Tíminn - 16.10.1935, Blaðsíða 4

176
TlMINN
Reykjavík. — Sími 1249. Símnefnj Sláturfélag.
Niðursuðuverksmiðja Bjúgnagerð
Reykhús Frystihús
FramleiOir og eelur í heildsölu og smáaölu: NlðursoðiB
kJBt- og öskmeti, fjölbreytt úrval. BJúgu og allsk. áaknrð
á brauö, mest og bert úrval á landinu.
Hangikjfit, ávalt nýreykt, yiðurkennt fyrir gœöi.
Frosifi kjfit allskonar, fryst og gejmrit í vélfrystihúsi eftir
fyllstu nútíma kröfum.
Ostax og amjfir frá HJAlkurbái Flóamsnna.
Voröakrár sendar eftlr óskum, og pantanir aígreiddar utn
ailt land.
FREYJil kaffibœiisduftið
Husqvarna-
prjónavélar
eru viðurkenndar
fyrir gϚi
Þó er verðið
ófrúlega lágt
Samband ísl. samvinnufélaga
— nýtilbúið — inniheldur aðeins ilmandi kaffibæti, ekkert vatn
eða önnur efni til uppfvllinerar. I>ess vegna er Freyju kaftíbætis-
duftið drýpst, heilnæmast- og bezt. Og þó er það ódýrara en keffi-
bætir i 8töngum.
\otið það bezta. sotii nnnið er í landinu
Kolaverzlun
SIGURÐAR ÓLAFSSONAR
Símn.: KOL. Reykjavík. Simi 1933
Ferðamenn
ættu að skipta við Kaupfélag
Revkjavíkur. — Þar hafa þeir
tryggingu fyrir góðum og ó-
dvrum vfirum.
Einskonar þingvísa. þegar Hann-
os Jónsson var i umrœðunum á
Álþingi í fyrrad. að brigsla Magnúsi
Torfasyni um, að hann hefði ver-
ið sendur utan til að lœra manna-
siði, rifjaðist upp og fór á gang í
þingsöhim eftirfarandi staka, sem
ort var í vor þegar Hannes steig
á skipsfjöl, sem fulltrúi Bænda-
fiokksins á þinghátíð Svía:
Hanðri og þjóð til háðungar
iiygg ég flokk þann starfa,
ei- sendir út til Svíþjóðar
svona litan karfa.
Ritstjóri: Gísli Guðmundsson.
Prentsmiðjan Acta.'
Jarpur hestur
ómarkaður, hefir tapast frá
Reykjavík.
Einkenni: Þunnt fax, lítill
ennistoppur, vakur, stórgeng-
ur. Þeir sem varir hefðu orðið
við hest þennan í sumar eru
beðnir að gera aðvart að Tungu
við Reykjavík.
Spunavélar
smíðar undirritaður og selur
með þessu verði:
15 þráða kr. 300,00
20 — — 325,00
25 — — 350,00
Stefán Jónsson, Núpi,
pr. Djúpavog.
Auglýsing
Tapast hefir grár hestur
fullorðinn. Mark: 2 bitar fram-
an vinstra. Hver sem kynni
verða hestsins var, er vinsam-
lega beðinn að láta mig vita,
(eða í síma að Þyrli).
Þotkell Pétursson, Litlá-Potni.
HAVNEM0LLEN
KAUPMANNAH0FN
rnselir m*6 línu alviðurkennda RCGMJÖLI OG H Y B IT1
Meiri vörugæði ófáanleg
S.I.S. skíptir eingöngu við okkur.
um, og við þá er ekki eyðandi
orðum um þetta mál.
Bjarni talar um erfiðleika
,,eyjabændanna“ í Norður-
Isafjarðarsýslu. Þeir eru þar
tveir, „eyjabændurnir“. Enginn
eíar það, að þeir hafi við erfið-
leika að stríða, og þó mundi
margur landbóndinn vilja við
þá skipta býli. En fjarstæða
er það, að þeir eigi sérstaklega
erfitt með að koma fé frá sér
til slátrunar. Vigurmenn hafa
sitt fé í Hestfirði. Þaðan er
styttra til ísafjarðar en t. d.
úr Rangárvallasýslu til Reykja-
víkur, eða -af Héraði niður á
firði. Æðeyingar hafa sitt fé í
Hlíðarhúsum á Snæfjalla-
’ strönd og þaðan er styttra að
reka til slátrunar að Amgerð-
areyri, en margar þær rekstr-
arleiðir eru, sem fjöldi bænda
verður árlega að fara. En hjá
báðum er sjóleiðin betri og
oftar farin. Þeir hafa því þeim
mun betri aðstöðu, en fjöldi
bænda víðsvegar um landið, til
að koma sláturfé frá sér, að
þeir hafa ekki lengri landleið
til sláturstaða, en geta valið
milli hennar og sjóleiðarinnar,
sem oft er betri, en sem aðrir
geta ekki almennt.
Annars er það sannleiknrinn
í þessu máli, að aðrir í Norð-
ur-Isafjarðarsýslu eiga miklu
verri aðstöðu en „eyjabænd-
urnir“. Eru það þá sérstaklega
bændur í Sléttuhreppi og
Grunnavíkurhreppi, sem eiga
langt að sækja. Nú hafa þeir
leyfi til að slátra á .Hesteyri,
en mér er sagt, að þeir muni
ekki nota það. I Grunnavíkur-
hreppi ætti að byggja slátur-
hús á Dynjanda, í Ögurhreppi
að Ögri og í Reykjarfjarðar-
hreppi í Vatnsfirði. I ögri
mun hús til, en í stað þess að
sameinast um það og slátra
þar að menningarhætti, þá er
óskað eftir „að slátra heima“.
Af því, sem hér er sagt,
vona ég, að menn sjái hvílík
fjarstæða það er, að hjá þess-
um mönnum séu nokkuð verri
skilyrði til að koma fé frá sér
til slátrunar, en eru víða ann-
arsstaðar. En þeir eru óvanir
að þurfa að reka að heiman.
Það er mergurinn málsins. Og
þeir skilja ekki þær auknu
kröfur, sem nú eru gerðar til
hreinlætis og allrar méðferð-
ar kjötsins. Þeim, sem ekki
þekkja til annarsstaðar, er líka
vorkunnarmál, þó þeim finnist
allt erfiðast hjá sér. Það
finnur hver skóinn, þar sem
hann kreppir að.
Þá segir Bjarni, að kjöt-
lögin hafi gert bændum skaSa.
Sér er hver fjarstæðan! Bjarni
reynir þá ekki heldur með
einu orði að rökstyðja þetta.
Og hvernig- verður það líka
gert, þegar sannleikurinn er
hið gagnstæða.
Frá því haustið 1933 til
haustsins 1934 féll kjöt í
verði. Þetta munaði þvi, að
saltkjötsmarkaðurinn í Noregi
og' Danmörku gaf 4 aurum
minna pr. kg. 1934 en 1933.
Og freðkjötið í Englandi féll
um 6 </2 eyri. Samt lieppnaðist
að halda verðinu í landinu það
uppi, að bændur fengu meira
fyrir kjötið 1934 en 1933.
Á Arngerðareyri munaði
þetta 10 aurum á kílógrammi.
Á Isafirði munaði það 8 aur-
um á annars flokks kjöti og 10
aurum á fyrsta flokks kjöti,
hvorttveggja miðað við verð
pr. kg. Af þessari staðreynd
dregur svo Bjarni þá ályktun,
að bændur hafi haft skaða af
lögunum. Það má draga skakk-
ar ályktanir af fleiru en þögn
um ómérkar greinar.
Ég sé ekki ástæðu til að
hafa þetta, lengra. Ég hefi sagt
frá því, að það eru ekki nema
þrír Norður-ísfirðingar, sem
hafa sótt um heimaslátrunar-
leyfi. Af því dreg ég þá álykt-
un, að Bjarni tali ekki fyrir
munn margra, og er mér það
ánægja að vita, að fjöldinn á
Vestfjörðum skilur kröfur tím-
ans og sér hið rétta. Ég hefi
i bent á það, að eyjabændumir
j í Norður-ísafjarðarsýslu eru
i bara tveir og hafa ekki verri
^ aðstöðu til að koma fé frá
j sér til slátrunar, en margir
! aðrir bændur víðsvegar um
I
land.
Ég hefi einnig bent á, að
kjötverð við ísafjarðardjúp
var 8—10 aurum hærra pr.
kg. en árið áður og er því
fjarstæða að segja, að bændur
hafi haft skaða af lögunum.
En hvað er þá orðið eftir af
greininni hans Bjarna? Ekk-
ert annað en það, að hún sýnir
hvernig pólitísk ímyndunar-
veiki getur orðið til þess, að
menn ímyndi sér eitt og ann-
að, sem enga stoð hefir í veru-
leikanum. — Imyndunarveiki i
gengur læknum illa að lækna. !
En stundum læknast hún með i
tímanum af sjálfu sér, og svo ;
vildi ég að yrði með Bjarna, J
hann er of góður drengur til j
þess að eiga að sjá allt og |
finna öðruvísi en það er í j
raun og veru.
9. október 1935.
Páll Zophóníasson.

Kaupum vel verkaðar kindagarnir hæsta verði.
Einnig stórgripagarnir, langa og svínagarnir.
Grarnirnar verða að vera hreinstroknar og vel
pækilaaltaðar.
Verða þær metnar við móttöku og fer verðið eft-
ir gæðum.
Allar upplýsingar um verkun garnanna gefur Ari
K Eyjólfsson, verkstjóri.
Móttöku annast Garnastöðin, Raudarárstíg1 17,
Reykjavik. — Sími 4241.
Samband ísl. samvinnufélaga
Simi 1080
snRmurs tniii
— lögur og sápa —
eru ódýrust og bezt.
— Fast í mismunandi íltum. —
J. Barra*t & Co. Ltd.
Tonge Spring- Works,
Middle Ton,
NR. Manchester
England.
Binkaumboð
á Islandi hefir:
Samband ísl.
samvinnufélaga,
Reykjavík,
T. W. Bncli
(Iiitasmiðfa Buchs)
Tietgenadage 64. Köbenhavn B.
LITIR TIL HEIMALITUNAR:
Demantssorti, hrafnsvart, kastorsorti, Parisarsorii og
allir litir, fallegir og sterkir.
Mælum með Nuralin-lit, á ull og baðmuil og silkL
TIL HEIMANOTKUNAR:
Gerduft „Fermenta" og og ,,Evolin“ eggjaduft, áfengis-
lausir ávaxtadropar, soya, matarlitir, „Sun“-ekósvert-
an, „ökonom“-skósvertan, sjálfvinnandi þvottaefnið
„Persil", „Henko“-blæsódinn, „Dixin“-sápuduftið,
„Ata“-skúriduftið, kryddvörur, blámi, sldlvinduolía
o. fL
LITVÖRUR: Brúnapónn.
Anilinlitir, Cateehu, blásteinn, brúnspónslitir.
GLJÁLAKK:
„Unicum“ á gólf og húsgögn. Þoraar ved. Ágæt tegund.
HOLLENSKT EXPORT KAFFI-SURROAT:
Bezta tegund, hreint kaffibragð og ilmur.
Fæst allstadar á Islandi
Góð vara.
Bökunardropar Á. V. R. eru búnir til úr hin-
um réttu efnum, með róttum hætti, undir yf-
irstjórn efnafræðings.
Þá eru glösin vandaðri og smekklegri en hér
hefir tíðkast áður.
Öll glös með áskrúfaðri hettu,
Smásöluverð er tilgreiut á sérhverju glasi,
Notið það, sem bezt er!
Áfengisverzlun rikisins