Tíminn - 12.08.1933, Side 3

TÍMINN
133
blómgast undir stjórn hans, aðsóknin
svo mikil, að ekki er unnt að taka
á móti nærri öllum sem vilja koma.
Sigurði hefir tekizt að velja að skól-
anum prýðilega kennara og starfs-
menn. Má J>að ótrúlegt þykja, þeim
sem búa í höfuðstaðnum, að nem-
endur í heimavist eyddu ]>ar í vet-
ur sem leið ekki nema tæpum 400
kr. fyrir Sj/2 mánuð. Var í þessu
lólgin öll megineyðsla heimavistar-
nemenda, nema föt og bækur. Fæðið
var svo gott, að liver nemandi hafði
m. a. 1 litra af mjólk á dag. í
Menntaskóla Norðurlands er allt
gert til að dvöl nemenda verði í
einu sem allra bezt og sem allra
ódýrust.
Einmuna veðrátta hefir v.erið um
allt Norður- og Austurland það sem
af er þessu sumri. Muna menn í
þeim landsfjórðungum naumast aðra
eins heyskapartið. Hefir grasvöxtur
verið góðui' og allt þomað eftir liend-
inni. Á Vesturlandi hefir tið einnig
verið góð, en nokkuð votviðrasamt
sunnanlands.
Félag ungra Framsóknarmanna
hefir frestað skemmtiför sinni, sem
ákveðin var i dag að Hreðavatni í
Borgarfirði. lir bi'eytingin vegna ó-
liagstaiðs veðurútiits og vegna þass,
að e.s. Suðurland er á eftir áætlun
vestan af Breiðafirði. Förinni er
frestað til laugardags 19. ágúst og
gengur félagsstjórnin út frá því, ef
ekki er annað tilkynnt, að þeir sem
ætluðu að taka þátt í förinni í dag,
verði með á laugardaginn kemur.
Slysfarir. Fyrir nokkru síðan fylgdi
þorsteinn þórarinsson frá Drumb-
oddsstöðum i Biskupstungum ferða-
manni að Efstadal í Laugardal og
snéri siðan heim aftur. Hcfir hann
ekki komið fram síðan og er ætlað
að hann iiafi íarizt í Brúará. — 20.
f. m. valt vörubifreið um koll á
Vatnsskarði og lenti Sigurður Jónas-
son bóndi á Álfgeirsvöllum undii'
henni og beið þegar bana af.
Bruni. Nú í vikunni brunnu gömul
verzlunarhús í Haganesvík við
Skagafjörð. Fólkið sem í þeim bjó
bjargaðist nauðulega, og engu var
komið undan aí innanstokksmunum.
Síldarafli. Um seinustu helgi var
síldaraflinn orðinn alls 120 þús. tn.
saltað og sérverkað og 419 þús.
liektólítrar í bræðslu. Á sama tíma í
íyrra: 79,897 tn. saltað og sérverlcað
og rúml. 170 þús. hl. í bræðslu.
Hvalaveiðar. Nú í vikunni voru um
300 marsvín rekin á land í Ólafs-
firði. Marsvin hafa stundum venð
rekin í land áður, t. d. á Sandi og
Akranesi. Stærstu marsvínin, sem
Ólafsfirðingar fengu voru um 1000
kg. á þyngd.
Mikil gestakoma var um sið-
ustu helgi á Laugavatni. þá voru í
tvær nætur um 180 næturgestir, og
komust ekki nærri allir að sem
vildu. þó að húsakynni séu þar mik-
il hafa þau hvergi nærri nægt i sum-
rnanna eru á döfinni, er almenningi
ætlað að taka upp sérstaka trú —
trúna á óskeikula íhaldsmenn, sern
ekki megi gruna um neitt ljótt. þeg-
ar kosningasvikamálið í Hnífsdal
kornst á dagslcrá, sögðu íhaldsblöðin
að nafnið Hálfdán Hálfdánarson i
Búð væri næg trygging fyrir heið-
arleikanum, fólki væri óhætt að trúa
því, að allt væri í lagi, fyrst sæmd-
armaðurinn Hálfdán í Búð væri þar
við riðinn. Hinsvegar kunnu íhalds-
blöðin ýmsar misjafnar sögur um
vitnin, sem sett voru í tugthúsið.
Viðvíkjandi stóru síldarmálunum
áttu nöfn Thorsbræðra að vera næg
trygging. Og ekki vantaði það, að
nafn Jóliannesar bæjarfógeta hafi á
sínum tíma — þótt ekki sé það nú
— átt að vera nægilegt til þess að
menn ættu yfirleitt að skammast
sín fyrir að láta sér detta í hug,
að hann liefði stungið i sinn vasa
vöxtum af annara fé, og eftir nð
það var uppvíst, áttu menn að trúa
því, að það hlyti að vera heiðar-
legt, fyrst Jóhannes hefði gert það.
í engu máli hefir svona trúarbrögð-
um þó verið haldið jafn fast að
íólki og í máli Magnúsar Guðmur.ds-
sonar. Eru þetta næstum einu „rök-
in“, sem borin eru fram í því máli.
„Skagfirðingar fást ekki til að trúa
því, að Magnús Guðmundsson hafi
gert neitt óheiðarlegt". þannig er
málsvörn íhaldsblaðanna.
í þessum hugsunarhœtti ihaldsins
kemur fram hin djúpa spilling, þar
sem góðar lífsaðstæður, fyrir auð
eða embætti, eiga að vaxa upp yfir
ar til að mæta hinni sívaxandi að-
sókn. Útlendingar sækja þangað
mikið. Voru t. d. nýlega 20—30 Eng-
iendingar þar i viku.
Jörundur Brynjólfsson alþm. kom
hingað til bæjarins í gær. Hanu
segir mikið hey úti í Árnessýslu
og óþurka til baga, en töður þó hirt-
ar víðast hvar.
Dr. Leifur Ásgeirsson, þinn nýi
skólastjóri við héraðsskólann at
Laugum í þingeyjarsýslu fær ánægju-
legar viðtökur . hjá þingeyingum.
Umsóknir um skólann nú það mikl-
ar, að allar líkur eru tii að vísa
verði nemendum frá. Verið er nú að
reisa stóra rafstöð við skólann og
er ætlast til að hún verði tilbúin i
haust. þorgeir Jakolisson, ráðsmað-
ur á Laugum, tekur á móti umsókn-
um í fjærveru skólastjóra.
„Der Angriff“, blað Nazista í þýzka-
landi hefir svo mikið við, að birta
kosningaúrslitin liéðan af íslandi í
178 tbl., þriðjudaginn 1. ágúst. Gefur
þar að líta í feitletraðri fyrirsögn:
„Sigur íhaldsfiokksins á íslandi. —
Frjálslyndi flokkurinn tapar sex sæt-
um á Alþingi" („Sieg der Konserva-
tiven in Island. — Die Liberalen
verlieren sechs Mandate im Al-
ting"). Ekki hefir það verið vonja
liingað til að birta kosningafrétur
liéðan í þýzkum blöðum. ffn ein-
hverja nasasjón hafa þýzku haka-
krossberarnir af því, að hér úti a
liala veraldar sé fyrirbrigði, sem
hvergi finnist annarsstaðar, svokall-
aður þingræðisflokkur, sem láti iilöð
sín verja hryðjuverk og ofbeldi.
Vilja Nazistar nýja heimsstyrjöld?
Tíu Nazistar klæddir einkennisbún-
ingum sínum, sátu fyrir austurrísk-
um lögreglumönnum á landamærum
j'ýzkalands og Austurríkis og skutu
einn til bana. Hefir launvíg þetta
vakið mikinn óliug, því grunnt er á
því góða með Austurríkismönnum og
þjóðverjum. Austurríski sendiherr-
ann hefir farið á fund þýzku stjórn-
arinnar og mótmælt víginu. það var
svipað atvik — launvíg —, sem var
orsök heimsstyrjaldarinnar 1914.
Viðreisnarstarfið í Bandaríkjunum.
Roosewelt forseti hefir gert margar
stórmerkai' tilraunir til að aflétta
kreppunni og minnka atvinnuleysið.
M. a. er stytting vinnutímans. Við
ýmsar atvinnugreinar eru gerðar til-
raunir til að koma á 40 kl.st. vinnu
á viku. Er talið að innan skamms
verði' um 500 þús. atvinnuleysingja
búnir að fá vinnu sökum þessara
ráðstafana einna.
Frá Svíum. Sænska þingið hefir
nýlega samþykkt að banna alla ein-
kennisbúninga, sem hafðir eru til
að merkja vissar stjórnmálaskoðan-
ir. Er bannið þegar gengið í gildi.
Sama er áður búið að gera bæði í
Danmörku og Noregi.
Talsínianotkun. Samkvæmt skýrsl-
um The American Telephone and
Telegraph Company voru 35 milj.
almenningsálitið. Hvernig mundi
iiafa farið um ýms sakamál ná-
grannaþjóða okkar, ef fólk hefði
liaft þann liugsunarhátt, sem íhalds-
blöðin vilja að almenningur hér á
landi hafi. Á síðastliðnu ári var
einn auöugasti og ættstærsti maður
Englands, framkvæmdastjóri í stærsta
eimskipafélagi veraldar, lávarður að
nafnbót, dæmdur í 12 mánaða fang-
elsi fyrir það, að sannað þótti að
af reikningum félags lians mætti
ætla, að félagið væri betur statt en
það var í raun og veru, en þetta
gæti blekkt þá, sem keyptu hluta-
bréf í félaginu. það er ekki vitað,
að neitt af íhaldsblöðum Englands
liafi haldið því fram, að þessi dóm-
ur væri „ofsókn" og hvatt menn til
að „láta ekki fá sig til að trúa
því“, að hinn auðugi og velmetni
lávarður „liefði gert neitt óheiðar-
legt“. Frammi fyrir dómstólum Eng-
lands og almcnningsálitinu var lá-
varðurinn jafn liinum snauða. það
er hætt við að málin á. hendur
Glúkstad í Danmörku hefðu komizt
skammt ef farið hefði Verið eftir
reglum íhaldsblaðanna á íslandi.
Glúckstad liankastjóri var einn af
þekktustu og velmetnustu fjánnála-
og þjóðmálamönnum Danmerkur,
er svik hans urðu uppvís. Danskur
almenningur „lét samt fá sig til nð
trúa því“ að hann væri sekur.
Hvernig var um mál Ivars Kreúger,
hins sænska eldspýtnakonungs, er
hafði heimstiltrú, og allra þeirra vel
metnu l'jármálamanna, er fóru 1
hegningarhúsið í sambandi við gjald-
Mínningarorð
IIÚMfrú Kristín Gisiadóttir frá Gilá
í Vatnsdal andaðist á Landsspítai-
anum þ. 2 .marz síðastliðinn, 35 ára
að aldri. Æfi hennar varð ekki löng,
en þó sakna hennar allir þeir, er
þekktu hana og mest þó þeir, sem
þekkt.u hana bezt. Hún var hvers
manns hugljúfi, ætíð glöð og kát, og
skemmtileg í viðræðum, hvað seni
bar lí góma. Hún var ætíð góð þeim,
sem hágt áttu, og var þá ekki alttaf
farið eftir efnum og ástæðum henn-
ar sjálfrar, en ógjarna vildi hún láta
fréttast um hjalpsemi sína. það var
orð á iiaft, hve Kristín var góð lijú-
um sínum, enda vann sama fólkið
hjá henni ár eftir ár. Sjálf var húri
mjög vel verki farin, meðan hún
hafði krafta til og lét ekki aðra
vinna það, sem hún gat gjört sjálf.
Kristín sáiuga liafði mikinn áhuga
á landsmálum, og fylgdi hún Fram
sóknarflokknum að málum, en var
frjálslynd í skoðunum sinum og gut
oft mælt )>ví iiót, er henni ]>ótti til
framfara liorfa hjá þeim, sem voru
annarar skoðunar.
Kristín sáluga var einlæg trúkoná
og fvrir það reyndust henni erfið
leikgr lífsins léttbærari og kvala-
stundjL’mar ekki eins sárar. Hinir
fjölmörgu vinir Kristínar liæði sunn-
anlands og norðan sakna hennar sárt,
og fjölskýldu liennar mun seint hætt
það skarð, er varð við fráfali henn-
ar. En þó mun það vera vinum lienn-
ar léttir, að hún liefir fengið lausn
frá þjáningum þeim, er hún átti við
nð stríða upp á síðkastið, og þeir
vita það, að hún dvelur nú i öðrum
og betra heimi. Allir vinir Kristínar
þakka henni fyrir sólskinið, er hú-.i
flutti inn í líf þeirra, og þeir eru
þess fullvissir, að hún er svifin á
vængjum krerieikans til friðarins
heimkynna. M.
talsíma í notkun í heiminum 1. jan.
1932. Flestir voru þeir í Bandaríkj-
um, 15,8 á hverja 100 íbúa. í Ev-
rópu voru þeir flestir í Danmörku
eða 10,1 á 100 ibúa. — Talsímastöð-
in í London nær til flestra talsíma-
notenda. Er talið að þaðan sé hægt
að tala við 32 milj. símanotenda.
Sjálfseignabændur í Canada. Síðast-
liðin 20 ár hefir býlum í Canada
fjölgað um 40,325. En þrátt fyrir býia-
fjölgunina hefir sjálfseignarbændum
fækkað. í einu fylkinu voru t. d.
90,7% allra bænda sjálfseignarbænd-
ur árið 1911. Nú eru það ekki neraa
66%. Vestui'heimsblaðið Lögberg tel-
ur ástæðurnar til þessa einkurn tvær.
Gömlú bændurnir fengu flestir lönd
sin fyrir ekkert eða lítið verð, meðan
landið var að byggjast. Nú er þetiu
breytt. Og þá kemur hin ástæðan,
sem er hin sarna og lijá okkur, liina
nýju búendur skortir höfuðstól ’il
að geta eignast bújörð sjálfir.
þrot eldspýtnahringsins. Sænska þjóð
in og dómstölar hennar fórii þar
ekki í manngreinarálit eða spurðu
livort almenningui' fengist til að trúa
því að einn af hennar háttsettustu
auðmönnum væri sekur.
þessi dæmi sýna það nægilega, að
nágrannaþjóðir okkar nota ekki i
sínu réttarfari þá reglu, sem íhalds-
blöðin hér vilja telja almenningi trú
um að hér eigi að ríkja. þar er
gengið út frá því, að mennimir sóu
mannlegir og með mannlegum ágöll-
um, hvort sem þeir standa hátt eöa
lágt, og það sé jafn líklegt eða ó-
líklogt, að háttsettur embættismaö-
ur éða auðmaður geti framið yfir-
sjón eða afbrot, eins og að íátækur
bóndi eða verkamaður geri það.
— þeir útlendingar, sem taldir eru
hér að framan, hafa vissulega haft
miklu meiri og- almennari tiltrú og
álit en þeir Jóhannes bæjarfógeti og
Magnús Guðmundsson liöfðu hér í
lanrli, og þó var almenningur svo
óbilgjarn, að hann „lét fá sig til
að trúa því“ að þessir menn gæti
liafa framið óheiðarlegt verk alveg
oins og aðrir mennskir menn.
V.
Almenningur hér á Islandi er áreið-
anlega eklci síður gefinn eða dóm-
bær en almenningui' annara þjóða.
En í réttarfarsmálum hefir almenn-
ingur liér miklu verri aðstöðu. Er-
lendis hafa öll opinber sakamál,
sem nokkt-u skifta, verið rædd opirt-
berlega í itlöðum og tímaritum í
marga áratugi. þar hafa til langs
r
A vfðavanýi.
Hvall j arðarvegurinn.
Eg hefi farið nokkrar ferðir með
hil til Norðurlandsins og þá oftast
inn fyrir Hvalíjörð. Á 30—40 km.
svæði má lieita að vegurinn sé ófær
meðfram Hvalfirði. Er mér sagt að i
ráði sé að leggja þarna dýran akveg.
Vorðui' liann alveg óvenjulega dýr
vegna þverlækja og mishæða og við-
hald hans hlýtur að kosta stórfé ár-
lega, þar sem vegurinn liggur að
mestu í snarbrattri fjalishlið, þar
Sém skriðuföll eru mjög tíð. Að vetr-
arlagi er líklegt að vegur þessi verði
með öllu ófær. Sé það rétt, að leggja
eigi dýran bilveg þessa lcið, má telji
það næsta undarlega ráðstöfun, svo
ekki sé meira sagt. Er önnur leið
miklu auðveldari, sem sé að hafa
híiferju á Iivalfirði lijá Kalastaða-
koti. þetta mundi stytta leiðina í
Borgarfjörð og til Norðurlands um
ca. 50 km. og spara ríkissjóði stórfé
til vegagerðar kringum . Hvaifjörð.
Með þeirri bílaumferð, sem nú er,
má gera ráð fyrir nð sparnaður í
henzíni, smurningsolíu og gummi
nemi ekki undir 20 þús. krónum á
ári, of farið væri yfir Hvaifjörð eins
og ivér er stungið upp á, i stað þess
að fara inn fyrir. Ég liefi talað við
fjölda hílstjóra og annara ferða-
nmnna, sem farið liafa þessa leið og
liefii’ öllum liorið saman um að bezta
lausn þessa máls væri það, að fá
bilferju yfir Hvalfjörð. — Meðal arm-
ara orða: Mundi það vera úr vegi
að forráSamenn samgöngumála hér A
landi leituðu álits bilstjóra og ann-
. ara, sem mest ferðast um vegina, áð-
ur en ákvarðanir eru teknar um
vegalagningar? Ferðamaður.
Kaflar úr svari
Einars Olgeirssonar, við grein J. .1..
Samvinna og kommúnismi, eru nú
að birtast í „Stormi"! Lærdómsríkt
atvik fyrir þá unga menn, sein
halda, að kommúnistar hér á landi
séu glæsilegur hugsjónaflokkur og
íhaldinu óþai'fir.
Verkainenn í Suður-Múlasýslu
hafa verið hvatt.ir til þess við sið-
ustu kosningar af forvígismönnum
socialista, að kjósa ihaldið. Nokkur
hiuti þeirra hafa látið leiðast til að
kjósa Magnús Gíslason. En nú á eftir
sjá þeir, að þeir hafa verið gintir.
þeir vita að íhaldið er og verður
þeirra höfuðandstæðingur. Hvað hef-
ir ihaldið gcrt til að bæta kjör verka-
manna? Hefir það ekki alltaf staðið
á móti öllum réttarbótum sem um-
bótaflokkarnir, Framsóknar- og Al-
þýðuflokkurinn, hafa barizt fyrir
verkalýðnum til handa? það var ekki
með heldur móti vilja íhaldsins, að
togaravökulögin, lög uin verka-
mannabústaði og samvinnuútgerð í
tíma verið kviðdómar, þar sem borg-
ararnir — venjulega 12 — eru
kvaddir til þess að dæma i þeim
sakamálum, er löglærðir menn ein-
ir dæma hér á landi. Á þennan
hátt hefir almenningur erlendis
smámsaman fengið þekkingu á op-
inberum málum og myndað sér sjálf-
ur fasta skoðun á því, livort rétt
er dæmt eða rangt.
Gjaldþi'otamálin og þýðing þeirra
iiafa sérstaklega fram á síðustu
tíma verið almenningi ókurm. Hér
hefir næstum ekkert verið um þessi
mál ritað, kapítulinn nm svik í
hegningarlögunum frá 1869 he.fi r og
verið daiiður bólcstafur, sem almenn-
ingur vissi ekki um og lögfræðing-
ar höfðu gleymt að væri til. Menn
urðu hér gjaldþrota, ívilnuðu vin-
um sínum og sviku undan, óheið-
arleg gjaldþrot voru oröin arðvæn-
leg átvinnugrein og visasti vegurinn
til að efnast.
Með nýju gjaldþrotalögunum frá
1929 var ákveðið, að rann*aka öll
gjaldþrot i lögreglurétti og höfða
síðan mál til refsingar ef ástæða
þætti til. Eftir að stjórnarskiftin
urðu 1927, var hafin rannsókn út
af mörgum gjaldþrotum og ýmsir
sakfelldir fvrir sviksamleg gjaldþrot,
en þessi mál liafa verið grafin, um
þau hefir ekkert verið ritað og al-
menningur er gjöi’samlega ókunn-
ugur þessum málum. þetta er
skaðlegt vegna þess að reynzlan
sýnir, að réttarfar verður aldrei um-
bætt í neinu iandi nema fólkið fái
þekkingu á þessum málum og fylg-
kaupstöðum, komust á. — Sagi, er að
all vænlegur hlutí verkamanna 1
Suður-Múlasýslu hafi gersamlega
tapað trúnni á foringja socialista
við þessur kosningar, og næst munu
þeir kjósa hinn umbótaflokkinn —
Framsóknarflokkinn, en ekki hjálpa
íhaldinu aftur. Hinir, sem eru sam-
mála íhaldinu í lífsskoðun og stefnu-
málum, en villst hafa inn í social-
istaflokkinn, munu halda skrípa-
leiknum áfram, þangað til að þeir
standa einir uppi. A. E.
Mbl. í gær
segir frá því að í dönsku blaði sé
minnst á að Páll Torfason hafi „lagt
drög að fyrsta ríkisláni ísiands".
það er enska iánið 1921, með nálega
10% vöxtum. Magnús Guðm. borgaði
Kúlu-Andersen og Páli Torfasyni 100
þúsund kr. fyrir þetta verk, sem-
hann gat ekki gert sjálfur.
Mbl. og Vísir
fjölyrða stundum um það, að J. .1.
sé gersamlega áhrifalaus í landsmái-
um. í gær er þó annað liljóð í Mbl.
um þetta efni. þá fullyrðir blaðið að
.1. J. liafi bjargað þjóðinni frá vetr-
arkosningum með lieppilegum satnii-
ingum við aðra flokka. þelta mun að
vísu vera oflof um J. J., því að
hann mun enga forgöngu hafa haft í
málinu. En Mbl. trúir honunt bezt
til alis góðs.
Merkilegt „sjálfstæði".
íhaldið þykist vera á móti því að
Danir liafi áhrif hér á iandi fremur
> en aðrar menntaþjóðir. En í raun og
veru lítur ílialdið á Dani sem yfir
þjóð, og ísland sem hjáleigu. Nú ný-
verið liefir M. Guðin. veitt Einuri
Arnórssyni frí frá störfum í hæsta-
rétti, væntanléga í heilt ár, til að
liiusta á danska dómara og mil-
færslumenn, til eftirbreytni. Einar á
að lialda fullum launum, og fá rífleg-
an námsstyrk að auki, en Ólaíur
I.árusson á að gegna störfum hans á
meðan. Á nokkrum mánuðum tekst
Magnúsi Guðmundssyni líklega að
'eyða 20 þús. kr. í bitlinga iianda E.
A. Einkennilegt samband milli þess-
ara tveggja manna.
„Ólafur karlinn aumi“.
Nú er það komið upp úr kafinu,
að tilætlun íhaldsins með að heimta
liaustkosningar liafi verið sú, að
koma Ólafi Thors inn í stjórnina
með Magnúsi. Sennilega mun Fram-
sóknarmönmim þykja hilt sýnu nær
að Magnúsi sé gefið frí, og hætt
allri samvinnu við íhaldið, og það
sem fyrsi.
Ætlar Kveldúffur aS verSa einráSur?
Ólafur Tliors sagði í Morgunbl. í
vor, að flokkur hans „þyrfti að
verða einráSur“. Thor Thors sagði
við bændurna á einum fundi á Snæ-
ist með og vaki yfir réttarfarinu.
í Behrensmálinu hefir t. d. verið
reynt að iauma því inn í meðvit-
und almennings með endur-
teknum staðliæfingum, að sakamáls-
rannsókn í þvi máli liafi verið „of-
sókn“. þetta er gert í því trausti.
að almemiingur viti ekki, að í 7.
gr. gjaldþrotalaganna frá 1929 seg-
ir: „þegar skiftaráðandi hefir úr-
skurða ð gjaldþrotaskifti, skal þrota-
maður tafarlaust leiddur fyrýr lög-
reglurétt" o.s.frv. það hefði því verið
stórfellt brot á landslögum ef und-
antekning hefði verið gerð um
þetta eina mál og sakamálsrannsókn
ckki hafin gegn þeim Magnúsi og
Belirens. Og svo á að telja almenn-
ingi trú um að rannsóknin hafi ver-
ið ofsókn!
Einnig hefir því verið haldið fast
að alnienningi, að það hafi verið of-
sókn að dæma þá Magnús og Belir-
ens fyi'ir að ívilna einum skuld-
heimtumanni, greiða honum allt,
þannig að aðrir fengu ekki neitt.
Að refsing í þessu máli myndi liaía
svo víðtækar afleiðingar, að ómögtt-
legt yrði í framkvæmd. Hér er á ný
skákað í því hróksvaldi, að almenn-
ingur ekki viti að fyrir þetta sama
liafa margir verið dæmdir, einkum
upp á síðkastið.
VI.
Fyrir slíka ívilnun, að vísu flestar
miklu minni en í Behrensmálinu,
liafa verið dæmdir sekir í Hæstarétti
og landsyfirrétti ekki færri en 7
gjaldþrota menn.