðarbankans falin
stjórn sjóðsins án endurgjalds.
Búnaðarbankinn hefir á hendi af-
greiðslu sjóðsins og reikningshald.
Reikningar hans skulu endurskoðað-
af endurskoðendum Búnaðarbankans,
úrskurðaðir af atvinnumálaráðherra
og birtir í B-deild stjórnartiðindanna.
21. gr.
Stjórn Kreppulánasjóðs er heimiit
að taka lán til þess að flýta fyrir
starfsemi sjóðsins, en þó aldrei meira
en svo, að öruggt sé, að lánin verði
endurgreidd með því fé, er til sjóðs-
ins á að falla samkv. 1. gr.
22. gr.
I.ánveitingum úr Kreppulánasjóði
skal vera lokið fyrir 31. desember
1935.
23. gr.
Auk þeirra lána, er ræðir um hér
að framan, er stjórn Kreppulána
'sjóðs, með samþykki ráðherra, heim-
ilt að veita bændum lán til greiðsli^
á umsömdum afborgunum og vöxt-
'um fasteignaveðslána í opinberum
lánsstofnunum, eftir þvi sem nánar
kann að verða ákveðið í sérstökum
lögum.
24. gr.
I reglugerð fyrir Kreppulánasjóð
má setja þau ákvæði um stjóm sjóðs-
ins, starfrækslu og dráttarvexti, er
nauðsynleg þykja, þótt ekki sé gert
sérstaklega ráð fyrir þeim í þessum
lögum, enda fari þau ekki í hága við
nein ákvæði í lögunum.
25. gr. N
Lög þessi öðlast þegar gnldi.
Samþykkt á Alþingi 30. maí 1933.
----o-----
Hjónaband. Síðastliðinn laugardag
voru gefin saman af séra Bjarna
Jónssyni ungfrú Sigríður Jónsdóttir
frá Varmadal á Kjalarnesi og þórður
Björnsson prentari í Acta.
pórdís Símonardóttír ijósmóðir lézt
að heimili sínu á Eyrarbakka 4. þ.
m. Hún var ættuð úr Borgarfirði, en
var fulla hálfa öld ljósmóðir á Eyrar-
bakka. þórdís var skörungur hinn
mesti og merkiskona um marga
hluti.
ihald - Nazismi.
• Enginn stjórnmálaflokkur á íslandi
fyr né síðar, og líiUega enginn flokk-
ur með neinni mannaðri þjóð, hefir
skipt svo oft um nöfn á jafnskömm-
um tima sem íhaldsflokkurinn. Öll-
um eru þau nöfn kunn: Sparnaðar-
bandalag, Borgaraflokkur, íhalds-
liokkur, Sjálfstæðisflokkur svo nokk-
ur séu nefnd. Og ástæðurnar eru
skjljanlegar. Engir h.eiðarlegir flokk-
ar þurfa svo tiðrar umskirnar við.
Aftur á móti verður flokkur eins og
ílialdsflokkurinn, sem fyrst og fremst
vinnur fyrir óskir fámennrar sér-
liagsmunaklíku, en á þó styrk sinn
undir fylgi fjöldans að leita þess
fylgis og viðhalda þvi undir fölskum
nöfnum og fölskum stefnuskrám,
nöfnum, sem hljóma fallega, en eru
innihaldslaus, sem skarta á flokkn-
um likt og glysbúningar á portkon-
um eiga að hylja innri spillingu og
sýki, en vinna þeim samtímis fylgi
og lagsmenn.
Og nú er íhaldið, eða a. m. k. veru-
legur hluti þess enn að umskírast.
Hin ægiiega ofbeldisstjóm Nazista í
þýzkalandi hefir orðið hinum yngri
mönnum íhaldsins hér — þeim flas-
mestu, vitgrennstu og óklókustu —
sú íyrirmynd, sem vakið hefir þeim
nýtt nafn og nýja stefnuskrá — naz-
istaeftirhermur með áberandi ein-
kennum hinna erlendu einræðis- og
oibeldismanna. þeir kalia sig „þjóð-
ernissinna" eða „þjóðemishreyfingu“
og fara i æpandi flokkum um götur
Reykjavíkur, í köpp við kommún-
ístanna.
í þýzkalandi hafa fiokksbræður og
fyrirmyndir þessa lýðs framið hin
óheyrilegustu grimmdarverk í morð-
um og misþyrmingum á varnarlausu
íólki. „þjóðernissinnarnir" íslenzku
virðast enn eigi komnir lengra en
það, að hóta hörðu þeim, sem þeir
telja málstaðnum óþægilega. það
sýnist sem andinn sé reiðubúinn.
Ofsóknirnar gegn mörgum fræg-
ustu og frjálsbornustu öndum þýzka-
lands, misþyrmingarnar og bóka-
brennurnar eru einhver sorglegasti
og svartasti bletturinn, sem á þessa
merku þjóð hefir fallið allt frá ægi-
legustu tímum miðaldaofsóknanna.
Og þegar það er athugað, að há-
værasti forystusauður þessa flokks
hér er sonur Guðrúnar Lárus-
dóttur og sonur Sigurbjörns Ást-
valdar Gíslasonar, sem hafa um
langan aldur reynt að troða upp á
íslendinga ofstækisfullum trúmála-
skoðunum, sem hafa eftir mætti illsk-
ast —■ a því sviði — við nær hverja
frjálsa hugsun, sem fram hefir kom-
ið í trúmálum og stjórnmálum ög
ýmsum ritverkum okkar fremstu höf-
unda. þegar þetta er athugað, er þá
eigi full ástæða til þess að vænta hér
eitthvað líkrar baráttu gegn frjálsri
hugsun og alþjóðarumbótum, sem
nú geysar æðislegast í þýzkalanii.
Sumir telja fjarstæðu að gera ráð
fyrir, að fasistar eða nazistaflokkur
eigi hér vaxtarskilyrði. Aðrir segja
sem svo — og hafa það eftir ein-
hverjum íhaldsmönnum — að íhaldið
sé svo ánægt með samsteypustjórn-
iná, að nú ríði mest á að halda sömu
aðstöðu áfram. Staðreynain er þó
sú, að Mbl. og Vísir fá aldrei nóg-
samlega lofað hakakrossberana. þau
blöð hafa lítið að athuga við morð
og limlestingar, útlegðardóma, fjár-
rán og bókabrennur, þegar slíkar að
farir eru framdar í þarfir misréttar
og kúgunar íhaldsstéfnunnar og með
guðsnafn á vörunum. Hugsum okkur
fjandskapinn gegn frjálsri hugsun
svo langt komið, að hér væri efnt til
bálfarar íslenzkra úrvalsverka, t. d.
framan við bækistöð heimatrúboðs-
ins. þar væru m. a. borin á bál verk
Einars Benediktssonar, sem t. d.
hefir orkt kvæði eins og „Nóttin
helga“ og „Sjá, hin ungboma tið“.
þar færu sögur E. H. Kvarans, sem
nær allar mæla í gegn andlegii og
félagslegri kúgun, bækur Haralds
Níelssonar, þorsteins Erlingssonar,
Stephans G. Stephanssonar, Matthi-
asar, Gests Pálssonar og ótal fleiri,
svo ekki séu nú nefndir höfundar
eins og Kamban og Kiljan. Og kring-
um þetta bál stæði hópur af hlakk-
andi fíflum með Gíslum og Guörún-
um, Pálum og Pétrum að ógleymdum
alþingismanni íhaldsins, sem lét svo
um mælt í þinginu (það var Jóliann
úr Eyjum) að heldur þætti sér virð-
ing í að vera kenndur við þessu nýju
„þjóðernishreyfingu".
það skal játað, að það er erfitt að
hugsa sér þvílíkt brjálæði, en dettur
nokkrum kunnugum til hugar.. að
þessi nýskirði íslenzki nazista- eða
„þjóðernis“-lýður, sé mannaðri eða
menntaðri en miðlungsfólk þýzku of-
beldisflokkanna?
þótt sumt í eftirhermuhætti íhalds-
unglinganna og' forráðamannani.a sé
hlægilegt, er málið í heild alvarlegra
en marga grunar. Ef ihaldið hér i
Reykjavík ætlar að gleypa við naz-
ismanum lítt eða óskipt sem nyju
baráttuformi, ef það lætur anda hans
íenna ofan í sig, eins og nýtt vin í
gamla belgi, ef það hyggur til of-
beldislegrar sérhagsmunabaráttu und-
ir fölsku yfirskyni ættjarðarástar og
guðsorðs eða öðrum viðeigandi grím-
um, þarf íslenzka þjóðin að taka fyr-
ir kverkar slíkrar óhæfu í tíma.
Menn af öllum flokkum, sem hafa
andstyggð á þessu eftirhermubrölti
íslenzka íhaldsins, eiga að mynda
samtök til verndunar frjálsri hugs-
un og gegn valdi hðimskunnar, of-
beldisins, ofstækisins. íslenzk alþýða
hefir gert það fyr. þegar fulltrúi
danska heimatrúboðsins hér hefir
verir að pota sér fram í prestastétt-
ina, vildu söfnuðurnir ekki við hon-
um líta og hefir hann aldrei náð
ombætti. Og þannig munu íslending-
ar fara að enn, hvort, sem í hlut á
öfgafullt heimatrúboð eða ofbeldis-
sinnað íhald. H.
r
A viðavanyi.
Kreppumálin.
Tíminn birtir í dag í heilu lagi
löggjöfina um Kreppulánasjóð og
mun birta í næsta blaði lögin um
„heimildir til ýmissa ráðstafana
vegna fjárkreppunnar", en hvort-
tveggja var samþykkt nú rétt fyrir
þinglokin. — Er þar um að ræða
verulega viðleitni í þú átt að létta
undir með bændastéttinni í erfiðleilt-
unum. Sjálfsagt stendur margt til
bóta í þe^sari löggjöf, og mun það
koma í ljós með reynslunni. En
ýmsir hafa hér lagt hönd að verki,
auk þeirrar vinnu, sem stjórn og
Alþingi hafa í mál þessi lagt. Má
þar nefna bændanefndina, sem safn-
aði skýrslu um fjárhag bænda, stjórn
Sambands ísl, samvinnufélaga, sem
drjúgan skerf hefir lágt til þessara
mála, og síðast en ekki sízt flokks-
þing Framsóknarmanna, sem án efa
veitti málum þessum rika áherzlu.
En það þykir Tímanum sjálfsagt, að
öllum bændum landsins gefist þegar
í stað kostur á að kynnast gerla
þessari löggjöf, og því eru lögin sjálf
birt„ svo að eigi þurfi að leika á
tveim tungum, hvað í þeim stendur.
Sum atriði í þessum lögum er Tím-
inn óánægður með eins og áður hefir
verið á minnst, og mun tími gefast
til að athuga þau efni.
Frá nazistum.
Á fundi nazista við Arnarhólstún
hér í bænum 2. þ. m. flutti Gísli
Bjarnason langa ræðu. Nefndi hann
12 menn, er hann taldi skaðlegasta
jjjóðfélaginu, og mun íhaldinu hafa
þótt liam> sýna með þessu óþarflega
Ijóst skyldleikann milli ihaldsins og
nazista, því að þessir 12 menn voru
ailir andtæðingar íhaldsins. þá var
orðbragð ræðumanns áhrifaríkt fyr-
ir þau börn, er á hann hlust-
uðu. Til dæmis sagði hann það
um einn af þessum tólf (Jónas
Jónsson), að hann skyldi „ekki fá
að ganga um götur Reykjavíkur".
Ekki kvaðst hann fullyrða hvernig
æfilok hans yrðu, en sagði, að: „ef
liann verður hengdur, er bezt að
senda skrokkinn til S. í. S. eða
til Noregs". þannig orðrétt eftir
haft. Um annan (Jón Baldvins-
son) sagði ræðumaður, að ef verk
lians væru rannsökuð, „væri hann
birgur með 6 til 10 ára tugthús". Að
loknum þessum „fundi" héldu þessar
„þjóðernishetjur" um götur Miðbæj-
arins, þar á meðal framhjá þing-
húsinu, þar sem Alþingi sa\ á fundi,
og æptu þar að hinu þúsund ára
gámla Alþingi.
Áheyrandi.
Útverðir íhaldsins.
íhaldið er flokkur þeirra, sem láta
aðra stríða fyrir sig, þeirra, sem
vilja lifa af erfiði annara. Afla-
klærnar ráða öllu í flokknum. Gott
dæmi er það, að Jón JJorl. kúgaði
nýlega allt sitt lið til að eyðileggja
injólkursölumálið fyrir bændum á
Suðurlandi, aðeins til að þólcnast
Thor Jensen Korpúlfsstaðabónda. Hitt
er annað mál, að aflaklæmar og
fjárplógsmenn ráða yfir atkvæðum
fjölmargra fátæklinga, sem eru þeim
háðir. En auk þess hafa íhaldsmenn
ýmiskonar hliðarstarfsemi til að
styrkja flokk sinn. þeir hafa dans-
og slarkfélög fyrir unga fólkið. þeir
láta Guðrúnu Lárusdóttur, Ástvald,
Knút og Sigurbjörn í Vísi halda uppi
bænasamkomum, þar sem talað er
fjálgleik um fagnaðarboðsknp kristn-
innar. Jafnframt hafa þeir ofbeldis-
deild sína, nazistana, þar sem Gisli
í Asi prédikar urn krossferð braskara
og fjársvindlara móti samvinnufé-
lögum. Allt er þetta sama fólkið, en
sín aðferðin á við á hverjum stað:
Skemmtanafélögin fyrir þá, sem
það vilja. Guðliræðslan fyrir þá,
sem það vilja. Guðhræðslan fyrir þá,
sem vilja vera sælir í einfaldleikan-
um, og loks er boðskapur þýzkra
nazista: hryðjuverk og ofbeldi, þókn-
anlegt vissri tegund kjósenda. En
allt sameinast þetta fólk við kjör-
borðið og kýs ihaldið. **
Játuingar í Mbl.
Ólafur Thors ritar atliyglisverða
grein i Mbl. í dag með fyrirsögninlii:
„Sigrar Sjálfstæðismanna". Byrjar
Ólafur á að kvarta um að „Sjálf-
stæðismenn séu óánægðir — óánægð-
ir með miðstjórn flokksins — óá-
nægðir með þingflokkinn, óánægðir
með pólitik Sjálfstæðisflókksins yfir-
ieitt". En þetta stafar af því, segir
Olafur, að „nýgræðingar" í íhalds-
flokknum hafa ox-ðið undir í valda-
samkeppninni við „snjallari flokks-
bræður“(!) og reyna nú að „tor-
tryggja og vekja óánægju í garð
þeirra samherja, sem staðið hafa
í fylkingarbroddi". — Eftir þessu er
samkomulagið ekki allskostar gott í
ihaldsflokknum nú. þá hverfur Ólaf-
ur aftur í liðna tímann og er heid-
ur en ekki drjúgur af þátttöku í-
haldsnmnna i. samsteypustjórninni.
Segist honum svo frá, að það sé nú
ílialdsfiokkurinn „rúmur þriðjungur
þingsins, sem iuarkar stefnuna í
höfuðlögyjöf þingsins", og með „höf-
uðlöggjöf“ virðist liann eiga við
ltjördæmamálið. „þetta er ekki illa
að verið af minnahluta flokki á
einu einasta ári“, bætir hann við,
til áminningar fyrir þá „óánægðu"
íhaldsmenn. En aðalávinningurinn
er þó eftir því sem fram kemur í
greininni, að liafa losnað við Jónas
Jónsson úr rikisstjórninni. „Sjálf-
stæðismenn réðu því, að hvorki Jón-
as Jónsson né hans likar urðu i
stjórninni", segir Ólafur nú. En,
segir hann, til þess að afmá öll verk
J. J. „nægir ekki að eiga aðeins
einn ráðherra af þrem, aðeins 15
þingmenn af 42. Til þess þarf Sjálf-
stæðisflokkurinn að verða einráð-
ur“.*) — þessar játningar eiga að.
nægja til að friða hina óánægðu í
íhaldsflokknum, en þær ættu líka
að nægja til þess, að umbótamenn
landsins skilji, hvað til þeirra frið-
ar lieyrir. (Allt, sem hér er innan
tilvitnunarmerkja er úr grein Ólafs
Thors i Mbl.).
Foringjaeínið.
Til að sýna eign sina á „hreyfing-
unni“ sem bezt, hefir íhaldinu ekki
þótt nægja, að hrósa henni i blöðum
sínum, láta Jón þorl. tala um „hrein-
ar hugsanir", heldur hefir það líka
eftirlátið henni eitt af blöðum sínum,
svonefndan „Siglfirðing“, sem það
gefur út á Siglufirði. En rausn þess
við „lireyfinguna" er þó talin meiri
í vændum. Eins og vitað er, er for-
ingjaleysið eitt höfuðmein „hreyfing-
arinnar". Hefir því heyrst að Magnús
Guðmundsson eigi að verða foringi
„hreyfingarinnar", ef hann fellur í
Skagafirði i sumar. Ihaldið telur sig
þá ekki hafa „brúk“ fyrir hann
lengur. En hann er álitinn nógu ó-
lireinn til þessarar stöðu, eftir Hlað-
gerðarkotskaupin, Behrensmálið,
Krossanesreiðina o. fl. af slíku tæi.
Styrbjöm.
Ólafur á flótta?
það er mál kunnugra, að Ólafur
Tliors sé maður huglítill, þegar á
reynir/ enda er nú að fást ábyggilegri
sönnun þess. Að undanförnu liefir
hann komið sér mjög illa við marga
af kjósendum sínum, i fiskkaupamál-
um o. fl., og hafa margir af beztu
stuðningsmönnum hans frá því við
seinustu kosningar, lýst því yfir, að
þeir muni ekki kjósa hann oftar.
þetta hefir að vonum skotið Ólafi
skelk í bringu, og mun hann ein-
dregið hafa í huga, að leita fyrir sér
í öðru kjördæmi við kosningar þær,
sem í hönd fara. En hvert flóttanum
verður stefnt, er óráðið ennþá, því
*) Leturbr. Ólafs.